Αφού είσαι ανθρώπινο πλάσμα

κι ανάγκη σου πρώτη το ψωμί

από τα λόγια τα παχιά

μην περιμένεις τροφή.

Γι' αυτό εμπρός μαρς αριστερά

είν' η θέση σου εκεί

στο μεγάλο το μέτωπο της εργατιάς

γιατί εργάτης είσαι κι εσύ.

(Μπ. Μπρεχτ)

• Δε χαρίζουμε τα όνειρά μας.

Η αστική τάξη αξιοποιεί κάθε μέσο για την εξοικείωση του λαού με την ανεργία, τη φτώχεια, την αβεβαιότητα, την υποταγή και την αποδυνάμωση κάθε αγανάκτησης. Παρέχει κάθε αναγκαίο υλικό και ιδεολογικό αντιστάθμισμα ώστε να δυσκολεύεται ο εργάτης, ο αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος να συνειδητοποιήσει «τι χάνει», «ποιος κερδίζει», «γιατί να κουραστεί να παλέψει», «γιατί δεν πρέπει να εξοικειώνεται με τη φτώχεια», «γιατί πρέπει να ανατρέψει αυτό το σύστημα». Πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα ο τρόπος που οι μηχανισμοί του καπιταλιστικού συστήματος παρεμβαίνουν στη νεολαία για το σκοπό αυτό.

Παρά τα τόσα εμπόδια, είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι του κλέβουν τον ιδρώτα και τα όνειρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα μέρος όσων χρησιμοποιούν τις κοινωνικές δομές (π.χ. παντοπωλεία) σκέφτεται: «Γιατί να τους τα χαρίσω;». Κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι κάπου μέσα σε αυτά κρύβεται και ο δικός τους ιδρώτας, κάποιοι όχι. Ομως, αντί να παλέψουν, συχνά ενσωματώνονται.

Από εδώ ξεκινά το δικό μας καθήκον να καθοδηγήσουμε αυτή την αυθόρμητη οργή και να τη μετατρέψουμε σε συνειδητή προσανατολισμένη πάλη. Να φωνάξει ο εργάτης «δε χαρίζω τον ιδρώτα μου», ο νέος «δε χαρίζω τα όνειρά μου» και να παλέψουν γι' αυτά!

• Ισχυρό ΚΚΕ

Παρόλο που σήμερα απαιτούνται «μεγάλες θυσίες» και δύσκολοι αγώνες για να κερδίσουμε «μικρές ανάσες», δεν αρκεί απλά να επιβιώσουμε. Οι ανάγκες και τα όνειρά μας δε χορταίνουν με ψίχουλα. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ποιοι είμαστε, πού βρισκόμαστε, πού θέλουμε να φτάσουμε και πώς θα το καταφέρουμε. Πρέπει καθημερινά να επιβεβαιώνουμε ότι απαντάμε επαρκώς σε απλά ερωτήματα του κόσμου όπως: «Τι είναι το ΚΚΕ;» και «τι θα κάνει το ΚΚΕ για μένα;», «τι κυβέρνηση θέλει το ΚΚΕ;» και «πώς θα τα κάνει το ΚΚΕ αυτά που λέει;». «Γιατί χρειαζόμαστε ισχυρό ΚΚΕ;»

Οι Θέσεις του 19ου Συνεδρίου και το σχέδιο του Καταστατικού απαντούν σωστά σε αυτά τα ερωτήματα (αυτός είναι ο σκοπός τους). Με βάση αυτά τα ερωτήματα θέλω να διατυπώσω τις εξής παρατηρήσεις:

- Το ΚΚΕ είναι το Κόμμα της Εργατικής Τάξης και ο ρόλος του είναι αναντικατάστατος. Για να μπορεί σήμερα ο εργάτης να αντιμετωπίσει με θάρρος και ανειρήνευτα στους χώρους δουλειάς τον «πόλεμο» που η πλουτοκρατία του έχει εξαπολύσει χρειάζεται να έχει 4 στοιχεία: «Ταξική συνείδηση», «δυνατό στομάχι», «ταξικό προσανατολισμό» και «να μην είναι μόνος του». Ας αναλογιστούμε πόσο πίσω θα βρίσκονταν η συνείδηση, το στομάχι, ο προσανατολισμός, η ενότητα, η μαζικότητα, οι κατακτήσεις του εργατικού κινήματος και οι μικρές «ανάσες» που σήμερα κερδίζει, χωρίς την καθοδήγηση του ΚΚΕ. Αρα λοιπόν ισχυρό ΚΚΕ, όχι για να «κάνει κάτι για μένα» αλλά για «να μην αποφασίζει η πλουτοκρατία για μένα».

- Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ απαντά στα προβλήματα και τους προβληματισμούς του λαού και έτσι πρέπει να τοποθετείται σε κάθε κουβέντα μας. Μόνο ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας διασφαλίζει το «δικαίωμα στην εργασία» και υψηλό βιοτικό επίπεδο για όλους και ταυτόχρονα να απελευθερώσει κάθε ανεκμετάλλευτη εργατική δύναμη και πρωτοβουλία. Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής είναι η μόνη απάντηση στις απειλές βιομηχάνων και εφοπλιστών «να πάρουν τις επιχειρήσεις τους και να τις πάνε έξω». Μόνο ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος, με ελεύθερο χρόνο και ανακλητότητα των εκπροσώπων μπορεί να προστατεύσει το λαό από τα «λαμόγια» και τους «κλέφτες» που μπορούν να εμφανιστούν σε κάθε ταξική κοινωνία.

- Στις εκλογές χρειαζόμαστε ισχυρό ΚΚΕ, όχι για να συγκυβερνήσει, αλλά για να διατάσσει καλύτερα τις δυνάμεις του ώστε να φτάνει εκεί που πριν δεν μπορούσε (περισσότεροι βουλευτές σε κάθε νομό και από κάθε κλάδο, περισσότεροι σύμβουλοι και δήμαρχοι στην τοπική αυτοδιοίκηση, ισχυρό ΚΚΕ στα σωματεία). Η μάχη για το ΚΚΕ δίνεται κυρίως στους χώρους δουλειάς και είναι ξεκάθαρο ότι «η κοινοβουλευτική δράση του Κόμματος υποτάσσεται στους σκοπούς και τις ανάγκες του ταξικού αγώνα» (βλ. Σχέδιο Καταστατικού).

- Η έννοια της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος δεν αφορά μόνο το συσχετισμό δυνάμεων αλλά κυρίως τον προσανατολισμό του κινήματος. Είναι πολύ χρήσιμο να ανατρέξουμε στην Πολιτική Απόφαση (θέση 5) του 18ου Συνεδρίου.

• Ο καθένας στο πόστο του

Οι λαϊκές επιτροπές δεν είναι συμμαχία μόνο μεταξύ των μελών και φίλων του Κόμματος, γι' αυτό και ονομάζονται «λαϊκές» και όχι επιτροπές φίλων του ΚΚΕ. Ο κάθε νέος (εργαζόμενος, άνεργος, φοιτητής, μαθητής) που σέβεται τα όνειρά του οφείλει να διεκδικήσει συγκεκριμένο ρόλο και καθήκοντα μέσα στο σωματείο του, στην επιτροπή αγώνα και στη λαϊκή επιτροπή της γειτονιάς του. Ολοι πρέπει να έχουν το πόστο τους.

Στην καθημερινή πάλη αποκαλύπτονται ποιοι είναι μαζί και ποιοι απέναντι στους αγώνες της Λαϊκής Συμμαχίας. Αποκαλύπτονται και τα ιδεολογήματα και τα υλικά μέσα που χρησιμοποιούν (π.χ. ναρκωτικά, οπορτουνισμός, εθνικισμός, κ.λπ.). Φανερώνονται οι δυνάμεις που υπονομεύουν την έννοια της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος (π.χ. θέτουν ως σύνθημα σε κινήματα και απεργίες την εναλλαγή κυβερνήσεων, ή πολεμούν το ΠΑΜΕ) ή επιδιώκουν φαινόμενα «κοινωνικού πρωταγωνισμού» (όπως στην Αργεντινή). Είναι ξεκάθαρο με ποιους μπορεί το ΚΚΕ να συνεργαστεί και ποιους πρέπει να απομονώσει στο δρόμο για τη Λαϊκή Εξουσία.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία που η φωνή, τα αυτιά και η δράση της να φτάνουν παντού. Για τις μικρές ανάσες του σήμερα. Με την προοπτική, αύριο, να πάρουν οι ανάγκες και τα όνειρα του λαού εκδίκηση.