Ο «Ριζοσπάστης» ξεκινάει από σήμερα μια προσπάθεια προβολής εκδηλώσεων και άλλων πρωτοβουλιών του Κόμματος, σχετικών με τον κομματικό Τύπο και τον αναντικατάστατο ρόλο του. Δραστηριότητες, που, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ θα πολλαπλασιαστούν και πρέπει να συμβάλουν στη βελτίωση της σχέσης της εργατικής τάξης με τον «Ριζοσπάστη», τη μόνη εφημερίδα που την ενημερώνει, τη διαφωτίζει και οργανώνει την πάλη της. Στόχος μας είναι, μέσα από άρθρα, ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ και άλλο υλικό να μεταδίδεται ζωντανή πείρα από την προσπάθεια των Κομματικών Οργανώσεων για άνοδο της διακίνησης και αξιοποίησης του «Ριζοσπάστη». Φιλοξενούμε σήμερα ρεπορτάζ από δύο εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αττική, με θέμα την εφημερίδα του Κόμματος: Από την ΤΟ Βιομηχανίας του ΚΚΕ και από τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ στο Μπραχάμι.

Στιγμιότυπο από την ξενάγηση που γινόταν στην έκθεση

Οι Οργανώσεις, προετοιμάζοντας την εκδήλωση διακινούσαν ερωτηματολόγιο, το οποίο βοήθησε να «ανοίξει» η συζήτηση για τη σχέση των εργαζομένων με τον «Ριζοσπάστη», για να καταγραφούν γνώμες και παρατηρήσεις για την καλύτερη αξιοποίηση της εφημερίδας. «Ηξερες ότι ο "Ριζοσπάστης" είναι η μόνη εφημερίδα που έχει τμήμα εργατικού ρεπορτάζ;», αναφερόταν, ανάμεσα σε άλλα, στο ερωτηματολόγιο, ενώ άλλες πληροφορίες που κατέγραφε από τον αναγνώστη ήταν από πού αντλεί συστηματικά ενημέρωση, ποια είναι η γνώμη του για τα τετρασέλιδα του «Ριζοσπάστη», κάθε πότε τον διαβάζει κ.λπ.

Στην είσοδο της αίθουσας της εκδήλωσης σε βίντεο παρουσιάζονταν επιλεγμένα πρωτοσέλιδα που αποτύπωναν σημαντικές ιστορικές στιγμές, όπως η απελευθέρωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη το 1945, ή ο τίτλος με το κάλεσμα του Κόμματος για να κρατηθεί «Ψηλά η σημαία», όταν ανατράπηκε ο Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ. Το συγκεκριμένο μάλιστα πρωτοσέλιδο ανατυπώθηκε σε αναμνηστική κάρτα και μοιράστηκε στους παρευρισκόμενους.

Στην αίθουσα του Δημαρχείου Αγ. Δημητρίου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση

Η εκδήλωση ξεκίνησε με προβολή βίντεο, αφιερωμένο στην ιστορική διαδρομή του «Ριζοσπάστη», ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιώργος Τσίρος, εκ μέρους του «Σπιτιού του Αγωνιστή».

Την κεντρική ομιλία έκανε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που, αναφερόμενος στο χαρακτήρα του «Ριζοσπάστη», σημείωσε ότι αυτός δεν ήταν ποτέ η εφημερίδα του περιπτέρου, αφού δεν ήταν η εφημερίδα με την οποία ο αναγνώστης της είχε μια «παθητική» σχέση. «Ηταν εφημερίδα της δράσης, διακινούταν με κύρια ευθύνη των Κομματικών Οργανώσεων, των μελών, των στελεχών και των φίλων του Κόμματος. Ζούσε και ζει μέσα στους αγώνες, εκεί που οξύνεται η ταξική πάλη...», πρόσθεσε.

Το στέλεχος του Κόμματος υπενθύμισε ότι η διακίνηση του «Ριζοσπάστη» «χέρι - χέρι», με οργανωμένα συνεργεία του Κόμματος και της ΚΝΕ επιβλήθηκε από τη δράση μας τις δεκαετίες του 1970 και 1980, ενώ και το 1990 επιχειρήθηκε ξανά να μπουν εμπόδια μετά την αντεπανάσταση, αφού, σύμφωνα με τον αστικό νόμο «απαγορεύεται η διακίνηση της εφημερίδας εκτός πρακτορείου».

Αλλο ένα σημαντικό στοιχείο και «κατάκτηση που πρέπει να περιφρουρηθεί με κάθε τρόπο» που ανέδειξε ο Κ. Παπασταύρου είναι αυτό της καθημερινής κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη». Το ότι εξασφαλίζεται η δυνατότητα να φτάνει καθημερινά η άποψη, η γνώμη, η κατεύθυνση του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα είναι κάτι που δεν ισχύει για ένα μεγάλο μέρος ΚΚ άλλων χωρών.

Στην ομιλία του, ο Κ. Παπασταύρου απάντησε και στο σκεπτικό ότι το διάβασμα της εφημερίδας «περισσεύει» λόγω της εύκολης πρόσβασης στο διαδίκτυο και στο portal του «902», άποψη που πιο έντονα υπάρχει σε νεότερες ηλικίες. Οπως είπε «πρέπει να σπάσει ο μύθος ότι το διαδίκτυο αποτελεί παράγοντα που "σπάει" τους φραγμούς της ενημέρωσης, την εξάρτησή της, επειδή μπορεί υποτίθεται να κυκλοφορήσουν ειδήσεις πέρα από τον έλεγχο μονοπωλιακών ομίλων και αστικού κράτους. Ολο το διαδίκτυο βρίσκεται υπό τον έλεγχο του κεφαλαίου και του κράτους του. Υπάρχουν νόμοι, κανόνες και μηχανισμοί που εξασφαλίζουν ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί έξω από τα επιτρεπτά για το κεφάλαιο όρια. Βεβαίως το διαδίκτυο ως σύγχρονη εφαρμογή είναι αξιοποιήσιμη και από το εργατικό - λαϊκό κίνημα και γι' αυτό το Κόμμα έχει προχωρήσει στη διαμόρφωση του πόρταλ, ενώ κάνει προσπάθεια βελτίωσης της διαδικτυακής του παρουσίας. Το πόρταλ 902.gr, αποτελεί και αυτό ένα πολύτιμο εργαλείο, σημαντικό ΜΜΕ του Κόμματος, που όμως αντικειμενικά περιορίζεται στην ειδησεογραφική πλευρά, στη γρήγορη ενημέρωση, στο να δοθεί ένα άμεσο στίγμα στην είδηση που τρέχει. Δεν μπορεί να γίνει εργαλείο ζύμωσης. Το διαδικτυακό πόρταλ και η εφημερίδα αποτελούν δύο διαφορετικά μέσα που επιτελούν διαφορετικές λειτουργίες, δεν μπορεί το ένα να συγχέεται με το άλλο.

Για τους κομμουνιστές, τους πρωτοπόρους αγωνιστές, το ζήτημα δεν είναι απλώς να πληροφορούνται για τις εξελίξεις, αλλά να μπορούν να τις κατανοούν, να τις ερμηνεύουν για να μπορούν να παρεμβαίνουν σε αυτές. Η διαδικασία λοιπόν της μελέτης και του διαβάσματος, και όχι απλώς της πληροφόρησης ή ενημέρωσης μέσα από μια απλή «ροή» ειδήσεων, είναι μια ιδιαίτερη γνωστική - νοητική διαδικασία, αναντικατάστατη, που δεν μπορεί να αναπληρώσει όλο τον πλούτο και τη ροή των αποσπασματικών πληροφοριών, που φεύγουν όπως έρχονται».

Αναφερόμενος στην αξιοποίηση και τη διακίνηση του «Ριζοσπάστη» υπογράμμισε ότι αυτή είναι πολύ πίσω όχι μόνο από τις ανάγκες, αλλά και από τις δυνατότητες που έχουν το Κόμμα και η ΚΝΕ: «Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης είναι απαραίτητος όρος για να ανέβει η πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, να συνδεθούν πολύ περισσότεροι εργάτες με την επαναστατική πολιτική του. Πρέπει να αλλάξει η σχέση τους με το διάβασμα, τη μελέτη, γεγονός που η ίδια η κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα το επιβάλλει. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη, πολύ πιο μπερδεμένη, οι εξελίξεις πολύ πιο απαιτητικές και απαιτείται καθημερινή επαφή με την παρέμβαση του Κόμματος που είναι αδύνατον να περάσει μέσα από την παρουσία εκπροσώπων του Κόμματος στα αστικά ΜΜΕ.

Η καθημερινή αγορά και το διάβασμα του "Ριζοσπάστη" είναι στοιχείο αναμέτρησης με τον ταξικό αντίπαλο, όσο κι αν ακούγεται βαρύγδουπο. Γιατί όπου δεν μπαίνει ο "Ριζοσπάστης", σε όποιο σπίτι, χώρο δουλειάς δεν φτάνει, όποιος εργάτης, ακόμα και ο πιο πρωτοπόρος δεν τον μελετά, σημαίνει ότι μπαίνει μόνο η αστική άποψη για τα πράγματα, ότι διαμορφώνεται "κολοβή" αντίληψη για τις εξελίξεις και την πραγματικότητα και χάνεται ο οδηγός δράσης. Είναι στοίχημα ζωτικής σημασίας να αξιοποιήσουμε τον "Ριζοσπάστη", για να φτιάξουμε τη δική μας γραμμή άμυνας απέναντι στην ιδεολογική επικοινωνιακή επίθεση του αντιπάλου».

Στο ΚΕΠ Ν. Ιωνίας φιλοξενήθηκε η εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας

Μια εκδήλωση που ανέδειξε την άβυσσο που χωρίζει την εφημερίδα της εργατικής τάξης από εκείνες της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Στην έκθεση που ετοίμασε η Οργάνωση και στήθηκε στο χώρο, μέσα από δεκάδες πρωτοσέλιδα και τίτλους των αστικών εφημερίδων, σε αντιδιαστολή με τις αναλύσεις του «Ριζοσπάστη» γύρω από σημαντικές εξελίξεις των τελευταίων 25 ετών, αποτυπώθηκε ότι η αλήθεια για την εργατική τάξη και την οργάνωση της πάλης της καταγράφεται και διαδίδεται μόνο μέσα από την εφημερίδα του ΚΚΕ.

Η εκδήλωση άνοιξε με αναφορά στην έκδοση και διακίνηση του «Ριζοσπάστη» όταν βγήκε στην παρανομία, τον Οκτώβρη του 1947. Εναν περίπου μήνα μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας του διακινήθηκε το πρώτο παράνομο φύλλο, μια διαδικασία που συνεχίστηκε για έξι χρόνια, μέχρι να καταφέρει η Ασφάλεια να αποκαλύψει το παράνομο τυπογραφείο. Στη συνέχεια προβλήθηκε βίντεο, αφιερωμένο σε όλη την ιστορική διαδρομή του «Ριζοσπάστη», που από τότε που έγινε επίσημο όργανο του ΚΚΕ συνδέθηκε με όλη την ηρωική, σχεδόν 100χρονη, Ιστορία του Κόμματος.

Ο Γ. Μερεντίτης

Είπε, μεταξύ άλλων, αξιοποιώντας πλήθος παραδειγμάτων:

«Την περίοδο της αντεπανάστασης 1989 - '91, όλος ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος πληροφορούσε για τις εξελίξεις με βαρύγδουπους τίτλους, όπως "ο κομμουνισμός απέθανε, ζήτω η Αγία Ρωσία" ("Ελεύθερος Τύπος"), "άγια νύχτα με υποστολή του σφυροδρέπανου στη Ρωσία", με μπαράζ άρθρων "γιατί πέθανε ο κομμουνισμός" κ.λπ. Ολη η ενημέρωση που έκαναν, σε γενικές γραμμές κατέληγε στο εξής: "Ο σοσιαλισμός απέτυχε, ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος", "ο σοσιαλισμός ήταν ένα ανελεύθερο, καταπιεστικό καθεστώς σε σχέση με τον καπιταλισμό, όπου έχεις ελευθερία και δικαίωμα επιλογής", "τώρα γκρεμίζονται τα τείχη και μπαίνουμε σε νέα φάση της Ιστορίας, όπου δεν θα υπάρχει ψυχρός πόλεμος, αντιπαράθεση, αλλά δημοκρατία και ευημερία". Ολοι τους έκαναν επίθεση στο Κόμμα γράφοντας: "Αφού ο σοσιαλισμός πέθανε, δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης Κομμουνιστικού Κόμματος, θα πρέπει και αυτό να διαλυθεί γιατί πλέον είναι άχρηστο". Αυτήν την επίθεση τη συνόδευαν με τόνους λάσπης και ψευτιάς για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, με εκατοντάδες δήθεν αποκαλύψεις για τα λεγόμενα "σταλινικά εγκλήματα" και άλλα.

Πρόβαλλαν, δηλαδή, τις εξελίξεις από τη σκοπιά της υπεράσπισης της παλινόρθωσης του καπιταλισμού, του αντικομμουνισμού, των συμφερόντων του κεφαλαίου. Από εκεί που προηγουμένως κανένας εργαζόμενος δεν μάθαινε από αυτά τα μέσα για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, εκείνη την περίοδο πρόσφεραν μπόλικη ενημέρωση, τους πληροφορούσαν με την παραμικρή λεπτομέρεια γύρω από προβλήματα που υπήρχαν, για την αντεπαναστατική δράση που αναπτυσσόταν.

Απέναντι σε όλους αυτούς στεκόταν ο "Ριζοσπάστης", όταν στο Κόμμα, μετά από σκληρή εσωκομματική ιδεολογική διαπάλη, επικράτησε η επαναστατική αντίληψη και ο "Ριζοσπάστης" δεν παρουσίαζε την άποψη των οπορτουνιστών που μετακόμισαν στον ΣΥΝ, οι οποίοι χαρακτήριζαν την αντεπανάσταση "λαϊκή εξέγερση", "βήμα προς την ανανέωση του σοσιαλισμού και τη δημοκρατία". Ο ρόλος του στην αναμέτρηση με τους υποστηρικτές της αντεπανάστασης, τους λιπόψυχους και αποστάτες ήταν καθοριστικός. Μέσα από αυτόν χιλιάδες κομμουνιστές, μέλη και φίλοι του Κόμματος, προβληματισμένοι και απογοητευμένοι, χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που βρίσκονταν σε σύγχυση και ήθελαν να πληροφορηθούν τι ακριβώς γίνεται, αμέσως πήραν το μήνυμα. Στις 30/8/91, όταν το Ανώτατο Σοβιέτ ψήφισε με 283 ψήφους υπέρ για να βγει εκτός νόμου το ΚΚΣΕ, ο "Ριζοσπάστης" κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο "283 καρφιά στην Ιστορία" και ταυτόχρονα ενημέρωνε ότι "πάμε ολοταχώς προς την καπιταλιστική παλινόρθωση". Στις 28/12/91, που ξεκρέμασαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο από το Κρεμλίνο, και οι αντίπαλοι πανηγύριζαν, στην πρώτη του σελίδα είχε τη σημαία με το σφυροδρέπανο γράφοντας: "Ψηλά τη σημαία, μπορεί να χάθηκε μια μεγάλη μάχη αλλά θα κερδηθεί ο μεγάλος πόλεμος", "Ελπίδα η πάλη των λαών". Την ίδια μέρα, η "Αυγή" στην πρώτη σελίδα έγραφε ανάμεσα στα άλλα ότι "ο ΣΥΝ εξαίρει το ρόλο και τη συμβολή του Μ. Γκορμπατσόφ στη διεθνή ειρήνη, στην αποκλιμάκωση των εξοπλισμών, στην υπέρβαση του ψυχρού πολέμου, καθώς και στη διάδοση καινούργιων ιδεών που σχετίζονται με μια νέα σκέψη για την πορεία της Ευρώπης και της ανθρωπότητας".

Αργότερα, όλος ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος, πανηγύριζαν για την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Μόνο μέσω του "Ριζοσπάστη" οι εργαζόμενοι πληροφορήθηκαν για το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο και στόχο αυτής της Συνθήκης, για το τι δεινά θα έφερνε στην πορεία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αυτό έπαιξε σοβαρό ρόλο για να μάθουν τμήματα εργαζομένων, να προβληματιστούν, να μην κάνουν τη Συνθήκη του καπιταλισμού δική τους Συνθήκη, να οργανωθούν και να αντισταθούν. Να μην πέσουν στην παγίδα του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, των αυταπατών για "αριστερό Μάαστριχτ".

Αργότερα, όλοι πανηγύριζαν για τους ρυθμούς ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας. Ελεγαν ότι μπήκαμε σε μια φάση συνεχούς ευημερίας, ότι ξεπεράστηκε η περίοδος των κρίσεων, ότι μέσα στην ΕΕ η πορεία όλων μας θα είναι συνεχώς προς τα μπροστά και προς τα πάνω. Οτι πλέον η Ελλάδα ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και θα ωφεληθούμε όλοι. Διαμόρφωναν την αντίληψη ότι η καλυτέρευση της ζωής μας εξαρτάται από την ανάπτυξη της κερδοφορίας και όχι από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, αφοπλίζοντας και ενσωματώνοντας το εργατικό κίνημα.

Οι εργάτες μόνο μέσα από τον "Ριζοσπάστη" διάβαζαν και μάθαιναν ότι η ανάπτυξη έχει ταξικό χαρακτήρα, δεν ωφελεί όλους μας. Πρόβαλλε το μέγεθος της εκμετάλλευσης και ότι η ανάπτυξη προετοιμάζει την κρίση που θα έρθει, ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις κρίσεις του. Αυτό βοήθησε μέλη και φίλους του Κόμματος να προετοιμάσουν ένα πρωτοπόρο τμήμα εργαζομένων για να μην αιφνιδιαστεί από την κρίση που θα ακολουθήσει, αλλά ούτε και να παγιδευτεί στο πώς ο αστικός Τύπος εξηγούσε τις αιτίες της κρίσης, με τις ψευτοθεωρίες της "κακοδιαχείρισης", του νεοφιλελευθερισμού, του "καζινοκαπιταλισμού" κ.λπ. Να μην αποδέχονται το "όλοι φταίμε", "όλοι θα πρέπει να κάνουμε θυσίες", την απάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλεργατική διέξοδος από την κρίση. Εχει συμβάλει ώστε ένα τμήμα εργατών να είναι χειραφετημένο, να μην πέφτει θύμα της σημερινής προσπάθειας του αστικού και οπορτουνιστικού Τύπου, που θεωρεί ως διέξοδο τη νέα καπιταλιστική ανάπτυξη. Βοήθησε σημαντικά ώστε αυτοί που τον διαβάζουν να γνωρίζουν ότι η κερδοφορία δεν είναι η διέξοδος από την κρίση αλλά ότι η κρίση είναι το αποτέλεσμα της κερδοφορίας.

Ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος, ηλεκτρονικός και έντυπος, ορισμένες φορές προβάλλουν τους αγώνες των εργαζομένων. Τους προβάλλουν όμως από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, άλλοτε διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενό τους, άλλοτε για να τους συκοφαντήσουν, άλλοτε για να τους οικειοποιηθούν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών τους, άλλοτε για να τους εντάξουν στους ενδοκαπιταλιστικούς, δηλαδή τους οικογενειακούς, καβγάδες τους.

Ο "Ριζοσπάστης" δεν στέκεται μόνο στην αναγκαιότητα και στην περιγραφή των αγώνων που γίνονται καθημερινά. Προχωράει παραπέρα, προβάλλει τη γραμμή του Κόμματος, δείχνει προς τα πού πρέπει να τραβήξουν τα πράγματα, για ποιο πράγμα θα πρέπει να συγκεντρώνονται δυνάμεις μέσα από τους αγώνες, δηλαδή για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αναδείχνει το τι εργατικό κίνημα χρειάζεται σήμερα, με ποιο περιεχόμενο και προσανατολισμό, με ποια οργάνωση και ποιες συμμαχίες, ώστε να μπορέσει να δώσει με επιτυχία την αναπόφευκτη σύγκρουση με την αστική τάξη και να την ανατρέψει.

Μόνο μέσα από τον "Ριζοσπάστη" θα μπορέσει ο εργάτης να καταλάβει την αιτία όλων των εξελίξεων, αλλά και το πώς μπορεί να εξαλείψει αυτή την αιτία, μέσα από ποιο δρόμο, το τι καθήκοντα αναλογούν γι' αυτό στον καθένα μας. Θα γνωρίσει ότι η ανεργία, η φτώχεια, ο πόλεμος, η προσφυγιά, η ανάπτυξη, η κρίση, η διαφθορά, η διαπλοκή δεν οφείλονται στο ότι κάτι πήγε στραβά στον καπιταλισμό, ότι κάποια κυβέρνηση δεν τα έκανε καλά, αλλά ότι αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτά είναι τα συστατικά του, με αυτά ζει και αναπτύσσεται και ότι αυτά θα εξαλειφθούν μόνο με την ανατροπή του. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι να πληροφορούμε ότι υπάρχουν άνεργοι, ότι γίνεται πόλεμος και ότι σκοτώνονται άμαχοι, αλλά να μάθουν και την αλήθεια και το τι πρέπει να κάνουν».

Για παράδειγμα, από τη μία η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική, ο κοσμοπολιτισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός που αναπαράγονται στις αστικές εφημερίδες και από την άλλη το κάλεσμα για «καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις», για «έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ» με άξονα τον προλεταριακό διεθνισμό: «Πολιορκία από κύματα λαθρομεταναστών», «Ντόμινο εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο» και «Αίγυπτος: το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», είναι μερικές χαρακτηριστικές προσεγγίσεις του αστικού και οπορτουνιστικού τύπου για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τα αποτελέσματά τους. Στον αντίποδα ο «Ριζοσπάστης»: «Να δυναμώσει η ταξική ενότητα Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων», «Μαύρα σύννεφα ιμπεριαλιστικών σχεδίων πάνω από τους λαούς», «ΕΕ και ΝΑΤΟ πολέμων συνδικάτο»...

Παρόμοιο και το περιεχόμενο γύρω από τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Από τη μία η συκοφάντηση των εργατικών αγώνων, οι σειρήνες στους εργαζόμενους να μη διεκδικούν, να θυσιαστούν για την «εθνική υπόθεση», για το «καλό της αγοράς». Και από την άλλη το κάλεσμα για ταξική οργάνωση, για ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του. «Χάος σε όλη τη χώρα - Αρχίζει εβδομάδα εξαντλητικών απεργιών», «Οσο πιο πολλές απεργίες, τόσο πιο πολλά θα πληρώσουμε», «Κατελήθη ο νόμος στον Πειραιά», «Η αγορά στη δίνη των απεργιών», είναι μερικοί από τους τίτλους των αστικών εφημερίδων. Βέβαια, υπάρχουν και οι δήθεν «αυθόρμητες» και «ακομμάτιστες» - «άχρωμες» κινητοποιήσεις, που γοητεύουν τον αστικό - οπορτουνιστικό τύπο, αφού είναι ακίνδυνες για την εξουσία που υπηρετούν. Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι για τα κινήματα των «πλατειών», των «αγανακτισμένων» κ.λπ.: «Εθνική αγανάκτηση», «Μεγάλη γιορτή διαμαρτυρίας», «Φυσήξτε τους να φύγουν»... Και ακόμα πιο χαρακτηριστικά τα σχόλια αστών δημοσιογράφων, όπως του Γ. Πρετεντέρη, που προδίδουν τις αγωνίες τους, όπως ότι η αξία αυτών των κινημάτων «είναι κυρίως ότι απέδειξαν ότι η κοινωνική δράση στην Ελλάδα, ακόμη και η διαμαρτυρία ή η αμφισβήτηση, μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς τους λόχους του ΠΑΜΕ...».