Οι Θέσεις και το σχέδιο Προγράμματος αποτελούν παρακαταθήκη για το σύνολο της εργατικής τάξης. Η μελέτη και επεξεργασία τους φανερώνει τη συνέπεια της δράσης του και την προσπάθεια αντιστοίχισής της με τις πολιτικές εξελίξεις.

Το διάστημα που πέρασε ζήσαμε κρίσιμα γεγονότα και εξελίξεις και γνώμη μου είναι πως το Κόμμα αντεπεξήλθε στην αναγκαιότητα διατήρησης της ακεραιότητας που το διακρίνει. Αμέσως μετά τις δύο τελευταίες εκλογικές μάχες και σε συνθήκες οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης, με την πλειοψηφία του λαού να πλήττεται από το αστικό πολιτικό σύστημα αναμορφωμένο πλέον και που για αρκετά χρόνια του προσέφερε ορισμένες παροχές, έγινε ξεκάθαρη η ανάγκη να ισχυροποιηθούν τα δύο μέτωπα που πάντα όφειλε να ανοίγει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Το μέτωπο ενάντια στον οπορτουνισμό και το μέτωπο ενάντια στο φασισμό. Ειδικότερα, στην περιοχή φάνηκε από νωρίς, πριν ακόμη τις εκλογές, το έδαφος που αποκτούν και η επιρροή που ασκούν αυτές οι δύο δυνάμεις, στη νεολαία, σε αυτοαπασχολούμενους αλλά και σε εργαζόμενους σε μαζικούς χώρους. Σε αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις και σε άλλες ακόμη είναι που πατάει το κάλεσμα του Κόμματος για Λαϊκή Συμμαχία. Μέσα από τη συσπείρωση και οργάνωσή τους δηλαδή, να ξεσκεπαστούν και να απομονωθούν αυτές οι συντηρητικές και αντιδραστικές δυνάμεις. Οπλο και κύριο εργαλείο εδώ είναι η Λαϊκή Επιτροπή. Κι εδώ μετράμε πλούσια πείρα. Είδαμε πόσο πολύ βοήθησε το περασμένο διάστημα ο πρωτοπόρος ρόλος του Κόμματος και της ΚΝΕ για να μην περάσουν μέτρα, έστω και καθυστερώντας τα, όπως μη πληρωμή χαρατσιών, διακοπή ρεύματος σε σπίτια, απολύσεις και εργοδοτική τρομοκρατία σε χώρους δουλειάς, τρομοκρατία από δασκάλους και διευθυντές, έχοντας μαζί μας και τη βοήθεια σωματείων και φορέων της περιοχής. Αυτός ο πυρήνας αγώνα και ανυπακοής είναι που πρέπει να 'χουμε έγνοια να μεγαλώσει. Πώς δηλαδή θα αξιοποιηθεί κάθε δυνατό μέσο και κάθε δυνατή δραστηριότητα του κινήματος (αγωνιστική, εκπαιδευτική, πολιτιστική) όσο καλύτερα, για να έρθουμε σε επαφή με ακόμη έναν μαθητή, εργάτη, άνεργο, αυτοαπασχολούμενο. Ξεκαθαρίζοντας πως είμαστε σύμμαχοι που κοινό συμφέρον μας είναι η κατάργηση των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Ζητούμενο βέβαια δεν είναι μόνο τα αριθμητικά χαρακτηριστικά της Λαϊκής Συμμαχίας, δηλαδή πόσες πολλές κοινωνικές δυνάμεις συνενώνονται και παλεύουν προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά και η ιδεολογικοπολιτική θωράκιση του κόσμου που τις απαρτίζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που εμπνέει και γι' άλλες τέτοιες ενέργειες είναι η σύσκεψη που έγινε πριν λίγο καιρό στο στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας με μαθητές, για την παραχάραξη της Ιστορίας και τον αντικομμουνισμό στα βιβλία της Ιστορίας. Σε παρόμοιες συσκέψεις και βιντεοπροβολές να προχωρήσουμε με τους άνεργους νεολαίους που έρχονται στο στέκι - το οποίο έχει καταξιωθεί στη συνείδησή τους και αναγνωρίζεται ως τόπος δράσης της Λαϊκής Επιτροπής. Για παράδειγμα, συζήτηση για τις σχέσεις παραγωγής στο σοσιαλισμό ή την ποιότητα ζωής και της κοινωνικές παροχές στη ΕΣΣΔ. Δουλειά δηλαδή και έγνοια των κομμουνιστών σε αυτή τη Λαϊκή Συμμαχία να είναι πάντα η ανάδειξη των αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος και της μόνιμης κατάργησής τους μέσα από τη ΛΕ - ΛΟ. Να αναδεικνύεται ο ρόλος του σωματείου ή ακόμα και η επιτροπή ανέργων. Κάθε νέος που γνωρίζουμε να εκπροσωπείται από ένα φορέα. Με αυτόν τον τρόπο θα γίνουν και πιο στέρεες οι σχέσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, πιο ισχυροί οι δεσμοί μας με την εργατική τάξη με στόχο τη στρατολογία.

Κι εδώ, όπως πολύ σωστά σημειώνεται και στις θέσεις, υπάρχουν καθυστερήσεις στη δουλειά μας. Καθυστέρηση όχι μόνο στη στρατολογία αλλά και στην αφομοίωση των νέων μελών, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της οργάνωσης σε μια περίοδο που ο αγώνας και η πάλη πρέπει να αντιστοιχεί σε αυτές τις οξυμένες συνθήκες. Ως κομμουνιστική νεολαία, η απεύθυνση της ΚΝΕ, πρέπει να μην ξεφεύγει από τον κοινωνικοταξικό της στόχο. Πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει βήματα στις επαφές της ΟΒ με μαθητές, την Οργάνωσή τους, την προπαγάνδα της οργάνωσης έξω και μέσα στα σχολεία με έντυπο υλικό ή άλλο τρόπο, αλλά ποια είναι η επαφή μας - ή πιο σωστά - οι δεσμοί μας με τους νέους άνεργους - νέους εργαζόμενους; Με την καπιταλιστική κρίση να οξύνεται όλοι μας συναναστρεφόμαστε άτομα με τις ίδιες στερήσεις και απώλειες. Πάντα να έχουμε στο μυαλό, πως η κουβέντα θα πρέπει να γίνεται ολοένα πιο βαθιά πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Να ξεφύγουμε από τη λογική - επιρροή είναι αυτός που παίρνει «Οδηγητή», κόβει κουπόνι, έρχεται σε εκδήλωση - αλλά να πηγαίνουμε κάθε φορά ένα βήμα παραπέρα με όποιον νέο μιλάμε. Να ενημερώνεται για τις πολιτικές εξελίξεις και να του δίνεται η προοπτική του σοσιαλισμού. Να του εξηγείται η ΛΕ - ΛΟ. Να γίνεται ακόμη καλύτερη αξιοποίηση του «Οδηγητή». Να οργανώνονται μαζικές συσκέψεις με αφορμή ένα άρθρο. Να μην ξεχνάμε πως σε ένα νεολαίο δε μιλά μόνο η ΚΝΕ. Και για την ακρίβεια η οργάνωση μπορεί να έχει τη μικρότερη επιρροή πάνω του, αν λάβουμε υπόψη την αντιΚΚΕ προπαγάνδα του αντιπάλου και τον τρόπο που αξιοποιεί τα ΜΜΕ, τη δράση άλλων δυνάμεων και τους χώρους όπου αυτή υπάρχει, για παράδειγμα, ΧΑ στα σχολεία. Ετσι, λοιπόν, για την ισχυροποίηση των δεσμών μας με τους νέους της εργατικής τάξης πρέπει να υπάρχει δουλειά συστηματική και επίμονη. Να κάνουμε αντιληπτή στους νέους εργαζόμενους την ανάγκη για τη συνδικαλιστική τους οργάνωση. Ετσι θα καταπολεμηθούν και λογικές συμφιλίωσης με το αφεντικό, αλλά και θα εμπνεύσει το νέο να σταθεί και να νιώσει πως έχει στήριξη απέναντι στην απαξίωση και την τρομοκρατία που δέχεται από το αφεντικό.

Ζήτημα, όπως μπαίνει και στη θέση 42, είναι η καλή συνεργασία ΟΒ - ΚΟΒ. Φάνηκε από τις εκλογικές μάχες του '12 ότι εδώ ΟΒ και ΚΟΒ έχει κάνει βήματα σε αυτό και είναι θετικό. Στο σχεδιασμό μας όμως να κοιτάμε όχι μόνο πώς θα μοιράσουμε τους χώρους ευθύνης μεταξύ μας, αλλά τι συμπεράσματα θα βγάλει και η Νεολαία του Κόμματος από αυτούς τους χώρους και πώς θα φέρουμε τις νέες ηλικίες σε επαφή με το Κόμμα. `Η πώς μπορούμε καλύτερα να αξιοποιήσουμε τη δράση του σε χώρους της περιοχής για να έρθει νέος κόσμος σε επαφή με την ΚΝΕ, όπως για παράδειγμα στον κλάδο του επισιτισμού, όπου οι λογικές συμβιβασμού με την ανασφάλιστη εργασία και το εξευτελιστικό μεροκάματο έχουν εξαλείψει κάθε πρόθεση για διεκδίκηση.