Eurokinissi

Από τη χτεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής

Πιο συγκεκριμένα, ο υπουργός Οικονομικών, ενημερώνοντας την Επιτροπή σχετικά με το Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη, αφού διευκρίνισε πως «το μόνο που ισχύει είναι ότι εάν είμαστε εκτός στόχων πρέπει να πάρουμε μέτρα», επιβεβαίωσε ότι η αντιλαϊκή πολιτική για την καπιταλιστική ανάκαμψη πλήττει όλους τους λαούς της ΕΕ λέγοντας: «Αυτό φαντάζομαι ότι ισχύει για οποιαδήποτε συμφωνία και ισχύει βέβαια και για χώρες που δεν είναι καν στο μνημόνιο. Αν ο στόχος της Γαλλίας είναι 2,5% πλεόνασμα και φτάσει στο 1,8%, θα πάρει η Γαλλία περισσότερα μέτρα».

Πρόσθεσε ότι «εμείς δεν ωραιοποιούμε την κατάσταση ούτε λέμε ότι τελείωσε η λιτότητα (...) ούτε ότι το πλαίσιο της ΕΕ δεν είναι υφεσιακό, ασφυκτικό», ενώ απέδωσε τις όποιες καθυστερήσεις στο κλείσιμο τις «αξιολόγησης» στις κόντρες ανάμεσα σε ΔΝΤ, ΕΕ και Γερμανία, δείχνοντας την ευρύτερη εικόνα των ανταγωνισμών που «τρέχουν».

Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο και αναδεικνύοντας ότι το επίδικο είναι η παραπέρα κερδοφορία των «επενδυτών», ότι σκοπός της επιστροφής του κλιμακίου των «θεσμών» στην Αθήνα είναι η «καλύτερη αποσαφήνιση» των μέτρων που απαιτεί το ΔΝΤ και τα οποία θα τεθούν προς συζήτηση στο Γιούρογκρουπ της 20ής Μάρτη, είπε ότι το ζητούμενο είναι, όπως είπε, αν αυτή η αποσαφήνιση «θα δίνει στους επενδυτές, στους Ελληνες και στους ξένους, μια καλή εικόνα για το διάδρομο που έχουν μπροστά τους τα επόμενα 2, 3, 4 χρόνια».

Οσον αφορά τα όσα συζητήθηκαν στο Γιούρογκρουπ, ο υπουργός παρέπεμψε στις δηλώσεις του Γ. Ντάισελμπλουμ ότι «πάμε από τη λιτότητα στις διαρθρωτικές αλλαγές». Το δεύτερο θέμα ήταν τα Εργασιακά και η επαναφορά των «συλλογικών διαπραγματεύσεων», αναφέροντας μάλιστα ότι τώρα το ΔΝΤ φαίνεται να συμφωνεί με την επιτροπή «σοφών», «που έκρινε τι είναι οι καλές ευρωπαϊκές πρακτικές», σκιαγραφώντας το παραπέρα τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων που προετοιμάζεται. Το τρίτο θέμα, κατά τον Τσακαλώτο, ήταν αυτό «του πακέτου της ανεργίας» και του δανείου που αναζητά η κυβέρνηση από «διεθνείς οργανισμούς» προκειμένου να δοθεί ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, οι οποίες προφανώς θα είναι σε καθεστώς εργασιακής ζούγκλας.

Από την πλευρά της ΝΔ, ο βουλευτής Χρ. Σταϊκούρας, διεκδικώντας για λογαριασμό του κόμματός του τα εύσημα του κεφαλαίου, κατέκρινε την κυβέρνηση για την καθυστέρηση σημειώνοντας πως σε καμία περίπτωση δεν επιτεύχθηκε η δημοσιονομική χαλάρωση που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, ενώ από το ΠΑΣΟΚ ο Γ. Κουτσούκος κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «έφερε την τρόικα στην Ελλάδα», θέλοντας ανάμεσα σε άλλα να ξεπλύνει την αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε το κόμμα του από κυβερνητικές θέσεις τα προηγούμενα χρόνια.

Στην αντίπερα όχθη, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος επισήμανε ότι όσο και να καβγαδίζουν κυβέρνηση, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα δεν μπορούν να κρύψουν ότι έχουν κοινή στρατηγική, που είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου που τσακίζει το λαό.

Επισήμανε πως το ΚΚΕ «αναγνωρίζει ότι υπήρξε σκληρή διαπραγμάτευση, ως τμήμα όμως μίας συνολικότερης διαπάλης ανάμεσα, από τη μια μεριά, στο ΔΝΤ και τις ΗΠΑ και, από την άλλη, στην ΕΕ και κατά κύριο λόγο τη Γερμανία», με επίδικο «ποιος θα κερδίσει περισσότερο, πώς θα γίνει ο επιμερισμός από τη μία μεριά των κερδών της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι, ποια κράτη, θα βγουν περισσότερο ωφελημένοι και από την άλλη μεριά ποιος θα αναλάβει το βάρος των ζημιών της καπιταλιστικής κρίσης». Πρόσθεσε ότι παρά τις διαφορές τους «οι θεσμοί, συνολικά ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΣΕΒ και κυβέρνηση έχουν συμπράξει σε ένα μέτωπο που είναι απέναντι στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα και στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».

«Γιατί ακριβώς όλη τους η αγωνία είναι πώς και κάτω από ποιες διαδικασίες θα έρθει η καπιταλιστική ανάκαμψη», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι αυτό είναι το επίδικο όλων των μέτρων που παίρνονται κατά των λαών της Ευρώπης.

Κάλεσε δε τον υπουργό Οικονομικών να απαντήσει αν τα μέτρα σχετίζονται με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και των συντάξεων, ενώ όσον αφορά το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» ανέφερε τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις του Ολάντ στη Γαλλία και του Ρέντσι στην Ιταλία.

Για τα «αντισταθμιστικά» σημείωσε πως είναι προς όφελος του κεφαλαίου, ενώ μπορεί να δοθεί και κανένα ψίχουλο για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, δίνοντας ταυτόχρονα απάντηση και στα περί «τέλους της λιτότητας».

«Δεν πρέπει να υπάρξει καμία αναμονή. Αυτές οι συμπληγάδες του καπιταλιστικού συστήματος τσακίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τσακίζουν τα δικαιώματα, την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αρα λοιπόν χρειάζεται σήμερα να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα και όχι μόνο να επιβάλει την απόκρουση των μέτρων, όχι μόνο να διεκδικήσει επιστροφή των τεράστιων απωλειών που είχε, αλλά πάνω από όλα να συντρίψει τον πραγματικό υπεύθυνο, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα και η εξουσία του κεφαλαίου στον τόπο μας και την ΕΕ».

Το έδαφος για την «επόμενη μέρα» για την ανάκαμψη του κεφαλαίου προσπαθεί να προετοιμάσει η κυβέρνηση, παράλληλα με την προσπάθεια για κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και επιστροφή στη «ρευστότητα» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Στο πλαίσιο αυτό, την περασμένη Παρασκευή πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου ευρεία σύσκεψη για την εκπόνηση σχεδίου «για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση και τη Δίκαιη Ανάπτυξη» υπό τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, στην οποία συμμετείχαν οι υπουργοί Γ. Δραγασάκης, Ε. Τσακαλώτος, Δ. Παπαδημητρίου, Αλ. Χαρίτσης, Γ. Σταθάκης, Δ. Λιάκος, Β. Αποστόλου, Χρ. Σπίρτζης, Στ. Πιτσιόρλας, Αλ. Φλαμπουράρης και Λ. Λαμπριανίδης.

Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης, παρουσιάστηκε από τον υπουργό Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, το πρόγραμμα «Growth Strategy» («Στρατηγική Ανάπτυξης»). Πρόκειται για μία μελέτη 30 σελίδων, η οποία, σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο, θα αποτελέσει τη βασική πρότασή της προς τους «θεσμούς» ενόψει της 2ης«αξιολόγησης», αλλά και «σχέδιο πλατιάς διαβούλευσης με παραγωγικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς για τη συγκρότηση Εθνικού Αναπτυξιακού Μοντέλου εξειδικευμένου ανά κλάδο και ανά περιφέρεια. Η κυβέρνηση θα καταλήξει σε ένα βασικό πλαίσιο προτάσεων, το οποίο θα εγκριθεί από το υπουργικό συμβούλιο και στη συνέχεια ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, θα αναλάβει πρωτοβουλία επαφών με τους εμπλεκόμενους φορείς».

Η κυβέρνηση παρουσιάζει σταθερά το σχέδιο αυτό σαν απόδειξη... του τέλους της λιτότητας, η οποία σε κάθε περίπτωση θα αφορά αποκλειστικά το κεφάλαιο και όχι το λαό που θα συνεχίσει να πληρώνει τα ματωμένα πλεονάσματα πολύ πέραν του 2019, όπως εξάλλου συμφωνήθηκε και στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ.

Εξάλλου, παρά την κυβερνητική λαθροχειρία που παρουσιάζει ότι το σχέδιο αυτό καπιταλιστικής ανάκαμψης έχει ως «κεντρικό στόχο την ενίσχυση της ανάπτυξης και την αύξηση της απασχόλησης» και τη «μείωση της ανεργίας κατά 10 μονάδες μέχρι το τέλος του 2020» (!), η συζήτηση περί «αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου και αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας», «δείχνει» την ιεράρχηση τομέων και κλάδων που μπορούν να παίξουν ρόλο «ατμομηχανής», αφού η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και τα διαλυμένα εργατικά δικαιώματα χτυπάνε «κόκκινο», εξασφαλίζοντας μεγάλα περιθώρια κέρδους.

Επιπλέον, τα όσα λέγεται ότι συζητήθηκαν στη σύσκεψη για «αξιοποίηση στο μέγιστο βαθμό της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας, η οποία αποτελεί κόμβο στους τομείς της Ενέργειας και των Μεταφορών» κ.ά., δείχνουν τη διάθεση της κυβέρνησης να μπλέξει τον ελληνικό λαό ακόμα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου.

Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός συναντήθηκε χτες με το προεδρείο της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, με αντικείμενο τη «συνεργασία κυβέρνησης και τραπεζών με στόχο τη βελτίωση της παροχής ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και τις επιχειρήσεις, την αποτελεσματική διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και την περαιτέρω ενίσχυση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος». Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν από την έναρξη της συνάντησης, ο Αλ. Τσίπρας με αναρτήσεις του στο twitter υποστήριξε ότι η κρίση ήταν απότοκο της αδυναμίας των τραπεζών να παράσχουν ρευστότητα και θα ξεπεραστεί όταν η αδυναμία αυτή εκλείψει, όταν δηλαδή το κεφάλαιο «μπουκώσει» από νέο ζεστό χρήμα, πλάι στα υπόλοιπα προνόμια και το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που έχει στα χέρια του.