Ο πολυταξιδεμένος και χιλιοτραγουδισμένος λόγος του δικού μας Λόρκα ανοίγει την αυλαία στη Λαϊκή Σκηνή. Εργο ανθεκτικό, μεταφρασμένο από σπουδαίους δημιουργούς, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Γκάτσος κ.ά.

Στη σκηνή η Καλλιόπη Βέττα μαζί με τον συνθέτη και καταξιωμένο κιθαρίστα Μανώλη Ανδρουλιδάκη. Κοντά τους οι Κουιντέτο L' anima, παρουσιάζουν το αφιέρωμα στον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Ολόκληρο το έργο του «Romancero Gitano» σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Τραγούδια από τον κύκλο «Αχ Ερωτα» σε μουσική του Χρήστου Λεοντή. «Το δέντρο F. G. Lorca», ένα λιόδεντρο με βαθιά ρίζα στο ματωμένο χώμα της ισπανικής υπαίθρου. Ποιήματα μελοποιημένα από τον ίδιο τον ποιητή. Οι στίχοι του μαχαίρι και βάλσαμο.

Στις αρχές του 1936, τα σύννεφα του φασισμού πυκνώνουν πάνω από την Ισπανία. Οι φίλοι του συμβουλεύουν τον ποιητή, που ήταν ανοιχτά ενάντια στους φασίστες, να μην πάει στη Γρανάδα. Στις 19 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, στο χωριό Βιθνάρ, ο Λόρκα βρίσκει τραγικό θάνατο από τους φαλαγγίτες του δικτάτορα Φράνκο.

«Ο λόγος του Λόρκα εμπνέεται από τις αξίες της ελευθερίας, της αγάπης για τη ζωή, της ανεξαρτησίας. Σας ευχαριστούμε όλους. Ευχαριστούμε την ΚΝΕ», λέει ανάμεσα στα έργα η Καλλιόπη Βέττα.

Ακολουθεί το ομώνυμο έργο «Un arbol llamado Lorca» σε μουσική του Μανώλη Ανδρουλιδάκη και ποίηση του Χιλιανού Χάιμε Σβαρτς: «Πέθανε ο Λόρκα. Τον σκότωσαν άγρια θηρία. Ολος ο λαός τον κλαίει. Να παίξουν τσιγγάνικες κιθάρες. Να χορέψουμε φλαμένγκο. Δεν πέθανε ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ»...