Σύντροφοι, χαιρετίζω τις εργασίες του 19ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Εκφράζω τη συμφωνία μου σε γενικές γραμμές με το κείμενο της ΚΕ όσον αφορά το πρώτο θέμα (θέσεις, σχέδιο Προγράμματος), αλλά δεν είναι κατά τη γνώμη μου αντάξιες της Απόφασης του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Στα πλαίσια της δημιουργικής - εποικοδομητικής κριτικής και του ανοικτού προσυνεδριακού διαλόγου παραθέτω τις παρακάτω παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις:

Α) Οσον αφορά την Λαϊκή Συμμαχία συμφωνώ. Η ΛΣ μπορεί να μας ανοίξει το δρόμο για ένα μεγάλο άνοιγμα έτσι ώστε να κερδίσουμε τις μάζες με το μέρος μας εάν δουλέψουμε σωστά με αυτήν, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και νέες ευθύνες. Καλό θα ήταν στην απόφαση (αν ψηφιστούν οι Θέσεις) να εξηγούμε γιατί αντικαθιστούμε το ΑΑΔΜ με την ΛΣ. Υπάρχουν οπαδοί - φίλοι που θα έχουν αυτήν την απορία. Επίσης, προτείνω στα χαρακτηριστικά της ΛΣ να προστεθεί ο «Δημοκρατικός» της χαρακτήρας, ότι σε αυτήν θέλουμε να συμμετέχουν προοδευτικοί - σκεπτόμενοι - δημοκρατικοί άνθρωποι (ανεξάρτητα με το βαθμό συμφωνίας τους με το Κόμμα). Το θεωρώ απαραίτητο καθώς βρισκόμαστε σε μια εποχή έντονης συντηρητικοποίησης - εκφασισμού της κοινωνίας.

Β) Σημαντική εργαλείο στη δουλειά μας να προετοιμάσουμε το επαναστατικό υποκείμενο για την προλεταριακή επανάσταση αποτελούν οι Λαϊκές Επιτροπές τις οποίες εκτιμώ πως υποτιμάμε. Αυτό φαίνεται από το περιεχόμενο και τη δράση τους που οι ΚΟΒ τους δίνουν. Τις περιορίζουμε με το να ασχολούνται με τα χαράτσια - φόρους και στην καλύτερη περίπτωση με την προπαγάνδα για συμμετοχή στην απεργία. Οι ΛΕ αποτελούν κύτταρο της ΛΣ και όχι μόνο. Μελλοντικά μπορούν να παίξουν το ρόλο κυττάρων της νέας εργατικής εξουσίας σε τοπικό επίπεδο. Να μην το υποτιμάμε σ/φοι. Είναι εργαλείο στα χέρια μας, αλλά αν συνεχίσουμε με αυτό τον τρόπο δουλειάς θα βαλτώσουν, θα σβήσουν, σενάριο το οποίο δεν απέχει πολύ. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μαζικές ΛΕ σε κάθε γειτονιά, από τις οποίες θα αναδεικνύονται αγωνιστές, θα ανοίγει συζήτηση και δράση από τα κάτω, θα παίρνονται πρωτοβουλίες. Σωστά λέμε πως πρέπει να ασχολούνται με όλα τα προβλήματα της γειτονιάς. Γίνεται αυτό όμως; Μάλλον όχι.

Γ) Ενα θέμα το οποίο θα ήθελα να αναφερθώ είναι η άνοδος της επιρροής των φασιστικών οργανώσεων στις μάζες. Εδώ η δράση μας είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη σ/φοι. Δεν είναι αντάξια της Ιστορίας του Κόμματός μας, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και προσωπικά αυτό με στεναχωρεί, αλλά το θέμα δεν είναι συναισθηματικό. Είναι καθήκον μας να αντιπαλέψουμε την ΧΑ και τις υπόλοιπες φασιστικές - ναζιστικές οργανώσεις. Στις Θέσεις δεν υπάρχει ούτε μια παράγραφος για το πώς θα γίνει πρακτικά αυτό. Η φραστική καταδίκη δεν αρκεί. Αφήνουμε άλλες δυνάμεις, αυτές που εκφράζουν την μικροαστική επαναστατικότητα να παίζουν μπάλα (οι οποίες καλά κάνουν) ενώ εμείς θα έπρεπε να σηκώνουμε το ζήτημα αντιφασιστικού πόλου. Τάγματα εφόδου αυτοί; Ομάδες περιφρούρησης εμείς (ακόμη και μέσα από τις ΛΕ αν μπορούμε).

Δ) Οσον αφορά το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα τώρα, συμφωνώ με την θέση 46 (σελ 34), με βάση αυτά τα ζητήματα θα πρέπει να αντιπαρατεθούμε και να παλέψουμε μέσα στο ΔΚΚ. Ταυτόχρονα, είναι αντιφατικό να διατηρούμε σχέσεις με οπορτουνιστικά (ρεβιζιονιστικά - ρεφορμιστικά) αλλά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα (π.χ. ΑΚΕΛ). Τι διαφορά έχει το ΚΚ Γαλλίας από τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι σχέση το ΑΚΕΛ με τον μαρξισμό - λενινισμό. Είναι απαράδεκτο να διατηρούμε σχέσεις με αυτά τα κόμματα. Σ/φοι δεν αναφέρομαι σε ΚΚ στα οποία υπάρχει ιδεολογική διαπάλη, αλλά σε ΚΚ πλήρως μεταλλαγμένα. Ναι, το ΑΚΕΛ είναι τελειωμένη υπόθεση. Καθήκον μας να το ξεμπροστιάσουμε στα μάτια του κυπριακού λαού. Επίσης, τι γίνεται με τα ΚΚ σε χώρες που ισχυρίζονται ότι οικοδομούν σοσιαλισμό (ΚΚ Κούβας, ΚΚ Βιετνάμ, ΚΕ Κορέας); Καλό θα είναι να ασκούμε περισσότερη κριτική σε αυτά τα κόμματα, σκληρή κριτική, να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Η κριτική μας αυτή δε σημαίνει απάρνηση του προλεταριακού διεθνισμού, της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Το αντίθετο μάλιστα (από ιδεολογική σκοπιά). Τι πιο διεθνιστικό απέναντι στο λαό της Κούβας από το να ασκούμε σκληρή κριτική στα λάθη που γίνονται;

Ε) Για την ΚΝΕ: Συμφωνώ με την πρόταση για πραγματοποίηση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τη δράση της νεολαίας και τη στήριξη στην ΚΝΕ (Θέση 68, σελ 50). Θα πρέπει να δυναμώσει η ιδεολογική - πολιτική καθοδήγηση του Κόμματος προς την ΚΝΕ, σε αυτό υπάρχει αδυναμία. Η ΚΝΕ αποκτά μέρα με τη μέρα ανησυχητικά χαρακτηριστικά, κάθε άλλο παρά επαναστατικά. Συνεπώς αποτελεί επιτακτική ανάγκη η ιδεολογικοπολιτική ενίσχυσή της από το Κόμμα.

ΣΤ) Για το τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στο κομμάτι που αφορά την ιδεολογική ενίσχυση των ΚΟΒ και την αυτομόρφωση. Είμαστε αρκετά πίσω από τις ανάγκες και τις περιστάσεις. Χαμηλό ιδεολογικό επίπεδο σημαίνει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη οπορτουνιστικών, μικροαστικών ακόμα και αστικών αντιλήψεων μέσα στο ΚΚ. Η αξιοποίηση της ΚΟΜΕΠ αλλά κυρίως των κλασικών (Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν - Στάλιν) είναι απαραίτητη για την ιδεολογική ενίσχυση των ΚΟΒ.

Ζήτω ο Μαρξισμός - Λενινισμός και ο Προλεταριακός Διεθνισμός!