Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας η 8η του Μάρτη. Μέρα αγώνα για την κατάκτηση της ισοτιμίας και χειραφέτησης των εργατριών, των γυναικών από τ' άλλα λαϊκά στρώματα, έτσι όπως καθιερώθηκε από τη Β` Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, στην Κοπεγχάγη το 1910. Και καθιερώθηκε στη μνήμη των εργατριών από τα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, που ο αγώνας τους, για μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, στις 8 του Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα. Στα 144 χρόνια από τότε, το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα μπορεί να είχε κατακτήσεις, μα οι αιτίες των προβλημάτων των απλών ανθρώπων του μόχθου, αλλά και της ανισοτιμίας των γυναικών, συνεχίζουν να υπάρχουν, να αναπαράγονται, στις συνθήκες της εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ετσι σήμερα οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας και όχι μόνο, που παράγουν μαζί με τους άνδρες τον κοινωνικό πλούτο, βρίσκονται σε χειρότερη θέση, στην ίδια ώρα που η ολιγαρχία συγκεντρώνει ολοένα και πλούτη, κλέβοντας το μόχθο των εργαζομένων. Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, των επιπτώσεων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και, γενικά, γίνονται πρώτες το δοκιμαστήριο της εφαρμογής κάθε αντιλαϊκής επιλογής.

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα, «μόνο αν οι γυναίκες - με όλον το λαό - μπουν στο προσκήνιο, θα έρθουν καλύτερες μέρες», τονίζεται στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για την 8η Μάρτη, καλώντας ταυτόχρονα τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων «να χτίσουν, με τις κομμουνίστριες και τους κομμουνιστές, με τους αγωνιστές της αντιμονοπωλιακής δράσης, το λαϊκό μέτωπο κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού».

Σ' αυτές τις δύσκολες για τις γυναίκες συνθήκες ανοίγει σήμερα τις πύλες του το 8ο Τακτικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), προκειμένου να χαράξει στόχους και καθήκοντα για τα επόμενα τρία χρόνια, το οποίο τιμά συγχρόνως τα 25 χρόνια αγωνιστικής παρουσίας της οργάνωσης στο γυναικείο κίνημα, στο μαζικό λαϊκό κίνημα της χώρας μας.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο απευθύνεται σε κάθε εργαζόμενη, άνεργη, συνταξιούχα, νέα εργαζόμενη με ανακοίνωση που εξέδωσε για την 8η Μάρτη - «Μέρα πάλης της εργαζόμενης γυναίκας», τονίζοντας ότι οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια γενικευμένη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου σε όλα τα δικαιώματα.

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει ένα μικρό αφιέρωμα, για την έναρξη του Συνεδρίου της ΟΓΕ, τις διεκδικήσεις των εργατριών της χώρας μας, αλλά και ένα απάνθισμα προβλημάτων που συνθέτουν την κατάσταση των γυναικών στη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Για μια ακόμη φορά, τα στοιχεία που δίνει, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας η «Γιούνισεφ», για την κατάσταση των κοριτσιών, αλλά και των νεαρών γυναικών σε όλο τον πλανήτη, είναι στοιχεία που προκαλούν ντροπή, οργή και αγανάκτηση. Είναι στοιχεία, όμως, που αποδεικνύουν πως αυτός ο κόσμος χρειάζεται μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, ώστε να μπορέσει κάποτε να ονομαστεί «ανθρώπινος»...

Συγκεκριμένα, όπως σημειώνει, τα 80 από τα 120 εκατομμύρια των παιδιών που δεν πάνε σχολείο είναι κορίτσια, ενώ τα 2/3 από τα 876 εκατομμύρια των αναλφαβήτων του κόσμου είναι γυναίκες. «Η εκπαίδευση των γυναικών είναι το εισιτήριο για την πρόοδο και την ενδυνάμωση της θέσης τους στην κοινωνία, για την εργασία και την οικονομική τους ανεξαρτησία. Παράλληλα οι μορφωμένες μητέρες μεγαλώνουν υγιέστερα παιδιά και οι οικογένειές τους είναι περισσότερο ικανές να τα προστατεύσουν και να τα υποστηρίξουν, γιατί το μορφωτικό επίπεδο των γυναικών είναι αλληλένδετο με την παιδική ευημερία», είναι οι διαπιστώσεις της οργάνωσης. Διαπιστώσεις, ωστόσο, που τόσα χρόνια παραμένουν απλώς διαπιστώσεις...

Παράλληλα κάθε χρόνο 15.000.000 έφηβες (ηλικίας 15-19 ετών) γίνονται μητέρες, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. «Ως επακόλουθο έχουν αυξημένες πιθανότητες πρόωρου τοκετού, αποβολής και τετραπλάσιες πιθανότητες από γυναίκες άνω των 20 ετών να πεθάνουν από αιτίες που σχετίζονται με τον τοκετό», σημειώνει επί του θέματος η «Γιούνισεφ». Το χειρότερο όμως «νέο» είναι πως 600.000 γυναίκες -μία κάθε λεπτό- πεθαίνουν κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του τοκετού. Φταίχτης η «έλλειψη σωστής φροντίδας», αφού στον αναπτυσσόμενο κόσμο λιγότερο από το 50% των τοκετών γίνονται με την παρουσία ειδικευμένου προσωπικού...

Η φτώχεια είναι και γένους θηλυκού, αφού περίπου το 40% των γυναικών στις αναπτυσσόμενες χώρες υποσιτίζεται, ενώ υπάρχουν εκατομμύρια ανήλικα κορίτσια που οδηγούνται σε αναγκαστικούς γάμους. Το φαινόμενο αυτό είναι διαδεδομένο ευρύτατα σε μέρη της Αφρικής (π.χ. Κονγκό 74%, Νιγηρία 70%), αλλά και σε άλλα μέρη της υφηλίου (Αφγανιστάν 54%, Μπαγκλαντές 51%, Ιράκ 28%, Ονδούρα 30%) και αποτελεί μια κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των παιδιών, που τα βλάπτει τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά. Από τα «περίεργα» αυτού του κόσμου - που αγγίζει τα όρια του εσχάτου - είναι πως κάθε χρόνο δύο εκατομμύρια κορίτσια υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων! Πρόκειται για την πιο επώδυνη, επιβλαβή και ταπεινωτική πρακτική που συνηθίζεται σε 28 αφρικανικές χώρες και σε περιοχές της Ασίας και Μέσης Ανατολής, και η οποία συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων των κοριτσιών και γυναικών στη σωματική και διανοητική υγεία, αλλά και του βασικού ανθρώπινου δικαιώματος στην ελευθερία, ασφάλεια και σωματική ακεραιότητα.

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί, πως 60 εκατομμύρια γυναίκες «λείπουν» από τις στατιστικές πληθυσμού σε όλο τον κόσμο. «Ενα μεγάλο μέρος δολοφονούνται εκ προθέσεως ή εξαιτίας παραμέλησης, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες», σημειώνει η «Γιούνισεφ». Μακρύς είναι και ο κατάλογος των μορφών βίας που ασκείται εναντίον των γυναικών, από την έκτρωση λόγω προτίμησης φύλου (!), τον ξυλοδαρμό και τους φόνους «τιμής», μέχρι τον εξαναγκαστικό υποσιτισμό και τον εξαναγκασμό στην πορνεία. Οσο για την Ελλάδα, αυτό που σημειώνει η διεθνής οργάνωση είναι πως οι γυναίκες υστερούν αρκετά στον εργασιακό τομέα, όπου παρουσιάζουν ανεργία μεταξύ νέων κάτω των 24 ετών διπλάσια έναντι των ανδρών. Τα ποσοστά ενδεικτικά: 37% η ανεργία για τις γυναίκες, 20% για τους άνδρες...

Σε κάθε εργαζόμενη, άνεργη, συνταξιούχα, νέα εργαζόμενη απευθύνεται το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, με ανακοίνωση που εξέδωσε για την 8η Μάρτη - «Μέρα πάλης της εργαζόμενης γυναίκας», τονίζοντας ότι 144 χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση των ραπτριών της Νέας Υόρκης, οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια γενικευμένη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου σε όλα τα δικαιώματα. Επίσης, το ΠΑΜΕ καλεί σε συμμετοχή στη συγκέντρωση της Επιτροπής Αγώνα για την Κοινωνική Ασφάλιση στις 14 Μάρτη, στο Πεδίον του Αρεως.

Αναφερόμενο το ΠΑΜΕ στην περικοπή σειρά κατακτήσεων και δικαιωμάτων τονίζει ότι «τώρα, οργανώνουν την τελική τους έφοδο σε μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις, που για τις εργαζόμενες γυναίκες έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Την κοινωνική ασφάλιση - υγεία και πρόνοια». Τονίζει δε ότι οι αλλαγές στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, που έρχονται σαν συνέχεια των αντεργατικών ρυθμίσεων στις εργασιακές σχέσεις, πλήττουν πολλαπλά την εργαζόμενη γυναίκα, αφού η θέση που της επιφυλάσσει η ταξική κοινωνία που ζούμε είναι του διπλού και τριπλού ρόλου της. Υλοποιεί μια σειρά «καθήκοντα» και «ευθύνες», που οι ελλείψεις στο ήδη υπάρχον σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και Πρόνοιας την έχουν επιφορτίσει (φροντίδα σπιτιού, ηλικιωμένων, ατόμων με ειδικές ανάγκες, μεγάλωμα των παιδιών κλπ.).

Σημειώνει ότι και αυτά τα αντεργατικά σχέδια συντηρούν και διαιωνίζουν την ανισοτιμία της στην κοινωνική και οικονομική ζωή: «Ακόμα και στην καλύτερη περίοδο των εργατικών κατακτήσεων, υπήρχε μεγάλο ποσοστό ανασφάλιστων γυναικών, γυναικών που δεν είχαν δυνατότητα να δουλέψουν ή είχαν περιορισμένη ασφάλιση, αποτελούσαν πάντα το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων, που δεν είχαν ούτε καν το δικαίωμα της σύνταξης».

Για τα σχέδια που υπάρχουν για την Κοινωνική Ασφάλιση επισημαίνει ότι «έχουν το θράσος να μας κοροϊδεύουν και να μας εξαπατούν. Με τα επιχειρήματα περί "ωρίμων δικαιωμάτων που δε θα θιγούν" κ.ά. προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι και να μας διασπάσουν, να μας αποπροσανατολίσουν και να μας αφοπλίσουν. Στόχος είναι η αντιασφαλιστική θύελλα πιο εύκολα να σαρώσει ό,τι απέμεινε».

«Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Μπορούμε. Πρέπει να συνεχίσουμε στο δρόμο που χάραξαν οι ηρωικές ράπτριες της Ν. Υόρκης, 144 χρόνια πριν. Ούτε μοιραία, ούτε αναπόφευκτη είναι η κατεδάφιση των δικαιωμάτων μας. Δεν αρκούμαστε στις ευχές και "τα καλά λόγια" που θα ακούσουμε στις 8 Μάρτη 2001». Ετσι «αποφασίζουμε να δείξουμε ότι δεν εκχωρούμε το δικαίωμα στην εργασία, στην περίθαλψη και ασφάλιση, στη συμμετοχή, στη δράση, το δικαίωμα τελικά στη ζωή».

Σημειώνει δε ότι στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παντού οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται όλοι μαζί, νέες και παλιότερες εργαζόμενες, άνεργες, συνταξιούχες, έχουμε χρέος να διατηρήσουμε και να διευρύνουμε ό,τι οι προηγούμενες γενιές μάς παρέδωσαν. Και γι' αυτό «να αφήσουμε στις επόμενες γενιές ένα σύστημα δημόσιας υποχρεωτικής - καθολικής κοινωνικής ασφάλισης, που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες, αλλά και στις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν».

Το ΠΑΜΕ δηλώνει: «Απορρίπτουμε κάθε κοινωνικό διάλογο. Δεν εξουσιοδοτούμε κανέναν να παζαρέψει τα δικαιώματά μας. Συσπειρωνόμαστε στα σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα. Συντονίζουμε τον αγώνα μας με τους υπόλοιπους κλάδους, οργανώσεις βιοτεχνών - εμπόρων - ανέργων και οργανώσεις γυναικών και νεολαίας. Ενισχύουμε με όλες μας τις δυνάμεις το Ταξικό Συνδικαλιστικό Κίνημα, που παλεύει να μπει εμπόδιο στη μεγαλύτερη αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση των τελευταίων χρόνων».

Το ΚΚΕ χαιρετίζει τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις μετανάστριες, τις αγρότισσες, τις νέες, τις νοικοκυρές, που μοχθούν για το δικαίωμα στη δουλιά, στη ζωή. Χαιρετίζει όλες τις γυναίκες που αψηφούν τις Σειρήνες του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας, της εξαγοράς συνειδήσεων και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά τους και όλο το λαό μας.

Η 8η Μάρτη 2001 βρίσκει τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που παράγουν μαζί με τους άνδρες τον κοινωνικό πλούτο αυτής της χώρας, σε χειρότερη θέση, σε αντίθεση με την πλουτοκρατία, που ποτέ άλλοτε δεν είχε συγκεντρώσει τόσα πλούτη από την κλοπή του μόχθου των εργαζομένων.

Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας, είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, των επιπτώσεων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Βρίσκονται στο επίκεντρο της αντιλαϊκής πολιτικής.

• Ζουν το άγχος της ανεργίας, που πλησιάζει στο τριπλάσιο ποσοστό έναντι των ανδρών, τη γενίκευση της υποαπασχόλησης, τη δουλιά για ένα κομμάτι ψωμί, την ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης, την ταπείνωση στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις.
• Βρίσκονται αντιμέτωπες με τον εφιάλτη της ραδιενέργειας, της μόλυνσης της διατροφικής αλυσίδας, αλλά και μιας νέας πολεμικής ανάφλεξης στα Βαλκάνια.
• Είναι εκείνες που, στο όνομα του «εθελοντισμού», του «συγκερασμού των επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων», «του ανταγωνισμού», καλούνται, πρώτες απ' όλους, να υποκαταστήσουν την υποχρέωση του κράτους να ασκεί αυτό δημόσια και δωρεάν Κοινωνική Πολιτική. Είναι εκείνες που ζουν τα προβλήματα από την έλλειψη δημόσιων κέντρων προσχολικής αγωγής, από την εξάπλωση της εγκληματικότητας και των ναρκωτικών, εκείνες που ζουν την ανασφάλεια για το μέλλον των παιδιών.
• Η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια, ο Πολιτισμός, αντί για κοινωνικά αγαθά λειτουργούν ως πανάκριβα εμπορεύματα, αποκλείοντας όλο και πιο πολύ τις γυναίκες του λαού μας από την ολόπλευρη χρήση τους, με δραματικές συνέπειες στη ζωή τους.
• Είναι οι γυναίκες που περιθωριοποιούνται μαζικά, οι συνδικαλίστριες που απολύονται, οι μαθήτριες που οδηγούνται στα δικαστήρια, επειδή πρωτοστάτησαν στις μαθητικές κινητοποιήσεις.

Από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, από «κεντρώους» ή κεντροαριστερούς μεσσίες, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν τίποτα καλό να περιμένουν. Είναι εκείνες οι δυνάμεις, που προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική και έχουν κορόνα τους την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Γι' αυτό, την ίδια στιγμή που «αγωνιούν» για την ανάδειξη των γυναικών στα λεγόμενα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων και για τη συμμετοχή τους στα κοινά, προωθούν τα πιο αντεργατικά μέτρα, ετοιμάζουν νέο τρομονόμο, καθώς και νέα νομοθεσία κατά των λαϊκών διαδηλώσεων.

Δεν πρέπει πια να υπάρχουν αυταπάτες. Μόνο αν οι γυναίκες - με όλον το λαό - μπουν στο προσκήνιο, θα έρθουν καλύτερες μέρες. Χρειάζεται η μαζική εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τα λαϊκά στρώματα που τους ακολουθούν και η συστράτευση με το ΚΚΕ στην κοινή δράση. Το ΚΚΕ αποτελεί εγγύηση ότι θα βρίσκεται πάντα δίπλα στα προβλήματα του λαού. Αυτό κάνει 82 χρόνια. Το ίδιο και τα τελευταία χρόνια των αρνητικών διεθνών εξελίξεων. Προειδοποίησε το λαό, πάλεψε να τον ενημερώσει, κράτησε ζωντανή τη φλόγα της ελπίδας, δίνει προοπτική στους λαϊκούς αγώνες.

Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες να σταθούν ακόμη πιο αποφασιστικά στο πλευρό της μετανάστριας, που ζει στις τρώγλες, που είναι αντικείμενο της πιο άγριας εκμετάλλευσης, της εγκληματικότητας και της καταπίεσης.

Καλεί τις γυναίκες της εργατικής τάξης να προσπεράσουν περιφρονητικά την προπαγάνδα της κυβέρνησης και της ΕΕ, για τις νέες γυναίκες που μπορούν να γίνουν επιχειρηματίες, αρκεί να προσπαθήσουν! Να κλείσουν τα μάτια στο όργιο των τηλεοπτικών Μέσων και εντύπων, που παρουσιάζουν ως πρότυπα τις πιο εκφυλισμένες εκφράσεις του κοσμοπολιτισμού.

Καλεί τις νέες, μαθήτριες - εργαζόμενες - φοιτήτριες, να διδαχτούν από τις χιλιάδες γυναικείες και νεολαιίστικες μορφές των ταξικών αγώνων.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στις εργαζόμενες γυναίκες της χώρας μας, στις μετανάστριες, στις άνεργες, στις αγρότισσες, στις μαθήτριες, στις νέες: Να αντιπαλέψουν την επίθεση της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας. Να συσπειρωθούν στις ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης και της μεσαίας αγροτιάς, στο αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, στις κινήσεις για τις λαϊκές ελευθερίες, στους φορείς υπεράσπισης και διεκδίκησης των σύγχρονων δικαιωμάτων της γυναίκας. Να χτίσουν, με τις κομμουνίστριες και τους κομμουνιστές, με τους αγωνιστές της αντιμονοπωλιακής δράσης, το λαϊκό μέτωπο κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Σταθμός φιλοδοξεί να γίνει το 8ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας που αρχίζει σήμερα στο Πολεμικό Μουσείο, στα πλαίσια του γιορτασμού της μέρας της Γυναίκας. Θα διαρκέσει τρεις μέρες (8, 9, 10 Μάρτη) και θα έχει για έναν ακόμα λόγο πανηγυρικό χαρακτήρα: Συμπίπτει με την επέτειο των 25 χρόνων ίδρυσης της ΟΓΕ. Ενα ακόμα ενδιαφέρον είναι ότι στα πλαίσια του Συνεδρίου θα γίνει σύσκεψη με στόχο την ανάπτυξη κοινού προβληματισμού και συντονισμού δράσης με γυναικείες οργανώσεις της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων, αλλά και οργανώσεις άλλων χωρών που θα συμφωνήσουν στους στόχους.

Γιατί όμως αυτό το Συνέδριο θα είναι σταθμός; Μας απαντά η πρόεδρος της ΟΓΕ Καλλιόπη Μπουντούρογλου: «Επειδή ζούμε σε μια βάρβαρη εποχή επέλασης ενάντια στα δικαιώματα όλων των εργαζόμενων. Από αυτή την επέλαση όμως πλήττονται ιδιαίτερα οι γυναίκες, όπως ιστορικά οι κρατούντες το έχουν μεθοδεύσει να γίνεται. Εμείς σ' αυτό το συνέδριο έχουμε να πάρουμε ιστορικές αποφάσεις: Είναι "μονόδρομος" αυτό που ορίζουν οι πολιτικές της ΕΕ, της ελληνικής κυβέρνησης και της νέας Τάξης Πραγμάτων; Εμείς σαν οργάνωση κατανοούμε ότι οι γυναίκες θα χρησιμοποιηθούν σαν γέφυρα για να περάσουν οι κρατούντες όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές τους, όπως και αποδείχτηκε. Η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η επικράτηση των ευέλικτων μορφών εργασίας πέρασε και περνάει πάνω από το γυναικείο πληθυσμό, μέχρι να επεκταθεί σ' όλους τους εργαζόμενους. Και αυτό εμείς το καταγγείλαμε διότι επανειλημμένα έχουμε καταγράψει και έχουμε αναλύσει ότι τους συμφέρει να παραμείνουν οι γυναίκες φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Σήμερα, τους χρειάζεται όσο ποτέ αυτή η ανισότητα...

Η ΟΓΕ απαντάει "όχι" σ' αυτό το "μονόδρομο" και θα αναζητήσει τρόπους και άλλες μορφές οργάνωσης. Θα απλωθεί όπου υπάρχουν σύλλογοι της σ' όλη την επικράτεια, θα απευθυνθεί στις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, θα βρει τις κοινωνικές δυνάμεις που είναι πρόθυμες να έρθουν σε ρήξη, για ανατροπή αυτής της κατάστασης, που θα είναι απείθαρχες ώστε να σταματήσουμε την επέλαση αυτή και ασυμβίβαστα να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και το σεβασμό στην αξιοπρέπειά μας».