Την πολιτική της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) επανέλαβε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλος κατά τη χτεσινή τελετή κοπής της πίτας της ΕΑΒ στην Τανάγρα, αναφέροντας ότι τώρα θα τεθεί σε άλλη βάση.

«Το ερώτημα, είπε, είναι, πώς θα πάμε για να εξασφαλίσουμε με υγιή και επωφελή για την εταιρία και την ελληνική άμυνα, αλλά και αποτελεσματικό, τρόπο, τον στρατηγικό επενδυτή». Για να διαπιστώσει: «Η πορεία που ακολουθήθηκε δεν οδήγησε σε θετικό αποτέλεσμα. Αυτό όμως, δεν ανατρέπει τη στρατηγική επιλογή, που πρέπει εμείς να κάνουμε ως αμυντική βιομηχανία, για να διεκδικήσουμε πλέον κατάλληλο στρατηγικό επενδυτή. Μόνο, που τώρα πια, είναι διαφορετικοί οι όροι. Οι όροι, βάσει των οποίων έγινε η διερεύνηση του στρατηγικού επενδυτή στη χρονιά που πέρασε, έχουν λήξει. Πέρασαν ανεπιστρεπτί, δεν μπορούμε στην ίδια βάση να ξαναπάμε. Χρειαζόμαστε τώρα, μια πορεία ενδυνάμωσης της ΕΑΒ, με τον πλέον σύγχρονο και αποφασιστικό τρόπο».

Κατά τα άλλα διαπίστωσε «καθυστερήσεις και αδυναμίες» στα τέσσερα μεγάλα προγράμματα που είναι σε εξέλιξη στην ΕΑΒ, αντισταθμιστικά οφέλη και συμπαραγωγή στα F16 και τα MIRAZE 2000 και 2000-5. Επίσης μίλησε για συμμετοχή της ΕΑΒ στα προγράμματα τηλεπικοινωνιών των Ενόπλων Δυνάμεων και στα δορυφορικά προγράμματα.

Σχετικά με το νέο μαχητικό «Γιουροφάιτερ» είπε ότι «είναι δεδομένη μέσα στη χρονιά η υλοποίηση της σύμβασης, που ουσιαστικά μας δίνει τη δυνατότητα ένταξης σε ένα τέταρτης γενιάς μαχητικό αεροπλάνο διπλού ρόλου και που από το 2006 μέχρι το 2010 θα γίνει η παράδοσή του». Για τη σύμβαση αυτή, που όπως ανέφερε έφτασε στην τελική της φάση, «εξασφαλίζεται πλήρης γραμμή συναρμολόγησης του αεροσκάφους τέταρτης γενιάς στην Ελλάδα, στην ΕΑΒ, εδώ, όπως και στις άλλες τέσσερις χώρες που συμμετέχουν στο κονσόρτσιουμ. Ετσι ώστε η Ελλάδα, πραγματικά, ως συμμετέχουσα χώρα, να έχει πλήρη γραμμή συμπαραγωγής, συναρμολόγησης και ολοκλήρωσης του συγκεκριμένου μαχητικού αεροσκάφους».

Οσο, όμως, αφήνουμε την άρχουσα τάξη και τους κάθε λογής πολιτικούς υπηρέτες της να χειρίζονται «αποκλειστικά» τα ζητήματα του πολιτισμού, τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει. Πολύ σωστά το πρόσφατο - 16ο Συνέδριο - του ΚΚΕ, μεταξύ των άλλων άμεσων, συγκεκριμένων καθηκόντων που ιεράρχησε, ως το επόμενο Συνέδριο, είναι και τα θέματα που αφορούν τον πολιτισμό. Στη σχετική, λοιπόν, απόφαση αναφέρεται ότι χρειάζεται: κινητοποίηση δυνάμεων, δημιουργών της Τέχνης και του Πολιτισμού, ενάντια στα φαινόμενα σήψης, διαφθοράς, τον εθνικισμό, το ρατσισμό, τον κοσμοπολιτισμό, την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, ώστε να αρχίσει να αλλάζει η πνευματική, πολιτιστική ατμόσφαιρα στον τόπο μας και να καλλιεργηθεί η αυτοπεποίθηση του λαού για τη δύναμή του.

Είναι ευνόητο ότι χρειάζεται πολλή και ουσιαστική δουλιά. Από τώρα. Απαιτείται αγώνας, πάλη. Κι επειδή γνωρίζουμε: Παλεύει όποιος πιστεύει - πιστεύει όποιος γνωρίζει και γνωρίζει όποιος διαβάζει -όποιος μελετά... Είναι απαραίτητο να μελετήσουμε τη σπουδαιότητα, τη σημασία του πολιτισμού στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Σαν έννοια οπολιτισμός είναιτο σύνολο των υλικών και πνευματικών αξιών που δημιουργήθηκαν από την ανθρωπότητα σ' όλη την ιστορία της και που εκφράζονται συγκεκριμένα και διαφορετικά βεβαίως σε κάθε κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό, στον οποίο επίσης είναι συγκεκριμένος ο κυρίαρχος τρόπος ζωής.

Αντικειμενικά, λοιπόν, οι κοινωνικές αντιθέσεις εμφανίζονται στις ταξικές κοινωνίες και στο εποικοδόμημα, σαν πολιτιστικές - ιδεολογικές αντιθέσεις. Γίνεται έτσι ο πολιτισμός ένα πεδίο σκληρής ταξικής πάλης ανάμεσα στην ιδεολογία της άρχουσας τάξης και στην ιδεολογία της εργατικής τάξης. Κατά συνέπεια ο πολιτισμός δεν είναι ενιαίος. Κάθε τάξη δημιουργεί τα στοιχεία του δικού της πολιτισμού. Μέσα σε κάθε έθνος υπάρχουν δύο έθνη, μέσα σε κάθε πολιτισμό υπάρχουν δύο εθνικοί πολιτισμοί. Σχετικά μ' αυτό ο ΛΕΝΙΝ έγραφε: «Σε κάθε εθνικό πολιτισμό, υπάρχουν, έστω και μη ανεπτυγμένα, στοιχεία δημοκρατικού και σοσιαλιστικού πολιτισμού, γιατί σε κάθε έθνος υπήρχε εργαζόμενη και εκμεταλλευόμενη μάζα, οι συνθήκες ζωής της οποίας αναπόφευκτα δημιουργούν ιδεολογία δημοκρατική και σοσιαλιστική.

Αλλά σε κάθε έθνος υπάρχει επίσης πολιτισμός αστικός - και στην πλειοψηφία αντιδραστικός και κληρικός - συνάμα δε όχι με τη μορφή στοιχείων, αλλά με τη μορφή κυρίαρχου πολιτισμού». («Απαντα» τόμ. 24 σελ. 120-121).

Τα κύρια χαρακτηριστικά, οι βασικότερες ιδεολογικές τάσεις της μαζικής κουλτούρας του ιμπεριαλισμού είναι: Ο ατομικισμός, το φετίχ του χρήματος και το κυνήγι του «εύκολου» κέρδους, η κατάχτηση της προσωπικής επιτυχίας σε βάρος άλλων, η καταξίωση και η υιοθέτηση του «νόμου της ζούγκλας». Ακόμα η ηρωοποίηση της βίας, του εγκλήματος, της οφθαλμοπορνείας και του τηλεφωνικού... έρωτα, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και της χυδαιολογίας. Φυσικά, δε θα μπορούσε να απουσιάζει ο αντικομμουνισμός με τη μορφή της αμφισβήτησης και συκοφάντησης των ιδεών του σοσιαλισμού, αλλά και η περιφρόνηση της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, γενικά των αξιών τους. Στη νεολαία, προβάλλονται ιδιαίτερα ο ανορθολογισμός και ο μυστικισμός σαν τρόπος προσέγγισης της ζωής, η διάδοση των ναρκωτικών, η αντιπάθεια στη λογική και στην οργανωμένη ζωή.

Στα παραπάνω έρχεται και η ίδια η κυβέρνηση να βάλει το δικό της το... χεράκι! Με όλη την πολιτική της ενθαρρύνει την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση. Στηρίζει τη χρηματοδότηση του πολιτισμού ολοένα και πιο πολύ στα έσοδα του κρατικού τζόγου και στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Μετρήστε για παράδειγμα πόσα τυχερά παιχνίδια κυκλοφορούν (!!!) και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα.

Δημιουργεί έτσι μια παρακμιακή ατμόσφαιρα, στα πλαίσια της οποίας καλλιεργείται επίμονα και συστηματικά η προσμονή ότι όλα τα προβλήματα κάποιου είναι δυνατόν να τα λύσει κάποιο «μαγικό χαρτάκι». Οπως είναι γνωστό, στο χορό αυτό του τζόγου συμμετέχουν ολοένα και πιο πολλοί, όπως για παράδειγμα αρκετά ραδιοτηλεοπτικά παιχνίδια και εφημερίδες.

Αυτός είναι, σε γενικές γραμμές, ο κυρίαρχος, ο αστικός πολιτισμός στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα. Στον τομέα αυτό πρέπει να πούμε ότι η άρχουσα τάξη κάνει καλά τη δουλιά της. Καθήκον μας είναι να κάνουμε και μεις τη δική μας. Σίγουρα η ανατροπή της κυριαρχίας του πολιτισμού της αστικής τάξης βρίσκεται στη σοσιαλιστική προοπτική. Ομως ο πολιτισμός και σήμερα μπορεί και πρέπει να γίνει πεδίο έντονης αναμέτρησης ανάμεσα στις συντηρητικές και αντιδραστικές ιδέες και πολιτικές και τις προοδευτικές απόψεις για τον πολιτισμό. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις. Μπορεί να γίνει πεδίο αναμέτρησης ανάμεσα στις ιδέες του ατομικισμού και του συντηρητισμού, από τη μια πλευρά, και στις ιδέες της θυσίας, του αγώνα, της προόδου, της ειρήνης και της ανεξαρτησίας, από την άλλη.

Η Κύπρος δε θα βρεθεί μπροστά σε διλήμματα, όταν ολοκληρωθούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις και το Κυπριακό δε θα έχει μέχρι τότε επιλυθεί, αλλά θα βρεθούμε ενδεχομένως ενώπιον κινδύνων.

Αυτή είναι η εκτίμηση του Γενικού Εισαγγελέα, Αλέκου Μαρκίδη και συμβούλου του Προέδρου Κληρίδη στις συνομιλίες, ο οποίος ανέφερε πως «θα αντιμετωπίσουμε κίνδυνο και όχι δίλημμα».

Εξηγώντας τη θέση του αυτή, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος», ο Αλέκος Μαρκίδης ανέφερε πως «μπορεί να υπάρξει μια προσπάθεια να γίνει μια ιδιαίτερη κατασκευή για την εισδοχή της Κύπρου στην ΕΕ, η οποία να μην ανταποκρίνεται με το δεδομένο στο διεθνές δίκαιο της αναγνωρίσεως της μιας ενιαίας κυπριακής διεθνούς προσωπικότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Διευκρινίζοντας ότι δεν έχει τεθεί αυτό υπόψη, «δεν έχει έρθει σ' εμάς οποιαδήποτε ιδέα προς αυτή την κατεύθυνση», τόνισε πως θα πρέπει «να τα λαμβάνουμε όλα υπόψη μας».

Ο Γενικός Εισαγγελέας είπε πως για την εισδοχή της Κύπρου στην ΕΕ η φόρμουλα είναι σαφής: «Εισέρχεται η Κυπριακή Δημοκρατία, η προσωπικότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και δεν εισέρχεται η Κυπριακή Δημοκρατία σε σχέση μόνο με το ελεύθερο τμήμα της επικράτειάς της. Εισέρχεται ως αναγνωρίζεται».

Αναφερόμενος στο Κυπριακό, ο Γενικός Εισαγγελέας είπε ότι δεν πρέπει να αλλάξει η διαδικασία, σημειώνοντας πως «πολλές φορές με τα διαδικαστικά αρχίζουν στρεβλώσεις ουσίας που είναι επικίνδυνες».

Το Κυπριακό συζητήθηκε σε σεμινάριο, που πραγματοποιήθηκε στην τουρκική πρεσβεία στο Λονδίνο, με συμμετοχή Τούρκων και Αγγλων ομιλητών.

Τις εργασίες του σεμιναρίου παρακολούθησε, σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό Τύπο, και ο ειδικός αντιπρόσωπος της Βρετανίας για το Κυπριακό σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ.

Ο τέως υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και σύμβουλος του Ντενκτάς επί συνταγματικών θεμάτων Μουμτάζ Σοϊσάλ είπε ότι η λύση του Κυπριακού δυσχεραίνεται, επειδή το πρόβλημα προωθείται σε άλλα βήματα και επειδή, όπως ισχυρίστηκε, οι Ελληνοκύπριοι στοχεύουν, ώστε να επανενωθούν οι δυο κοινότητες και να ενταχθεί η Κύπρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Στο σεμινάριο μίλησε και ο λεγόμενος υφυπουργός Εξωτερικών του ψευδοκράτους Οσμάν Ερτού, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η αποχώρηση του Ντενκτάς από το τραπέζι των συνομιλιών δε θα πρέπει να θεωρείται εγκατάλειψη των συνομιλιών, αλλά προσπάθεια για να συνεχιστεί ο διάλογος πάνω σε σωστή βάση, προσθέτοντας ότι η συνομοσπονδιακή λύση θα εξυπηρετήσει δήθεν την επανένωση της Κύπρου.

Υποστήριξε ακόμα ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να αρχίσει χωριστές συνομιλίες με αμφότερες τις πλευρές, κατά την έκφρασή του, είτε να περιμένει τη λύση του προβλήματος.

Για δεκαπέντε μέρες αναβλήθηκε η έναρξη της δίκης-παρωδίας του Πανίκου Τσιακούρμα, που απήχθη και κρατείται από το καθεστώς Ντενκτάς από τον περασμένο Δεκέμβρη.

Ψευτοδικαστήριο στην κατεχόμενη Αμμόχωστο αποφάσισε την παραπομπή του Πανίκου σε λεγόμενο Κακουργιοδικείο, σε δεκαπέντε μέρες.

Την περασμένη εβδομάδα είχε ολοκληρωθεί η λεγόμενη προανάκριση στο ίδιο ψευτοδικαστήριο.

Παρακολουθήστε στην τηλεόραση του «902» σήμερα Τρίτη:

• Στις 18.10 την εκπομπή «Ματιές στον κόσμο», με θέμα την τελευταία επίθεση στο Ιράκ.
• Στις 22.00 «Προεκτάσεις», με θέμα την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας.