Ο κλάδος των Τροφίμων είναι από τους μεγαλύτερους κλάδους στην Κρήτη. Συνδέεται άμεσα με τον τουρισμό, γι' αυτό και ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων δουλεύουν εποχιακοί, άρα και με τους χειρότερους όρους δουλειάς.

Ετσι, από τη μια, έχουμε να κάνουμε με την εντατικοποίηση της δουλειάς, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, τη μη καταβολή των αδειών λόγω φόρτου εργασίας και, από την άλλη, με τις απολύσεις και την απληρωσιά κατά τη χειμερινή περίοδο, γιατί «έχει πέσει η δουλειά».

Η εκμετάλλευση στις επιχειρήσεις του κλάδου παρουσιάζεται στους εργαζόμενους ως δεδομένη, με το γνωστό επιχείρημα «έτσι είναι παντού», ενώ οι εργαζόμενοι γνωρίζουν από την αρχή ότι οι όροι εργασίας θα είναι ακόμη χειρότεροι και από τους ήδη άθλιους όρους που αναγκάζονται να υπογράψουν πιάνοντας δουλειά.

Ενα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων του κλάδου είναι γυναίκες. Νέες μητέρες που προσπαθούν να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα ευκαιριακά ή και μεγαλύτερες σε ηλικία εργαζόμενες που φοβούνται ότι δεν θα βρουν εύκολα άλλη δουλειά και είναι κατά κανόνα από τα πιο ευάλωτα τμήματα των εργαζομένων. Ζητήματα όπως «να μη μιλήσω γιατί χωρίς αυτό το ελάχιστο μεροκάματο πώς θα έχω ένα πιάτο φαΐ για τα παιδιά μου», «εδώ είμαστε μια οικογένεια, όλοι κάνουμε υποχωρήσεις για το καλό της επιχείρησης», «ξέρω ότι δεν θα μείνω εδώ για πάντα, οπότε τι να παλέψω, αφού θα φύγω», «μην μιλάς γιατί το Ηράκλειο είναι μικρό και δεν θα βρίσκεις μετά δουλειά», είναι αυτά που κυριαρχούν.

Η ίδρυση του κλαδικού Συνδικάτου Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών στο Ηράκλειο ήρθε να δώσει στους εργαζόμενους ένα αποκούμπι, ένα στήριγμα απέναντι στην εκμετάλλευση και την τρομοκρατία.

Από τα πρώτα του κιόλας βήματα, δεν τα δίπλωσε, συγκρούστηκε με μεγάλες επιχειρήσεις όπως η «Σαβοϊδάκης ΑΕ». Η συγκεκριμένη εταιρεία είναι μια από τις μεγαλύτερες στην αρτοποιία και ζαχαροπλαστική, αφού διαθέτει δικό της δίκτυο καταστημάτων, ενώ ταυτόχρονα τροφοδοτεί μια σειρά ξενοδοχεία και εξάγει σε μια σειρά χώρες του εξωτερικού. Η ανάπτυξη της επιχείρησης βέβαια είναι αντιστρόφως ανάλογη των συνθηκών εργασίας που επικρατούν. Η εργοδοσία πρωτοστατεί στην εντατικοποίηση της δουλειάς, με χιλιάδες απλήρωτες υπερωρίες, ενώ η τρομοκρατία επικρατεί σε κάθε πόστο.

Στις πρώτες εξορμήσεις του Συνδικάτου υπήρχε άγνοια από την πλευρά των εργαζομένων, κυριαρχούσε η αντίληψη ότι «έτσι ήταν πάντα εδώ», «πολλοί προσπάθησαν να αλλάξουν την κατάσταση αλλά κανείς δεν τα κατάφερε». Οι αντιλήψεις αυτές όμως συνυπήρχαν και με μια συμφωνία σε γενικό επίπεδο ότι «δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει».

Τη γενική αυτή συμφωνία ήρθε να γονιμοποιήσει η ίδρυση κλαδικού Συνδικάτου στο νομό, προβάλλοντας την ανάγκη οι εργαζόμενοι να παλεύουν οργανωμένα και συλλογικά και όχι ο καθένας μόνος του.

Από τους πρώτους κιόλας μήνες και παρά τον αρχικό δισταγμό, μέσα από τη συστηματική παρέμβαση, προέκυψαν άμεσα εγγραφές στο Συνδικάτο από τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Στις εκλογές του κλαδικού Συνδικάτου οι εργαζόμενοι εξέλεξαν στο Διοικητικό Συμβούλιο εργαζόμενη μέσα από την εταιρεία.

Ολα τα παραπάνω προκάλεσαν την αντίδραση της εργοδοσίας, που έδειξε αμέσως τα δόντια της. Ξεκίνησε τις απειλές προς τους εργαζόμενους ότι «όποιος υπογράφει την αίτηση εγγραφής στο Συνδικάτο, θα απολύεται και θα του κάνει μήνυση», ότι «η εργαζόμενη που πρωτοστατεί μαχαιρώνει πισώπλατα την εταιρεία και τους συναδέλφους της».

Αποκορύφωμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας ήταν η παράνομη απόλυση της εκλεγμένης εργαζόμενης, όπως και το μάζεμα υπογραφών μέσω των υπευθύνων προσωπικού σε ένα κείμενο που απευθυνόμενο στο Συνδικάτο έλεγε ότι... οι εργαζόμενοι στην εταιρεία είναι «μια οικογένεια» και «δεν θέλουν τη στήριξη του Συνδικάτου».

Το κλαδικό Συνδικάτο δεν τα «δίπλωσε» ούτε αυτήν τη φορά: Απάντησε με κινητοποιήσεις έξω από τα καταστήματα και με παρέμβαση στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία μάλιστα είχε ως αποτέλεσμα να εξοφληθούν οι μισθοί και να καταβληθεί το επίδομα αδείας του προηγούμενου χρόνου. Σημαντική ήταν η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από σωματεία και φορείς από το νομό και το υπόλοιπο νησί, καθώς και από όλη τη χώρα.

Σήμερα η εταιρεία, την ίδια στιγμή που έχει κάνει μήνυση στο Συνδικάτο για συκοφαντική δυσφήμιση, συνεχίζει να χρωστάει άδειες, επιδόματα και να καθυστερεί τους μισθούς. Στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση που κάλεσε το υπουργείο Εργασίας, αρνήθηκε να παραβρεθεί, ενώ παρά το γεγονός ότι η απόλυση έχει κριθεί παράνομη, δεν δέχεται να την ανακαλέσει, προκειμένου να μη σηκώσουν κεφάλι και οι υπόλοιποι συνάδελφοι.

Είναι σημαντικό ότι παρά την ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, οι εξορμήσεις του Συνδικάτου έξω από το εργοστάσιο και τα καταστήματα της επιχείρησης γίνονται μέσα σε θετικό κλίμα από τους εργαζόμενους, το κύρος του Συνδικάτου είναι ενισχυμένο, ενώ εργαζόμενοι της επιχείρησης φροντίζουν να διατηρούν την επαφή τους με αυτό.

Προκύπτει η ανάγκη σήμερα περισσότερο από ποτέ οι εργαζόμενοι να οργανώσουν τη δράση τους μέσα από το Συνδικάτο και να γίνουν οι ίδιοι το αυτί και το μάτι του μέσα στο χώρο δουλειάς, ενάντια στην τρομοκρατία και την εκμετάλλευση. Αυτό είναι το μόνο που τρομάζει την εργοδοσία, αυτό είναι που αντιπαλεύει με κάθε τρόπο. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το Συνδικάτο θα κλιμακώσει τη δράση του απέναντι στην εκβιαστική απόλυση, με στόχο να μπουν περισσότεροι συνάδελφοι στη μάχη.

Η πείρα από τη συγκεκριμένη επιχείρηση είναι μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα των μέτρων καταστολής που παίρνει η εργοδοσία στους χώρους δουλειάς, προκειμένου να χτυπηθεί η οργάνωση των εργατών. Ερχεται και δένει με το νέο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα. Οι εργοδότες παίρνουν όλα εκείνα τα μέτρα προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν χωρίς να σηκώνουν κεφάλι.

Το επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο της γενικότερης μάχης που δίνει και η Ομοσπονδία για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο, το Συνδικάτο έχει στόχο κανένας εργαζόμενος στο νομό και κυρίως σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, όπου η εκμετάλλευση «χτυπάει κόκκινο», να μη μείνει μόνος του. Ο καθένας μπορεί να διακρίνει τη δύναμη που έχει στα χέρια του, αφού ο ίδιος κινεί την παραγωγή. Το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσει πόσο πολλαπλάσια μπορεί να γίνει η δύναμη αυτή αν ενωθεί με αυτή του συναδέλφου του στο ίδιο πόστο, στο εργοστάσιο, στον κλάδο.

Το πρώτο καθήκον, λοιπόν, είναι να στηρίξουμε όσους έχουν κάνει το βήμα να μπουν στο Συνδικάτο, να βοηθήσουν και τους υπόλοιπους να βγάλουν συμπεράσματα και να σπάσουν το φόβο. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας έξω από την πύλη του εργοστασίου, μέσα στους χώρους δουλειάς, με Γενικές Συνελεύσεις και κινητοποιήσεις για αυξήσεις στους μισθούς, για άμεση καταβολή των δεδουλευμένων και των αδειών που δικαιούνται οι εργαζόμενοι, για να μπει τέλος στην εντατικοποίηση της δουλειάς και στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Από την Πέμπτη 1η Μάρτη ξεκινά εκ νέου τη λειτουργία του το διαδικτυακό ραδιόφωνο του ΠΑΜΕ, δίνοντας φωνή σε Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Το πρόγραμμα του ραδιοφώνου μπορούν να παρακολουθούν οι εργαζόμενοι μέσα από την ιστοσελίδα του ΠΑΜΕ (www.pamehellas.gr).

«Το εργατικό ραδιόφωνο αποκτάει ''σάρκα και οστά'' με νέο πρόγραμμα, με εκπομπές συνδικάτων αλλά και θεματικές, πολιτιστικές, ενημερωτικές εκπομπές, με ανταποκρίσεις και συνεντεύξεις απ' όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό», αναφέρει σε σχετικό δελτίο Τύπου το ΠΑΜΕ. Οπως επισημαίνει, «εργατοϋπάλληλοι, άνεργοι, νέες και νέοι θα μπορούν να ενημερώνουν, μέσα από τις εκπομπές του web radio, για τις εξελίξεις στους χώρους δουλειάς και τις κινητοποιήσεις σε μια σειρά από κλάδους, να αναδεικνύουν τις δραστηριότητές τους, να συζητούν για τις εξελίξεις, για κάθε μικρό και μεγάλο γεγονός που προκύπτει».

Το ΠΑΜΕ καλεί, τέλος, τα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων σε κάθε κλάδο και πόλη «να συμβάλουν στη νέα προσπάθεια, να προπαγανδίσουν σε όλους τους κλάδους την έναρξη του διαδικτυακού ραδιοφώνου, ώστε η ταξική φωνή να φτάσει σε κάθε εργατικό σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς».