Εχουμε ευθύνη να διαφωτίσουμε τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στις γειτονιές, να τους κινητοποιήσουμε σε αγώνα ρήξης, ανατροπής της αντιλαϊκής αντεργατικής πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου.

Γνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν, τις θυσίες που απαιτούνται, αλλά είμαστε αποφασισμένοι και θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αντίσταση και την αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος».

Τα παραπάνω τόνισε στη διάρκεια της κεντρικής ομιλίας το στέλεχος του ΠΑΜΕ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Γιάννης Τασιούλας. Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία:

«Θέλουν πάμφθηνους εργάτες, χωρίς εργασιακά δικαιώματα για να αποτελέσουν την καύσιμη ύλη της καπιταλιστικής ανάκαμψης και ανάπτυξης. Αυτή την ανάπτυξη θέλουν κυβέρνηση - κεφάλαιο - ΔΝΤ - ΕΕ. Αυτή την ανάπτυξη υπόσχονται στο λαό. Μια ανάπτυξη που θα εξασφαλίσει στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους μεγάλα κέρδη και δε θα λύσει κανένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική λαϊκή οικογένεια. Οι εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να βρίσκονται μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα, η ζωή τους θα χειροτερεύει.

Προωθούν την κατάργηση του κατώτερου μισθού, της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών. Αυτό σημαίνει ότι σε βάθος χρόνου προετοιμάζεται η μείωση όλων των μισθών στα όρια του κατώτερου που θα καθορίζεται από την κυβέρνηση σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου συμπαρασύροντας προς τα κάτω συντάξεις, παροχές, επίδομα ανεργίας, τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων.

Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ, των κλαδικών με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στις ατομικές συμβάσεις, με τους εργαζόμενους έρμαια στις ορέξεις της εργοδοσίας. Ηδη στους χώρους δουλειάς οι επιχειρηματίες πιέζουν απειλούν τους εργάτες να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μειωμένες αποδοχές, απολύουν και προσλαμβάνουν με μικρότερα μεροκάματα.

Η σύνδεση του κατώτερου μισθού με τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας σημαίνει μισθοί και μεροκάματα συνεχώς προς τα κάτω. Σε αυτό δεν πρέπει να υπάρξει η παραμικρή αυταπάτη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσω της κατάργησης της Κυριακής - αργίας προωθούν την έμμεση μείωση του κατώτερου μισθού που πλέον δε θα υπολογίζεται στην 5ήμερη εργασία των 40 ωρών την εβδομάδα αλλά στις 6 μέρες και τις 48 ώρες την εβδομάδα. Αυτό πρακτικά σημαίνει περισσότερες μέρες και ώρες δουλειάς και πραγματική μείωση του κατώτερου μισθού κατά 24% περίπου.

Το ζήτημα αφορά όλους τους εργαζόμενους όλων των κλάδων γιατί οι εργοδότες με διάφορους τρόπους, που τους εξασφαλίζει το νομικό οπλοστάσιο, η τρομοκρατία που ασκούν στους χώρους δουλειάς θα αρνούνται την υπογραφή και εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων για να εφαρμόσουν τον κατώτερο που θα αποφασίσει η κυβέρνηση.

Η κατάργηση της Κυριακής - αργίας αφορά όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο τους εργαζόμενους στο εμπόριο, γιατί επιπλέον αποτελεί χτύπημα στο σταθερό χρόνο δουλειάς.

Να ποιους ωφελούν και ποιους πλήττουν τα μέτρα. Να γιατί είναι ψέματα ότι αφορούν μόνο κάποιους δημόσιους υπαλλήλους.

Το χαράτσωμα με νέους ασήκωτους φόρους θα πλήξει όλα τα λαϊκά νοικοκυριά με στόχο να χρηματοδοτηθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, να βγουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι αλώβητοι από την κρίση.

Οι περικοπές των παροχών στην Υγεία και την Πρόνοια δε θα λείψουν από την περίθαλψη της υγείας των αφεντικών και των οικογενειών τους. Αυτοί τα έχουν εξασφαλισμένα αυτά και επιπλέον τους ανοίγεται πιο πλατιά ο δρόμος να θησαυρίζουν διευρύνοντας τις δραστηριότητές τους στον τομέα της Υγείας.

Οι εργάτες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τις οικογένειές τους θα πληρώνουν ακριβά για να γιατροπορευτούν. Οσοι δεν έχουν θα είναι καταδικασμένοι.

Αυτή είναι η σαπίλα του συστήματος, που δεν μπορεί να εξασφαλίσει στους εργάτες ούτε τα στοιχειώδη. Οδηγεί τους εργάτες στη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο τα γνωρίζουν σε βάθος όλα αυτά οι εργαζόμενοι. Αν κατανοείται ο χαρακτήρας των μέτρων, πού στοχεύουν.

Εδώ βρίσκεται η ευθύνη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Ο αγώνας δεν τελειώνει με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου.

Εχουμε ευθύνη να διαφωτίσουμε τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στις γειτονιές, να τους κινητοποιήσει σε αγώνα ρήξης, ανατροπής της αντιλαϊκής αντεργατικής πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου.

Γνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν, τις θυσίες που απαιτούνται, αλλά είμαστε αποφασισμένοι και θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αντίσταση και την αντεπίθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Θα συνεχίσουμε να ξεσκεπάζουμε όλους αυτούς που τάζουν ότι θα αλλάξουν την κατάσταση χωρίς να συγκρουστούν με το κεφαλαίο και τα μονοπώλια. Που πασχίζουν να βρουν συνταγές για να κάνουν τον καπιταλισμό ανθρώπινο, που θέλουν να νεκραναστήσουν τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό, να τον έχουν εργαλείο για τα κυβερνητικά τους σχέδια.

Αυτούς που για να αθωώσουν το σύστημα λένε παχιές επαναστατικές κορόνες, κάνουν συνέδρια, βγαίνουν στα μπαλκόνια, αλλά δε βρίσκουν λέξη να πουν για την ΕΕ, τα μονοπώλια, το κεφάλαιο.

Που αγιοποιούν τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεπιχειρηματίες βλέποντας μέσα σ' αυτούς "την υγιή επιχειρηματικότητα" "τον πατριωτισμό" και την "κοινωνική προσφορά". Ολους αυτούς δηλαδή, που πετάνε στο δρόμο εργάτες, που τσακίζουν μισθούς, που ανοίγουν και κλείνουν τα εργοστάσια για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους.

Ολους αυτούς που κάνουν καλέσματα ενότητας, που φωνάζουν για ενωτικές πορείες, για ανάγκη να συμπορευτούμε όλοι μαζί.

Ποιοι όλοι μαζί; Προς ποια κατεύθυνση;

Μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια; Μπορούν οι εργάτες να έχουν σταθερή δουλειά, μισθούς και δικαιώματα χωρίς ρήξη και σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου; Μπορεί να υπάρχουν νικηφόρα αποτελέσματα για τους εργάτες μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών; Μπορεί να υπάρξει ενότητα με τους εργατοπατέρες που έβαλαν χέρι για να στηριχτεί η αντιλαϊκή πολιτική και τα συμφέροντα του κεφαλαίου; Με αυτούς που αποδέχονται το χρέος, τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και ψάχνουν να βρουν γωνία στον κύκλο;

Τα καλέσματα για τέτοιου είδους ενότητα το μόνο που επιδιώκουν είναι να προετοιμάσουν νέους χαλίφηδες που θα αντικαταστήσουν τους παλιούς, αφήνοντας στο απυρόβλητο την εξουσία των μονοπωλίων να συνεχίζει να τσακίζει την εργατιά.

Ολα αυτά τα ζήσαμε. Υπάρχει μεγάλη πείρα που βοηθάει να αποκαλυφθούν όλοι οι σχεδιασμοί του συστήματος με στόχο να ξεγελάσει τους εργαζόμενους.

Σε μια τέτοια ενότητα, σε μια τέτοια προοπτική δεν πρόκειται να συναινέσουμε.

θα ισοδυναμούσε με προδοσία απέναντι στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων για όλο και περισσότερα κέρδη.

Η μόνη ενότητα που είναι ελπιδοφόρα είναι με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ να συνεχίσουμε τον αγώνα για συσπείρωση των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση. Για την ενιαία πάλη και το δυνάμωμα των αγώνων απέναντι στην ενιαία επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Οι αστοί, οι κυβερνήσεις τους, οι μηχανισμοί τους ανησυχούν, τρέμουν μπροστά στην ιδέα να βρεθούν χιλιάδες εργαζόμενοι στους δρόμους κάτω από τα πανό και τις σημαίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ.

Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα και Ομοσπονδίες στην πράξη παλέψαμε ενάντια στη λογική του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης. Αν είχαμε εισακουστεί από περισσότερους εργαζόμενους σήμερα θα ήταν καλύτερες οι προϋποθέσεις του αγώνα.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυσκολίες που υπάρχουν για την οργάνωση μιας απεργίας.

Οτι δεν είναι περίπατος αλλά μια σημαντική μάχη.

Ξέρουμε καλά ότι η συμμετοχή στη σημερινή απεργία είναι περιορισμένη. Δεν αντιστοιχεί στο μέγεθος της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Γνωρίζουμε ότι πολλοί εργαζόμενοι, σε εργοστάσια, σε χώρους δουλειάς, κάτω από το βάρος της τρομοκρατίας αλλά και αυταπατών ότι μπορεί να αποφύγουν τα χειρότερα, ότι νιώθουν εξασφαλισμένοι ή περιμένουν βελτίωση της κατάστασης με αλλαγή της κυβέρνησης από μια άλλη, δεν απήργησαν σήμερα παρότι βλέπουν ότι έχει χειροτερέψει η ζωή τους.

Θέλουμε να το πούμε καθαρά:

Αν αυτή η κατάσταση δεν αλλάξει, αν δεν ανέβει το επίπεδο οργάνωσης στους χώρους δουλειάς , στα εργοστάσια, τις μεγάλες επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει καμιά προοπτική, ούτε νικηφόρα αποτελέσματα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το καθήκον μας αυτό είναι. Να ανεβάσουμε την οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Η συμμετοχή στους αγώνες, η συμπόρευσή τους με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα θα ενισχύσει την προοπτική που έχουν ανάγκη όλοι οι εργαζόμενοι:

Την οικοδόμηση μιας ρωμαλέας λαϊκής συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων αγροτών, νεολαίας και γυναικών που όχι μόνο θα βάλει εμπόδια στην αντεργατική πολιτική αλλά θα σαρώσει μνημόνια και αφεντικά, θα τσακίσει αυταπάτες και ηττοπάθεια, θα ανοίξει το δρόμο για μια κοινωνία που θα δουλεύει για να ικανοποιεί τα λαϊκά συμφέροντα καταργώντας τα μονοπώλια και τους εκμεταλλευτές. Αυτή την επιλογή έχουμε. Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.

Είμαστε αποφασισμένοι και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος για να βγούμε εμείς νικητές στον πόλεμο με το κεφάλαιο».

«Οι απολύσεις, οι καταργήσεις των συλλογικών συμβάσεων, η διάλυση δομών και θεσμών, κατακτημένες από την εργατική τάξη, μας αφορούν», τόνισε στο χαιρετισμό του ο Μπάμπης Μαυροθαλασσίτης, μέλος της Γραμματείας της ΠΑΣΕΒΕ, γι' αυτό, σημείωσε, «δεν συμπαραστεκόμαστε απλά. Το παλεύουμε μαζί σας».

Ο συνδικαλιστής αναφέρθηκε στα αντεργατικά μέτρα του πολυνομοσχεδίου και τις τεράστιες συνέπειες που θα έχουν αυτά τονίζοντας ότι «η παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης που επιχειρείται, θα φέρει μεγαλύτερα "κεσάτια" στα μικρομάγαζά μας. Η μεγαλύτερη υποβάθμιση του ήδη υποβαθμισμένου ΕΟΠΥΥ θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο αδιέξοδο τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, που ήδη δεν έχουν πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας αλλά και αυτούς που ακόμα έχουν». Οπως και τα «φορολογικά μέτρα που πολυνομοσχεδίου που συζητούνται θα οδηγήσουν χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους στο οριστικό λουκέτο, τη στιγμή που δίνει νέες απαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, με τη μείωση των φόρων μερισμάτων, και τόσα άλλα», πρόσθεσε.

Ο ομιλητής αναφερόμενος στην προωθούμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σημείωσε ότι το μέτρο φέρνει σε απόγνωση τους αυτοαπασχολούμενους που θα οδηγηθούν μαζικά στον αφανισμό.

«Το έχουμε καθαρό. Καλύτερες μέρες για τους αυτοαπασχολούμενους, μέσα στην ΕΕ, με τα μονοπώλια και το πολιτικό τους προσωπικό στην εξουσία δεν θα έρθουν. Η όποια ανάκαμψη επιτευχθεί, θα είναι ανάκαμψη των μονοπωλιακών κερδών και όχι για τις λαϊκής οικογένειες και των αυτοαπασχολουμένων. Η λύση βρίσκεται στη λαϊκή συμμαχία με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ και όχι στους όψιμους σωτήρες που υπόσχονται και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Ετσι εννοούμε εμείς το όλοι μαζί. Η μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από την ΕΕ και η αλλαγή τάξης στην εξουσία είναι ο δρόμος που πρέπει να πορευτούν οι αυτοαπασχολούμενοι», κατέληξε μεταξύ άλλων.

Με τη μαζική συμμετοχή εργαζομένων από κάθε κλάδο, αυτοαπασχολουμένων, ανέργων, συνταξιούχων, γυναικών και νεολαίων, πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Αγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.

Τη συγκέντρωση άνοιξε με χαιρετισμό του ο Γιώργος Ευθυμιάδης, γενικός γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στην «Coca - Cola 3E» και μέλος της διοίκησης της ΠΟΕEΠ. Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Ευρυδίκη Βαφειάδου, απολυμένη σχολική φύλακας. Χαιρετισμό στη συγκέντρωση απηύθυνε ο Φάνης Καρκατζούνης, μέλος του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών. Σε διαρκή γενικό ξεσηκωμό κάλεσε από το βήμα της συγκέντρωσης η Σοφία Καλαντίδου, πρόεδρος της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης και κεντρική ομιλήτρια στη συγκέντρωση.

Μετά το τέλος της συγκέντρωσης ακολούθησε μαζική και μαχητική πορεία του ΠΑΜΕ στους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, η οποία κατέληξε στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης. Οταν η συγκέντρωση πέρασε μπροστά από το πολυκατάστημα «FOKAS», οι υπάλληλοι του πολυκαταστήματος, που συνεχίζουν την επίσχεση εργασίας διεκδικώντας δουλευμένα και περιφρουρούν μαζικά και αποφασιστικά σήμερα την απεργία, καταχειροκροτήθηκαν από το πλήθος.

Από το πρωί η μάχη της περιφρούρησης της απεργίας δόθηκε στους χώρους δουλειάς, στα μεγάλα καταστήματα και τα εμπορικά κέντρα, όπου μέλη των ταξικών δυνάμεων περιφρουρούσαν την απεργία.