Στους χώρους δουλιάς στη Μαγνησία, οι εργοδότες, εκμεταλλευόμενοι τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας στο νομό, εκβιάζουν και απειλούν τους εργάτες με απόλυση για να τους αναγκάσουν ν' αποδεχτούν την υποβάθμιση των μέτρων ασφάλειας, διακινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα και την ίδια τη ζωή τους. Οι συνθήκες εργασίας είναι εξοντωτικές. Η εντατικοποίηση, η καταπίεση, η τρομοκρατία, οι υποχρεωτικές υπερωρίες και η υποχρεωτική εργασία τα Σαββατοκύριακα είναι τα κύρια στοιχεία που συνθέτουν την απάνθρωπη εικόνα που παρουσιάζουν τα σύγχρονα «Νταχάου».

Οι Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας, οι Επιθεωρήσεις Εργασίας είναι λειψές έως και ανύπαρκτες, καθώς δεν εφαρμόζεται ακόμα και η υπάρχουσα νομοθεσία. Οι εργοδότες μένουν ανενόχλητοι και ατιμώρητοι. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της συναινετικής ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος, που ισχυρίζεται πως «πρέπει ν' αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα», καταλογίζει ευθύνες και στους ίδιους τους εργαζόμενους, επιχειρώντας αντικειμενικά να δικαιολογήσει την ασυδοσία των βιομηχάνων. Υπάρχει, όμως, και η ταξική αντιπροσώπευση στο συνδικαλιστικό κίνημα, που προτείνει την ανάπτυξη των αγώνων της εργατικής τάξης για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου προβλήματος.

Στο Νομό Μαγνησίας δεν υπάρχει, σχεδόν, καμία περίπτωση εργοδότη που να τιμωρήθηκε για τα εργατικά ατυχήματα που έχουν σημειωθεί. Δεν τιμωρήθηκε, κανείς, έστω και με την επιβολή προστίμων για παράβαση των νόμων για την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας.

Κλάδοι, όπως μέταλλο, κλωστοϋφαντουργία, ιματισμός κ.ά., δεν έχουν κανέναν κανονισμό ασφαλείας, γεγονός που καθιστά αδύνατο κάθε ουσιαστικό έλεγχο, αφού δεν καθορίζεται τι επιτρέπεται και τι όχι. Υπάρχει, επίσης, έλλειψη ακόμα και της στοιχειώδους ενημέρωσης που πρέπει να γίνει στους εργαζόμενους.

Η Επιθεώρηση Εργασίας έχει αποδυναμωθεί και εδώ και πολλά χρόνια δεν προσλαμβάνονται υπάλληλοι. Οι Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους δουλιάς δεν υπάρχουν. Οι τεχνικοί Ασφαλείας έχουν τυπικό χαρακτήρα, οι γιατροί Εργασίας είναι ανύπαρκτοι και η Νομαρχιακή Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας λειτουργεί τυπικά.

- Κύριε Λούμα εκτός από την ευθύνη της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπηρεσιών για τα εργατικά ατυχήματα, πού αλλού αναζητείτε το φταίξιμο;

- Μεγάλες είναι και οι ευθύνες τοπικών φορέων (ΕΚΒ, Νομαρχία, Επιμελητήριο κ.λ.π.). Ευθύνες που απορρέουν από τη στάση τους απέναντι στον τοπικό ΣΕΒ και γενικότερα στην εργοδοσία. Είναι συναινετική, υποτακτική στάση, που καθορίζεται από το «επίπεδο δημοσίων σχέσεων» που «επιβάλλεται» να διατηρούν οι φορείς απέναντι στους βιομήχανους. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του προέδρου του ΕΚΒ, που κρατά ίσες «αποστάσεις» από εργαζόμενους και εργοδότες, επιμερίζοντας μάλιστα περισσότερες ευθύνες στους εργαζόμενους. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ανακοίνωση που εξέδωσε το ΕΚΒ, μετά το θανατηφόρο ατύχημα στη «Χαλυβουργία» του Μάνεση, όπου αναφέρεται σε «δυστύχημα» και όχι σε εργατικό ατύχημα. Ούτε βέβαια τυχαία είναι η γνώμη σχολιογράφου σε τοπική εφημερίδα, στις 27 Ιούλη 2000, όπου μετά από ένα σοβαρό εργατικό ατύχημα στα «Δομικά Πλέγματα» του Μάνεση, εγκαλούσε την Αχτίδα Εργατοτοϋπαλλήλων του ΚΚΕ γιατί, όπως ανέφερε, η ανακοίνωση καταγγελία που μοιράστηκε στους χώρους της δουλιάς «λειτουργούσε αρνητικά στην αναπτυξιακή διαδικασία στην περιοχή...».

- Πολλοί λένε για να έχουμε «βιομηχανική ανάκαμψη» απαιτούνται ακόμα μεγαλύτερες θυσίες των εργαζομένων.

- Εκείνο που πρέπει ν' αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι είναι: Με πόσες ζωές, άραγε, πληρώνεται το τίμημα της «αναπτυξιακής διαδικασίας»; Πόσα καμένα και κομματιασμένα εργατικά κορμιά χρειάζονται για την επιχειρούμενη «βιομηχανική ανάκαμψη»; Με πόσα θύματα της εργοδοτικής ασυδοσίας και αυθαιρεσίας θα πληρώσει η εργατική τάξη την «προσέλκυση επενδύσεων» και οι χώροι δουλιάς να καταντήσουν «κρεματόρια» για τους θεωρούμενους τυχερούς που κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια θέση εργασίας στο «Μεσαίωνα» του 21ου αιώνα; Πόσο αίμα χρειάζεται για ν' αυξήσουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές; Αν απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, τότε το συμπέρασμα θα είναι ότι χρειάζονται ταξικά αγωνιστικά συνδικάτα, που θα επιβάλλουν ποιοτικά αναβαθμισμένες εργασιακές σχέσεις, συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα στους χώρους δουλιάς και θα συγκρούονται καθημερινά με αντεργατικές πολιτικές, θα βάλουν φραγμό στις επιλογές και τα σχέδια της εργοδοσίας, θα απορρίπτουν τη συναίνεση και την υποταγή.

- Πώς δρα η Αχτίδα Εργατοϋπαλλήλων Μαγνησίας του ΚΚΕ προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης αυτού του είδους των προβλημάτων;

- Η Αχτίδα Εργατοϋπαλλήλων Μαγνησίας του ΚΚΕ έχει κάνει μέχρι σήμερα ορισμένες προσπάθειες. Δε φτάνουν. Πρέπει ν' αποκτήσει την ικανότητα και να πείσει τους εργαζόμενους ότι είναι σε θέση με την πάλη τους να επιβάλλουν πραγματικές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς, για να μη θρηνήσουμε περισσότερα θύματα απ' την οικογένεια της εργατικής τάξης. Ακόμα, ότι υπάρχει προοπτική στον αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία, που δε θα θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του κέρδους, αλλά θα έχει στο κέντρο της προσοχής της την ανθρώπινη ύπαρξη και τη λαϊκή ευημερία.

Τραγικό θάνατο βρήκε η εργάτρια Ελευθερία Αναγνώστου, ύστερα από εργατικό ατύχημα που σημειώθηκε χαράματα Παρασκευής στη Λάρισα. Το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα σημειώθηκε στις 6 π.μ. στο μηχανοστάσιο του ΟΣΕ, όταν η Ελευθερία Αναγνώστου, που δούλευε σε συνεργείο καθαριότητας της εργολάβου Αικατερίνης Πάγγου, παρασύρθηκε από τρένο της γραμμής πάνω στις ράγες.

Το συνεργείο καθαριότητας που απασχολούσε συνολικά 5 άτομα και έχει αναλάβει την εργολαβία της καθαριότητας του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας και του ΟΣΕ ανάγκαζε τους εργαζόμενους να δουλεύουν περίπου 12 ώρες την ημέρα. Συγκεκριμένα μετά από 8 ώρες εξαντλητικής εργασίας στην καθαριότητα του Γενικού Νοσοκομείου, η εργοδοσία τους ανάγκαζε να δουλεύουν και άλλες 4 ώρες στον ΟΣΕ.

Σε ανακοίνωσή του για το θανατηφόρο εργατικό ατύχημα, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας καταγγέλλει την εργοδοτική ασυδοσία και επισημαίνει: «Είναι ένα από τα πολλά εργατικά ατυχήματα, πολλές φορές θανατηφόρα, τα οποία οφείλονται κυρίως στην εντατικοποίηση της εργασίας από την εργοδοσία. Με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζομένων, αφήνοντας ασύδοτους τους εργοδότες για να διευθετούν το πώς και πότε θα δουλεύουν, το πώς και πότε θ' αναπαύονται, καθώς επίσης το πώς και πότε θα πληρώνονται οι εργαζόμενοι, δημιουργούνται, δυστυχώς, τέτοιες καταστάσεις». Καταλήγοντας στην ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο Λάρισας τονίζει ότι υπεύθυνοι για τα εργατικά ατυχήματα είναι η αντεργατική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους. Προσθέτει, δε, ότι θα συνεχιστεί ο αγώνας των εργαζομένων για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, που ψήφισε η κυβέρνηση στη Βουλή.