Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί στους καιρούς που ζούμε χρειαζόμαστε αλήθεια, ειλικρίνεια και δράση.

Στηρίζουμε και ψηφίζουμε ΚΚΕ γιατί έχει θέσεις και απαντήσεις που δεν εκπορεύονται αυθαίρετα από καμιά κομματική κορυφή, αντίθετα πηγάζουν από τις σύγχρονες ανάγκες της βάσης, ζυμώνονται και δοκιμάζονται μέσα στη δράση στους χώρους δουλειάς, εκπαίδευσης, στη γειτονιά, στον καθημερινό αγώνα των εργαζομένων για επιβίωση. Το ΚΚΕ δεν καλλιεργεί ελπίδες ούτε χαϊδεύει αυτιά. Λέει την αλήθεια για όποιον θέλει να την ακούσει και προτείνει τη μόνη αξιόπιστη και διαρκή λύση: αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και λαϊκή εξουσία. Ειδικότερα, για τα Γράμματα, τις Τέχνες και τον Πολιτισμό, προτείνει την ελεύθερη έκφραση, την απεμπλοκή από την εμπορευματοποίηση του πνευματικού έργου, τη διάδοση της πανανθρώπινης κληρονομιάς, αλλά και της νέας δημιουργίας. Το όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας ισότητας και δικαιοσύνης προτείνει το ΚΚΕ. Υπάρχει κάποιος που δεν τη θέλει...;

Ας το καταλάβουμε επιτέλους! Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η ίδια ένα διαρκές μνημόνιο ενάντια στους λαούς της. Μια ένωση τραπεζών, μια λυκοσυμμαχία κεφαλαιοκρατών, ένας ληστρικός μηχανισμός που παράγει πλούτο για τους λίγους και φτώχεια και ανεργία για τους πολλούς. Δεν το βλέπουμε; Δεν το νιώθουμε στο πετσί μας; Τι φοβόμαστε; Τι φοβόμαστε; Χρειαζόμαστε την ομπρέλα της ΕΕ για να μας γλιτώσει απ' τη βροχή; Ας αφήσουμε καλύτερα τη βροχή να καθαρίσει τα μυαλά μας από το φόβο και από την ανόητη αναζήτηση ενός Μεσσία που θα μας σώσει. Γιατί κανείς δε θα μας σώσει, αν εμείς οι ίδιοι δεν πάρουμε στα χέρια μας τη μοίρα μας. Ο Ανθρωπος είναι η μοίρα του Ανθρώπου.

Ψηφίζω πάντα ΚΚΕ, γιατί είναι το πιο τίμιο Κόμμα. Εχει κάνει πάρα πολλούς αγώνες, πάντα για το δίκιο του λαού.

Εάν δε στηρίξει σήμερα ο νέος, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος το ΚΚΕ, δεν τον περιμένει παρά ο Καιάδας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Χρειάζεται αγώνας και μαζί μελέτη της Ιστορίας του λαϊκού κινήματος. Ο,τι έχει κατακτηθεί, έχει κατακτηθεί μόνο με αγώνες. Το συμφέρον του λαού δε βρίσκεται ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στη ΝΔ. Να μην τσιμπήσει! Οι ανάγκες των ανθρώπων δε νεκρώνονται. Να γίνουμε ο φόβος τους.

Στον αγώνα και στην ενίσχυση του Κόμματός μας βρίσκεται η διέξοδος!

Ο Βασίλης Ρώτας έλεγε ότι η τέχνη δεν παράγει δημοκρατία... Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι δημοκρατικό προϊόν είναι να βγάλει ο άνθρωπος ό,τι πιο αισιόδοξο και δημιουργικό έχει μέσα του. Ετσι λοιπόν, ως κομμουνιστής, είναι καθήκον μου να υπερασπιστώ την ευγένεια, τη λαχτάρα μιας μάνας όταν γεννάει το μανάρι της να ευδαιμονεί και να καλύψει τη ρήση μιας αντάρτισσας μάνας που έλεγε ότι η ανθρωπότητα έχει δύο κατηγορίες ανθρώπων... Η μια λέει: «Το δικό μου το παιδί καλό παιδί, το άλλο γαμώ τη μάνα του», η άλλη λέει: «αν το παιδί της γειτόνισσας είναι καλό, είναι και το δικό μου». Συμμερίζομαι την αγωνία του πατέρα που είναι Ελληνας μετανάστης στη Γαλλία και ήταν οι κόρες του κοντά εκεί που έγινε η τρομοκρατική ενέργεια, αλλά θα τον ήθελα μπροστά σε μια αντιπολεμική διαδήλωση απέναντι στο ΝΑΤΟ και όσους το στηρίζουν.

Το ΚΚΕ προσδιορίζει την έννοια της αξιοπρέπειας της ανθρώπινης κοινωνικής συμπεριφοράς.

Αυτό λοιπόν που χρειάζεται είναι ψήφος στο τιμημένο ΚΚΕ, για να πάψει να υπάρχει άνεργος και να υπάρξει ευδαιμονία στην όμορφη χώρα που λέγεται Ελλάδα.

Στα χρόνια που ζω τις εκλογές είναι οι πρώτες που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος συμπολίτης μου μπορεί να έχει το όποιο ερωτηματικό για την ψήφο του. Τα διλήμματα που έθεταν οι μηχανοτεχνικοί της εξουσίας έχουν καταρρεύσει. Τα πρόσωπα των πολιτικών λύσεων είναι προσωπεία του ίδιου προσώπου. Ενός σκληρού και αδυσώπητου καπιταλισμού που θέλει να ξεπεράσει κάθε όριο κερδοσκοπίας. Η αναλγησία του έναντι του ανθρώπινου παράγοντα έχει υπερκεραστεί κι όλα έχουν μεταβληθεί σε παίγνιο. Το παίγνιο έρχεται σαν επιλογή σε τρεις περιπτώσεις. Ως εφηβικό ξέσπασμα, ως λύση απελπισίας του ακαμάτη στη μέση ηλικία, ή ως διασκέδαση στη γεροντική ηλικία. Ποια ηλικία διανύει ο καπιταλισμός; Αδιάφορο. Είναι το ίδιο γιατί οι προθέσεις του είναι αντιπαραγωγικές άρα όλο το σύστημα της κοινωνίας αν δεν σκιαζόταν από τον φόβο θα τον απέβαλε γιατί είναι μικρόβιο. Τι είναι ο περίφημος φόβος; Η «θεοποίηση» της «αστικής δημοκρατίας» και η δαιμονοποίηση καλόηχων αοριστιών. Τι είναι ελευθερία; Τι είναι ελεύθερη βούληση; Τι είναι ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών; Τι είναι υγιής ανταγωνισμός; Τι είναι νομιμότητα, τι παρανομία και ποιος το όρισε και ποιοι υπηρετούν το «δίκαιο»; Αόριστες ολότητες καμουφλάρουν τον ολοκληρωτισμό τους.

Ανυπακοή στον μηχανισμό τους όπως κι αν τον ονοματίζουν.

Ντροπή στον εργάτη, στον σκλάβο ντροπή αν δεν γκρεμίσει μια τέτοια ζωή.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι συνείδηση.

Ψηφίζω ΚΚΕ.

Γιατί δεν έχω άλλη

επιλογή.

Αν θέλω πράγματι

αλλαγή,

και όχι απλώς συναλλαγή,

δεν έχω άλλη

επιλογή.

- Γιατί η ψυχή

αιμορραγεί.

Αν θέλω πράγματι

αλλαγή,

και όχι καμιά

παραλλαγή,

δεν έχω άλλη

επιλογή.

- Γιατί το σώμα αιμορραγεί.

Κι αν αγαπώ αυτήν

τη γη,

που όπως πάει θα

εκραγεί,

δεν έχω άλλη

επιλογή.

- Γιατί η χώρα αιμορραγεί.

Κι αν θέλω να

απαλλαγεί

απ' το κακό και τη

σφαγή,

τότε χωρίς

ανταλλαγή,

να μπει στον ήχο

τους φραγή.

Κι αν δείτε αύριο τους λύκους,

μη φοβηθείτε από

τους ήχους,

πάρτε συνθήματα απ'

τους τοίχους,

πυροβολήστε τους με

στίχους.

Δεν έχουμε άλλη

επιλογή.

- Γιατί η Ελλάδα

αιμορραγεί.

Θα ήθελα να δω όλους τους εργαζόμενους ενωμένους και όχι έρμαια του καθενός. Σε αυτές τις πολύ σημαντικές εκλογές να μην τσιμπήσεις κανείς στον αποπροσανατολισμό που πραγματοποιείται μέσα σε αυτούς τους καιρούς της σύγχυσης που ζούμε, που ο Αριστοφάνης και η σάτιρα μετατρέπονται σε προπαγάνδα. Να μην τσιμπήσεις κανείς στις μεταγραφές των πολιτικών, λες και είναι αθλητές που αλλάζουν ομάδες, να μην τσιμπήσει κανείς στα ψευδοκόμματα, πλάι στα 2 κόμματα που κυβερνούν τη χώρα σχεδόν μισό αιώνα και φυτρώνουν σαν τα αγριόχορτα μέσα στους αγρούς.

Σε αυτές τις καθοριστικές εκλογές, ας προσέξει πλέον ο καθένας μας, συνειδητά, τι θα ψηφίσει και τι θα πράξει.

Τώρα που τα τύμπανα του πολέμου είναι έτοιμα να ηχήσουν

Τώρα που ο γιγαντισμός έρχεται να συνθλίψει ο,τιδήποτε μικρό

Τώρα που η υπόσχεση παίρνει τη θέση του επιστημονικού λόγου

Τώρα που η ίδια η εργασία σαν αγαθό διώκεται

Τώρα που κλιμακώνεται η βαρβαρότητα, αυτό το αποκύημα του καπιταλισμού

Αδήρητη η ανάγκη να ενισχυθεί το Κ.Κ.Ε.

Μοχλός για να ανέβει η κοινωνία ένα σκαλί πιο πάνω

Για να δώσει ώθηση στη σκέψη

Για να ζεστάνει τις καρδιές

Για να πάρει ο καθένας τον ιστορικό του ρόλο

Εκεί που οι μάνες θα γεννάνε επανάσταση

Σήμερα, καθήκον όλων των προοδευτικών Ελλήνων πολιτών είναι να μη νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους όσους θέλουν να μας πείσουν ότι είναι αναγκαίο κακό να γίνονται οι εργαζόμενοι φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, διότι έτσι θα σωθεί η χώρα. Να μη νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους όσους ενεργούν ως μεσάζοντες για το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου, διότι έτσι θα σωθεί η χώρα. Να μη νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους όσους υποθηκεύουν ακόμα και την εθνική μας υπόσταση, διότι έτσι, δήθεν, θα προστατεύσουν την πατρίδα μας από τους προστάτες.

Χώρα και πατρίδα μας είναι ο τόπος μας και ο λαός μας, που αυτός θα μας προστατεύσει απ' τους προστάτες.

Με πρωτοπόρα την εργατική τάξη, ο λαός μας θα δώσει ένα καλό μάθημα στους αρχιτέκτονες της πόλωσης και ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, ότι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση για να οδηγήσουν το λαό στη φτώχεια και να καρπωθούν στη συνέχεια τον πλούτο της πατρίδας μας, θα μας βρουν ανυποχώρητα μπροστά τους.

Θέλω να είναι δυνατή η φωνή του ΚΚΕ στη Βουλή, γιατί είναι η μόνη πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται τα δικαιώματα του λαού.

Με την ανατροπή και το ξεπούλημα της Σοβιετικής Ενωσης και τα «πουλιά που μίσεψαν σιαγμένα σ' άλλους τόπους» είχε έρθει στη χώρα μας μια διανοούμενη Σουηδέζα κυρία. Είδε η κυρία κατάπληκτη να ανεμίζει στον Περισσό η κόκκινή μας σημαία και ξέσπασε όλο οργή: «Μα πώς το τολμάν, κόκκινη σημαία και σφυροδρέπανο! Πώς το επιτρέπει το κράτος, γιατί δεν επεμβαίνει η αστυνομία;...».

Θυμάμαι εκείνη τη μέρα είχα νιώσει τόσο, μα τόσο περήφανος για το Κόμμα, το Κόμμα μας.

Και ό,τι και αν πεις, το Κουκουέ είναι και παραμένει το Κόμμα της ελπίδας, το Κόμμα της εργατιάς, το Κόμμα των αμέτρητων θυσιών του λαού μας.

Με ευχές από καρδιάς για μια νικηφόρα εκλογική αναμέτρηση.

Κάποτε ήμουν δεξιός, από «κληρονομικό χάρισμα»;

Σήμερα, την κοινωνικώς ταξική μου συνείδηση στο ΚΚΕ την οφείλω, μαζί με τη γνώση πως το συλλογικό και μαζικό είναι που αξίζει γιατί βγαίνει απ' το μαζί και όχι απ' τη μάζα. Πως πρέπει να παλεύουμε και ο καθένας ξεχωριστά και εν τη ενώσει αλλά πάντοτε οργανωμένα, με γνώση, συνειδητά και αλληλέγγυα, γιατί αυτό είναι που αξίζει! Αυτό είναι που μας κάνει ανθρώπους! Η διαρκής μας κοινή και μαζική πάλη, που 'ναι από μόνη της και στη βαθιά της ουσία διαρκής επανάσταση, δηλαδή ανάσταση! Αυτά οφείλω στο ΚΚΕ και γι' αυτό το στηρίζω στον τόπο εργασίας μου, στη γειτονιά μου, στις κινητοποιήσεις έξω στους δρόμους αλλά και με την ψήφο μου στις εκλογές. Σ' όλους τους άλλους οφείλω απλά, την τύφλα μου!