Την πεπατημένη του «κοινωνικού διαλόγου» και στο ασφαλιστικό επιλέγει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και ενώ η ανησυχία των εργαζομένων για την τύχη της κοινωνικής ασφάλισης κορυφώνεται, η ηγετική ομάδα της Συνομοσπονδίας «σφυρίζει ανέμελα» στις αγωνιστικές προτάσεις των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Η πρόταση της ΔΑΣ στη χτεσινή Ολομέλεια της Διοίκησης, για 24ωρη απεργία το δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη προκάλεσε τον εκνευρισμό της πλειοψηφίας, η οποία για άλλη μια φορά στα λόγια εμφανίστηκε «μαχητική», αλλά όταν η κουβέντα έφτασε στο «διά ταύτα» δηλαδή στην ανάγκη για αγωνιστική απάντηση των εργαζομένων, τότε απάντησε με την προσφιλή της μέθοδο και «έστριψε διά του αρραβώνος». Εκανε έτσι καθαρό για μια ακόμα φορά ότι δεν είναι διατεθειμένη να σταθεί στο ύψος που επιβάλλει ο ρόλος της σαν τριτοβάθμιας οργάνωσης των εργαζομένων. Και επιβεβαίωσε ότι μπροστά στην επερχόμενη λαίλαπα οι εργαζόμενοι έχουν πλέον μόνο μία επιλογή: Αυτήν της οργάνωσης της πάλης τους κόντρα όχι μόνο στο μέτωπο κυβέρνησης - βιομηχάνων, αλλά και σε μια στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που κάθε άλλο παρά αντίσταση δηλώνει.

Χτες στην Ολομέλεια της Διοίκησης οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕΧρ. Πολυζωγόπουλος και Γ. Μανώλης τάχτηκαν χωρίς ταλαντεύσεις υπέρ του «διαλόγου», ενώ ο έτερος σύμμαχός τους, ο εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης» Α. Καλύβης, συνεπής στην πάγια τακτική του ΣΥΝ να στηρίζει την κυβερνητική πολιτική δηλώνοντας φραστικά διαφωνία με κατάθεση προτάσεων που να θυμίζουν κάτι από αριστερά, είπε ότι η ΓΣΕΕ πρέπει να προσέλθει στο «διάλογο» υπό προϋποθέσεις. Στην αντίθετη κατεύθυνση ήταν η ομιλία του Γ. Μαυρίκου, ο οποίος κάλεσε το συνδικαλιστικό κίνημα να μπει μπροστά και ξεσηκώνοντας τους εργαζόμενους να σχηματίσει κυματοθραύστη στην αντιασφαλιστική λαίλαπα.

Δύο είναι προϋποθέσεις αυτής της συσπείρωσης, υπογράμμισε ο εκπρόσωπος της ΔΑΣ: Πρώτον, να απορριφθούν τα σχέδια της κυβέρνησης, να μην επιτρέψουμε να πάει τέτοιο νομοσχέδιο στη Βουλή. Και δεύτερο, το συνδικαλιστικό κίνημα να μη συμμετέχει σε κανένα παζάρι, σε κανέναν «κοινωνικό διάλογο».

Εξηγώντας αυτή την πρόταση, είπε πως η ΔΑΣ πήρε υπόψη της ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να φέρει «θετικές ρυθμίσεις» και πως αυτή η επίθεση θα χτυπήσει το σύνολο των εργαζομένων.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ επέλεξε να κάνει απολογισμό των «αγωνιστικών παρεμβάσεων» της Συνομοσπονδίας και των «μαχών» που έδωσε για την κοινωνική ασφάλιση...(!), ξεχνώντας προφανώς τη στάση της πλειοψηφίας στο «μίνι ασφαλιστικό», όταν επί της ουσίας αποδέχτηκε το τότε αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Κατά τ' άλλα εξάντλησε την τοποθέτησή του στην παρουσίαση της μελέτης του ΙΝΕ, ενώ απουσίαζε οποιαδήποτε νύξη στην οργάνωση και κινητοποίηση των εργαζομένων.

Η δράση και πολύ περισσότερο οι πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, που έχουν οδηγήσει ήδη σε πλατιές συσπειρώσεις κόντρα στα σχέδια βιομηχάνων και κυβέρνησης, έχει προκαλέσει την έντονη ανησυχία της ηγετικής ομάδας στη ΓΣΕΕ, κάτι που εκδηλώθηκε και στη χτεσινή Ολομέλεια. Ετσι ο Χρ. Πολυζωγόπουλος και από κοντά ο Α. Καλύβης, αφήνοντας στο απυρόβλητο την κυβερνητική πολιτική, επέλεξαν να χτυπήσουν τη συσπειρωτική και αγωνιστική στάση του ΠΑΜΕ. Κι ενώ δεν πρότειναν κανένα μέτρο για την οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων, είχαν το θράσος να ισχυριστούν πως η τακτική του ΠΑΜΕ για ευρύτερες συσπειρώσεις σε ένα αγωνιστικό δρόμο «κινείται έξω από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα». Μάλιστα ο Χρ. Πολυζωγόπουλος δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για τη συγκρότηση «επιτροπών αγώνα σε όλη την Ελλάδα» και αναρωτήθηκε τι εξυπηρετούν, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα «για την εικόνα προς τα έξω...» της ΓΣΕΕ.

«Δε διεκδικούμε ούτε πρωτοκαθεδρίες, ούτε αποκλειστικότητες απάντησε ο Γ. Μαυρίκος ξεκαθαρίζοντας ότι το ΠΑΜΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, θα συμμαχήσει ακόμα "και με το διάβολο" για να μην επιτρέψει στην κυβέρνηση να περάσει τα σχέδιά της. Το μόνο που μας απασχολεί, μοναδικό κριτήριο στη δράση μας, είναι να μη θιγούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων».

Καταθέτοντας την πρόταση και τις θέσεις της Επιτροπής Αγώνα στην Ολομέλεια της Διοίκησης, ο συνδικαλιστής τόνισε την ανάγκη το συνδικαλιστικό κίνημα να μείνει σταθερό και ανυποχώρητο στα αιτήματά του, προειδοποιώντας πως «κανένας δεν είναι εξουσιοδοτημένος να παζαρεύει τα δικαιώματα των εργαζομένων».

Αναπτύσσοντας τις θέσεις της «Αυτόνομης Παρέμβασης» ο Α. Καλύβης ενώ τάχθηκε ευθέως υπέρ του «διαλόγου», ζήτησε ταυτόχρονα να υπάρχει και ένα «αποδεκτό», όπως είπε, πλαίσιο που θα αποσαφηνίζει το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού κινήματος, την τριμερή χρηματοδότηση, αναγνώριση των πόρων που έχουν αφαιρεθεί και τη λήψη μέτρων για την ανεργία και τη φορολογική μεταρρύθμιση. Προφανώς την «Αυτόνομη Παρέμβαση» την ικανοποιεί να βαυκαλίζεται με «πλαίσια» και «προϋποθέσεις», καμώνεται ότι δεν ξέρει, λες και κατέβηκε χτες στην Ελλάδα, για τον αντιδραστικό χαρακτήρα και το μέγεθος της λαίλαπας που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση.

Οι οδυνηρές συνέπειες για ασφαλισμένους και συνταξιούχους, της σκληρής αντιασφαλιστικής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αναδεικνύονται και μέσα από τη σχετική μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, βασικά συμπεράσματα της οποίας παρουσιάστηκαν χτες, μετά την ολοκλήρωση της Ολομέλειας της διοίκησης της Συνομοσπονδίας. Η μελέτη συντάχθηκε από ειδική επιστημονική επιτροπή με επικεφαλής τον επιστημονικό διευθυντή του Ινστιτούτου Εργασίας Σ. Ρομπόλη και τον επιστημονικό συνεργάτης του ΙΝΕ Γ. Ρωμανιά.

Τα συμπεράσματα που παρουσιάστηκαν είναι γενικά και περιγραφικά σε πολλές περιπτώσεις, όπως το ζήτημα του τζογαρίσματος των αποθεματικών στο Χρηματιστήριο, ενώ δεν αποφεύγει να αναπαράγει τον ισχυρισμό και την εικόνα που καλλιεργεί σκόπιμα η κυβέρνηση για τα τεράστια ελλείμματα του συστήματος. Μια αναπαραγωγή που φέρνει τη σφραγίδα της γενικότερης τακτικής της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Προφανώς γι' αυτό, απουσιάζει από τη μελέτη και το δεδομένο ότι λύση στα προβλήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να φέρει μόνο ο οργανωμένος αγώνας των εργαζομένων.

Ωστόσο, υπάρχουν και ενδιαφέροντα στοιχεία, που επιβεβαιώνουν προτάσεις και απόψεις που έχουν διατυπώσει στα συνδικαλιστικά όργανα οι ταξικές δυνάμεις, όπως: Το 70% των συντάξεων του ΙΚΑ βρίσκεται στα κατώτερα όρια - το ΠΑΜΕ έχει προτείνει να αυξηθεί η κατώτερη σύνταξη στις 220 χιλ. δραχμές - ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει και το εξής στοιχείο: Το επίπεδο αναπλήρωσης του συντάξιμου μισθού - από τη σύνταξη - φτάνει σήμερα μόλις το 44%! Με λίγα λόγια οι συντάξεις απαξιώνονται όλο και περισσότερο, παρά τις δημαγωγικές και ψευδείς κυβερνητικές θέσεις ότι η κατώτερη σύνταξη βρίσκεται στο... 80% του κατώτερου μεροκάματου. Επιπλέον, το μέσο ύψος - προ φόρων - των συντάξεων του ιδιωτικού τομέα (με τον υπολογισμό και των συντάξεων των ΔΕΚΟ και των Τραπεζών) φτάνει τις 180 χιλ. δραχμές, ενώ την ίδια στιγμή το όριο φτώχειας στην Ελλάδα βρίσκεται στις 170 χιλ. δραχμές!

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η μελέτη όσον αφορά την καταλήστευση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων και τις συνέπειές της. Οι μελετητές εκτιμούν ότι εάν δεν είχαν λεηλατηθεί τα περιουσιακά στοιχεία των ταμείων, η περιουσία τους θα έφτανε τα 20 τρισ. δραχμές! Σήμερα η περιουσία των ταμείων είναι 5,6 τρισ. δραχμές. Το ποσό αυτό μπορεί να εξασφαλίσει τη λειτουργία του συστήματος μέχρι το 2003. Εάν τα 20 τρισ. δραχμές δεν είχαν καταληστευτεί, τότε το σύστημα θα μπορούσε να λειτουργήσει απρόσκοπτα μέχρι και το 2023!

Ενας κίνδυνος που εντοπίζεται είναι αυτολεξεί: «η μεταφορά πόρων του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης από τους λογαριασμούς του συστήματος σε άλλους "κωδικούς" με συνέπεια τον περιορισμό της δυνατότητας βελτίωσης των ασφαλιστικών παροχών και διάθεσης των πόρων αυτών σε εξοασφαλιστικές αιτίες». Με αυτή τη γενική διατύπωση - που δεν μπορεί παρά να αναφέρεται στη σημερινή πολιτική παράδοσης των αποθεματικών στο Χρηματιστήριο - καλύπτει η μελέτη το θέμα της διαχείρισης των αποθεματικών.

Τέλος, αναφορά γίνεται και στην ιδιωτική ασφάλιση, αλλά μόνο σε ό,τι αφορά στην αδυναμία της να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα ενός συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε αντιδιαστολή με το δημόσιο σύστημα, που έχει την εγγύηση του κράτους και άρα δεν κινδυνεύει με κατάρρευση! Επιπρόσθετα, σημειώνεται ως σημαντική η επιρροή της αύξησης της απασχόλησης και ο περιορισμός της «μαύρης εργασίας» στη βελτίωση των οικονομικών στοιχείων του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Μια μικρή αναφορά στις αρνητικές συνέπειες των στόχων της ΟΝΕ, «κλείνει» και το ζήτημα των καταστροφικών για τα δικαιώματα των ασφαλισμένων, επιταγών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.