Η ΔΑΣ ΠΟΘΑ σημειώνει ανάμεσα σε άλλα:
«Το Προεδρείο της ΠΟΘΑ απέρριψε πρόταση της ΔΑΣ ΠΟΘΑ να καταγγελθεί ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία σε συνάντησή της με την υπουργό Δημόσιας Τάξεως (Προστασίας του Πολίτη) ζήτησε ενεργότερη ανάμειξη της αστυνομίας στις αρχαιρεσίες των σωματείων.
Οι εκπρόσωποι της "Ενωτικής" παράταξης, ενώ στα λόγια καταδικάζουν την ανάμειξη της αστυνομίας και την ενέργεια του Προεδρείου της ΓΣΕΕ, στην πράξη αποδέχονται πως συντρέχουν λόγοι αστυνομικής παρέμβασης. Για να δικαιολογήσουν τη στάση τους μάλιστα, εξαπέλυσαν μια χυδαία συκοφαντική επίθεση στο ΠΑΜΕ, λέγοντας πως "αφού οι τραμπούκοι του ΠΑΜΕ άνοιγαν κεφάλια κάποιος έπρεπε να προστατεύσει τους συνέδρους" (...).
Είναι τουλάχιστον προβληματικό όταν εκλεγμένοι εκπρόσωποι εργαζομένων επιχειρηματολογούν υπέρ της αστυνομικής παρέμβασης στις διαδικασίες συνδικάτων, πολύ περισσότερο όταν ο βασικός κορμός της επιχειρηματολογίας τους είναι οι συκοφαντίες ενάντια στο ΠΑΜΕ. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο μας, ακόμα και αυτοί που βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τη θέση μας, γνωρίζουν πως η στάση μας απέναντι σε κυβέρνηση και εργοδοσία είναι η μόνη ξεκάθαρη. Γνωρίζουν πως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι αυτές που πρωτοστατούν σε όλο το εργατικό κίνημα αλλά και στο Θέαμα - Ακρόαμα για να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων. Είναι εντελώς άλλο ένας εργαζόμενος να διαφωνεί με το ΠΑΜΕ και εντελώς άλλο ένας συνδικαλιστής, και μάλιστα με κεντρική ευθύνη στην Ομοσπονδία, να αναπαράγει τις αθλιότητες της ΓΣΕΕ για "οργανωμένες μειοψηφίες" οι οποίες προσπαθούν να επιβληθούν με τη βία».
Σχετικά με τη μεγάλη απεργία στις 28 Νοέμβρη, η ΔΑΣ ΠΟΘΑ αναφέρει: «Με όπλο την εμπειρία από την επιτυχία της περσινής απεργίας στις μεγάλες θεατρικές σκηνές αλλά και τα θετικά μηνύματα που έρχονται από τους εργαζόμενους του κλάδου, δίνουμε τη μάχη να εκφραστεί όσο το δυνατόν μαζικότερη απεργιακή απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Θα παλέψουμε μαζί με κάθε εργαζόμενο που προσπαθεί να αποτινάξει το φόβο, που νιώθει πως πρέπει να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός, να συγκρουστεί με την πραγματικότητα των τσακισμένων εργασιακών δικαιωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι μέλος του σωματείου, αν μας ψήφισε, αν συμφωνεί μαζί μας σε όλα.
Με οργάνωση και αγώνα να διεκδικήσουμε τις δικές μας ανάγκες και να παλέψουμε για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στο κίνημα, κόντρα σε εργοδοσία, κυβέρνηση και μηχανισμούς της».
Στο κάλεσμά τους αναφέρουν:
«Ζούμε σε καιρούς που "αυτοί που βρίσκονται ψηλά" μιλάνε για "ασφάλεια" και ο αέρας μυρίζει μπαρούτι. Σε καιρούς που μιλάνε για "νέα εποχή" και στο παζάρι του ληστή, ο λαός αγοράζει στιλβωτικό για τις αλυσίδες του. Σε καιρούς που οι αφεντάδες θαρρούν πως είναι κι αυτοί ζωγράφοι κι ανακατεύουν στην παλέτα τους τα χρώματα της ζωής μας: Μαύρο όπως το πετρέλαιο, σταχτί όπως το Μάτι και η Κινέτα, ροζ όπως οι αυταπάτες...
Σε αυτούς τους καιρούς, οι καλλιτέχνες εικαστικοί δεν θα μείνουμε ακίνητοι. Κάνουμε το βήμα και αντιδρούμε. Βήμα δυνατό και σταθερό, γιατί πατάει πάνω στα χνάρια των βημάτων του λαού. Στα βήματα των εργατών, πάνω κάτω στους διαδρόμους του εργοστασίου, πάνω κάτω στους δρόμους των διαδηλώσεων και της απεργίας. Δική μας η παλέτα! Δικά μας τα χρώματα!
Γι' αυτό, την Κυριακή 18 Νοέμβρη συμμετέχουμε στη συνάντηση της Κίνησης Εικαστικών "Πέρα(σ)μα". Μπορούμε όλοι μας να συμβάλουμε με τις γνώμες μας, τις ιδέες και τις σκέψεις μας, στο περιεχόμενο και τον προγραμματισμό της παρέμβασής μας. Πάνω από μια δεκαετία πια, γνωρίζουμε τι μας ενώνει: Οι αγώνες είναι η τέχνη του λαού και η τέχνη το όπλο του».
14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ενα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη... Ενα ντοκιμαντέρ για την Αντίσταση στην Αθήνα την περίοδο της Κατοχής, μέσα από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, απέναντι στους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών» επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας. Η φοβερή πείνα του 1941-'42 και πώς την αντιπάλεψε το κίνημα, τα συσσίτια των Λαϊκών Επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, οι μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, οι μάχες στις συνοικίες, οι παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την Απελευθέρωση της Αθήνας, η δράση των μαθητών και πολλά άλλα. Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό και πλάνα του σήμερα μέσα από το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας.
Θα ακολουθήσουν συζήτηση και μουσικό πρόγραμμα.
Μετά από σαράντα χρόνια φιλίας με τον Ζαν Κοκτώ, ο Φρανσίς Πουλένκ συνέθεσε το 1958 τη μονόπρακτη αυτή «λυρική τραγωδία» πάνω στον ομώνυμο θεατρικό μονόλογο που έγραψε ο συγγραφέας το 1928. Κίνητρο και για τους δύο δημιουργούς υπήρξε το τέλος μιας επώδυνης ερωτικής σχέσης.
«Η ανθρώπινη φωνή» έκανε πρεμιέρα στην Κωμική Οπερα του Παρισιού στις 6 Φλεβάρη 1959, με την Ντυβάλ να ερμηνεύει τον ρόλο της Γυναίκας, υπό τη διεύθυνση του Ζωρζ Πρετρ και με τον Ζαν Κοκτώ να υπογράφει τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια, με επιρροές από την ιαπωνική κουλτούρα, υπογράφει η Τότα Πρίτσα και τους φωτισμούς ο Χρήστος Τζιόγκας. Στο πιάνο δύο διακεκριμένοι πιανίστες της ΕΛΣ, η Σοφία Ταμβακοπούλου και ο Φρίξος Μόρτζος. Ωρα έναρξης: 20.30