ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η τιμωρία που τους αξίζει

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο όποιος εθελοτυφλεί δεν μπορεί να διακρίνει το άθλιο παιχνίδι που παίζουν στις πλάτες εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων του Χρηματιστηρίου οι ηγεσίες του δικομματισμού με αφορμή την πρόταση μομφής της ΝΔ. Βουτηγμένοι και οι δύο μέχρι το λαιμό στο μεγαλύτερο έγκλημα λεηλασίας των αποταμιεύσεων των «μικροεπενδυτών» - λόγος γίνεται για δεκάδες τρισ. - επιχειρούν να ξεπλύνουν και να εξαγνίσουν τις ευθύνες τους μέσα από κοινοβουλευτικά ή δικαστικά τερτίπια. Δεν αποκλείεται να θυσιάσουν και κάποιο εξιλαστήριο θύμα για να εξευμενίσουν την οργή των εκατοντάδων χιλιάδων «μικροεπενδυτών», αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα, από κοινού κυβέρνηση και ΝΔ θα προετοιμάσουν την επόμενη ληστεία των λαϊκών αποταμιεύσεων, καλλιεργώντας πάλι το παραμύθι περί «λαϊκού καπιταλισμού» ή για το «Ελντοράντο» της Σοφοκλέους. Κυβέρνηση και ΝΔ διαγκωνίζονται ήδη σε προτάσεις και μέτρα που θα βελτιώσουν το «ψυχολογικό κλίμα» στο ναό του τζόγου, τα οποία δεν είναι τίποτα άλλο από την ένταση της υλοποίησης των νεοφιλελεύθερων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Καμία διέξοδος και προοπτική δεν υπάρχει για όσους εγκλωβίζονται στη δικομματική συμπαιγνία. Η μόνη τιμωρία που τους αξίζει είναι να τους γυρίσουν τις πλάτες και να αγωνιστούν για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των εκπροσώπων της. Δύσκολο, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση.

Μισές αλήθειες

Υπάρχουν καμιά... 800αριά δηλώσεις κυβερνώντων, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, με τις οποίες καλούσαν τον ελληνικό λαό να ασπαστεί το... ευαγγέλιο της «φούσκας» της Σοφοκλέους. Κι όμως χτες ο εκτελών χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου, ο Τηλ. Χυτήρης, κατάφερε και βρήκε μια δήλωση του Κ. Σημίτη όπου σύστηνε «προσοχή» σε κείνους που προηγουμένως τους είχε σπρώξει στην «γκανιότα», και την έκανε σημαία (!). Γιατί; Μα για να αποδείξει τη σύνεση με την οποία αντιμετώπισε το όλο θέμα ο πρωθυπουργός...

Τι αποδεικνύουν τα παραπάνω; Το γνωστό από τα παλιά: Μισή και ακόμη λιγότερη αλήθεια, ίσον ένα τεράστιο και προκλητικό ψέμα κ. Χυτήρη.

Τότε και τώρα...

Τώρα, που άνοιξαν οι... χρηματιστηριακοί ασκοί του Αιόλου. Τώρα που εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες ακούνε «Σοφοκλέους» και τρέμει το φυλλοκάρδι τους, όλοι, σπεύδουν να πάρουν αποστάσεις. Οι μεγάλοι ένοχοι του διαπραχθέντος εγκλήματος, προσπαθούν να περάσουν στη σκιά και στην ανωνυμία... Και ήταν πολλοί εκείνοι που έβαλαν το χεράκι τους, για να γεμίσει η «φούσκα» των μεγάλων ψευδαισθήσεων. Μέσω του Χρηματιστηρίου ασέλγησαν σε βάρος ανυποψίαστων θυμάτων, σύμπασα η κυβέρνηση, φυσικά, μαζί με τη ΝΔ που σήμερα παριστάνει τη μετανοούσα Μαγδαληνή, αλλά και ο «Αριστερός» ΣΥΝ, ο οποίος σήμερα, σοφά ποιούμενος, σιωπά... Τότε, όμως, δέσμιος της καιροσκοπικής του πολιτικής «όπου πάει το ρεύμα» μέχρι και ημερίδα είχε πραγματοποιήσει με θέμα το Χρηματιστήριο. Με το... φοβερό επιχείρημα ότι από τη στιγμή που με το Χρηματιστήριο απασχολείται τόσος κόσμος, η Αριστερά δεν μπορεί να απέχει... Τότε, τις «λαμπρές» ημέρες ο Γ.Δραγασάκης συντόνιζε τη συζήτηση και οι «γκουρού» του «ελληνικού χρηματιστηριακού θαύματος», όπως ο σημερινός πρόεδρος του ΧΑΑ Π. Αλεξάκης, ο Ν.Καραμούζης κλπ., εξηγούσαν στους... αμύητους το δρόμο προς το παράδεισο... Σήμερα όμως στο ΣΥΝ προσπαθούν να... ξεχάσουν τον εφιάλτη. Δε συμφέρει κανένα να τον θυμάται...

Ο εκλογικός νόμος στην «ημερήσια διάταξη»

Οι πάντες στην κυβέρνηση θεωρούν δεδομένο ότι ο εκλογικός νόμος θα αλλάξει, εννοείται προς το καλπονοθευτικότερο, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της αναθεώρησης του Συντάγματος. Προχτές, ο Κ. Σκανδαλίδης, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο του ΣΥΝ, δήλωσε ότι είναι ανάγκη να υπάρξει μια βαθιά τομή στο πολιτικό σύστημα της χώρας. «Η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί το πρώτο βήμα για τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος», δήλωσε ο γραμματέας της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και προσέθεσε ότι το θέμα του εκλογικού νόμου θα συζητηθεί συνολικά και θα τύχει επεξεργασίας μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος. Στο ίδιο μήκος κύματος ο Αλ. Παπαδόπουλος (στο «Βήμα») δηλώνει ότι «ο εκλογικός νόμος θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια αναγκαστικά. Οχι μόνο ως σύστημα κατανομής των εδρών, αλλά με την ανασυγκρότηση των εκλογικών περιφερειών». Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, με τη συναίνεση της ηγεσίας της ΝΔ, έχει αποφασίσει να «θωρακίσει» παραπέρα το δικομματισμό απέναντι στη λαϊκή ετυμηγορία. Το ζητούμενο είναι ο λαός να αχρηστεύσει τον επιχειρούμενο, ακόμη βαρύτερο, βιασμό της βούλησής του.

Αυξήσεις και άλλα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΙ ΑΛΛΕΣ αυξήσεις στις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις μπαίνουν σε ισχύ, ενώ μειώνονται οι υπεραστικές και διεθνείς συνδιαλέξεις. Κι επειδή δεν πρόκειται για προσπάθεια προώθησης των διεθνών σχέσεων των Ελλήνων, αλλά για μέτρο εισπρακτικού χαρακτήρα, δικαίως θα διαμαρτυρηθεί ο κόσμος.

Αν το υπολογίσετε, μάλιστα, και προσθέσετε πόσα πληρώνουμε στον ΟΤΕ, σε συνδυασμό με την κινητή τηλεφωνία, που είναι σήμερα μια πραγματικότητα, μάλλον θα καταλήξετε στο ότι μας έρχεται πολύ ακριβά η επικοινωνία μας. Αν η επικοινωνία γινόταν συνεχώς πιο προσιτή και, ιδιαίτερα, στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε ανάπτυξη, αλλά η κυβέρνηση δεν τα βλέπει έτσι τα πράγματα.

«ΕΠΕΤΕΙΟΣ» της υπόθεσης των Ιμίων χτες και διάφορα ακούσαμε σε τηλεοπτικά κανάλια και, επίσης, πολλά διαβάσαμε στις εφημερίδες. Ομως, όσο κι αν προσπαθούν να βγάλουν άκρη σ' αυτήν την υπόθεση με αστυνομικό τρόπο και με βάση τα γεγονότα, μάλλον θα απογοητευτούν.

Ο μόνος τρόπος να εξηγήσει κανείς αυτήν την ιστορία, είναι να αποκτήσει κριτήρια για το πώς δρα η κυβέρνηση και πώς ιεραρχεί τα πράγματα σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι πρόσφατες επιδρομές στη Γιουγκοσλαβία είναι, ίσως, ένα πολύ καλό πεδίο για να αποκτήσει κανείς τέτοια κριτήρια, καθώς και η υπόθεση του απεμπλουτισμένου ουρανίου, που δεν έχει ακόμα ξεχαστεί.

ΠΟΛΥ ΣΟΦΗ επιλογή αυτή του πρωθυπουργού, να πραγματοποιήσει επίσκεψη στις 4 Φλεβάρη στην Ινδία! Μια φορά κι αυτός να πάει κάπου που έχουν καταστραφεί από σεισμό και να μην του ζητήσουν ευθύνες για τη στήριξη των σεισμοπαθών. Γιατί εδώ, βέβαια, έχει ακούσει πολλά επ' αυτού.

Θα συνοδεύεται, φυσικά, και από επιχειρηματίες, γιατί σε αυτές τις επαφές κυβερνήσεων είναι γνωστό ότι η προώθηση συμφερόντων είναι που μετράει. Τα υπόλοιπα περί σχέσεων των λαών και του πολιτισμού είναι, απλά, το περιτύλιγμα. Δυστυχώς.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ποιος «αριστερός πόλος»;

Το αίτημα για τη συγκρότηση ενός άλλου, αριστερού πόλου στην πολιτική ζωή επανέρχεται από πολλές πλευρές το τελευταίο διάστημα, άλλοτε καλοπροαίρετα άλλοτε όχι. Το πράγμα έχει βέβαια την εξήγησή του. Υπάρχει μια γνήσια ανησυχία από αρκετούς εργαζόμενους για το πώς θα παρέμβουν αποτελεσματικότερα στις εξελίξεις οι δυνάμεις που δε βολεύονται με την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, πώς θα συντονιστούν ή και θα συνεργαστούν, για να αντισταθούν και να ανατρέψουν την επέλαση του κεφαλαίου και της νέας τάξης. Η αγωνία αυτή εντείνεται καθώς διαπιστώνουν ότι οι κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαών σαρώνονται ολοένα και περισσότερο από την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Ταυτόχρονα, διακρίνουν ότι το σύστημα επιχειρεί να απορροφήσει και εκτονώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ρίχνοντας στην «πολιτική αγορά» νέα πολιτικά μορφώματα, τύπου Αβραμόπουλου.

Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει -και πολύ περισσότερο οι κομμουνιστές- αυτή τη γνήσια λαϊκή ανησυχία και αγωνία, η οποία ωστόσο δεν έχει πάντα καθαρή τη διέξοδο και την εναλλακτική λύση που ανταποκρίνεται πραγματικά στα συμφέροντα των εργαζομένων, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Πάνω σε αυτή τη σύγχυση πατάνε ορισμένοι καλοθελητές με τη μάσκα του αριστερού, προσπαθώντας να κερδοσκοπήσουν και να κατευθύνουν τη λαϊκή αγωνία σε ανώδυνες «λύσεις» και τελικά να την ενσωματώσουν στο σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό ρίχνονται «ιδέες» για συγκρότηση ενός «αντιδικομματικού πόλου», για «ενότητα της Αριστεράς», για «συνεργασία σε ό,τι συμφωνούμε», ευκαιριακά δηλαδή και άλλα παρεμφερή. Κατ' αρχήν, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι η συσπείρωση και ενότητα ενάντια στο δικομματισμό δε λέει απολύτως τίποτα, αν δεν υπάρχει από την αρχή ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα με τι θα αντικατασταθεί ο δικομματισμός. Κατά του δικομματισμού, για παράδειγμα, ήταν και ο Αντ. Σαμαράς ή ο Στ. Μάνος, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, αλλά στην πρώτη ευκαιρία συνεργάστηκαν μαζί του. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την ηγεσία του ΣΥΝ, η οποία όμως δεν της έχει δοθεί η ευκαιρία παρά το γεγονός ότι διακαώς την επιδιώκει.

Είναι φανερό ότι για όποιον δε θέλει να εκφυλιστεί η επιδιωκόμενη συγκρότηση ενός αριστερού πόλου σε μιας μορφής διαχείριση της δικτατορίας των μονοπωλίων, είναι ανάγκη να προσδιοριστούν με σαφήνεια οι συντεταγμένες της πορείας πλεύσης του. Μπορεί να υπάρξει ένας αριστερός πόλος χωρίς να έχουν ξεκαθαρίσει όσοι συμμετέχουν σε αυτόν ότι η σύγκρουση και ρήξη με τα μονοπώλια και το ΝΑΤΟ είναι ουσιαστικά μονόδρομος; Μπορεί να υπάρξει αυτός ο αριστερός πόλος αν δεν έχει αποσαφηνιστεί σε βασικά ζητήματα η φιλολαϊκή πολιτική που θα υποσχεθεί και εφαρμόσει ως εξουσία; Μπορεί στο πρόγραμμά του να μην περιλαμβάνεται, π.χ., η κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιούνται, η κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η θεσμοθέτηση του εργατικού και κοινωνικού ελέγχου, ο συνεταιρισμός για τα μικροαστικά στρώματα, το διώξιμο των βάσεων και των πυρηνικών, η καταγγελία του «Συμφώνου Σταθερότητας», κ.λπ.;

Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, δε θέτουν μαξιμαλιστικούς ή ουτοπικούς στόχους. Ομως δεν μπορούν να κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους ή να τους χαϊδεύουν τα αυτιά με αυταπάτες. Δεν μπορεί να υπάρξει λαϊκή εξουσία που απλά θα είναι μια καλύτερη εκδοχή της διαχείρισης της εξουσίας των μονοπωλίων. Απευθυνόμενο στους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ποια είναι η εναλλακτική λύση. Τα υπόλοιπα, θα κριθούν στη δράση και τους αγώνες και εκεί θα κριθεί ο προσανατολισμός και η δύναμη του Λαϊκού Μετώπου.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ