«Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών χωρών, με τις συμφωνίες τις οποίες έχει υπογράψει και εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση (Συνεταιρισμός Ειρήνης, Σύμφωνο Σταθερότητας, Σένγκεν) και χρησιμοποιείται σαν ορμητήριο κατά των γειτονικών χωρών», καταγγέλλουν, με ψήφισμά της συνέλευσής τους που έγινε στις 4.4.2001, οι Μακρονησιώτες (ΠΕΚΑΜ) και το οποίο εγκρίθηκε, σχεδόν, ομόφωνα (πλην ενός).

Οι αγωνιστές της Μακρονήσου καταγγέλλουν ακόμα, στο ψήφισμά τους, τη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση και τους Αμερικάνους, για τη σύλληψη του Προέδρου Μιλόσεβιτς, στον οποίο εκφράζουν και τη συμπαράστασή τους. Ακόμα καταδικάζουν τις πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγονται στην ΠΓΔΜ και που οδηγούν σε γενίκευση του πολέμου στα Βαλκάνια.

Επισημαίνεται, ακόμη, ότι η προώθηση του «τρομονόμου» στη Βουλή, σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και τον περιορισμό των συνδικαλιστικών ελευθεριών, μας προειδοποιεί ότι θα ακολουθήσουν και άλλα χειρότερα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων των λαϊκών στρωμάτων. Η δίωξη του Γ. Μανουσογιαννάκη, προέδρου του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού σωματείου «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», είναι προμήνυμα ότι έρχονται χειρότερα...

Κλείνοντας το ψήφισμά τους, οι Μακρονησιώτες καλούν όλους τους αγωνιστές, όλο τον εργαζόμενο προοδευτικό λαό, να προχωρήσουν ενωμένοι στην οικοδόμηση του πατριωτικού λαϊκού μετώπου, ώστε, δυνατό και μαζικό, να μπορέσει ν' αντιπαλέψει την πολιτική του δικομματισμού και της εξάρτησης και να την ανατρέψει.

Τα μέλη της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου - ΠΕΚΑΜ - στην εκλογοαπολογιστική Συνέλευση που έγινε στην αίθουσα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, εξέλεξαν τους παρακάτω αγωνιστές για το Διοικητικό Συμβούλιο: Κώστας Κορτζίδης, Νίκος Αμπατιέλος, Ανθούλα Κακουλίδου, Νίκος Καφαντάρης, Γιάννης Επιτρόπου, Αντώνης Σωτηρόπουλος, Θανάσης Τσουκνίδας, Κομνάς Αλεξάνδρου, Βασίλης Λασκαρίδης.

Στις 28 Οκτώβρη 2000 έφυγε από τη ζωή ο Σαλβατόρ ΚΟΕΝ (Σωτήρης). Γεννήθηκε στο Βόλο στις 28 Οκτώβρη 1921. Μόλις κηρύχτηκε ο πόλεμος, κατατάχτηκε για εθελοντική υπηρεσία. Την ημέρα του μεγάλου συλλαλητηρίου στην πλατεία Ελευθερίας, για να μην κατέβουν οι Βούλγαροι και να μην επιστρατευτούν τα Ελληνόπουλα, ήταν από τους πρωτεργάτες. Αναγκάστηκε να φύγει από το Βόλο, κυνηγημένος από τους φασίστες Ιταλούς, παίρνοντας μόνο μαζί του, λίγα ρούχα και ένα αγγλοελληνικό λεξικό. Ανήκε, πλέον, στην ΕΠΟΝ. Τέλη του 1943, τραυματίας στο πόδι φθάνει στην Ηπειρο, πεζοπορώντας από την Κερασιά Πηλίου, όπου ήταν η έδρα του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Μέχρι την απελευθέρωση ήταν μέλος του μικρού Επιτελείου του Συντάγματος.

Τον Δεκέμβρη του 1944 κατέβηκε στο Βόλο και από εκεί ξεκίνησε με τους συντρόφους του για την Αθήνα. Δεν έλαβε μέρος στο Κίνημα και επέστρεψε στην Αγιά Λάρισας, όπου βρισκόταν η έδρα του Συντάγματος της Ελεύθερης Ελλάδας. Στο Βόλο ήδη υπήρχαν Αγγλοι, στρατός και χιλιάδες καταδιωκόμενοι από την υπόλοιπη Ελλάδα, «μαντρωμένοι» σαν εχθροί της χώρας (πρώην ΕΛΑΣίτες, ΕΠΟΝίτες, ΕΑΜίτες). Αφού κατέθεσε τα όπλα μαζί με άλλους συναγωνιστές του, επέστρεψε στο Βόλο, όπου και άρχισε ο διωγμός του. Στο δρόμο για την Αγριά τον κατέβασαν από το φορτηγό για να τον τουφεκίσουν. Γλίτωσε από το θάνατο χάρη στη μεσολάβηση ενός κρατουμένου στο βουνό. Ηρθε στην Αθήνα όπου εξακολουθούσε η παρακολούθηση έως την ημέρα που τους έστειλαν από τους πρώτους στην Ψυττάλεια και από κει στην Ικαρία.

Επέστρεψε στην Αθήνα, αρχές 1948, χάρη σε ενέργειες φίλων, για να ξανασυλληφθεί και φυλακιστεί με την κατηγορία της συνωμοσίας εναντίον του καθεστώτος σαν μέλος της περιβόητης 3ης Αχτίδας. Καταδικάστηκε σε θάνατο με μειοψηφία. Στη δίκη αυτή ουδείς καταδικάστηκε παμψηφεί, ουδείς εξετελέσθη. Ο πρόεδρος του Στρατοδικείου, αμέσως μετά, παραιτήθηκε.

Πέρασε από τις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας, Κέρκυρας, Ζακύνθου, Γιούρα, Αμφισσας και Βούρλων.

Το 1952 με έφεση, η ποινή του μετατράπηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη. Αποφασίστηκε και επιδιώχτηκε η απέλασή του ως ανεπιθύμητου, έτσι απελάθηκε μαζί με άλλους ομόθρησκούς του το 1953. Οδηγήθηκε δέσμιος ως τα ελληνικά χωρικά ύδατα.

Στο Ισραήλ, πιστός στις ιδέες του, έγινε μέλος του ΚΚΙ και από τις γραμμές του αγωνιζόταν πάντα. Μέχρι την τελευταία του στιγμή, ήταν πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών και τιμήθηκε από τη διεύθυνση της εργασίας του, τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών και Συνταξιούχων και το Στρατό για το ήθος του, καθώς και από το ΚΚΙ.

Στο μνημόσυνό του ακούστηκαν έπαινοι από όλους και από το ΚΚΙ, ο γραμματέας του οποίου είναι Αραβας.

Ο Σαλβατόρ - Σωτήρης Κοέν ας είναι για τους νεότερους ένα λαμπρό παράδειγμα τίμιου και γενναίου αγωνιστή, που ετίμησε τα ιδανικά του Σοσιαλισμού, της Αλληλεγγύης των λαών και του Προλεταριακού Διεθνισμού. Δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Απόδοση:

Αφιερωμένο στα 180 χρόνια της 25ης Μαρτίου 1821 και στα 58 της 23ης Φλεβάρη 1943 -ίδρυση ΕΠΟΝ- κυκλοφόρησε το τρίμηνο(Γενάρης - Μάρτης 2001) τεύχος του περιοδικού της ΠΕΑΕΑ, «Εθνική Αντίσταση».

Στις σελίδες του, δημοσιεύονται οι θέσεις της ΠΕΑΕΑ για τα 60 χρόνια του ΕΑΜ και τα 55 χρόνια του ΔΣΕ. Αφιέρωμα του Β. Βενετσανόπουλου, «Πώς οργανώθηκε ο Εμφύλιος Πόλεμος». Από τα επετειακά, της Α. Ράλλη: «180 χρόνια απ' την επανάσταση του 1821», Σ. Διλιντά: «Κάτω η πολιτική επιστράτευση - 58 χρόνια μετά», Δ. Βάτσικα: «Ρήγας Φεραίος - 203 χρόνια από τη δολοφονία του» κ.ά.

Ακόμα δημοσιεύονται: Πολιτική ανάλυση του Η. Γεωργόπουλου: «Οι αμερικανονατοϊκοί ακόμα σκοτώνουν». Γνώμες, Β. Κούκου: «Λίβανος και Καζέρτα». Διεθνή, Ν. Τερζόγλου: «Οι βαλκανικοί λαοί κατά των ιμπεριαλιστών». Συνέντευξη του Δ. Χαλιβελάκη με την Πέπη Δαράκη.

Περιέχονται επίσης, Αναμνήσεις - Χρονικά: Ζ. Ζώκα, «Σχολή Αξιωματικών ΔΣΕ. Ελ. Γεωργίου, «Αγώνας κατά των ναζί». Λ. Μακαρόνα, «Η μάχη του θερισμού στα Πιέρια». Γ. Καμπουρογιάννη, «Ενας σιδηροδρομικός θυμάται». Θ. Κοΐνη, «Η ναυτική τραγωδία με το "Χειμάρα". Δ, Σουρή(Π.Τιφύλλη), «Το Τσιρίγο στους εθνικούς αγώνες». Δ. Μαυραγάνη, «Η εκτέλεση των 11 στ' Ανάπλι» κ.ά.