Με χτεσινές δηλώσεις του στο «Ρ» ο δικηγόρος Τάκης Παππάς, μέλος της συντονιστικής επιτροπής της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη» τόνισε:

«Το μεν υπουργείο Δικαιοσύνης επιχειρεί να μας προστατεύσει, κατά τη γνώμη του, από το οργανωμένο έγκλημα, αλλά πρέπει κι εμείς ν' αποφασίσουμε πώς θα προστατευτούμε από το οργανωμένο έγκλημα της έννομης βίας εναντίον των ατομικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών.

Πρόκειται περί ενός νομοθετήματος που προσβάλει τον, μέχρι τώρα, νομικό πολιτισμό, πρώτον γιατί θίγει όλη τη θεωρία των αποδείξεων και δεύτερον καθιερώνει μια διπλή ατιμωρησία. Αλλά και επειδή ακριβώς εισάγει μεθόδους οι οποίες είναι πρωτοφανείς, όπως ο έλεγχος του DNA, δηλαδή ένα απίθανο όπλο εναντίον της αξίας του ανθρώπου και με την έγκριση δήθεν ανεξάρτητης διοικητικής αρχής, η οποία έχει την ιδιοτυπία να είναι διορισμένη. Αναφέρομαι στην Επιτροπή Προστασίας, όπως καλλιεπώς ονομάστηκε, προσωπικών δεδομένων, ευαίσθητων ή... αναίσθητων.

Τα κυριότερα είναι βέβαια ότι το κριτήριο για την ύπαρξη ή όχι συμμορίας, δηλαδή, εγκληματικής ομάδας, είναι εντελώς αόριστο με σκοπό να αναπτύσσει αυθαιρεσία. Ενα δεύτερο στοιχείο είναι η τιμωρία προπαρασκευαστικών πράξεων που ούτε καν αναφέρει με το όνομά τους, αλλά παραπέμπει απευθείας σε άρθρα, όπως είναι για την εσχάτη προδοσία, το οποίο είναι ένα από τα ελάχιστα αδικήματα για το οποίο επιτρέπεται η δίωξη προπαρασκευαστικών πράξεων, αλλά και η επικράτηση του δόγματος της σκοπιμότητας επί του δόγματος της νομιμότητας με την εξύμνηση του Νεοέλληνα χαφιέ. Ο τελευταίος σε περίοδο «σοσιαλισμού» γίνεται και ενεργός πολίτης υψηλής δημοκρατικής αγωγής...

Οι προπαρασκευαστικές πράξεις, σύμφωνα με το δογματικό πυρήνα του ποινικού μας συστήματος, δεν αποτελούν πράξη. Μόνο σε ορισμένα αδικήματα τιμωρούνται. Στην εσχάτη προδοσία, στην παραχάραξη και την κιβδηλία. Αυτο σημαίνει ότι χωρίς να υπάρξει καθαυτό πράξη, όπως η θεωρία του ποινικού συστήματος διδάσκει, μπορεί κάποιος να διώκεται. Ειναι, δηλαδή, ένα «μεγάλο παράθυρο» για την αυθαιρεσία.

Η εξέταση ανωνύμων μαρτύρων, που κανένας δεν μπορεί να ελέγξει την αξιοπιστία, αποτελεί κι αυτό ένα συμπλήρωμα σε ένα ενιαίο όλο, της προσβολής των αξιών και των δικαιωμάτων του πολίτη, κατηγορούμενου. Κύριος οίδε, πώς θα γίνεται κατηγορούμενος και με ποιες προϋποθέσεις... Και βέβαια οι άπειρες και χυδαίες παρακολουθήσεις, που διαμορφώνουν ένα εφιαλτικό κλίμα της εποχής μας. Αυτο λέγεται «προστασία από το οργανωμένο έγκλημα».

Σε χτεσινές του δηλώσεις στον «Φλας», ο πρόεδρος του ΔΣΑ, Α. Ρουπακιώτης, τόνισε: «Το νομοσχέδιο αυτό παρεισάγει νέες μεθόδους στη διάρκεια της ποινικής προδικασίας, νέες δικαιικές αντιλήψεις σε ό,τι αφορά στον εντοπισμό των ενόχων, στον προσδιορισμό των πράξεων, αλλά και στην τιμωρία τους από τα δικαστήρια. Ειδικότερα εκείνο που εντυπωσιάζει είναι ότι αναζητούνται ερείσματα ακόμη και στην ιστορία, γιατί φαίνεται, ότι και οι ίδιοι διαισθάνονται πως δεν υπήρχαν αυτές οι κοινωνικές και δικαιικές ανάγκες για ένα νομοσχέδιο.

Είμαι μαζί με εκείνους τους νομικούς που κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην αρμόδια επιτροπή, οι οποίοι είπαν με μια φωνή ότι το δικαιικό μας πλαίσιο είναι πλήρες για τον εντοπισμό υπαιτίων και εγκληματικών πράξεων, είτε αφορά το οργανωμένο έγκλημα είτε τις ενέργειες τρομοκρατικών οργανώσεων. Από τη στιγμή που το δικαιικό μας πλαίσιο, τόσο στο δικονομικό μέρος, στη διαδικασία που προηγείται της κύριας δίκης, όσο και στην κύρια δίκη, αποδείχτηκε, τουλάχιστον κατά την άποψη των ποινικολόγων που το υπουργείο Δικαιοσύνης κάλεσε, ότι είναι πλήρες, έχω κι εγώ την ίδια άποψη.

Εχω την εντύπωση ότι υπάρχει διάχυση μιας φοβίας στην ελληνική κοινωνία, ότι ο ένας θα παρακολουθεί τον άλλον με κάμερες, με παραβιάσεις του απορρήτου, με κάθε τρόπο που να δίνει τη δυνατότητα ανακάλυψης κάποιων στοιχείων. Προς τι; Συμμεριζόμαστε ότι υπάρχουν σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες ώστε να φτιάξουμε έναν νόμο, ότι υπάρχουν σύγχρονες δικαιικές ανάγκες; Αυτό διαχέεται μέσα σε όλο το νομοσχέδιο.

Από τη στιγμή που μόνο με ενδείξεις, όπως έτσι καταγράφεται στο νομοσχέδιο, μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή ένα σύστημα παρακολούθησης ή ακόμα και να συλληφθούν κάποιοι, που με ενδείξεις και μόνο μπορεί να θεωρούνται υπαίτιοι... Με άλλα λόγια, μπορεί να υπάρχει μια μαρτυρία από κάποιον που δε θα τον μάθουμε ποτέ... Διότι μεταξύ των άλλων ρυθμίσεων προβλέπεται ότι διασφαλίζονται οι μάρτυρες, όχι μόνο στη σωματική τους ακεραιότητα, αλλά μπορεί να μη μάθουμε ποτέ τα στοιχεία του. Να υπάρχει μια κατάθεση κάποιου αγνώστου με ψευδώνυμο ή άλλα στοιχεία ώστε να μη φτάσει κανείς στην αναζήτησή του και να πει κανείς ότι κάποιος έκανε αυτό.

Αυτό ξεπερνά τα όρια της συνταγματικής και δικαιικής μας νομιμότητας. Ερχεται να παρεισαγάγει νέα στοιχεία στο δικαιικό μας σύστημα, που θέτουν σε μια διακινδύνευση τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Οσον αφορά το DNA. Το πρόβλημα για όσους κατηγορούνται είναι μέχρι να φτάσουν στο δικαστήριο. Παρότι έχουμε διατάξεις που μας διασφαλίζουν είναι γνωστό ότι σε κάποιους σκοτεινούς διαδρόμους ή υπόγεια, αυτές οι διατάξεις κάμπτονται κατά κανόνα. Αν αυτό συμβαίνει σήμερα, σκεφτείτε με τη δυνατότητα που θα υπάρξει, της αξιοποίησης του γενετικού υλικού, που οι επιστήμονες έχουν μείνει εκστασιασμένοι στις απεριόριστες δυνατότητες που μπορεί να υπάρχουν... Βέβαια, ως νομική καταγραφή, για να μην πω κατασκευή, είναι καλή. Λέει ότι ο έλεγχος του DNA θα αποφασίζεται από ανώτατο δικαστικό συμβούλιο, θα γίνεται μόνο για μεγάλα εγκλήματα και θα καταστρέφεται το υλικό. Αυτό ως καταγραφή είναι καλή. Αλλά ερωτώ, με την πλευρά της εμπειρίας μας, πόσο μπορεί να διασφαλίζεται ένας πολίτης όταν, χωρίς τη δική του θέληση, θα αξιοποιείται αυτό το υλικό.

Τέλος, τι έφταιξαν τα μεικτά ορκωτά δικαστήρια που αφαιρούνται αυτές οι αρμοδιότητες από αυτά και εισάγονται αυτές οι υποθέσεις σε δικαστήρια τακτικών δικαστών. Είναι η γενικότερη αντίληψη αμφισβήτησης της συμμετοχής του λαϊκού παράγοντα σε αυτά τα δικαστήρια. Στις ΗΠΑ, όπως έχει γραφτεί, όπου υπάρχει μια υστερική αντίληψη για τα εγκλήματα που έχουν σχέση με την τρομοκρατία, όλα τα δικαστήρια είναι ορκωτά. Ετσι, λοιπόν, εδώ, αμφισβητείται το μεικτό ορκωτό δικαστήριο όταν δε δοκιμάστηκε η αξιοπιστία του».

Σε χτεσινές δηλώσεις του ο εγκληματολόγος Ι. Πανούσης εξέφρασε επιφυλάξεις, αλλά και ορισμένες αντιρρήσεις σε σχέση με το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης. Υπογράμμισε ότι:

«Η νομοθεσία μας δεν είχε προβλέψει ότι θα έχουμε μια άλλη μορφή εγκληματικής δραστηριότητας. Χρειαζόταν να τυποποιήσουμε ορισμένες πράξεις και συμπεριφορές, και, πιθανά, να αυστηροποιήσουμε ορισμένες ποινές. Μέχρι εκεί.

Από εκεί και πέρα ένας νόμος καθίστατο απαραίτητος, καθώς υπογράψαμε στο Παλέρμο μια συμφωνία με άλλες 140 χώρες, άρα είχαμε και μια διεθνή υποχρέωση. Από την άλλη μεριά με αυτό το νόμο "μπαίνει από το παράθυρο" η προσπάθεια με τις ποινές και των διαδικασιών να ελέγξουμε την τρομοκρατία.

Δεν πιστεύω ότι αυτός είναι τρόπος να ελεγχθεί. Πιστεύω ότι άλλη είναι η λογική του οργανωμένου εγκλήματος και άλλη η λογική της τρομοκρατίας. Αρα γιατί τα δυο τα βάζουμε σε ένα τσουβάλι; Εγώ διαφωνώ. Ετσι το υπουργείο Δικαιοσύνης δημιουργεί ασαφείς διατάξεις, άρα και επικίνδυνες. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται μαζεύονται από όλον τον Ποινικό Κώδικα εν είδει μιας δέσμης μπαζούκας... Δεν έχουμε εντοπίσει, από το νόμο, ούτε ακριβώς ποιο είναι το οργανωμένο έγκλημα, ούτε τι είναι ακριβώς η τρομοκρατία. Αρα έχουμε το όπλο. Από εκεί και πέρα έχουμε δικαστές και αστυνόμους που αμφιβάλλω αν διά του νόμου θα καταφέρουν να γίνουν τόσο αποτελεσματικοί. Αυτό είναι θέμα άλλων διαδικασιών. Βάζει μέσα τεχνολογικά στοιχεία, όπως έλεγχος DNA, επικοινωνίες, χωρίς υποδομή, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα κοινωνικού ή εθνικού ελέγχου. Αρα χωρίς να είναι τίποτα κακό, όλα μαζί δημιουργούν έναν τεράστιο προβληματισμό.

Ενώ δίνεται μια μεγάλη εξουσία στους δικαστές, δεν έχω καταλάβει ποιος θα ελέγχει τα εργαστήρια που κάνουν έλεγχο του DNA. Πώς θα ελέγχεται η καταστροφή των αποδεικτικών στοιχείων για το συγκεκριμένο DNA. Δηλαδή η τεχνολογική πλευρά και ο κοινωνικός έλεγχος δεν μπορεί να επαφίεται στον πατριωτισμό του δικαστή.

Δημιουργείται ένα ζήτημα πανοπλισμού. Δηλαδή, μαζέψαμε διατάξεις διαφόρων νομοθετημάτων που έχουν άλλο λόγο ύπαρξης και τα ενώσαμε σε ένα. Δηλαδή, σαν να κάναμε μια δέσμη όπλων για να πυροβολήσουμε έναν στόχο. Και αυτές οι διατάξεις φτάνουν να κάνουν έναν πολίτη να νιώθει ότι είναι ένας εποπτευόμενος, γενικώς ελεγχόμενος και ύποπτος. Θέλει προσοχή από ποιον ελέγχονται όλα αυτά που προβλέπει το νομοσχέδιο. Δε με πείθει ότι είναι δυνατόν να ελέγχονται από μια κυβέρνηση και μια δικαστική εξουσία, που συνήθως έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους.

Το οργανωμένο έγκλημα είναι ένα παιδί μιας λειτουργίας της διεθνοποιημένης οικονομίας. Αν, λοιπόν, όλα αυτά γίνονται για να πιαστεί κάποιος κρίκος της διακίνησης ναρκωτικών ή όπλων, ενώ γνωρίζεις ότι η διεθνής των όπλων δεν πιάνεται γιατί εμφιλοχωρεί και σε κυβερνητικά συστήματα, στην ουσία έχεις αποπροσανατολίσει το σύστημα. Θεωρείς ότι η προστασία της δημοκρατίας είναι μόνο η σύλληψη ενός συγκεκριμένου ατόμου. Αυτό πρέπει να συλλαμβάνεται, υπερβάλλουμε στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα συμπτώματα.

Επίσης είναι υπερβολή να ταυτίζεται η τρομοκρατία με την εσχάτη προδοσία και να τιμωρούνται οι προπαρασκευαστικές πράξεις».

Ενα από τα εργαλεία της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής που θέλει τη χώρα μας υποτελή και υπόλογη, είναι ο τρομονόμος που έφερε η κυβέρνηση κατ' εντολή των Αμερικανών, καταγγέλλει με σχετική ανακοίνωσή της η διοίκηση της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ). Η Ενωση καταγγέλλει την κυβέρνηση και καλεί τους αντιστασιακούς και τους φίλους της Αντίστασης, τα Παραρτήματά της, να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις ενάντια στον τρομονόμο και να πάρουν πρωτοβουλίες για σχετικές διαμαρτυρίες.

Ανάμεσα στα άλλα, στην ανακοίνωση της ΠΕΑΕΑ, επισημαίνονται:

«Το δικομματικό κατεστημένο, μεθόδευσε και φέρνει, τώρα, στη Βουλή ένα νόμο που στο όνομα της πάταξης, δήθεν, της τρομοκρατίας, αποτελεί ένα παράδοξο όργανο της Διεθνούς Πολιτικής που εμπνευστής του είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες έχουν αναπτύξει ειδική μεθοδολογία που συνίσταται στη χρήση των επιστημονικών κατακτήσεων σαν εργαλεία άσκησης της αποκρουστικής πολιτικής τους. Ενα απ' αυτά τα εργαλεία της εξωτερικής αμερικανικής πολιτικής, που θέλει τη χώρα μας υποτελή και υπόλογη, είναι ο σχεδιαζόμενος τρομονόμος.

Ετσι, οι συγκεκριμένες αλλαγές που απεργάζεται η κυβέρνηση δεν αποβλέπουν στην καλύτερη οργάνωση των υπηρεσιών, αλλά σε θεσμικές αλλαγές που θα συνθλίψουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αφού οι ΗΠΑ ενταφίασαν πρώτα τους Διεθνείς Οργανισμούς, τώρα προσπαθούν να ενταφιάσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες για να μπορέσουν να οικοδομήσουν άνετα τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Με την αντικατάσταση των δακτυλικών αποτυπωμάτων, ως αποδεικτικών στοιχείων, με την εξέταση του DNA γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί το οργανωμένο έγκλημα με την πολιτική δράση που θα καταγγέλλεται ως οργανωμένο έγκλημα, έτσι ώστε να χτυπηθεί η συνταγματικά κατοχυρωμένη πολιτική δράση».

Με βάση τις πιο πάνω διαπιστώσεις που έγιναν κατά τη συγκέντρωση και συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στις 5 του μήνα και στην οποία συγκροτήθηκε ανοιχτή επιτροπή αγώνα στην οποία συμμετέχει και η ΠΕΑΕΑ, το ΔΣ:

όλα τα Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ να συμμετάσχουν μαζικά στις εκδηλώσεις που γίνονται ενάντια στον τρομονόμο, αλλά και να πάρουν την πρωτοβουλία σε συνεργασία με άλλους μαζικούς φορείς, για την οργάνωση σχετικών διαμαρτυριών και την επίδοση ανάλογων ψηφισμάτων. Υπογραμμίζουμε ότι οι υπάρχοντες νόμοι είναι αρκετοί, εφόσον εφαρμόζονται, για να χτυπήσουν αποτελεσματικά το οργανωμένο έγκλημα.

Την άποψη ότι το ποινικό οπλοστάσιο της πολιτείας είναι πλήρες, εκφράζει ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ε. Γιαννόπουλος. Σε ερώτηση αν αυτός ο νόμος υπαγορεύτηκε και έγινε υπό το κράτος πιέσεων, ο Ε. Γιαννόπουλος είπε ότι όταν ήταν υπουργός «ερχόντουσαν και ντιρεκτίβες από την Ευρωπαϊκή Ενωση» και διευκρίνισε πως «ντιρεκτίβα θα πει, νομοθεσία της Κοινότητας που είναι υποχρεωμένος ο ελληνικός λαός να τη δεχτεί, εφόσον είναι ντιρεκτίβα, η οποία δεν υπερβαίνει το Σύνταγμα».