Ο Ρόναλντ Ρίγκαν ονειρευόταν την υλοποίηση του σχεδίου «Πόλεμος των Αστρων» ως μοναδική ασπίδα απέναντι σε μία επίθεση από την ΕΣΣΔ. Οταν η «απειλή» έπαψε να υφίσταται, μία νέα έπρεπε να εφευρεθεί, καθώς ο κίνδυνος να παραμείνουν τα νέα όπλα στις αποθήκες των αμερικανικών στρατιωτικών βιομηχανιών έγινε κάτι παραπάνω από ορατός.

Τότε κατασκευάστηκε η απειλή του Ιράκ. Οταν το Ιράκ, «γονυπετές» και υποθηκευμένο για το μέλλον, έπαψε πια να αποτελεί απειλή, έπρεπε να εφευρεθούν άλλοι. Τα Βαλκάνια ήταν ένας στόχος, αλλά ακόμη προτιμότερος για την «αγορά» η Λαϊκή Δημοκρατική της Κορέας. Ομως, η δημαγωγία της δημιουργίας ενός «οχυρωμένου κάστρου του δημοκρατικού κόσμου απέναντι στην απειλή της ΛΔ Κορέας», σε αυτή την περίπτωση έπεσε στο κενό.

Αραγε, ποια χώρα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτούς τους στόχους; Ποια άλλη από την Κίνα; Μεγάλη, ανερχόμενη και με άπειρες δυνατότητες. Η δημαγωγία αρχίζει σιγά - σιγά, με τον υπουργό Αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ να δηλώνει ότι οι ΗΠΑ, αλλά και οι σύμμαχοί της χρειάζονται να επανεξετάσουν την αμυντική θωράκισή τους, αλλά και να θέσουν σε εφαρμογή την αντιπυραυλική ασπίδα για να αντιμετωπίσουν την απειλή ...«των επιθέσεων με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, που θα φέρουν πυρηνικά όπλα». Πιθανός τόπος εκτόξευσης αυτών των πυραύλων; Η Απω Ανατολή ...έτσι γενικά και αόριστα. Λες και κανείς δεν ξέρει ποιες είναι οι χώρες που έχουν στην κατοχή ανάλογα οπλικά συστήματα. Το τελευταίο επεισόδιο, με τη σύγκρουση του αμερικανικού κατασκοπευτικού και του κινεζικού μαχητικού, έδειξε ότι τα αμερικάνικα αυτά «παιχνιδάκια» φέρνουν την οικουμένη πολύ κοντά σε έναν τεράστιο κίνδυνο...

Συγκρότησε μία «αστυνομική δύναμη» 50.000 ανδρών. Εχρισε το γερμανικό μάρκο ως επίσημο νόμισμα του Μαυροβουνίου, επιβάλλοντας πρόστιμα σε όποιους επιμένουν να χρησιμοποιούν το γιουγκοσλαβικό δηνάριο... «Ιδιωτικοποιεί» τις κρατικές επιχειρήσεις, πουλώντας τες σε ομάδες ξένων συμφερόντων -με μία ιδιαίτερη προτίμηση προς τη ...Γερμανία - έναντι πινακίου φακής. Ετοιμάζει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου μετά τις γενικές εκλογές, που θα γίνουν σε περίπου δύο βδομάδες, και έπειτα ...μας πληροφορεί (συνέβη χτες μιλώντας σε στελέχη της παράταξής του...) πως «χωρίς καμία προσωπική ενοχή... η ΟΔ Γιουγκοσλαβίας δεν υπάρχει πια»! Ο λόγος για τον Πρόεδρο του Μαυροβουνίου, Μίλο Τζουκάνοβιτς, που δεν έχει αφήσει τρόπο για τρόπο, και δρόμο για δρόμο για να χαράξει το αβέβαιο μέλλον της Ποντγκόριτσα προς το μονοπάτι της «ανεξαρτησίας»... με την υποστήριξη, εννοείται, γερμανόφωνων και αμερικανόφωνων «φίλων»... Ομως, με τέτοιους «φίλους», πώς να νιώσει πλέον ...«ενοχές»;

Ακούγεται - όχι μόνο από κυβερνητικούς παράγοντες, αλλά και από τοπικούς «αρμόδιους» - η απειλή ότι θα τιμωρηθούν με πρόστιμο όσοι αγρότες της Θεσσαλίας δεν κάνουν φέτος «αιματηρή οικονομία» στο νερό που χρησιμοποιούν για άρδευση. Είναι λογικό, σε μια χρονιά έντονης λειψυδρίας όπως η φετινή, να επικρατήσει «πνεύμα λιτότητας» στο νερό. Ομως, αυτή η συμπεριφορά πρέπει ν' αποτελεί συνειδητή επιλογή κι όχι να επιβάλλεται διά της απειλής προστίμων. Αλλωστε, οι αγρότες δεν έχουν κανένα λόγο να σπαταλούν ασκόπως το νερό. Δεν μπορούν, όμως, ν' αφήσουν τα χωράφια τους απότιστα, γιατί έτσι δε θα πάρουν σοδειά και δε θα 'χουν το παραμικρό εισόδημα να ζήσουν τις οικογένειές τους. Και βεβαίως, δεν είναι σωστό και δίκαιο να πληρώσουν το «μάρμαρο» της λειψυδρίας οι αγρότες, ενώ φταίχτης είναι η κυβέρνηση, που δεν εφαρμόζει μια πολιτική ορθολογικής αξιοποίησης των υδάτινων πόρων της χώρας μας.

Οσο τον κάθε

μασκαρά

περνάμε

για «σωτήρα»,

σταλιά

δε θα αλλάξουμε

του τόπου μας

τη μοίρα,

όσο του κάθε

ψευταρά

δε βλέπουμε

τη μάσκα,

δε θα φανεί

για το λαό

ανάσταση

και Πάσχα!

*

Οσο «μεσσίες»

ψάχνουμε

να βρούμε

σαν κρετίνοι,

τα «ωσαννά»

στον «εκλεκτό»

θα γίνοντ' όλα

θρήνοι

κι αλίμονο,

θα έχουμε

κι εμείς

και η Ελλάδα

μια θλιβερή

κι ατέλειωτή

Μεγαλοεβδομάδα!