Μπορεί η Εκθεση Γραμματοσήμων και Ντοκουμέντων που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και φιλοξενήθηκε από τη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά να ολοκληρώθηκε, άφησε ωστόσο ανεξίτηλες, εξαιρετικές εντυπώσεις στους επισκέπτες της, για τους οποίους αποτέλεσε μια «πυξίδα» περιήγησης στους χρόνους πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την Επανάσταση.

Θυμίζουμε ότι εκτέθηκαν ανεκτίμητα ντοκουμέντα από το Αρχείο του Κόμματος, αλλά και από προσφορές φίλων και συλλεκτών, όπως περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία, χιλιάδες γραμματόσημα, αλλά και στολές, καπέλα, ξιφολόγχες του Κόκκινου Στρατού, μετάλλια ανδρείας για τον κόκκινο στρατιώτη, προσφοράς και άμιλλας για τον εργάτη και τον αγρότη της Σοβιετικής Ρωσίας, που όλα μαζί συνέθεταν μια ζωντανή αφήγηση των σημαντικότερων γεγονότων, αποτυπωμένη σε κολάζ, σε καμβάδες κ.ο.κ.

Δέσποζε φυσικά το εκμαγείο του Λένιν, κάτω από το λάβαρο του ΚΚΣΕ, με το κρατικό έμβλημα της ΕΣΣΔ.

Στο βιβλίο των επισκεπτών, ανάμεσα στα πολλά «συγχαρητήρια» και «μπράβο», τα σχόλια είναι χαρακτηριστικά: «Υπέροχη έκθεση», «Εντυπωσιακή δουλειά», μια «δουλειά που μας γέμισε έμπνευση και αισιοδοξία για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό» ή «μια έκθεση για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι».

Αλλοι εξήραν το «εξαιρετικό υλικό», την «άρτια ταξινομημένη παρουσίασή του», το «ολοκληρωμένο περιεχόμενο» της έκθεσης, τα «σπάνια εκθέματα».

«Περισσότερες εκθέσεις» ζητούν άλλοι επισκέπτες, εκφράζοντας το θαυμασμό τους για τη συγκεκριμένη, αλλά και τη συγκίνησή τους για τις μνήμες που ξύπνησαν, για το «ζωντάνεμα» της ΕΣΣΔ ή την ευγνωμοσύνη τους κάποιοι για τα συμπεράσματα που βγαίνουν μέσα απ' την ιστορική αναδρομή. «Μια διδακτική ξενάγηση στα μονοπάτια του σοσιαλισμού - κομμουνισμού! Να μας εμπνεύσει, να μας διδάξει και να μας καθοδηγήσει σε αυτό το δύσκολο δρόμο για τη μοναδική κοινωνία από μας, για μας!», γράφει κάποιος, ενώ δίπλα κάποιος άλλος επισκέπτης σημειώνει πως «η έκθεση είναι καταπληκτική, δίνει ανάγλυφα την εικόνα της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης και τη δύναμη του λαού με την καθοδήγηση του μπολσεβίκικου κόμματος. Το μεγάλο ιστορικό παράδειγμα μας δίνει τη δύναμη για να φτάσουμε στην τελική νίκη...».

Ορισμένοι προτείνουν την έκδοση του υλικού σε λεύκωμα ή την επανάληψή της καθώς ο πλούτος των εκθεμάτων απαιτούσε πραγματικά πολύ χρόνο. Αλλοι ήθελαν να υπήρχε η δυνατότητα περιφοράς της - έστω μέρους της - σε χώρους δουλειάς.

Στους μικρούς επισκέπτες, όπως η 7χρονη Κατερίνα, άρεσαν οι στολές και τα βραβεία. «Σήμερα ήταν μια μεγάλη μέρα», έγραψε ο οκτάχρονος Παναγιώτης, και δίχως να το ξέρει εξέφρασε μάλλον όλους όσοι επισκέφτηκαν την Εκθεση και έφυγαν με μεγαλύτερο το «μπόι» τους.

Εκδήλωση μνήμης και τιμής στους εκατοντάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές (450 οι καταγραμμένοι) που εκτελέστηκαν εκεί την περίοδο 1946 - 1949 οργάνωσαν στον αιματοβαμμένο λόφο του Μεζούρλου, την Κυριακή 12/11, η Τομεακή Επιτροπή Λάρισας του ΚΚΕ, τα Τομεακά Συμβούλια Λάρισας της ΚΝΕ και το παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Από τον Σεπτέμβρη του '46 στήνονται και λειτουργούν έκτακτα στρατοδικεία στη Λάρισα, όπως και σε όλη τη χώρα. Ξεπερνούν τους 60 οι εκτελεσμένοι από το Σεπτέμβρη μέχρι το τέλος του '46. Το '47 κλιμακώνεται η τρομοκρατία. Τα στρατοδικεία και οι ομαδικές εκτελέσεις γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση. Χρονιά με τη χρονιά οι καταδίκες και οι εκτελέσεις γίνονται όλο και περισσότερες, ενώ το πιο αιματοβαμμένο διάστημα ήταν από τις αρχές του '48 και μέχρι το καλοκαίρι του '49.

Για τους αξιωματικούς του ΔΣΕ οι καταδίκες ήταν μεγαλύτερες. Ο Γιώργος Παπαδημητρίου (Βύρων) και ο Νίκος Μπάλαλας (Μπαντέκος), ταξίαρχοι του ΔΣΕ, καταδικάστηκαν δις εις θάνατον. Ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου, ο Κλεάνθης Σταματόπουλος, ο Αποστόλης Σαριγγούλης, ο Βλαδίμηρος Κωστίμπας, ο Θανάσης Κωστίμπας, ο Τάκης Γαργαλιάνος, ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ο Παπαφλέσσας - Ταμουρίδης, είναι μερικοί μόνο από τους εκατοντάδες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μεζούρλο.

Μιλώντας στη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μπροστά στο μνημείο που έχει στηθεί, ο Αγγελος Σίμος, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, επεσήμανε ότι οι εκατοντάδες εκτελεσμένοι στο Μεζούρλο «καταγράφηκαν στην ιστορία σαν ήρωες, σαν μάρτυρες μιας εποχής που σημάδεψε την ιστορία του λαού και του τόπου». Και τόνισε: «Ηταν το τίμημα που πλήρωσαν λαϊκοί αγωνιστές που πάλεψαν για την ανεξαρτησία της χώρας μας από τον ξένο κατακτητή, αλλά που δεν σταμάτησαν εκεί. Προχώρησαν ακόμα παραπέρα. Αγωνίστηκαν για να αποτινάξουν από το σβέρκο και τους ντόπιους δυνάστες. Αμφισβήτησαν την εξουσία και κυριαρχία της αστικής τάξης. Στάθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, διεκδικώντας να χτίσουν μια άλλη κοινωνία».

Αναφερόμενος στην προ ημερών επίσκεψη υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη Μακρόνησο, στο χώρο όπου «σώπαιναν οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι», ο ομιλητής αναρωτήθηκε: «Τι σχέση έχει όμως αυτό το μεγαλείο των κομμουνιστών και των άλλων αγωνιστών με τους υπουργούς, τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τα έχουν δώσει όλα στην αστική τάξη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις; Τι σχέση έχουν τα χιλιάδες παραδείγματα περήφανης στάσης των Μακρονησιωτών και άλλων αγωνιστών με τη μοιρολατρία, το "ρεαλισμό" της υποταγής που κηρύττει η κυβέρνηση της "πρώτη φορά αριστεράς"; Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί οι ήρωες, όπως οι 200 της Καισαριανής, ο Ναπολέων Σουκατζίδης και η στάση τους μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, που αυτές τις μέρες αποτυπώνεται στην ταινία, το "Τελευταίο Σημείωμα", που παίζεται στους κινηματογράφους, με τις "αξίες" του σάπιου και βάρβαρου καπιταλισμού που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ;»

Καταλήγοντας ο Α. Σίμος, υπογράμμισε πως «αποτίνουμε φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες συντρόφους μας εδώ στο Μεζούρλο, όχι γιατί δολοφονήθηκαν, όχι γιατί ήταν Ελληνες, όχι γιατί ήταν συγγενείς μας, αλλά γιατί πάνω απ' όλα αυτά ήταν αταλάντευτοι αγωνιστές στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Γιατί πάνω απ' όλα επέλεξαν να αποτελέσουν προσωπικό παράδειγμα αδιαλλαξίας, ανυποχωρησίας μπροστά στην κοινωνική αδικία, την ταξική εκμετάλλευση. Γιατί η υπόθεση για την οποία έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν, υπερβαίνει προσωπικά και ατομικά συμφέροντα. Υποτάχθηκαν στο συμφέρον, στα καθήκοντα του συλλογικού αγώνα και δεν λύγισαν. Δεν πρόδωσαν αυτή την υπόθεση ούτε μπροστά στο απόσπασμα.

Δίνουμε την υπόσχεση ότι ως ΚΚΕ καθημερινά θα κρατάμε ζωντανό στη μνήμη τον αγώνα τους. Θα αναδεικνύουμε το πόσο σκληρός και δύσκολος είναι αυτός ο αγώνας, μα ταυτόχρονα και την ομορφιά του».

Μετά την ομιλία ακολούθησε θεατρικό αναλόγιο από την ΚΝΕ και έγινε προσκλητήριο νεκρών. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, το παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και την Επιτροπή Ειρήνης, και ενός λεπτού σιγή.