Ποιες θα ήταν οι προτεραιότητες της ηγεσίας της ΝΔ σε περίπτωση που κέρδιζε πέρυσι τις εκλογές; Τις συνοψίζει στη χτεσινή συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» ο Κ. Καραμανλής: «Πρώτα απ' όλα στη θεσμική μεταρρύθμιση που χρειάζεται, ως προς τον τρόπο λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης. Αυτό, αντιλαμβάνεστε, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Συνδέεται άμεσα με τις αποκρατικοποιήσεις, τις απελευθερώσεις αγορών, άπτεται του τρόπου λειτουργίας του Δημοσίου. Δεύτερο, στη φορολογική μεταρρύθμιση. Και τρίτον στον αναγκαίο, υπερεπείγοντα σήμερα, εθνικό διάλογο για την Παιδεία (σ.σ. σε άλλο σημείο της συνέντευξης μιλάει για ιδιωτικά πανεπιστήμια)». Μια κυβέρνηση της ΝΔ, δηλαδή, θα έκανε ακριβώς ό,τι κάνει και τώρα η κυβέρνηση Σημίτη. Και μετά ο πρόεδρος της ΝΔ ισχυρίζεται ότι έχει «διαφορετική πολιτική» από αυτή της κυβέρνησης. Οχι δα. Αυτό πια δεν το πιστεύουν ούτε τα μικρά παιδιά.
Από μέρες τώρα προαναγγέλλεται στο «Ριζοσπάστη», ότι θα δημοσιεύσει προχθές, Κυριακή και, μάλιστα, σε ειδικό ένθετο, τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, για την κοινωνική ασφάλιση. Φαίνεται, όμως, πως ο συντάκτης της «Αυγής» δεν το πρόσεξε και στο κυριακάτικο φύλλο της γράφει: «Σ' αυτόν τον άτυπο - αφού η κυβέρνηση προτιμά να μην τον οργανώσει - κοινωνικό διάλογο θα συμμετέχει και ο ΣΥΝ, επιδιώκοντας να είναι το πρώτο κόμμα, που θα βγει με προτάσεις για "προοδευτική μεταρρύθμιση και αναβάθμιση του συστήματος ασφάλισης"».
Να ελπίζουμε ότι το δημοσιευμένο πλέον κείμενο των θέσεων και προτάσεων θα τύχει μεγαλύτερης προσοχής;
Σύμφωνα με την άποψη μιας Αμερικανίδας εγκληματολόγου που θεωρείται κοινώς παραδεκτή, ο τρόπος που οι αρχές διώκουν και τιμωρούν το έγκλημα αντανακλά, απλούστατα, τις δικές τους προτεραιότητες. Αν ληφθεί υπ' όψιν η εν λόγω αρχή, οι πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία όσον αφορά την πολύκροτη υπόθεση Σουσουρλούκ καταδεικνύουν σαφώς την πρόθεση των αρχών να «κουκουλώσουν» το σκάνδαλο της σύνδεσης κράτους, παρακράτους κι οργανωμένου εγκλήματος. Ενας τις πρώην πράκτορας της ΜΙΤ, ένας τις πρώην αρχηγός ειδικής μονάδας της Αστυνομίας και 12... αστυφύλακες καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης. Επίσης, είχε καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης (ήδη το 1996) ο... οδηγός του φορτηγού που είχε «προκαλέσει» το δυστύχημα στην ομώνυμη τοποθεσία.
Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Μεχμέτ Αγάρ, που είχε δώσει στον Αμπντουλάχ Τσατλί (ξακουστό δολοφόνο αριστερών στις δεκαετίες '70-'80, αναμεμειγμένο στην ερεβώδη απόπειρα δολοφονίας του πάπα Ιωάνη Παύλου Β' και καταζητούμενου από την Interpol λαθρεμπόρου ναρκωτικών) «πράσινη ταυτότητα» ούτε καν διώχτηκε. Κι η Τανσού Τσιλέρ, που αποκαλούσε «ήρωες της πατρίδας» τους παρακρατικούς δολοφόνους, παραμένει σημαίνουσα πολιτική ηγέτις. Οσο για το κόμμα που γέννησε τον Τσατλί και τους ομοίους του, το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (των «Γκρίζων Λύκων»), βρίσκεται στην κυβέρνηση. Ποιος είπε ότι η διαφθορά και το έγκλημα αποτελούν εμπόδια όσον αφορά την πολιτική ανέλιξη στην Τουρκία;
Στόχος του Οργανισμού, υποτίθεται, πως ήταν η διάσωση μιας σειράς «προβληματικών» βιομηχανιών και άλλων επιχειρήσεων, που τα αφεντικά τους -επίλεκτοι εκπρόσωποι της εγχώριας «ιδιωτικής πρωτοβουλίας»- τις είχαν οδηγήσει στο απροχώρητο.
Στην πορεία, όμως, ο ΟΑΕ μόνον αυτό δεν έκανε. Στην αρχή ξελάσπωσε τους μεγαλοβιομηχάνους, φορτώνοντας στον κρατικό προϋπολογισμό -δηλαδή στο λαό- τα τεράστια ποσά των δανεικών και αγύριστων, που χρωστούσαν στις τράπεζες. Μετά ξελάσπωσε και το ΠΑΣΟΚ, αφού χρησιμοποιήθηκε για αρκετά χρόνια, ως πεδίο άσκησης του γνωστού... αθλήματος της ρουσφετολογίας. Και, τελικά, έβαλε λουκέτο στις περισσότερες από τις επιχειρήσεις αυτές, οδηγώντας τες συστηματικά στην πλήρη υποβάθμιση και απαξίωση, ενώ ελάχιστες, τις ξαναπαρέδωσε, άσπιλες και αμόλυντες, πλέον, από χρέη και παρόμοια προβλήματα, στους πρώην ιδιοκτήτες τους ή κάποιους άλλους,.. εκλεκτούς συναδέλφους τους.
Ολ' αυτά τα χρόνια, βέβαια, οι εκάστοτε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έπλεκαν το εγκώμιο του Οργανισμού και του ρόλου του και δε δέχονταν κουβέντα, σχετικά με όσα κατάγγελλε το ΚΚΕ, σωματεία και συνδικαλιστές.
«Κάνουμε όμως κι άλλα πράγματα, τα οποία έκοψαν ορισμένες συνήθειες του παρελθόντος, λέει σε συνέντευξή του στα χτεσινά "Νέα» και συνεχίζει: Καταργήσαμε, για παράδειγμα, τον περιώνυμο Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, ο οποίος είχε στοιχίσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές στο Ελληνικό Δημόσιο, με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να κρατικοποιήσει και να σώσει επιχειρήσεις οι οποίες είχαν αποτύχει.»
Αλήθεια, οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι των λεγομένων και προβληματικών επιχειρήσεων, που εντάχθηκαν κάποτε στον ΟΑΕ και σήμερα είτε είναι άνεργοι, είτε έχουν περάσει από του κόσμου τις δυσκολίες και τα προβλήματα, έχουν ακόμη την ψευδαίσθηση, ότι δεν ήξεραν τι έκαναν όλ' αυτά τα χρόνια οι εκάστοτε ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ;
α) Προχτές ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων έλεγε ότι, εδώ και 30 χρόνια, τους μαθαίνουν τα πάντα για την «αντιμετώπιση» της πορείας του Πολυτεχνείου, των διαδηλώσεων και των απεργιών, αλλά πέραν τούτου ουδέν... Πριν ασχοληθούν με το πώς θα πυροβολούν και το πώς θα καταδιώκουν οι Αστυνομικοί, μήπως θα έπρεπε μερικοί να ασχοληθούν με το «ποιον» θα καταδιώκουν;
β) Ταυτόχρονα με τον προσανατολισμό των Σωμάτων Ασφαλείας και άμεσα συνδεδεμένο με αυτό, είναι το θέμα της εκπαίδευσής τους. Οταν κάποιος εκπαιδεύεται για να «εξαρθρώνει» τους ...αγρότες, ή τους μαθητές, ή τους φιλάθλους, όπως ο 17χρονος στη Θεσσαλονίκη, είναι προφανές ότι αυτού του είδους η «εκπαίδευση» δε θα του φανεί χρήσιμη, σε περιπτώσεις όπως στο Γενικό Κρατικό. Εκεί, όντως, χρειάζονται μαθήματα σκοποβολής, αλλά αυτά είναι από ελάχιστα έως μηδαμινά...
γ) Πριν ορισμένοι τρέξουν να προβάλουν ως «λύση» την ευρεία χρήση του όπλου, αν πράγματι τους ενδιέφερε η αυτοπροστασία των αστυνομικών, θα έπρεπε να ξεκινήσουν μάλλον από τα αλεξίσφαιρα γιλέκα (και γενικότερα την υλικοτεχνική υποδομή), που, όλα κι όλα, στο Μεταγωγών είναι έξι γιλέκα για εκατό ανθρώπους...
δ) Οι δυο άντρες, που έχασαν τη ζωή τους στο μακελειό, είναι τα αδικοχαμένα θύματα της λειτουργίας ενός συστήματος, που δεν πάσχει στο θεσμικό καθεστώς αναφορικά με τη χρήση του υπηρεσιακού περιστρόφου, αλλά πάσχει γενικώς. Πάσχει σε αυτόν καθ' εαυτόν τον τρόπο που λειτουργεί η Υπηρεσία, από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Οσο, δε, ακόμα δεν παρέχονται πειστικές απαντήσεις, τόσο στο πώς πήρε το «εξιτήριο» ο εγκληματίας, όσο και στο πώς οργανώθηκε η επιτήρησή του, αλλά και στο πώς διατηρούσε αυτή την απίθανη «ελευθερία» κινήσεων από φυλακές σε ιατρεία και τούμπαλιν, τα ερωτηματικά καθίστανται όλο και πιο έντονα...
ε) Οσοι μιλούν για καθεστώς περιορισμού της χρήσης των όπλων από τους αστυνομικούς, καθεστώς που πρέπει να γίνει πιο «ευρύχωρο», όπως λένε, θα πρέπει να θυμούνται: Το - κατ' αυτούς - περιορισμένο καθεστώς δε στάθηκε εμπόδιο για να σωριαστεί νεκρό το 17χρονο Σερβόπουλο πρόπερσι στη Θεσσαλονίκη. Ούτε για να σωριαστεί νεκρός ο 15χρονος Καλτέζας. Ούτε για να διεξάγονται οι καθημερινοί έλεγχοι «ρουτίνας» στους δρόμους, στα λεωφορεία, στο μετρό, με προτεταμένα τα μυδράλια!