Εκδήλωση μνήμης και τιμής στους εκατοντάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές (450 οι καταγραμμένοι) που εκτελέστηκαν εκεί την περίοδο 1946 - 1949 οργάνωσαν στον αιματοβαμμένο λόφο του Μεζούρλου, την Κυριακή 12/11, η Τομεακή Επιτροπή Λάρισας του ΚΚΕ, τα Τομεακά Συμβούλια Λάρισας της ΚΝΕ και το παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Από τον Σεπτέμβρη του '46 στήνονται και λειτουργούν έκτακτα στρατοδικεία στη Λάρισα, όπως και σε όλη τη χώρα. Ξεπερνούν τους 60 οι εκτελεσμένοι από το Σεπτέμβρη μέχρι το τέλος του '46. Το '47 κλιμακώνεται η τρομοκρατία. Τα στρατοδικεία και οι ομαδικές εκτελέσεις γίνονται σχεδόν σε καθημερινή βάση. Χρονιά με τη χρονιά οι καταδίκες και οι εκτελέσεις γίνονται όλο και περισσότερες, ενώ το πιο αιματοβαμμένο διάστημα ήταν από τις αρχές του '48 και μέχρι το καλοκαίρι του '49.

Για τους αξιωματικούς του ΔΣΕ οι καταδίκες ήταν μεγαλύτερες. Ο Γιώργος Παπαδημητρίου (Βύρων) και ο Νίκος Μπάλαλας (Μπαντέκος), ταξίαρχοι του ΔΣΕ, καταδικάστηκαν δις εις θάνατον. Ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου, ο Κλεάνθης Σταματόπουλος, ο Αποστόλης Σαριγγούλης, ο Βλαδίμηρος Κωστίμπας, ο Θανάσης Κωστίμπας, ο Τάκης Γαργαλιάνος, ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ο Παπαφλέσσας - Ταμουρίδης, είναι μερικοί μόνο από τους εκατοντάδες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μεζούρλο.

Μιλώντας στη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μπροστά στο μνημείο που έχει στηθεί, ο Αγγελος Σίμος, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, επεσήμανε ότι οι εκατοντάδες εκτελεσμένοι στο Μεζούρλο «καταγράφηκαν στην ιστορία σαν ήρωες, σαν μάρτυρες μιας εποχής που σημάδεψε την ιστορία του λαού και του τόπου». Και τόνισε: «Ηταν το τίμημα που πλήρωσαν λαϊκοί αγωνιστές που πάλεψαν για την ανεξαρτησία της χώρας μας από τον ξένο κατακτητή, αλλά που δεν σταμάτησαν εκεί. Προχώρησαν ακόμα παραπέρα. Αγωνίστηκαν για να αποτινάξουν από το σβέρκο και τους ντόπιους δυνάστες. Αμφισβήτησαν την εξουσία και κυριαρχία της αστικής τάξης. Στάθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, διεκδικώντας να χτίσουν μια άλλη κοινωνία».

Αναφερόμενος στην προ ημερών επίσκεψη υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη Μακρόνησο, στο χώρο όπου «σώπαιναν οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι», ο ομιλητής αναρωτήθηκε: «Τι σχέση έχει όμως αυτό το μεγαλείο των κομμουνιστών και των άλλων αγωνιστών με τους υπουργούς, τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τα έχουν δώσει όλα στην αστική τάξη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις; Τι σχέση έχουν τα χιλιάδες παραδείγματα περήφανης στάσης των Μακρονησιωτών και άλλων αγωνιστών με τη μοιρολατρία, το "ρεαλισμό" της υποταγής που κηρύττει η κυβέρνηση της "πρώτη φορά αριστεράς"; Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί οι ήρωες, όπως οι 200 της Καισαριανής, ο Ναπολέων Σουκατζίδης και η στάση τους μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, που αυτές τις μέρες αποτυπώνεται στην ταινία, το "Τελευταίο Σημείωμα", που παίζεται στους κινηματογράφους, με τις "αξίες" του σάπιου και βάρβαρου καπιταλισμού που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ;»

Καταλήγοντας ο Α. Σίμος, υπογράμμισε πως «αποτίνουμε φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες συντρόφους μας εδώ στο Μεζούρλο, όχι γιατί δολοφονήθηκαν, όχι γιατί ήταν Ελληνες, όχι γιατί ήταν συγγενείς μας, αλλά γιατί πάνω απ' όλα αυτά ήταν αταλάντευτοι αγωνιστές στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Γιατί πάνω απ' όλα επέλεξαν να αποτελέσουν προσωπικό παράδειγμα αδιαλλαξίας, ανυποχωρησίας μπροστά στην κοινωνική αδικία, την ταξική εκμετάλλευση. Γιατί η υπόθεση για την οποία έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν, υπερβαίνει προσωπικά και ατομικά συμφέροντα. Υποτάχθηκαν στο συμφέρον, στα καθήκοντα του συλλογικού αγώνα και δεν λύγισαν. Δεν πρόδωσαν αυτή την υπόθεση ούτε μπροστά στο απόσπασμα.

Δίνουμε την υπόσχεση ότι ως ΚΚΕ καθημερινά θα κρατάμε ζωντανό στη μνήμη τον αγώνα τους. Θα αναδεικνύουμε το πόσο σκληρός και δύσκολος είναι αυτός ο αγώνας, μα ταυτόχρονα και την ομορφιά του».

Μετά την ομιλία ακολούθησε θεατρικό αναλόγιο από την ΚΝΕ και έγινε προσκλητήριο νεκρών. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση στεφάνων από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, το παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και την Επιτροπή Ειρήνης, και ενός λεπτού σιγή.