Με αφορμή τα 27 χρόνια από τη διάλυση του προστατευτικού τείχους στο Βερολίνο (9/11/89), φουντώνει και πάλι ο αντικομμουνισμός και η παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων, επιχειρώντας οι παραχαράκτες να παρουσιάσουν τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) ως μια στυγνή δικτατορία, ένα κολαστήριο για το λαό της.

Την Δευτέρα, 7 Νοέμβρη, το βράδυ προβλήθηκε στην κρατική ΕΡΤ 1 ένα γαλλικό «ντοκιμαντέρ» παραγωγής 2013, με τίτλο «Το Βερολίνο στη σκιά του τείχους», που με τη μέθοδο των προσωπικών αφηγήσεων επιχειρείται να παρουσιαστεί, εμφανέστατα αποσπασματικά, η εποχή πριν την αντεπανάσταση σε αυτήν τη χώρα. Ειδικά για τις νέες γενιές, τις συνειδήσεις των οποίων θέλει να δηλητηριάσει το συγκεκριμένο κατασκεύασμα, ο στόχος είναι να υποβληθούν σε ένα μπαράζ αρνητικών συναισθημάτων και με το θυμικό να βγάλουν συμπεράσματα για τόσο σύνθετες ιστορικές εποχές.

Γίνεται λόγος, προλογίζοντας το αφήγημα, για: «Το προσωπικό ταξίδι πέντε συνηθισμένων Γερμανών πολιτών, που για χρόνια ήταν αιχμάλωτοι από τη Στάζι - τη διαβόητη μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας. Ως κρατούμενοι συνείδησης, έπεσαν θύματα πολιτικής δίωξης μολονότι, όπως και πολλοί άλλοι κρατούμενοι, δεν είχαν διαπράξει κάποιο έγκλημα».

Το όλο αφήγημα, βεβαίως, ξεκόβεται από την πραγματικότητα, που καθορίστηκε μετά την ήττα του ναζισμού στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την πραγματικότητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΓΛΔ, που, από την πρώτη στιγμή, είχε να αντιμετωπίσει έναν νέο πόλεμο από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία), που είχαν καταλάβει το δυτικό τμήμα της Γερμανίας και υπονόμευαν ό,τι προσπάθεια έκαναν οι λαϊκές δυνάμεις στο ανατολικό τμήμα με τη βοήθεια και της Σοβιετικής Ενωσης που απελευθέρωσε αυτές τις περιοχές. Το ζήτημα του Βερολίνου, της πρωτεύουσας της ηττημένης ναζιστικής Γερμανίας, όπως θα δείξουμε παρακάτω, αποτελούσε μια ιδιαίτερη πτυχή της διαπάλης, που συνεχίστηκε ανάμεσα στον καπιταλισμό (του οποίου γέννημα ήταν ο φασισμός), και της νέας κοινωνίας της απελευθέρωσης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που εγκαινίασε η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Αντίστοιχες εκδηλώσεις παραχάραξης της Ιστορίας γίνονται κάθε χρόνο αυτήν την περίοδο στη Γερμανία που γιορτάζεται η «πτώση του τείχους». Τις προηγούμενες «στρογγυλές» επετείους είχαν γίνει μεγάλες φιέστες για το υποτιθέμενο «άνοιγμα των λεωφόρων της ελευθερίας» που έφερε η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, με τη συμμετοχή όλων των «πρωτομαστόρων» της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, όπως του Χ. Κολ ή του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ή παλιότερα του πολύ Λεχ Βαλέσα. Φέτος, στο Βερολίνο η λεγόμενη «δεξαμενή σκέψης» «Falling walls» («ρίχνοντας τείχη»), με το επικάλυμμα της ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ επιστημόνων, κινείται ακριβώς στην ίδια λογική της δήθεν ελευθερίας που έφερε ο καπιταλισμός.

«Αρωμα ενότητας της Ευρώπης», που «απελευθερώθηκε από τον κομμουνισμό», έχει και η φωτογραφική έκθεση που φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη αυτές τις μέρες.

Με το σημερινό δημοσίευμα, αντλώντας στοιχεία από παλιότερα δημοσιεύματα της εφημερίδας μας, αλλά και το αφιέρωμα στην ΓΛΔ, που φιλοξενήθηκε στο Τεύχος 1ο της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» του 2010, τα οποία φωτίζουν τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία, θα επιχειρήσουμε να κωδικοποιήσουμε τις αλήθειες που κρύβουν οι διάφοροι δήθεν ευαίσθητοι στα ανθρώπινα δικαιώματα υπερασπιστές του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που έχτισε απείρως περισσότερα ταξικά και πραγματικά τείχη σε όλο τον κόσμο, όπου κυριαρχεί το κεφάλαιο.

Η κοινή διοίκηση του Βερολίνου από τη Σοβιετική Ενωση, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Βρετανία διαλύθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με την εισαγωγή διαφορετικού νομίσματος στη δυτική πλευρά της πόλης. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι αρχές του Δυτικού Βερολίνου ξεκίνησαν τη συστηματική μετάλλαξη του Δ. Βερολίνου σε προγεφύρωμα του Ψυχρού Πολέμου

Ας πάρουμε τα ιστορικά δεδομένα: Σχεδόν 2 μήνες από την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας (9 Μάη 1945), από τις 17 Ιούλη έως τις 2 Αυγούστου πραγματοποιείται στο Πότσνταμ, 26 χλμ. νοτιοδυτικά του Βερολίνου, η γνωστή Διάσκεψη του Πότσνταμ, στην οποία πήραν μέρος οι ηγέτες της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν, της Αγγλίας Ουίνστον Τσόρτσιλ (ο οποίος στη συνέχεια έχασε τις εκλογές και αντικαταστάθηκε στις 28 Ιούλη στη Συνδιάσκεψη από το νέο πρωθυπουργό Κλέμεντ Ατλι) και των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν.

Οι αποφάσεις της Διάσκεψης του Πότσνταμ, που πάρθηκαν από τις δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία), προέβλεπαν την κατοχή της ηττημένης Γερμανίας, με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου.

Το κείμενο της Συμφωνίας προέβλεπε χαρακτηριστικά:

«Α. Πολιτικές αρχές

1. Με βάση τη Συμφωνία για το μηχανισμό ελέγχου της Γερμανίας, η ανωτάτη εξουσία θα ασκείται στη Γερμανία από τους ανώτερους διοικητές των Ενόπλων Δυνάμεων της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας, από τον καθένα στη ζώνη της κατοχής του, με βάση τις οδηγίες των αντίστοιχων κυβερνήσεων, καθώς και από κοινού για τα ζητήματα που αφορούν τη Γερμανία γενικά. Η ανωτάτη εξουσία θα ασκείται από τα μέλη του Συμβουλίου Ελέγχου.

2. Εφόσον τούτο είναι πρακτικά εφαρμόσιμο, πρέπει να υπάρχει η ίδια μεταχείριση του γερμανικού πληθυσμού σ' ολόκληρη τη Γερμανία.

3. Οι σκοποί κατοχής της Γερμανίας, τους οποίους πρέπει να έχει σαν οδηγό το Συμβούλιο Ελέγχου, ιδιαίτερα είναι:

-- Πλήρης αφοπλισμός και αποστρατικοποίηση της Γερμανίας και διάλυση όλης της γερμανικής βιομηχανίας, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολεμική παραγωγή, ή έλεγχος σ' αυτήν.

-- Διάλυση του Εθνικοσοσιαλιστικού (ναζιστικού) Κόμματος, των παραρτημάτων του και εξαρτημένων από αυτό οργανώσεων, διάλυση όλων των ναζιστικών ιδρυμάτων, εγγύηση ώστε να μην αναγεννηθούν με καμιά μορφή και αποτροπή κάθε ναζιστικής και μιλιταριστικής δράσης ή προπαγάνδας.

-- Προετοιμασία για τελική αναδιοργάνωση της γερμανικής πολιτικής ζωής σε δημοκρατική βάση και για την ενδεχόμενη ειρηνική συνεργασία της Γερμανίας στη διεθνή ζωή.

-- Οι εγκληματίες πολέμου και όσοι συμμετείχαν στο σχεδιασμό ή στην εφαρμογή ναζιστικών μέτρων, που αφορούν ή είχαν σαν αποτέλεσμα θηριωδίες ή εγκλήματα πολέμου, πρέπει να συλληφθούν και να προσαχθούν σε δίκη. Οι ναζιστές ηγέτες, οι διακεκριμένοι οπαδοί των ναζιστών και ο καθοδηγητικός μηχανισμός των ναζιστικών ιδρυμάτων και οργανώσεων, καθώς και οποιαδήποτε άλλα πρόσωπα επικίνδυνα στην κατοχή της Γερμανίας και τους σκοπούς της κατοχής, πρέπει να συλληφθούν και να φυλακιστούν.

-- Ολα τα μέλη του ναζιστικού κόμματος, τα οποία είχαν δράση περισσότερο από ονομαστικά μέλη, και όλα τα άλλα πρόσωπα, εχθρικά προς τους συμμαχικούς σκοπούς, πρέπει να απομακρυνθούν από τις κοινωνικές ή ημικοινωνικές θέσεις σοβαρών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Τα πρόσωπα αυτά πρέπει να αντικατασταθούν με άλλα, τα οποία από άποψη πολιτικών και ηθικών αρετών θεωρούνται ικανά να βοηθήσουν στην ανάπτυξη αληθινά δημοκρατικών θεσμών στη Γερμανία.

-- Η παιδεία στη Γερμανία πρέπει να ελέγχεται έτσι, ώστε να εξαλειφθούν οριστικά οι ναζιστικές και μιλιταριστικές θεωρίες και να γίνει δυνατή η επιτυχής ανάπτυξη των δημοκρατικών ιδεών.

Β. Οικονομικές αρχές

Για τη διάλυση του γερμανικού πολεμικού δυναμικού, η παραγωγή εξοπλισμών, πολεμοφοδίων και πολεμικών όπλων, καθώς και η παραγωγή όλων των τύπων αεροπλάνων και θαλάσσιων σκαφών πρέπει να απαγορευτεί και να αποτραπεί. Η παραγωγή μετάλλων, χημικών προϊόντων, η μηχανουργία και παραγωγή άλλων ειδών, άμεσα απαραίτητων για την πολεμική οικονομία, πρέπει να ελέγχεται αυστηρά και να περιορίζεται σύμφωνα με το επιτρεπτό επίπεδο των μεταπολεμικών ειρηνικών αναγκών της Γερμανίας...

Σε συντομότατο πρακτικά χρονικό διάστημα, η γερμανική οικονομία πρέπει να αποκεντρωθεί, με σκοπό να καταργηθεί η υπάρχουσα υπερβολική συγκέντρωση της οικονομικής ισχύος, που αντιπροσωπεύεται ιδιαίτερα με τη μορφή καρτέλ, κοντσέρν, τραστ και άλλων μονοπωλιακών ενώσεων.

Στην περίοδο της κατοχής, η Γερμανία πρέπει να εξετάζεται σαν ενιαίο οικονομικό σύνολο. Για το σκοπό αυτό, πρέπει να καθοριστεί κοινή πολιτική σ' ό,τι αφορά:

α) Την παραγωγή και κατανομή των προϊόντων της εξορυκτικής βιομηχανίας και της βιομηχανίας επεξεργασίας.

β) Την αγροτική οικονομία, δασοκομία και αλιεία.

γ) Τους μισθούς, τις τιμές και κανόνες διανομής των προϊόντων στον πληθυσμό.

δ) Το πρόγραμμα των συνολικών εισαγωγών και εξαγωγών της Γερμανίας.

ε) Το χρηματικό και τραπεζιτικό σύστημα, με τους συγκεντρωτικούς φόρους και δασμούς.

στ) Τις επανορθώσεις και την εξάλειψη του πολεμικού βιομηχανικού δυναμικού.

η) Τις μεταφορές και συγκοινωνίες.

Κατά την εφαρμογή της πολιτικής αυτής, πρέπει, στο βαθμό που χρειάζεται, να παίρνονται υπόψη οι διάφορες τοπικές συνθήκες».

Αυτό που ακολούθησε ήταν η συστηματική παραβίαση της Συμφωνίας του Πότσνταμ από ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, που οδήγησε στη δημιουργία γερμανικού καπιταλιστικού κράτους, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στην ένταση της επιθετικότητας ενάντια στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, που δημιουργήθηκε ως απάντηση και το 1961 πήρε μέτρα προστασίας με το κλείσιμο των συνόρων της και το τείχος στο Βερολίνο.