ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 22 Οχτώβρη 2013
Σελ. /24
Τα «αντικατοχικά» φληναφήματα

Η παραχάραξη της Ιστορίας πάντα ήταν ένα καλό εργαλείο για τους κονδυλοφόρους της αστικής τάξης. Ενα τέτοιο τυπικό παράδειγμα είναι και ο Χρήστος Πασαλάρης, που επιχειρεί να περάσει την αντίληψή του ότι με άλλη διαχείριση του καπιταλισμού μπορεί δήθεν ο λαός μας να δει άσπρη μέρα. Γράφει στη «Real» της Κυριακής του Ν. Χατζηνικολάου: «Τι ντροπή!.. Ποιος να πίστευε ότι το αίσχος του Οκτωβρίου 1944, τότε δηλαδή που ο Τσώρτσιλ και ο Στάλιν, σε μυστική συνάντησή τους στη Μόσχα, συμφώνησαν γράφοντας σε ένα κομμάτι χαρτί το "μερτικό" τους στην Ελλάδα (90% ο πρώτος, 10% ο δεύτερος)! Ποιος, αλήθεια, να πίστευε ότι το αίσχος θα επαναλαμβανόταν και το 2013, με τη Μέρκελ της "τρόικας" και τη Λαγκάρντ του ΔΝΤ να τρώγονται για την κυριαρχία τους στη δύστυχη πατρίδα μας, γράφοντας την ελληνική κυβέρνηση στα παλιά τους τα παπούτσια!..».

Χρησιμοποιώντας ένα αποδεδειγμένο ψέμα και συκοφαντία, που ανασύρεται από τη φαρέτρα του αντικομμουνισμού (το περίφημο χαρτάκι του Τσόρτσιλ) ο αρθρογράφος και με το συνειρμό που κάνει στο σήμερα, επιχειρεί να εμφανίσει την Ελλάδα ως «κατεχόμενη» και «υπόδουλη» χώρα. Στόχος του, να συσκοτίσει το γεγονός ότι η αστική τάξη της χώρας, συμμετέχοντας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, στηρίζεται στους διεθνείς της συμμάχους για να μπορέσει να βγει με λιγότερες απώλειες από την καπιταλιστική κρίση.

Το «αντικατοχικό κρεσέντο» του Πασαλάρη περιλαμβάνει έναν «αχταρμά» που περιέχει «Ελληνες υπουργούς που εκλιπαρούν έγκριση από τους τζιτζιφιόγκους της "τρόικας" ακόμη και για... χαρτί καθαριότητας!», «υποδούλωση στην Μέρκελ» και «θανατηφόρα μνημόνια» που «είναι 10 φορές πιο θανατηφόρα από τα "πάντσερ"». Και πού καταλήγει η «σύγχρονη αντίσταση» που προτείνει; Ιδού: «Με τα "τέσσερα λαχεία" στον κόρφο της (τον τουρισμό, τη ναυτιλία, τον υπόγειο θησαυρό και τη στρατηγική της θέση), αλλά και με μια δυναμική ηγεσία που μπορεί να αναδείξει ο λαός μας, αν ψηφίσει επαναστατικά, η δόλια Ελλάδα της κατοχικής κακομοιριάς σίγουρα θα γίνει, πολύ πριν έλθει το 2021, το πιο λαμπρό αστέρι της Ευρώπης!».

Πίσω από τα βαρύγδουπα λόγια, ο αρθρογράφος καλεί το λαό να στηρίξει τους μεγαλοεπιχειρηματίες σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, αναδεικνύοντας άλλη κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Αλλά υπάρχουν αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα. Από τη μια το κεφάλαιο και από την άλλη οι εργάτες, τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα. Και ο φυσικός πλούτος και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής όσο είναι στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων χαμένος θα είναι ο λαός και σε περίοδο ανάπτυξης και σε περίοδο κρίσης.

Αρα, ταξικό είναι πάντα το ζήτημα και όλα τα άλλα είναι απλά φληναφήματα. Τα διάφορα δε «αντιστασιακά», «ασυμβίβαστα», ότι «πρέπει να κουνηθεί η νεολαία από τον καναπέ» που προβάλλει ο αρθρογράφος, για να έχουν νόημα ουσιαστικό και υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να συνδεθούν με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που προτείνει το ΚΚΕ και όχι με τη διάσωσή της με άλλη μορφή, όπως θέλει ο ίδιος. Λαϊκή πάλη επομένως για την κατάργηση των παράσιτων καπιταλιστών και της ιδιοκτησίας τους στα μέσα παραγωγής, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερής διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και εργατική - λαϊκή εξουσία, ανάπτυξη με γνώμονα την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός φιλολαϊκός δρόμος.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Με την ίδια γραμμή

Ο κ. Σαμαράς ξανάρχισε τις «κόκκινες γραμμές»! Αλλά κάθε φορά που οι κυβερνώντες θέτουν «κόκκινες γραμμές» στις... διαπραγματεύσεις τους με την τρόικα ένα είναι πάντα το αποτέλεσμα: Νέο - κατακόκκινο - αίμα να τρέχει από τις χαίνουσες πληγές που έχουν ανοίξει στο σώμα του λαού οι «σωτήρες» του.

Κάθε φορά που οι κυβερνώντες μιλούν για «κόκκινες γραμμές» είναι προφανές για ποια «γραμμή» μιλούν και ποια υπερασπίζονται σε συνεννόηση πάντα με την άλλοτε «καλή» και άλλοτε «κακή» τρόικα: Τη γραμμή των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Τη γραμμή της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Τη γραμμή της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Δηλαδή, τη - με ή χωρίς ΔΝΤ - γραμμή του ευρωενωσιακού οδοστρωτήρα των λαϊκών δικαιωμάτων.

Και αφερέγγυος και καιροσκόπος

Να προσγειώσει τα κυβερνητικά πανηγύρια περί του «τέλους της εποχής των μνημονίων» προσπάθησε το τμήμα οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας πως πράγματι τα μνημόνια δεν θα τελειώσουν ποτέ για το λαό, ούτε εάν και εφόσον ο ίδιος αναλάβει την αστική διαχείριση. Αναφέρεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε: «Θα θέλαμε να τους θυμίσουμε την Ιρλανδία (...) Τους θυμίζουμε την Πορτογαλία, όπου το πλησίασμα του τέλους του δικού της μνημονίου συνοδεύεται με τη λήψη νέων μέτρων λιτότητας (...) Πάνω απ' όλα τους θυμίζουμε τη Δημοσιονομική Ενωση του Six Pack, του Two Pack, της Συνθήκης για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση (Treatyon Stability, Coordination and Governance) και του Δημοσιονομικού Συμφώνου (Fiscal Compact), που όλα μαζί αποτελούν ένα διαρκές μνημόνιο σκληρής λιτότητας χωρίς τέλος για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Και μάλιστα υπό καθεστώς ενισχυμένης επιτήρησης, που δεν διαφέρει σε τίποτα ουσιώδες από τις αξιολογήσεις της τρόικας»...

Πράγματι, υπάρχει το «διαρκές μνημόνιο σκληρής λιτότητας», η φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κορόνα στο κεφάλι του. Μπορεί οι διαχειριστές της αστικής εξουσίας να αλλάζουν ανά χρονικά διαστήματα στα κράτη - μέλη της, όμως η στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντα των αστών συνολικά παραμένει αναλλοίωτη και καθιστά κουρελόχαρτο για τα σκουπίδια τις όποιες κουτσουρεμένες έστω υποσχέσεις δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό για να αναρριχηθεί στον κυβερνητικό θώκο. Η υπενθύμισή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον «βγάζει λάδι». Οχι μόνο γιατί τα έχει στηρίξει, ενώ τώρα για αντιπολιτευτικούς λόγους θέλει να φαίνεται ότι είναι ενάντιος, αλλά και γιατί σπέρνει αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρχει ΕΕ και Ευρωζώνη με πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου και των λαών! Και αφερέγγυος λοιπόν και καιροσκόπος. Αθελά τους όμως επιβεβαιώνουν ότι χαΐρι ο λαός δεν πρόκειται να δει αν δεν αποφασίσει να παλέψει για αποδέσμευση απ' την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερή διαγραφή του χρέους, με δυο λόγια για να πάρει την εξουσία στα χέρια του.

Εξωραΐζει την αντιαναπηρική πολιτική του

Ολα τα βάσανα των αναπήρων και των οικογενειών τους σαν «θετικά» παρουσίασε ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, σε εκδήλωση του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Για παράδειγμα, είπε πως η κυβέρνηση «καταβάλλει προσπάθειες για τη συνέχιση της χρηματοδότησης των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης και την εξασφάλιση μονιμότερης λύσης μέσω της θεσμοθέτησης του ειδικού νοσηλίου». Δηλαδή, η παρακράτηση των αναπηρικών συντάξεων (40% - 80%) από χρονίως πάσχοντες και ψυχικά ασθενείς που φιλοξενούνται σε κλειστές δημόσιες δομές θα είναι μια μόνιμη κατάσταση, προκειμένου το κράτος να δίνει ακόμη λιγότερα από την Πρόνοια.

Ισχυρίστηκε πως τα αναπηρικά επιδόματα δεν κόπηκαν, την ώρα που στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) πετσοκόβονται τα ποσοστά αναπηρίας ώστε να μειώνονται οι αναπηρικές συντάξεις, τα επιδόματα, οι παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Περίπου 50.000 ανάπηροι και χρονίως πάσχοντες περιμένουν να εξεταστούν από τα ΚΕΠΑ και στο μεταξύ κόβονται συντάξεις κι επιδόματα. Μάλιστα, σε ορισμένους δεν δίνονται όλα τα επιδόματα αναδρομικά, όταν τελικά εξεταστούν. Επιπλέον, με το Μεσοπρόθεσμο περικόπηκαν οι αποζημιώσεις μετακίνησης κατά 82 εκατ. ευρώ για τους χρονίως πάσχοντες που κάνουν αιμοκαθάρσεις, μεταγγίσεις κ.λπ.

Τέλος, ανακοίνωσε την πρόσληψη «453 ακόμη γιατρών μέχρι τέλος του χρόνου» ώστε η συνολική ιατρική δύναμη των ΚΕΠΑ να φτάσει τα 1.998 άτομα. Δηλαδή, θα προσληφθούν γιατροί όχι για να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους στα ΑμεΑ, όχι για να στελεχώσουν τα δημόσια Κέντρα Αποκατάστασης, τις δομές Πρόνοιας, αλλά για να στελεχώσουν έναν μηχανισμό σωστό «σφαγείο»...

Είναι τουλάχιστον πρόκληση

Για την ανάγκη ενίσχυσης της χρηματοδότησης των Κέντρων Πρόληψης και την αλλαγή του θεσμικού τους πλαισίου μίλησε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, αλλά έχει μεγάλη δόση υποκρισίας αυτή η τοποθέτηση. Γιατί δεν μπορείς δήθεν να κόπτεσαι για την πρόληψη, όταν οι θέσεις του κόμματός σου, δηλαδή της ΔΗΜΑΡ, ευνοούν τη ναρκωκουλτούρα. Θυμίζουμε:

  • Διαχωρισμός «μαλακών» και «σκληρών» ναρκωτικών
  • Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών
  • Πριμοδότηση των προγραμμάτων υποκατάστασης
  • Χορήγηση υποκατάστατων στα νοσοκομεία

Είναι τουλάχιστον πρόκληση να μιλάνε για την πρόληψη των ναρκωτικών, όταν οι ίδιοι έχουν βάλει πλάτη να περάσουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που δημιουργούν ακόμη πιο γόνιμο έδαφος για την όξυνση του προβλήματος της τοξικοεξάρτησης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ