Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στη Λάρισα, καθώς και στην ομιλία της στο μπλόκο:

-- Σημείωσε ότι το ΚΚΕ στηρίζει, ένα προς ένα, όλα τα αιτήματα που προβάλλει η αγωνιζόμενη φτωχή αγροτιά, υπογραμμίζοντας, ταυτόχρονα, ότι ακόμα κι αν ικανοποιηθούν αιτήματα δεν πρόκειται να ανασταλεί η προδιαγεγραμμένη, από την κυβέρνηση και την ΕΕ, πορεία να χτυπηθούν οι μικροϊδιοκτήτες και να συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή σε όσο γίνεται λιγότερα χέρια.

-- Επεσήμανε ότι η κυβέρνηση - και όχι μόνο - θα προσπαθήσει να παγιδεύσει την αγροτιά σε υποσχέσεις, συζητήσεις προ ημερήσιας διάταξης κι άλλα διαδικαστικά θέματα και την προειδοποίησε να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει την κρατική καταστολή σε βάρος της αγροτιάς.

-- Τόνισε ότι το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να υπάρξει κοινό, αγωνιστικό μέτωπο των μικρομεσαίων αγροτών με τους εργατοϋπάλληλους και τους αυτοαπασχολούμενους, για να ασκηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίεση προς την κυβέρνηση, ώστε κάτι να αποσπάσουν οι αγρότες.

-- Ανέφερε ότι η αγροτιά αντιμετώπιζε, ήδη, πολύ σοβαρά προβλήματα, λόγω της καταστροφικής ΚΑΠ της ΕΕ κι έρχεται, τώρα, η συγκυβέρνηση με τα χαράτσια και τους φόρους να της δώσει τη χαριστική βολή.

-- Υπογράμμισε ότι η ΕΕ, τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλούν για την ανάγκη τόνωσης της αγροτικής παραγωγής, ανάκαμψης της αγροτικής οικονομίας κι αξιοποίησης των εγχώριων δυνατοτήτων, τα συνδέουν με την ισχυροποίηση των μεγάλων καπιταλιστικών μονάδων, που θα ωφεληθούν, ενώ θα συνεχιστεί το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

-- Στάθηκε, ιδιαίτερα, στην αναγκαιότητα μιας διαφορετικής αγροτικής ανάπτυξης, που θα αξιοποιεί όλα τα πλεονεκτήματα της χώρας μας για την παραγωγή φτηνών και ποιοτικών προϊόντων για την ικανοποίηση των αναγκών του ελληνικού λαού.

Στις επόμενες σελίδες, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει την εισηγητική τοποθέτηση από τη συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στη Λάρισα, τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους, καθώς και αποσπάσματα από την ομιλία της στους αγρότες που βρίσκονται στο μπλόκο της Νίκαιας.

-- Με αφορμή τις τελευταίες απεργίες. Πιστεύετε ότι υπάρχει μια έξαρση των λαϊκών κινητοποιήσεων ή είναι κάτι πρόσκαιρο;

-- Κινητοποιήσεις είχαμε και θα έχουμε και θα έχουν και τη μορφή έξαρσης. Γιατί, μην ξεχνάτε ότι τώρα θα ζήσει ο ελληνικός λαός τα μέτρα που πάρθηκαν πριν λίγους μήνες. Σήμερα π.χ. που θα πάμε να πάρουμε τις συντάξεις μας οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ, φοβόμαστε να πάμε να δούμε στην τράπεζα τις συντάξεις. Ακόμα δεν έχουμε ζήσει τα μέτρα και δεν είναι προσωρινά.

Δεν μπορεί το κίνημα να αναπτύσσεται με εξάρσεις και υφέσεις. Και, βεβαίως, αυτό δε σημαίνει ότι θα γίνεται 1 - 2 χρόνια απεργία ή θα είναι 2 χρόνια κλειστοί οι δρόμοι. Κίνημα σημαίνει οργάνωση, σημαίνει διαμορφώνω ηγεσίες όχι για να με υποκαταστήσουν, ριζοσπαστικές. Δηλαδή, αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης και υιοθέτηση μιας συγκροτημένης διαφορετικής πολιτικής από αυτή που ακολουθείται.

Αυτό το κίνημα πρέπει να έχει και μορφές - να σας το πω καθαρά - και απειθαρχίας. Δεν μπορεί να έρχονται να μας λένε, είναι νόμος. Μα αυτό το νόμο τον ψήφισε η Βουλή, τι νόμος δηλαδή; Προχτές δεν ήταν νόμος, έγινε νόμος και θα πειθαρχήσω; Αναγκαστικά και μορφές απειθαρχίας. Και αγωνιστικές μορφές δεν είναι μόνο κλείνω ένα δρόμο. Οι αγωνιστικές μορφές είναι αντίσταση παντού, οργανωμένη, μαζική για να έχει αποτελέσματα.

Π.χ. τι θα γίνει με τους φόρους που δεν μπορούμε να πληρώσουμε; Δε βάζουμε το ζήτημα έτσι για να λέμε κίνημα απειθαρχίας. Αλλά, αν δεν έχω να πληρώσω, τι θα κάνω; Υπήρχε ένας νόμος μέχρι τώρα, που έλεγε για ένα χρόνο δε γίνονται κατασχέσεις σπιτιών. Αυτή τη στιγμή συζητείται να καταργηθεί. Και έχουμε ελεγμένη πληροφορία ότι μια ιδιωτική τράπεζα μεγάλη, ετοιμάζεται να φτιάξει μια εταιρεία, η οποία θα παίρνει τα κατασχεμένα σπίτια και θα τα νοικιάζει - ενδεχομένως λίγο πιο φθηνά - στους ίδιους. Αφήστε που αυτή η στρατιά των ενοικιαστών θα είναι οι σύγχρονοι εξαγορασμένοι εργάτες, υπάλληλοι κ.λπ.

Οταν, λοιπόν, βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, όταν η κρίση οξύνεται, ποιος θα την πληρώσει; Επομένως, πρέπει να προετοιμαστούμε για τέτοιες ενέργειες κι εδώ χρειάζεται και αλληλεγγύη. Μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης που ενεργοποιούν. Οχι η αλληλεγγύη να περνάνε από τα σπίτια μας και να μας δίνουν ένα πακετάκι μακαρόνια. Καταλαβαίνω ότι γι' αυτόν που πεινάει και τα μακαρόνια είναι σημαντικό, αλλά δεν μπορεί να τραβήξει πάρα πολύ η βαλίτσα. Επομένως, ένα κίνημα θα αναπτύσσεται με πολυμορφία, θα αλλάζει τις μορφές πάλης, δεν μπορεί μια μορφή πάλης να εξαντλείται. Αυτό για μας έχει σημασία.

Εξάρσεις μπορεί να έχεις. Κι ύστερα από μια έξαρση να τρως μια κατραπακιά και να μη γίνεται τίποτα. Εδώ πια θέλει αντικειμενικά, υπάρχει η ανάγκη ριζικής ανατροπής. Και πρέπει αυτή να προετοιμαστεί, δεν γίνεται πατώντας κουμπιά. Σε αυτό το έδαφος, μπορεί οι εργαζόμενοι, προετοιμάζοντας μια τέτοια εξέλιξη, μπορεί πραγματικά να ασκήσουν πίεση και να αποσπάσουν και κάποιες παραχωρήσεις, έστω προσωρινά. Διαφορετικά...

Ας πούμε τώρα: Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε πρόταση για ημερήσια διάταξη στη Βουλή. Δηλαδή θα πάμε στη Βουλή - έχετε δει πώς έχει γίνει η Βουλή, η Βουλή της ατάκας, του επί προσωπικού. Φυσικά, εμείς θα πάμε και θα μιλήσουμε. Αλλά τι θα προσφέρει μια προ ημερήσιας διάταξης στη Βουλή;

Κι ένα τελευταίο. Θυμάστε τα προηγούμενα χρόνια που έλεγαν το εξής πράγμα: Ζητάτε πανεθνικοποίηση της αγροτικής πολιτικής; Επειδή λέγαμε κατάργηση των ποσοστώσεων κ.λπ., να καλλιεργήσουμε όλα τα προϊόντα που έχουμε ανάγκη, να σταματήσουμε τις εισαγωγές κ.λπ. Αυτό τι σήμαινε; Οτι θα εφαρμόσουν την Κοινή Αγροτική πολιτική διά πυρός και ροπάλου.

-- Στη συνδικαλιστική ηγεσία των αγροτών υπάρχουν απόψεις που συμφωνούν με τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής που περιγράψατε, μιλώντας για μεγάλες καπιταλιστικές μονάδες;

-- Κανένας αγώνας δεν είναι απαλλαγμένος από σημαντικές διαφορές μέσα στις ίδιες τις γραμμές του αγροτικού κινήματος. Κι αυτό δεν είναι περίεργο. Για πολλά χρόνια στους αγώνες που γίνονταν έπαιρναν μέρος και φτωχοί αγρότες και μεσαίοι και ορισμένα τμήματα της αγροτιάς που έβλεπαν ότι έρχεται μια μπόρα και ήθελαν να επιβιώσουν με τις μεγάλες ιδιοκτησίες, γιατί φοβούνται το πιο μεγάλο ψάρι. Και σε πολλές περιπτώσεις, στα διάφορα μπλόκα που υπήρχαν στην Ελλάδα, κυριαρχούσαν αιτήματα, τα οποία έβαζαν τα προβλήματα της μεγάλης ιδιοκτησίας.

Αυτό ήταν, αν θέλετε, και ένα αντικειμενικό γεγονός, αλλά κυριαρχούσε αυτό το πρόβλημα, γιατί το αγροτικό κίνημα έχει τα προβλήματα που έχει και το εργατικό στην Ελλάδα και τα άλλα τμήματα. Στα κεντρικά, στα πανελλαδικά όργανα και στα τοπικά κυριαρχούν μεγαλοϊδιοκτήτες, μεγαλέμποροι. Πάρτε τους εμπορικούς συλλόγους ή την ΕΣΕΕ. Εκεί μέσα είναι οργανωμένοι οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ και το μικρομάγαζο της γειτονιάς, που κάνει 2 - 3 μέρες να δει πελάτη. Είναι δυνατόν να έχουν κοινά συμφέροντα; Και όλοι θεωρούνται μέλη.

Το ίδιο υπάρχει και στην αγροτική παραγωγή. Κι ίσως εδώ να ήταν και πιο έντονο. Με αυτήν την έννοια, βεβαίως έχει ευθύνη και η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν υπάρχει στην ουσία ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος που είναι στο πλευρό των αγροτών.

Θα σας έλεγα και το εξής πράγμα: Ακόμα και αν η ηγεσία ήταν ριζοσπαστική και κινούνταν στην κατεύθυνση που - αν θέλετε - κι εμείς σαν ΚΚΕ θα την χειροκροτούσαμε. Πάλι αυτό δε φτάνει. Η ηγεσία τι θα κάνει; Θα πάει στο υπουργείο, θα κάνει έναν αγώνα και θα πάει να συζητήσει. Αν δεν υπάρχει οργανωμένη αγροτιά στη βάση και κίνημα οργανωμένο στη βάση, που να εκλέγει αντιπροσώπους σε όλα τα όργανα, αποφασισμένους να προσφέρουν τα πάντα ανιδιοτελώς και με προσωπικές θυσίες, η πίεση που θα ασκούνταν δε θα ήταν αυτή που έπρεπε.

Με αυτή την έννοια, εμείς θεωρούμε πολύ σημαντικό την οργάνωση του αγώνα από τα κάτω. Ακούμε πως καλός είναι ο αυθόρμητος αγώνας κ.λπ. Παντού, σε κάθε μέρος του αγώνα συμμετέχουν άνθρωποι με διαφορετικές αντιλήψεις και παρεμβαίνουν όλα τα κόμματα. Αυτό που έχει σημασία είναι να κυριαρχήσουν αυτά τα αιτήματα της φτωχής αγροτιάς. Αυτό έχει σημασία και όχι τα αιτήματα που μπορεί να απαλύνουν τα όποια προβλήματα της μειοψηφίας της αγροτιάς.

-- Στηρίζετε το αίτημα των αγροτών να βγάλουν τα τρακτέρ τους στην ΠΑΘΕ;

-- Εμείς στηρίζουμε τα αιτήματα της αγροτιάς και τις μορφές πάλης που αυτή θέλει να ακολουθήσει, προκειμένου να πετύχει κάτι. Ο,τι μορφές πάλης αποφασίσει η αγροτιά, οργανωμένα, με την κατάλληλη περιφρούρηση, εμείς θα είμαστε δίπλα της.

Δεν είναι συζήτηση αυτή. Εμείς θα τους υποστηρίξουμε και όταν θα κλείσουν τους δρόμους. Το θέμα ανοιχτοί ή κλειστοί δρόμοι είναι η παγίδα για την αγροτιά που σήμερα έχει πιεστικά προβλήματα. Είτε ανοιχτοί, είτε κλειστοί είναι οι δρόμοι, αν δεν υπάρξει ένας αγώνας σκληρός κι αν θέλετε με κλιμάκωση, δεν θα υπάρξουν αποτελέσματα.

Το ανοιχτοί ή κλειστοί δρόμοι είναι ένα παραπλανητικό επιχείρημα της κυβέρνησης. Μεταθέτει το ζήτημα από το τι πρέπει να κάνει η ίδια για τον ΦΠΑ, για το πετρέλαιο, τη βενζίνη, τα χρέη στην Αγροτική Τράπεζα, για τις συντάξεις που έκοψε, για τη φορολογία που βάζει στον αγρότη από το πρώτο ευρώ. Η κυβέρνηση μεταθέτει το ζήτημα - δεν το κάνει για πρώτη φορά - εκεί. Αυτό είναι που πρέπει να απαντήσει στους αγρότες; Εγώ σας λέω ότι τους στέλνει στα σπίτια τους. Αυτό το έχει κάνει πολλές φορές. Με τι υποσχέσεις; Θα κάνουμε μια συζήτηση στη Βουλή, μια Επιτροπή; Γιατί αυτά ακούμε. Αυτή είναι η λύση;

Το ζήτημα είναι έστω να βγάλει το χρόνο και τον επόμενο χρόνο - εμείς δε μένουμε εκεί - η φτωχή αγροτιά. Να κερδίσει χρόνο για να διεκδικήσει τα πιο ουσιαστικά δικαιώματά της. Και γι' αυτό υποστηρίζουμε και τα άμεσα αιτήματα.