Το έργο - που ο Κ. Βάρναλης δημοσίευσε στην αρχική του μορφή στην Αλεξάνδρεια με το ψευδώνυμο «Δήμος Τανάλιας» και στην τελική του ξανά το 1993 - δημιουργήθηκε κάτω από την άμεση επιρροή της νικηφόρας Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Απαρτίζεται από τον πρόλογο και τρία ακόμα μέρη, διαφορετικά στη μορφή τους, όμως με το ίδιο περιεχόμενο στη βάση τους: Η πανάρχαια κοινωνία της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της αδικίας από τη μία και η ανάγκη για ανατροπή της. Μέσα από την καυστική του γλώσσα, τους εξαιρετικούς συμβολισμούς και τη δύναμη του λόγου του, γκρεμίζει συθέμελα την παλιά κοινωνία, ξεγυμνώνει την ψεύτικη ηθική της, τους μηχανισμούς καταστολής του λαού και αναδεικνύει τη γέννηση της καινούργιας κοινωνίας, που είναι αναγκαίο και ρεαλιστικό να οικοδομηθεί.

«Κι ένα στηλώνει κι ανασταίνει το 'να βασίλειο της Δουλειάς. Ειρήνη! Ειρήνη! το βασίλειο της Πανανθρώπινης Φιλιάς», η φωνή του «Οδηγητή» ακούστηκε στο τέλος...

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ παρουσίασε και τα τρία μέρη του έργου, μία από τις ελάχιστες φορές που έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Το έργο παρουσιάστηκε με μια φρέσκια, πρωτότυπη σκηνοθετική ματιά, ενώ οι ηθοποιοί, φοιτητές, σπουδαστές, εργαζόμενοι που απαρτίζουν τη Θεατρική Ομάδα πραγματικά εξέπληξαν τους θεατές, αποδίδοντας ένα έργο βαθιά ποιητικά και ιδιαίτερα δύσκολο. Τη δική τους ξεχωριστή συμβολή στην παρουσίαση του έργου είχαν τα σκηνικά που κατασκευάστηκαν, τα ιδιαίτερα κοστούμια και μακιγιάζ.

Η ανταπόκριση του κοινού που κατέκλυσε το θεατράκι ήταν πολύ θερμή, όπως και το χειροκρότημα και τα χαμόγελα, που αντάμειψαν τον κόπο των παιδιών της Θεατρικής Ομάδας, ενώ απαίτηση πολλών ήταν η παράσταση να ανέβει και αλλού.

Και όπως σημειωνόταν στο καλαίσθητο πρόγραμμα της παράστασης που διακινούταν στους θεατές: «Το πιο εκπληκτικό είναι ότι τα λόγια του σπουδαίου αυτού δημιουργού, του ιδρυτή της επαναστατικής τέχνης στην Ελλάδα, παραμένουν επίκαιρα και διδακτικά μέχρι σήμερα... Οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν τον Κ. Βάρναλη, να τον ακούσουν. Οι νέοι καλλιτέχνες να τον μελετήσουν, να εμπνευστούν». Και η ΚΝΕ έβαλε το μικρό της λιθαράκι σε αυτήν την προσπάθεια με το ανέβασμα του έργου, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι το σύνολο του έργου του Βάρναλη δεν κυκλοφορεί, είναι εξαντλημένο εδώ και καιρό...