Μπορούν τα ρομπότ να πάρουν τη θέση των εργαζομένων; Τι αλλαγές φέρνει στην παραγωγή η επικράτηση νέων επιστημονικών ανακαλύψεων; Τι είναι η «4η βιομηχανική επανάσταση»; Ποιος ωφελείται από την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας;

Ερωτήματα όπως τα παραπάνω βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης που έγινε χτες το απόγευμα στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων, με θέμα «Μύθοι και αλήθειες για τη λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση». Στην εκδήλωση, που άνοιξε με τον πιο ενδιαφέροντα τρόπο τη δραστηριότητα της Σκηνής, μίλησαν ο Γρηγόρης Λιονής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας, και ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής. Ο χώρος γέμισε ασφυκτικά, ενώ το ενδιαφέρον για το θέμα αποτυπώθηκε και στις ερωτήσεις που πήραν τη σκυτάλη και έδωσαν συνέχεια στη συζήτηση, μετά τις ομιλίες.

Η εισαγωγή στο θέμα έγινε με ένα 15λεπτο βίντεο που ετοίμασε η Εργατική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ. Μέσα από παραδείγματα χρήσης νέων τεχνολογιών σε διάφορους κλάδους, από την Ενέργεια και τις Τηλεπικοινωνίες μέχρι την Υγεία και τις Κατασκευές, αναδείχθηκαν οι μεγάλες δυνατότητες που προσφέρουν η ρομποτική, η εικονική πραγματικότητα, η τρισδιάστατη εκτύπωση. Παράλληλα, αποτυπώθηκαν πλευρές της αντίφασης: Οι ενεργειακοί όμιλοι επενδύουν στην καινοτομία και την ίδια στιγμή διευρύνεται η ενεργειακή φτώχεια για το λαό. Η τεχνολογική πρόοδος ανοίγει νέες δυνατότητες στην Υγεία κι όμως επανεμφανίζονται ασθένειες που είχαν εκλείψει. Ολόκληρα κτίρια κατασκευάζονται μέσα σε λίγα 24ωρα ενώ οι άστεγοι στην ΕΕ και στον κόσμο πληθαίνουν.

«Οι νέες τεχνολογίες οξύνουν και δεν αμβλύνουν τις εσωτερικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής», τόνισε ο Γρ. Λιονής και εξήγησε πως η αξιοποίησή τους βαθαίνει τον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής, δίνει τη δυνατότητα διεκπεραίωσης πολλών δραστηριοτήτων χωρίς τη μεσολάβηση της αγοράς, μειώνει τον αναγκαίο χρόνο εργασίας. «Οι νέες αυτές παραγωγικές δυνάμεις είναι δικά μας δημιουργήματα», είπε, καθώς δεν είναι τίποτα άλλο από την «κληρονομιά χιλιάδων ετών εργασίας, πρακτικής πείρας και θεωρητικής συμπύκνωσης ως επιστήμης» και μπορούν να τεθούν στην υπηρεσία της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών μας όταν βρεθούν, ως κοινωνική ιδιοκτησία, στα χέρια της εργατικής τάξης.

Στην κούρσα των ανταγωνισμών για τις νέες τεχνολογίες, στην οποία τα ευρωπαϊκά μονοπώλια επιδιώκουν να θωρακίσουν την κερδοφορία τους έναντι των ανταγωνιστών τους, αναφέρθηκε ο Κώστας Παπαδάκης. Στην κούρσα αυτή, επισήμανε, η άφθονη και φθηνή εργατική δύναμη αποτελεί το απαραίτητο «καύσιμο». Στην κατεύθυνση αυτή, έχουν ήδη εμφανιστεί και επεκτείνονται μια σειρά μορφές «ευέλικτης» εργασίας: «Ο εργοδότης μπορεί να βρίσκεται σε διαφορετική ζώνη ώρας από τους εργαζόμενους, ή ακόμη και σε άλλη ήπειρο, αλλά οι εργαζόμενοι αυτοί θα πρέπει να αναλάβουν εργασία σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας ή της νύχτας», σημείωσε μεταξύ άλλων.

• Εκτενή αποσπάσματα από τις δύο ομιλίες θα δημοσιευτούν στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 22 - 23/9.