Οσο περνάνε οι μέρες, τόσο περισσότερο γίνεται ολοφάνερη η απάτη της κυβέρνησης, ότι, τάχα, εξοικονομεί κονδύλια από αλλού, για να τα διαθέσει στην «κοινωνική πολιτική». Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Θα πέσει τσεκούρι και μάλιστα άγριο στις κοινωνικές δαπάνες, προκειμένου να εξυπηρετηθούν σίγουρα και ολοένα αυξανόμενα τα κέρδη των πολυεθνικών. Αψευδής μάρτυρας αποτελεί το γεγονός ότι, βάσει του Συμφώνου Σταθερότητας που ισχύει για τα κράτη της ευρωζώνης, η κυβέρνηση πρέπει να περιορίσει με συγκεκριμένα μέτρα το δημόσιο χρέος κατά 16 ποσοστιαίες μονάδες ως προς το ΑΕΠ (από περίπου 100% σήμερα σε 84% το 2004), πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να μειωθεί κατά 6,4 τρισεκατομμύρια δραχμές μέσα σε τέσσερα χρόνια! Και μόνο αυτό το στοιχείο είναι αρκετό για να καταδείξει ότι το 1,5 τρισ. δρχ., που ισχυρίζεται ο Γ. Παπαντωνίου ότι θα εξοικονομήσει από το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και ό,τι άλλο μπορεί να περικόψει, από την προείσπραξη μελλοντικών εσόδων του δημοσίου από κρατικά λαχεία, Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας κ.ο.κ., δε φτάνει ούτε για να καλυφθεί το μισό του δημόσιου χρέους. Αρα, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση θα στραφεί στο άρμεγμα της «ιερής αγελάδας», των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο όποιος εθελοτυφλεί δεν μπορεί να διακρίνει ότι αν δε συγκροτηθεί το Μέτωπο αγώνα και ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, το χάσμα των κοινωνικών ανισοτήτων θα έχει μεγαλώσει τόσο πολύ, ώστε θα «ρουφήξει» μεγάλα τμήματα του λαϊκών μαζών.