Σελ. 16 κεφ. 23. και Σελ. 18 κεφ. 25

Τεράστια ήταν και η συμμετοχή στην 48ωρη απεργία 28 και 29 Ιούνη του 2011 μετά από ένα περίπου μήνα εκδήλωσης του κινήματος των Αγανακτισμένων, όπου τέλειωσε άδοξα με το μπάχαλο στις 29/06/2011 όταν ψηφιζόταν το μνημόνιο 1. Από το κίνημα αυτό βγήκαν και κάποια θετικά τα οποία δεν πρέπει να τα υποτιμάμε:

Κάποιος κόσμος βγήκε στους δρόμους και σηκώθηκε από τον καναπέ του για πρώτη φορά, ή μετά από πολλά χρόνια εγκλωβισμένος στην αδράνεια και συνεχίζει να διαδηλώνει και να παλεύει.

• Πέρασε από εκεί έστω και για λίγο από περιέργεια πάνω από 2.500.000 κόσμος σε όλο εκείνο το διάστημα.
• Λόγω της «απαγόρευσης» να συμμετάσχει το ΚΚΕ στην πλατεία, έκανε και το δικό μας το Κόμμα αγωνιστικότερο με πιο πολύ πείσμα.
• Εξέφρασε την αγανάκτηση και την απειλή σε ατομικό επίπεδο για ανάδειξη και της ατομικής ευθύνης του κάθε βουλευτή που θα ψήφιζε το Μνημόνιο, δηλ. την υποταγή και την παράδοση της χώρας στους τοκογλύφους για να σωθεί η πλουτοκρατία όπως και δυστυχώς έγινε.
• Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι η ένσταση του ΚΚΕ για το κίνημα των αγανακτισμένων, ήταν σωστή. Δεν υπήρξε ταξικός προσδιορισμός και πιθανόν και ύποπτη η διοργάνωσή του.

Σελ. 17 κεφ. 24 και Σελ. 18 κεφ. 25 και Σελ.44 κεφ. 66

Ενοχλεί πολύ η λέξη «μάζες». Ισως να αντικατασταθεί από Λαό, Λαϊκά στρώματα κ.α. για να είναι σεβαστή η κάθε προσωπικότητα του καθενός που συμμετέχει στους αγώνες. Η συμμαχία αντίστασης μπορεί να διευρυνθεί και με άλλες υγιείς δυνάμεις όπως π.χ. οι Λαϊκές Συνελεύσεις των γειτονιών που κάνουν παρόμοια δουλειά με τις Λαϊκές Επιτροπές. Σελ.22 κεφ. 28 ΣΤ΄Δεν είναι ψευδές ότι ένα μεγάλο φιλέτο από την καταστροφή της Ελλάδας επωφελείται η Γερμανία, αφού η ίδια η Μέρκελ παραδέχτηκε στον Λαό της: να μην ανησυχούν για την βοήθεια που προσφέρουν στην Ελλάδα, αφού η Γερμανία έδωσε «μόνο» 15 δισ. ευρώ και θα εισπράξει 68 δισ. ευρώ! Δυστυχώς σε ένα μέρος του Λαού μας κυρίως στους αγρότες, το «πατρονάρισμα» της Γερμανίας λειτούργησε θετικά και έδωσε την ραγιάδικη ελπίδα ότι: καλύτερα να μας αναλάβουν η Γερμανοί και να γίνει ο αγροτικός τομέας όπως στη Γερμανία που οι αγρότες ...ευημερούν..!Επιπλέον, η Γερμανία θέλει να εισβάλει με αυτόν τον τρόπο και απαιτεί να γίνει όλη η Ελλάδα ΕΟΖ με κινεζοποιημένους μισθούς για να κάνει «επενδύσεις». Την αθλιότητα αυτή την υποστηρίζουν και άλλοι όπως ο Τζήμερος που πρότεινε να δουλεύουν οι μετανάστες από τρίτες χώρες με 10 δολάρια το μήνα και οι «επενδύσεις» να είναι μόνο γερμανικές!

Σελ. 30 κεφ. 40, Σελ. 35 κεφ. 48, Σελ. 50 κεφ. 68

Προτείνω επίσης να επαναλειτουργήσει το ελεύθερο πανεπιστήμιο των Μαρξιστικών Σπουδών που υπήρχε μέχρι τη δεκαετία του ΄80. Με όσα παλαιά μέλη του Κόμματος έχω μιλήσει μου έχουν πει τα καλύτερα λόγια για τη δράση αυτή, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη προσφορά του ΚΚΕ στην επιμόρφωσή τους και αυτό να επεκταθεί σε όσο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.

Σελ. 42 κεφ. 59

Οι διαπιστώσεις είναι απόλυτα σωστές για το «νέο δίπολο», αλλά πιστεύω πως αν το κόμμα μας δεν έκανε επικοινωνιακά λάθη, και αντιμετώπιζε τον ΣΥΡΙΖΑ επιθετικά και τον απογύμνωνε από τις «μπαρούφες» που έλεγε για «Κυβέρνηση της Αριστεράς με Πρωθυπουργό την Αλέκα Παπαρήγα», το ΚΚΕ θα είχε ανεβάσει τα ποσοστά του και ίσως να είχε αυτά που έχει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πραγματικά, η κατάσταση θα ήταν τώρα πολύ διαφορετική στο κίνημα.

Σελ. 44 κεφ. 60

Το ΚΚΕ έχει μια μεγάλη παρακαταθήκη: την Θρυλική Ιστορία του ΚΚΕ 1941-1945 του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Την καρπώνονται άλλα κόμματα ως ...δική τους!! Σίγουρα το τελευταίο διάστημα γίνεται κάποια προσπάθεια με διάφορες εκδηλώσεις οι οποίες πρέπει να κλιμακωθούν και να γίνει παράδειγμα σε όλο τον Λαό ο ηρωισμός και η παλικαριά των ηρώων της Θρυλικής Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ του ΕΛΑΣ και του Εθνικού Ηρωα των Ελλήνων (πλέον και όχι μόνο του ΚΚΕ) πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ!!

Προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση σε πολλούς ΕΛΑΣίτες που είναι ακόμη εν ζωή, αλλά και οργή για τη μη απονομή της Κομματικής Ιδιότητας! Νομίζω ότι αυτό πρέπει να διορθωθεί, όχι μόνο για τον ΑΡΗ, αλλά και όλους τους μαχητές εκείνης της περιόδου 1940-1950, που διαγράφηκαν, ή παραγκωνίστηκαν από το Κόμμα και πέθαναν με τον καημό ότι το Κόμμα δεν τους ξανααγκάλιασε, όπως πχ. τον Ανδρέα Τζίμα (Σαμαρινιώτης).

Ετσι άλλα κόμματα τους τιμάνε και κάνουν και εκδηλώσεις μνήμης όπως π.χ. για τον Πλουμπίδη που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφατα.

Στην πορεία του Πολυτεχνείου 17/12/2012 άκουσα ένα πολύ ωραίο σύνθημα από φοιτητές το οποίο προτείνω να το υιοθετήσουμε: «ΛΑΕ ΘΥΜΙΣΟΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΣ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ Ο ΑΡΗΣ ΤΟ ΕΑΜ ΚΑΙ Ο ΕΛΑΣ»!

Για το Καταστατικό του Κόμματος

Σελ. 85 άρθρο 13

Στην Κεντρική Επιτροπή, η κομματική ηλικία να είναι στα 5 χρόνια για να υπάρξει πνεύμα ανανέωσης.

Σελ. 94 άρθρο 43

Οι άνεργοι να εξαιρούνται συνδρομής, και να συνδράμει η ΚΟΒΑ για την επιβίωσή τους, όπως ήδη έχει ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια από τις Λαϊκές Επιτροπές!

ΥΣ:

Δυστυχώς, το μεγαλύτερο επίτευγμα των τροϊκανικών Κυβερνήσεων από το 2009 έως σήμερα είναι ότι κατάφεραν:

Να διχάσουν όλη την κοινωνία και η μία κοινωνική τάξη να κατηγορεί για την κρίση την άλλη. Π.χ. Οι αγρότες τους Δημοσίους Υπαλλήλους, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι τους αγρότες, οι φορτηγατζήδες τους ταξιτζήδες, οι ταξιτζήδες τους περιπτεράδες κ.ο.κ.

• Με την αρωγή της καλοπληρωμένης προπαγάνδας των αστικών καναλιών και Τύπου, την προδοσία των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, τον κοινωνικό αυτοματισμό, κατάφεραν να κάνουν ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης όχι μόνο να μην αντιδρά, αλλά και ραγιάδικα να δέχονται ταπεινωτικά τις μειώσεις μισθών, (όπως πρόσφατα στη ΓΣ του ΣΕΗ), τις απολύσεις, διότι νομίζει ότι δεν γίνεται «διαφορετικά» και πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα..!
• Μειώθηκε πάρα πολύ η αξιοπιστία του κόμματος από τις απολύσεις που έγιναν και γίνονται στην «Τυποεκδοτική» και «902» και όλη η επίπονη αγωνιστική προσπάθεια πάει χαμένη. Μήπως θα έπρεπε να παραμείνουν στο κόμμα οι απολυμένοι σε άλλες δραστηριότητες όπως αναφέρθηκε από εκπρόσωπο του Κόμματος καθαρά μέσα στην Βουλή τον Νοέμβρη του 2012;

ΕΠΙΣΗΣ, ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΩ:

Ηδη ετοιμάζονται οι Τράπεζες να κάνουν κατασχέσεις περιουσιών. Να γίνουν οργανωμένες ομάδες περιφρούρησης σε όλες τις γειτονιές για να αποκρουστεί αυτή η αθλιότητα με όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη κοινωνική συμμαχία!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ 19ΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ

Οι Θέσεις του 19ου Συνεδρίου, ένα τόσο σύνθετο, γεμάτο και από κάθε άποψη βασικό κείμενο θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να συζητηθεί και να αναλυθεί σε μια σειρά συνελεύσεων των οργανώσεων με μεγαλύτερη εξειδίκευση. Σε γενικές γραμμές, πιστεύω ότι οι Θέσεις μπορούν να βοηθήσουν το Κόμμα να αντεπεξέλθει στις τεράστιες απαιτήσεις στο επόμενο διάστημα. Αυτό όμως θα γίνει μόνο εάν μετατρέψουμε τα πολλά και πολύτιμα συμπεράσματα των Θέσεων σχετικά με τoν απολογισμό της δράσης μας και τις αδυναμίες μας τα τελευταία χρόνια σε ουσιαστικές και εύστοχες αλλαγές. Εμπόδιο σ' αυτό είναι ότι ενώ οι Θέσεις περιέχουν πλούσια και πολύπλευρη αυτοκριτική, μένουν εκεί και ουσιαστικά δεν εξηγούν τί έφταιξε και άρα τί πρέπει ν' αλλάξει και σε ποια κατεύθυνση.

Το κυριότερο καθήκον του Κόμματος, όπως μπαίνει και στις Θέσεις, σε μη επαναστατικές συνθήκες -εκτός από τη διαφύλαξη της επαναστατικής στρατηγικής- είναι οπωσδήποτε η συγκέντρωση δυνάμεων, να πλησιάσει τη πολιτική μας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης και του λαού και να πειστούν όσο γίνεται περισσότεροι απ' αυτούς για την αναγκαιότητα της ανατροπής του καπιταλισμού και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Σε αυτό το καθήκον κεντρικό ρόλο παίζει η πολιτική συμμαχιών που θα έχουμε. Σωστά μπαίνει ο χαρακτήρας της Λαϊκής Συμμαχίας ως συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων με κοινό συμφέρον (εργατική τάξη - φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι - μικρομεσαίοι αγρότες), εκφράζοντας ακριβώς το πού στοχεύουμε, δηλαδή στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, στην εργατική λαϊκή εξουσία και όχι σε κάποια μεταβατική εξουσία, μεταρρύθμιση ή καλύτερη διαχείριση του συστήματος. Ωστόσο δεν πρέπει να αποκλείεται η ενδεχόμενη κοινή δράση ή και συμμαχία (διατηρώντας πάντα την αυτοτέλεια του Κόμματος) τόσο με πολιτικές δυνάμεις που θα σχηματιστούν στο μέλλον όσο και με τμήματα πολιτικών χώρων που και σήμερα υπάρχουν, εάν στο επόμενο διάστημα αλλάξουν την κατεύθυνση και τη δράση τους (Θέση 66-67), αποφασίζοντας να ταχθούν στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος. Επίσης ένα μέρος των μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, ακριβώς λόγω της κοινωνικής τους ιδιότητας ως ιδιοκτήτες, μπορεί να αντιληφθούν την ανάγκη να αντιπαλέψουν την εξουσία των μονοπωλίων επειδή θα βλέπουν ότι αυτή τους οδηγεί στη χρεωκοπία και την εξαφάνιση, χωρίς όμως ταυτόχρονα να συμφωνούν ιδιαίτερα ή με τη δικτατορία του προλεταριάτου. Και με αυτές τις δυνάμεις θα πρέπει να επιδιώξουμε να συναντηθούμε. Η Λαϊκή Συμμαχία να είναι δηλαδή ανοιχτή σε όλους όσους θέλουν να παλέψουν ενάντια στα μονοπώλια και το καπιταλισμό.

Ενα σημαντικό πρόβλημα προς αντιμετώπιση είναι η προπαγάνδα μας συνολικά (Θέση 55), ειδικά το επικοινωνιακό κομμάτι. Αυτό αφορά όλες τις δραστηριότητες, από τις ανακοινώσεις μας, τις πολιτιστικές και καλλιτεχνικές προτάσεις και εκδηλώσεις μας, από τον τρόπο που αποτυπώνουμε την ιδεολογία και τη πολιτική μας στο Ριζοσπάστη, μέχρι την όποια παρουσία μας στα κανάλια και τα άλλα ΜΜΕ. Δεν είναι πρόβλημα που μπορούμε πια να υποτιμούμε σαν δευτερεύον με αποτέλεσμα αυτό να μεγαλώνει. Δεν πρέπει να μας απασχολεί μόνο το τι λέμε, αλλά και το πώς το λέμε, να μη ψάχνουμε μόνο το πώς θα πλησιάσουμε εμείς τον κόσμο αλλά και το τί να κάνουμε για να πλησιάσει όσο γίνεται και ο κόσμος εμάς. Δε μπορούμε όλα να τα περιμένουμε μόνο από τη δικιά μας μαζική δουλειά, η οποία αντικειμενικά έχει συγκεκριμένο ποσοτικό και ποιοτικό ταβάνι και τελικά αν δε συνδυάζεται και με μια ικανή κεντρική προπαγάνδα, μας πάει ακόμα πιο πίσω. Μας αρέσει δε μας αρέσει για παράδειγμα, τη σήμερον ημέρα η τηλεόραση και το διαδίκτυο εν πολλοίς διαμορφώνουν τη λεγόμενη «κοινή γνώμη» και, σε τελική ανάλυση όπως λέμε, «παίζουμε στο γήπεδο του αντιπάλου» γι' αυτό πρέπει να μάθουμε να αντιπαλεύουμε την προπαγάνδα του στα δικά του μέσα. Πολύ θετικό βήμα η δημιουργία του portal του «902» που στέκεται στο ύψος των απαιτήσεων της ενημέρωσης του 21ουαιώνα και βοηθάει σημαντικά, κυρίως στη νεολαία.

Το σημαντικότερο συμπέρασμα της ΚΕ σχετικά με τις αδυναμίες μας πιστεύω ότι αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στη Θέση 49 και ειδικότερα στη δεύτερη παράγραφο: «Δεν έχει κατακτηθεί, και είναι πρόβλημα καθοδήγησης, η δυνατότητα να δρα το Κόμμα μέσα σε συνθήκες όπου και αυθόρμητα μπαίνουν λαϊκές μάζες και ο αντίπαλος μπορεί να τις ενσωματώνει με τα τεράστια μέσα που διαθέτει. Δεν έχει κατακτηθεί η ικανότητα να παρεμβαίνει μαχητικά και πειστικά εκεί που αναπτύσσονται δραστηριότητες δυνάμεων που επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό του κινήματος, την απομόνωση του ΚΚΕ». Οσο δεν κατακτούμε σαν Κόμμα αυτή τη δυνατότητα δε θα κερδίζονται σημαντικές νέες λαϊκές δυνάμεις με τη πολιτική μας, θα δυσκολεύει και θα περιορίζεται και η προοπτική μαζικοποίησης του ταξικού εργατικού κινήματος. Τέτοια κατάσταση όπως περιγράφεται στη Θέση 49 υπήρξε στο κίνημα των αγανακτισμένων. Εναντιωθήκαμε πολύ σωστά στη λογική αποκλεισμού και την εχθρική στάση απέναντι σε κόμματα και συνδικάτα και στα ακίνδυνα για το σύστημα έως και αντιδραστικά συνθήματα που επικράτησαν. Το κίνημα των πλατειών ήταν οπωσδήποτε σε ένα βαθμό υποκινούμενο (από αστικά ΜΜΕ, κόμματα, προσωπικότητες, την εργοδοσία) αλλά οπωσδήποτε και σε ένα βαθμό αυθόρμητο, τουλάχιστον για ένα σημαντικό μέρος του κόσμου που, αντιδρώντας στη φτωχοποίηση και εξαθλίωση που του επέφερε η κρίση και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές, κατέβηκε στο δρόμο για πρώτη φορά. Διαφωνώ με τη στάση του Κόμματος να αποστασιοποιηθεί, να μην κάνει καμία ουσιαστική προσπάθεια οργανωμένης και συλλογικής παρέμβασης (Θέση 25), χάνοντας τη δυνατότητα να προσεγγίσει αυτές τις μάζες. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα υπάρξουν και άλλα παρόμοιου τύπου ξεσπάσματα της λαϊκής οργής και τότε δεν πρέπει να είμαστε και πάλι έξω από τέτοιες εξελίξεις και τη διαμόρφωσή τους. Μια άλλη πλευρά των πρόσφατων εξελίξεων που δεν αφουγκραστήκαμε έγκαιρα ήταν η δημιουργία πλήθους «δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης», κοινωνικών παντοπωλείων, του γνωστού κινήματος «χωρίς μεσάζοντες» και άλλες παρόμοιες δράσεις που ξεκίνησαν από το 2010-2011 και οι οποίες απαντούν στην ανάγκη ολόπλευρης στήριξης και παροχής υλικής βοήθειας στο χειμαζόμενο λαό που απαιτεί η σημερινή πραγματικότητα. Και αυτή τη πρωτοβουλία την παραχωρήσαμε σε άλλες δυνάμεις. Εχει γίνει πρόοδος πλέον σε αυτό το τομέα μέσω της δράσης των Λαϊκών Επιτροπών, ωστόσο αυτή η έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη πρέπει να γίνει από τις πρώτες προτεραιότητες στη δράση μας και να αγκαλιάσει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο που αντιμετωπίζει πλέον στην καθημερινότητά του την εξαθλίωση. Κάτι τέτοιο θα δυναμώσει αποφασιστικά τους δεσμούς μας με μεγάλες λαϊκές μάζες.

Στα πρώτα αυτά χρόνια της κρίσης, αποτύχαμε να συγκεντρώσουμε σε γραμμή σύγκρουσης και ρήξης δυνάμεις ευρύτερες της εκλογικής μας απήχησης. Η αποτυχία αυτή ανήκει σε όλο το Κόμμα και πρώτα και κύρια στην ΚΕ. Αυτό αποτυπώθηκε στις εκλογές του 2012. Δε βοηθά νομίζω το να χρεώνουμε σε όποιον μας κάνει κριτική με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα ότι έχει «κοινοβουλευτικές αυταπάτες», μάλλον δείχνει τάσεις υπεκφυγής.