Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, παρεμβαίνοντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατά τη συζήτηση της έκθεσης σχετικά με την «πρωτοβουλία για την ανάπτυξη και απασχόληση - Μέτρα χρηματοδοτικής συνδρομής υπέρ ΜΜΕ που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης», τόνισε τα εξής:

«Οι βουλευτές του ΚΚΕ θα καταψηφίσουμε την έκθεση Ph. R. Bushill-Matthews, διότι τα προτεινόμενα από την έκθεση συγκεκριμένα "μέτρα χρηματοδοτικής συνδρομής υπέρ των καινοτόμων ΜΜΕ που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης" είναι ενταγμένα στη γενικότερη πολιτική των μονοπωλίων και της ΕΕ, απέναντι στις ΜΜΕ, και έχουν τρεις συνιστώσες:

• Την επιλεκτική ενίσχυση μιας μικρής μερίδας μεσαίων και μεγάλων (για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας επιχειρήσεων), με στόχο την παγίωση του δορυφορικού τους ρόλου γύρω από τα μονοπώλια και την ενίσχυση των διαδικασιών συγκέντρωσης κεφαλαίων και παραγωγής.
• Την επιδείνωση των όρων ανταγωνισμού για τη συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων μικρών αλλά και μεσαίων επιχειρήσεων με στόχο την ενίσχυση των ίδιων διαδικασιών από άλλο δρόμο.
• Πέρα από τα παραπάνω, σε όλα τα προγράμματα της ΕΕ για τις ΜΜΕ είναι φανερή η επιδίωξη του μονοπωλιακού κεφαλαίου να "ξεφορτώσει" στις ΜΜΕ θέσεις εργασίας που είναι υποχρεωμένο να καταργήσει με την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, βοηθούμενο και από τις τεχνολογικές εξελίξεις.

Σημασία έχει, επίσης, μια παρατήρηση που σχετίζεται με τους αποδέκτες των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που είναι μεμονωμένες επιχειρήσεις και όχι το σύνολο των ΜΜΕ. Βέβαια, το μεγάλο κεφάλαιο γνωρίζει πως μια πολιτική υπέρ του συνόλου των ΜΜΕ θα δημιουργούσε έναν υπολογίσιμο ανταγωνιστή τους. Ετσι, οι ενισχύσεις των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, ακόμα και αν καταλήξουν σε μικρές επιχειρήσεις, δεν έχουν σημαντική προοπτική αξιοποίησης, αφού η θέση καθεμίας από αυτές ξεχωριστά στην καπιταλιστική αγορά είναι εξαιρετικά αδύναμη.

Μια σειρά από παρατηρήσεις επί της ουσίας των συγκεκριμένων προγραμμάτων ενισχύουν τις παραπάνω γενικές παρατηρήσεις:

1. Τα όρια των επιχειρήσεων στις οποίες απευθύνονται αυτά τα μέτρα (έως 250 μισθωτοί και έως 14 δισ. δρχ. ετήσιος κύκλος εργασιών), επιτρέπουν, κατά τεκμήριο, σε μεγάλες επιχειρήσεις, για τα ελληνικά δεδομένα, να επωφελούνται. Στην Ελλάδα, πράγματι, το 91% των επιχειρήσεων απασχολούν έως 4 μισθωτούς και πραγματοποιούν κύκλο εργασιών έως 60 εκατ. δρχ. Από την άποψη αυτή έχει βάση η παρατήρηση της έκθεσης του Ευρωκοινοβουλίου ότι δεν υπάρχει μέριμνα για τις μικρές επιχειρήσεις.

2. Ο συνολικός αριθμός των ΜΜΕ, στις οποίες απευθύνονται αυτά τα μέτρα, είναι αμελητέος μπροστά στο σύνολο των ΜΜΕ της ΕΕ. Συγκεκριμένα, 7.387 σε σύνολο 15 εκατ. περίπου ΜΜΕ στην ΕΕ ή σε ποσοστό 0,05% του συνόλου, σε διάστημα δύο ετών από την εφαρμογή τους.

3. Τα συνολικά ποσά που χορηγούνται από τα ευρωπαϊκά ταμεία είναι απελπιστικά χαμηλά και δε στοιχειοθετούν την έννοια μιας πραγματικής πολιτικής υπέρ των ΜΜΕ. Συνολικά χορηγήθηκαν 273 εκατ. ευρώ (93,6 δισ. δρχ.) ή 18 ευρώ (6.170 δρχ.) ανά επιχείρηση!

4. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής: Δημιουργήθηκαν τελικά 2.238 νέες θέσεις εργασίας στην ΕΕ, με κόστος 122.000 ευρώ (42 εκατ. δρχ.) ανά θέση εργασίας.

5. Το 97% των ΜΜΕ που ωφελήθηκαν από τα μέτρα αυτά αφορά στο τρίτο σκέλος των προγραμμάτων, που έχει σχέση με την εγγύηση των χρηματοδοτήσεων, που οι ίδιες οι επιχειρήσεις επωμίστηκαν εξ ολοκλήρου.

Επομένως, είναι απορίας άξιο πώς μια πολυπλόκαμη διαδικασία με υψηλό κόστος και τόσο φτωχά αποτελέσματα παρουσιάζεται σαν επίτευγμα της πολιτικής της ΕΕ. Οσον αφορά την Ελλάδα, δεν ήταν πουθενά στα προγράμματα αυτά, επομένως δεν υπήρξε καμιά χρηματοδότηση για τη χώρα μας».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσσανδράκης παρεμβαίνοντας στη συζήτηση, που έγινε στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της έκθεσης για την εφαρμογή της σύμβασης για την προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επισήμανε τα εξής:

«Η έκθεση της κυρίας Veyrac δείχνει καλές προθέσεις και περιέχει ορισμένες εποικοδομητικές προτάσεις. Για τους λόγους αυτούς, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ την υπερψηφίσαμε.

Εν τούτοις, πολύ φοβόμαστε ότι οι προτάσεις απευθύνονται σε "ώτα μη ακουόντων". Είναι σε όλους γνωστό ότι η πολιτισμική και φυσική κληρονομιά απειλούνται με ολοκληρωτική καταστροφή από δραστηριότητες που υποβαθμίζουν ή και καταστρέφουν το αστικό και τοπογραφικό πλαίσιο του χώρου στον οποίο βρίσκονται ανεκτίμητα στοιχεία τέτοιας κληρονομιάς. Η υπερβολική και ανεξέλεγκτη χρήση γης, η αυξημένη οικοδόμηση στα ιστορικά κέντρα των πόλεων, σε χώρους πρασίνου και σε ελεύθερες ζώνες, η απουσία μέτρων ουσιαστικής προστασίας των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος, είναι τα αποτελέσματα μιας συνεχώς εντεινόμενης επίθεσης κατά του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου.

Ολα αυτά βεβαίως δε γίνονται τυχαία από κάποιους κακοήθεις, αλλά είναι άμεση συνέπεια μιας πολιτικής που εμπορευματοποιεί τα πάντα, με μοναδικό γνώμονα την εξασφάλιση όλο και μεγαλύτερου κέρδους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εγκαταστάσεων της εταιρίας TVX Gold στην Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής, κοντά στα Στάγειρα, γενέτειρα του Αριστοτέλη, που κατέστρεψαν το δάσος και βάζουν σε κίνδυνο τα μνημεία. Σαν να μην έφταναν αυτά, οι κάτοικοι της περιοχής σύρθηκαν στα δικαστήρια και καταδικάστηκαν επειδή τόλμησαν να υπερασπίσουν το ιστορικό και το φυσικό τους περιβάλλον. Πολλά παραδείγματα θα μπορούσε επίσης κανείς να αντλήσει από τις καταστροφές που γίνονται ή έχουν προγραμματιστεί να γίνουν από αφορμή τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση όχι μόνο δεν κάνει τίποτα για την αναχαίτιση και αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, αλλά, αντίθετα, είναι ο κύριος υποστηρικτής αυτής της πολιτικής. Χρηματοδοτεί έργα τα οποία κτίζονται μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους, θάβοντας και καταστρέφοντας αρχαία μνημεία, όπως στην περίπτωση του μουσείου της Ακρόπολης. Αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση καταργεί το άρθρο 24 του Συντάγματος και καταλύει με αυτό τον τρόπο την έστω και στοιχειώδη νομοθετική προστασία που υπήρχε για τα δάση, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή αντίδραση εκ μέρους της ΕΕ.

Η ΕΕ αρέσκεται σε μεγάλα και πομπώδη λόγια για τον πολιτισμό και, ενώ διακηρύσσει ότι η πολιτιστική κληρονομιά είναι βασικό στοιχείο της ιδιαίτερης ταυτότητας και της ιστορικής εξέλιξης μιας κοινωνίας, δεν έχει κάνει τίποτα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στο φυσικό και ιστορικό χώρο του οποίου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι, ως την ελάχιστη έμπρακτη απόδειξη σεβασμού της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς και προστασίας της ιστορικής μνήμης. Μένει επίσης αδιάφορη στη λεηλασία των μνημείων της Βόρειας Κύπρου, αλλά και στη βάρβαρη καταστροφή τους από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής. Τέλος, έχει τεράστια ευθύνη για τις καταστροφές μνημείων από βομβαρδισμούς στη διάρκεια της επιδρομής κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με ημίμετρα ούτε με ευχολόγια ούτε, βεβαίως, στα πλαίσια της λογικής της αγοράς. Απαιτείται η κινητοποίηση όλου του μαζικού κινήματος, όλων των πολιτιστικών φορέων, όλων των εργαζομένων, απαιτείται να επιβληθεί μια άλλη πολιτική που θα σέβεται τον εργαζόμενο άνθρωπο και τα αποτελέσματα της δημιουργίας του».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Αλυσσανδράκης, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σχετικά με την κατάσταση στις τουρκικές φυλακές, τόνισε τα εξής:

«Θα ήθελα πρώτα απ' όλα να εκφράσω την αλληλεγγύη του ΚΚΕ και του ελληνικού λαού γενικότερα προς τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία, αλλά και προς τον τουρκικό λαό.

Στη συνέχεια, θέλω να επισημάνω ότι σε κάθε έγκλημα υπάρχουν ένοχοι, αλλά υπάρχουν και συνένοχοι, υπάρχουν οι φυσικοί αυτουργοί, υπάρχουν όμως και οι ηθικοί αυτουργοί. Στην περίπτωση του εγκλήματος στις τουρκικές φυλακές ο φυσικός αυτουργός είναι το στρατοκρατικό καθεστώς της Τουρκίας, το οποίο βαφτίζει τρομοκράτη κάθε κομμουνιστή, κάθε αριστερό και κάθε Κούρδο και επιδιώκει την εξόντωσή του. Δε θα μπορούσε όμως να το κάνει αυτό, αν δεν είχε τη στήριξη των συνενόχων του, που δεν είναι άλλοι από το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτοί έχουν τεράστια συμφέροντα στην Τουρκία, στρατιωτικά, οικονομικά κ.ά, τα οποία εξυπηρετούνται θαυμάσια από ένα καθεστώς σαν το υπάρχον. Ετσι στηρίζουν με κάθε τρόπο τις τουρκικές κυβερνήσεις, προσφέρουν άφθονες χρηματοδοτήσεις, ακόμα τις επιβραβεύουν για τις ενέργειές τους, π.χ. δίνοντας στην Τουρκία την ιδιότητα της υπό ένταξη χώρας στην ΕΕ.

Εμείς, αγαπητοί συνάδελφοι, θέσαμε το θέμα των τουρκικών φυλακών επανειλημμένα με παρεμβάσεις μας στην πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ηδη πριν το καλοκαίρι ζητήσαμε παρέμβαση για να αποτραπεί η μεταφορά των κρατουμένων στα κελιά απομόνωσης, επαναλάβαμε το αίτημά μας όταν άρχισε η απεργία πείνας των κρατουμένων. Κανείς δε συγκινήθηκε, ούτε καν όταν οι τουρκικές αρχές άρχισαν τις αιματηρές επιχειρήσεις τους, όταν έκαιγαν ζωντανούς τους κρατούμενους (γιατί οι κρατούμενοι δεν αυτοπυρπολήθηκαν, αλλά κάηκαν από φλογοβόλα).

Το ψήφισμα πάνω στο οποίο θα αποφασίσουμε είναι πολύ αδύναμο, δεν καταδικάζει καν την τουρκική κυβέρνηση για το έγκλημά της. Δε μας παραξενεύει αυτό. Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από αυτούς που χτες, σ' αυτήν εδώ την αίθουσα, χειροκροτούσαν τον εγκληματία πολέμου Χαβιέ Σολάνα».

Επιδόθηκε χτες η αγωγή που έκανε η Μάργκαρετ Παπανδρέου στην Λιάνα Κανέλλη. Με την αγωγή αυτή η Μ. Παπανδρέου ζητά από την βουλευτή του ΚΚΕ και εκδότρια του «Νέμεσις» 1 δισ. δρχ, την καλεί δε σε συμβιβασμό στις 14 Φλεβάρη 2001. Η αγωγή πρόκειται να εκδικαστεί στις 14 Μάρτη 2002.