Ο Ρόναλντ Ρίγκαν ονειρευόταν την υλοποίηση του σχεδίου «Πόλεμος των Αστρων» ως μοναδική ασπίδα απέναντι σε μία επίθεση από την ΕΣΣΔ. Οταν η «απειλή» έπαψε να υφίσταται, μία νέα έπρεπε να εφευρεθεί, καθώς ο κίνδυνος να παραμείνουν τα νέα όπλα στις αποθήκες των αμερικανικών στρατιωτικών βιομηχανιών έγινε κάτι παραπάνω από ορατός.

Τότε κατασκευάστηκε η απειλή του Ιράκ. Οταν το Ιράκ, «γονυπετές» και υποθηκευμένο για το μέλλον, έπαψε πια να αποτελεί απειλή, έπρεπε να εφευρεθούν άλλοι. Τα Βαλκάνια ήταν ένας στόχος, αλλά ακόμη προτιμότερος για την «αγορά» η Λαϊκή Δημοκρατική της Κορέας. Ομως, η δημαγωγία της δημιουργίας ενός «οχυρωμένου κάστρου του δημοκρατικού κόσμου απέναντι στην απειλή της ΛΔ Κορέας», σε αυτή την περίπτωση έπεσε στο κενό.

Αραγε, ποια χώρα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτούς τους στόχους; Ποια άλλη από την Κίνα; Μεγάλη, ανερχόμενη και με άπειρες δυνατότητες. Η δημαγωγία αρχίζει σιγά - σιγά, με τον υπουργό Αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ να δηλώνει ότι οι ΗΠΑ, αλλά και οι σύμμαχοί της χρειάζονται να επανεξετάσουν την αμυντική θωράκισή τους, αλλά και να θέσουν σε εφαρμογή την αντιπυραυλική ασπίδα για να αντιμετωπίσουν την απειλή ...«των επιθέσεων με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, που θα φέρουν πυρηνικά όπλα». Πιθανός τόπος εκτόξευσης αυτών των πυραύλων; Η Απω Ανατολή ...έτσι γενικά και αόριστα. Λες και κανείς δεν ξέρει ποιες είναι οι χώρες που έχουν στην κατοχή ανάλογα οπλικά συστήματα. Το τελευταίο επεισόδιο, με τη σύγκρουση του αμερικανικού κατασκοπευτικού και του κινεζικού μαχητικού, έδειξε ότι τα αμερικάνικα αυτά «παιχνιδάκια» φέρνουν την οικουμένη πολύ κοντά σε έναν τεράστιο κίνδυνο...