Σε κάθε εργαζόμενη, άνεργη, συνταξιούχα, νέα εργαζόμενη απευθύνεται το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, με ανακοίνωση που εξέδωσε για την 8η Μάρτη - «Μέρα πάλης της εργαζόμενης γυναίκας», τονίζοντας ότι 144 χρόνια μετά την ηρωική εξέγερση των ραπτριών της Νέας Υόρκης, οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες με μια γενικευμένη επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου σε όλα τα δικαιώματα. Επίσης, το ΠΑΜΕ καλεί σε συμμετοχή στη συγκέντρωση της Επιτροπής Αγώνα για την Κοινωνική Ασφάλιση στις 14 Μάρτη, στο Πεδίον του Αρεως.

Αναφερόμενο το ΠΑΜΕ στην περικοπή σειρά κατακτήσεων και δικαιωμάτων τονίζει ότι «τώρα, οργανώνουν την τελική τους έφοδο σε μια από τις σημαντικότερες κατακτήσεις, που για τις εργαζόμενες γυναίκες έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Την κοινωνική ασφάλιση - υγεία και πρόνοια». Τονίζει δε ότι οι αλλαγές στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, που έρχονται σαν συνέχεια των αντεργατικών ρυθμίσεων στις εργασιακές σχέσεις, πλήττουν πολλαπλά την εργαζόμενη γυναίκα, αφού η θέση που της επιφυλάσσει η ταξική κοινωνία που ζούμε είναι του διπλού και τριπλού ρόλου της. Υλοποιεί μια σειρά «καθήκοντα» και «ευθύνες», που οι ελλείψεις στο ήδη υπάρχον σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και Πρόνοιας την έχουν επιφορτίσει (φροντίδα σπιτιού, ηλικιωμένων, ατόμων με ειδικές ανάγκες, μεγάλωμα των παιδιών κλπ.).

Σημειώνει ότι και αυτά τα αντεργατικά σχέδια συντηρούν και διαιωνίζουν την ανισοτιμία της στην κοινωνική και οικονομική ζωή: «Ακόμα και στην καλύτερη περίοδο των εργατικών κατακτήσεων, υπήρχε μεγάλο ποσοστό ανασφάλιστων γυναικών, γυναικών που δεν είχαν δυνατότητα να δουλέψουν ή είχαν περιορισμένη ασφάλιση, αποτελούσαν πάντα το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζομένων, που δεν είχαν ούτε καν το δικαίωμα της σύνταξης».

Για τα σχέδια που υπάρχουν για την Κοινωνική Ασφάλιση επισημαίνει ότι «έχουν το θράσος να μας κοροϊδεύουν και να μας εξαπατούν. Με τα επιχειρήματα περί "ωρίμων δικαιωμάτων που δε θα θιγούν" κ.ά. προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι και να μας διασπάσουν, να μας αποπροσανατολίσουν και να μας αφοπλίσουν. Στόχος είναι η αντιασφαλιστική θύελλα πιο εύκολα να σαρώσει ό,τι απέμεινε».

«Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Μπορούμε. Πρέπει να συνεχίσουμε στο δρόμο που χάραξαν οι ηρωικές ράπτριες της Ν. Υόρκης, 144 χρόνια πριν. Ούτε μοιραία, ούτε αναπόφευκτη είναι η κατεδάφιση των δικαιωμάτων μας. Δεν αρκούμαστε στις ευχές και "τα καλά λόγια" που θα ακούσουμε στις 8 Μάρτη 2001». Ετσι «αποφασίζουμε να δείξουμε ότι δεν εκχωρούμε το δικαίωμα στην εργασία, στην περίθαλψη και ασφάλιση, στη συμμετοχή, στη δράση, το δικαίωμα τελικά στη ζωή».

Σημειώνει δε ότι στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παντού οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται όλοι μαζί, νέες και παλιότερες εργαζόμενες, άνεργες, συνταξιούχες, έχουμε χρέος να διατηρήσουμε και να διευρύνουμε ό,τι οι προηγούμενες γενιές μάς παρέδωσαν. Και γι' αυτό «να αφήσουμε στις επόμενες γενιές ένα σύστημα δημόσιας υποχρεωτικής - καθολικής κοινωνικής ασφάλισης, που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες, αλλά και στις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν».

Το ΠΑΜΕ δηλώνει: «Απορρίπτουμε κάθε κοινωνικό διάλογο. Δεν εξουσιοδοτούμε κανέναν να παζαρέψει τα δικαιώματά μας. Συσπειρωνόμαστε στα σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα. Συντονίζουμε τον αγώνα μας με τους υπόλοιπους κλάδους, οργανώσεις βιοτεχνών - εμπόρων - ανέργων και οργανώσεις γυναικών και νεολαίας. Ενισχύουμε με όλες μας τις δυνάμεις το Ταξικό Συνδικαλιστικό Κίνημα, που παλεύει να μπει εμπόδιο στη μεγαλύτερη αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση των τελευταίων χρόνων».