Η Νατάσσα Μποφίλιου ήταν παρούσα για άλλη μια χρονιά στο Φεστιβάλ, στην τελευταία συναυλία του σχήματός της για φέτος το καλοκαίρι, που και εκ μέρους του δήλωσε «είναι τιμή μας που είμαστε εδώ σήμερα». Με τη σεμνότητα που τη διακρίνει, βγαίνοντας στη σκηνή είπε ότι σκέφτηκε τι μπορεί να πει ένας άνθρωπος που γράφει μουσική σε μια τέτοια μέρα... 100 χρόνια αγώνες... 5 χρόνια και δύο μέρες από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα... τόσα χρόνια μέσα στην ίδια πικρή εποχή... Κι επέλεξε για όλα αυτά να μιλήσει με τους στίχους του τραγουδιού της «Αντιγόνη», γιατί... «αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους και η εποχή κομπάρσους δε σηκώνει»!

Ο Θέμης Καραμουρατίδης (συνθέτης και σταθερός συνεργάτης της Νατάσσας Μποφίλιου, μαζί με τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο στους στίχους) ερμήνευσε επίσης δυο δικά του τραγούδια. Το γνωστό κι αγαπημένο τραγούδι της, «Βαβέλ», που δηλώνει ότι «η σιωπή μας είναι τραύμα πια», το αφιέρωσε στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, με τον οποίο είχαν την ευκαιρία να χαιρετηθούν και να συνομιλήσουν πριν από την έναρξη της συναυλίας.

Μετά τη συναυλία η Νατάσσα Μποφίλιου δήλωσε στο μικρόφωνο του «902.gr»: «Είναι πολύ συγκινητικό για μένα και πάρα πολύ τιμητικό ότι βρίσκομαι εδώ σήμερα και εγώ και οι συνεργάτες μου. Νομίζω πως είναι μια πολύ σημαντική στιγμή αυτή και για μας».

Το δικό του ξεχωριστό χρώμα στην πρώτη μέρα του Φεστιβάλ έδωσε ο Παντελής Θαλασσινός, με τη συναυλία του στη Λαϊκή Σκηνή, ο χώρος της οποίας κατακλύστηκε από τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό πως με την έναρξη της συναυλίας γέμισαν και τα όποια τελευταία άδεια τραπέζια και καθίσματα. Ο Π. Θαλασσινός, αφού καλωσόρισε τους παραβρισκόμενους στο χώρο του Φεστιβάλ, ξεκίνησε τη συναυλία του εν μέσω χειροκροτημάτων. Τα πρώτα τραγούδια του καλλιτέχνη αποτέλεσαν το... εισιτήριο, ώστε οι θεατές να «ταξιδέψουν» σε ένα υπέροχο μελωδικό ταξίδι. Σιγά - σιγά, όσο η ώρα περνούσε, η ατμόσφαιρα έγινε πιο ζεστή, με τον κόσμο σιγά - σιγά να παίρνει πιο ενεργό ρόλο και να σιγοτραγουδά τα αγαπημένα τραγούδια του καλλιτέχνη. Οι ρυθμοί ανέβηκαν, με τα... «σμυρναίικα τραγούδια» και τα «χιώτικα καράβια» να δίνουν το σύνθημα να αρχίσει ο χορός και τον κόσμο να γίνεται μια μεγάλη παρέα τόσο μπροστά στη σκηνή όσο και ανάμεσα στα τραπέζια, χορεύοντας και τραγουδώντας μέχρι το τέλος της συναυλίας.

Σε ηπειρώτικους ρυθμούς έκλεισε το πρόγραμμα της Λαϊκής Σκηνής την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ 100 χρόνια ΚΚΕ - 50 χρόνια ΚΝΕ, αφού το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά και τα τραγούδια του Γιάννη Λίτσια ήταν η αφορμή να στηθεί ένα ανεπανάληπτο ηπειρώτικο γλέντι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κόσμος που βρισκόταν στα τραπεζάκια της Λαϊκής Σκηνής δεν χρειάστηκε παρά μόνο λίγα λεπτά στο άκουσμα του κλαρίνου και των πρώτων τραγουδιών προκειμένου να σηκωθεί από τα τραπέζια, να βρεθεί στο χώρο μπροστά στη Σκηνή και να χορέψει στα βήματα των ηπειρώτικων τραγουδιών.

Με ένα κόκκινο καπνογόνο υποδέχτηκε το κοινό της Νεανικής Σκηνής τους «Φρανκ» και «Σφάλμα», που τραγούδησαν οργισμένα για τα «παρατημένα παιδιά, που ζουν λερωμένα στους δρόμους» και όσους υπηρετούν το σύστημα που «στόχο έχουν το μυαλό του θεατή», προτείνοντας και προτρέποντας όλους να ακολουθήσουν το παράδειγμα του στιχουργού, που όπως είπε: «Κρατιέμαι από το Κόμμα μου, τον δρόμο μου μη χάνω».

«Φωτιά στα προάστια» έβαλαν στη συνέχεια οι «Rebellion Connexion», τραγουδώντας για τα παιδιά των Δυτικών Προαστίων, ενώ το αγαπημένο «Carthago Delenda est» ξεσήκωσε το νεανικό κοινό, που «σκέπασε» τα λόγια του συγκροτήματος με το σύνθημα «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο καπιταλισμός».

Η χιπ - χοπ συναυλία έκλεισε με το σουηδικό συγκρότημα «Nittonsjutton», που ήρθε στη χώρα μας αποκλειστικά για να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

100 χρόνια ΚΚΕ - 50 χρόνια ΚΝΕ. Πάμε να το κάνουμε μια συναυλία που να αξίζει... Ετσι ξεκίνησε η συναυλία των Kollektiva, που ξεσήκωσαν στη Σκηνή του Μαθητικού Στεκιού.

Το γνώριμο και αγαπημένο στο κοινό του Φεστιβάλ συγκρότημα για μία ακόμα φορά έδωσε μία δυνατή συναυλία, ερμηνεύοντας δικά τους τραγούδια, με το κοινό να επαναλαμβάνει τους στίχους τού «Φώναξε» για το «θάνατο που αυτή τη φορά πάει διακοπές στη Μεσόγειο», το «Δρόμο» και άλλες δημιουργίες τους. Αλλά και διασκευές, με μία αναφορά στο εργατικό, προοδευτικό τραγούδι, τη μουσική ενάντια στον πόλεμο, με μελωδίες όπως «Μικρόκοσμος», «Bandiera Rossa - Bella ciao», «Which side are you on», «Killing in the name of...», που «έβαλαν φωτιά» στη Μαθητική Σκηνή...

Ο πολυταξιδεμένος και χιλιοτραγουδισμένος λόγος του δικού μας Λόρκα ανοίγει την αυλαία στη Λαϊκή Σκηνή. Εργο ανθεκτικό, μεταφρασμένο από σπουδαίους δημιουργούς, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Γκάτσος κ.ά.

Στη σκηνή η Καλλιόπη Βέττα μαζί με τον συνθέτη και καταξιωμένο κιθαρίστα Μανώλη Ανδρουλιδάκη. Κοντά τους οι Κουιντέτο L' anima, παρουσιάζουν το αφιέρωμα στον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Ολόκληρο το έργο του «Romancero Gitano» σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Τραγούδια από τον κύκλο «Αχ Ερωτα» σε μουσική του Χρήστου Λεοντή. «Το δέντρο F. G. Lorca», ένα λιόδεντρο με βαθιά ρίζα στο ματωμένο χώμα της ισπανικής υπαίθρου. Ποιήματα μελοποιημένα από τον ίδιο τον ποιητή. Οι στίχοι του μαχαίρι και βάλσαμο.

Στις αρχές του 1936, τα σύννεφα του φασισμού πυκνώνουν πάνω από την Ισπανία. Οι φίλοι του συμβουλεύουν τον ποιητή, που ήταν ανοιχτά ενάντια στους φασίστες, να μην πάει στη Γρανάδα. Στις 19 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, στο χωριό Βιθνάρ, ο Λόρκα βρίσκει τραγικό θάνατο από τους φαλαγγίτες του δικτάτορα Φράνκο.

«Ο λόγος του Λόρκα εμπνέεται από τις αξίες της ελευθερίας, της αγάπης για τη ζωή, της ανεξαρτησίας. Σας ευχαριστούμε όλους. Ευχαριστούμε την ΚΝΕ», λέει ανάμεσα στα έργα η Καλλιόπη Βέττα.

Ακολουθεί το ομώνυμο έργο «Un arbol llamado Lorca» σε μουσική του Μανώλη Ανδρουλιδάκη και ποίηση του Χιλιανού Χάιμε Σβαρτς: «Πέθανε ο Λόρκα. Τον σκότωσαν άγρια θηρία. Ολος ο λαός τον κλαίει. Να παίξουν τσιγγάνικες κιθάρες. Να χορέψουμε φλαμένγκο. Δεν πέθανε ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ»...

Οποιος πιστεύει ότι τα γνήσια παραδοσιακά τραγούδια δεν συγκινούν τους νεότερους, ήρθε η Γιώτα Βέη χτες το βράδυ στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ για να τους διαψεύσει - για μια ακόμα φορά.

Οι μουσικοί που τη συνόδευαν ξεκίνησαν, πριν εμφανιστεί η ίδια, με ένα ορχηστρικό κομμάτι - την «Ομορφούλα» - πριν στη σκηνή εμφανιστεί η Γιώτα Βέη. Χαιρέτησε τον κόσμο λέγοντας «ξανά κοντά σας» και στη συνέχεια ενημέρωσε ότι θα ξεκινήσει με ένα «αργό της Ανατολικής Ρωμυλίας»...

Δεν είχαν περάσει δύο λεπτά όταν οι πρώτοι δέκα - δεκαπέντε που σηκώθηκαν γίνουν εκατοντάδες και ο κύκλος συνεχίσει να μεγαλώνει με συρτούς και αντικριστούς από τη Μακεδονία και τη Θράκη. «Είστε μυημένοι βλέπω», παρατήρησε η Γ. Βέη πριν πει «μερικά τσαμικάκια» και οι χορευτές γίνανε ακόμα περισσότεροι μέχρι και το τελευταίο τραγούδι.

Χτες αργά το βράδυ τη σκυτάλη στην Κεντρική Σκηνή πήραν τρεις σύγχρονες γυναικείες φωνές, η Μελίνα Κανά, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και Γιώτα Νέγκα, για ένα μοναδικό αφιέρωμα σε τρεις μεγάλες κυρίες του λαϊκού μας τραγουδιού, την Σωτηρία Μπέλλου, την Βίκυ Μοσχολιού και την Πόλυ Πάνου.