Μετανάστες και κατατρεγμένοι από διάφορες χώρες της Αφρικής στο ύπαιθρο, μετά τον βομβαρδισμό του κέντρου όπου κρατούνται

Ενδεικτική των σύνθετων αντιθέσεων αλλά και παζαριών που μαίνονται γύρω από την «προώθηση της σταθερότητας» στη Λιβύη είναι η αδυναμία του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ να καταλήξει ακόμα και σε μια κοινή ανακοίνωση καταδίκης της προχτεσινής, πολύνεκρης επίθεσης που έγινε ενάντια σε καταυλισμό προσφύγων, με αποτέλεσμα το θάνατο πάνω από 53 κατατρεγμένων. Το ΣΑ συνεδρίασε εκτάκτως, μετά από το μακελειό που έγινε στον καταυλισμό, στην περιοχή Ταζούρα, κοντά στην Τρίπολη, περιοχή δηλαδή όπου μέχρι πρόσφατα κυριαρχούσαν οι δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ.

Ωστόσο, παρά την «οδύνη» που μοίρασαν όλοι οι εκπρόσωποι των μελών του ΣΑ, δεν επιτεύχθηκε ούτε συμφωνία για την έκδοση έστω ενός ψηφίσματος καταδίκης της επίθεσης, που φυσικά και όταν γίνεται, είναι αποτέλεσμα και αξιοποιείται προς όφελος διαφόρων αντιλαϊκών μεθοδεύσεων. Σύμφωνα με διπλωμάτες που επικαλέστηκαν μια σειρά ΜΜΕ, όπως και το αμερικανικό «Ρόιτερς», η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ ήταν αυτή που πρόβαλε αντιρρήσεις για την ομόφωνη υιοθέτηση σχετικού ψηφίσματος. Εξηγήσεις ή δηλώσεις δεν δόθηκαν, από καμία πλευρά. Νωρίτερα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε χαρακτηρίσει σε ανακοίνωσή του την επίθεση στον καταυλισμό «άθλια», επαναλαμβάνοντας αόριστα ότι μια πολιτική λύση «είναι ο μόνος βιώσιμος δρόμος για μια διαρκή ειρήνη και σταθερότητα στη Λιβύη».

Στο μεταξύ, αίσθηση έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του Αμερικανού γερουσιαστή των Δημοκρατικών, Ρόμπερτ Μενέντεζ, που ζήτησε να ερευνηθούν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες βρέθηκαν αμερικανικά όπλα στη βάση της πόλης Γαριάν, που χρησιμοποιούν ένοπλες δυνάμεις που πρόσκεινται στον Χάφταρ, του λεγόμενου Εθνικού Στρατού.

Από τη μεριά τους, οι δυνάμεις του Χάφταρ απέρριψαν τις κατηγορίες ότι ευθύνονται για την επίθεση στον καταυλισμό και επέρριψαν την ευθύνη σε παραστρατιωτικούς πιστούς στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Φαγιέζ Σάρατζ, που απεργάζονται μια «συνωμοσία» σε βάρος τους. Οι δυνάμεις του Χάφταρ, ωστόσο, συνεχίζουν την προσπάθεια να ισχυροποιήσουν τη θέση τους έναντι της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» του Σάρατζ, που απολαμβάνει τη σθεναρή στήριξη πολλών δυτικών δυνάμεων, ειδικά της Γαλλίας και της Ιταλίας. Την κυβέρνηση Σάρατζ στηρίζει (με πολλές προσδοκίες για ευρύτερες συμμαχίες στη Μεσόγειο) και η κυβέρνηση Ερντογάν, που χτες χαρακτήρισε τον Χάφταρ «πειρατή» και εξέφρασε την ελπίδα «σε σύντομο χρονικό διάστημα η Λιβύη να έχει την ευκαιρία να οργανώσει εκλογές και πως ο λαός της θα μπορέσει να ασκήσει τα δημοκρατικά δικαιώματά του».

Την ίδια στιγμή, ο Χάφταρ διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με ισχυρά κέντρα, πρώτα απ' όλα τη Ρωσία, αλλά όχι μόνο.

Χτες, διακόπηκε η εναέρια κυκλοφορία στο αεροδρόμιο Μίτιγκα, μετά από επίθεση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που εκπρόσωπος των δυνάμεων του Χάφταρ απέδωσε στον Λιβυκό Εθνικό Στρατό (της κυβέρνησης Σάρατζ). Το Μίτιγκα ήταν το μοναδικό αεροδρόμιο που μέχρι τώρα εξυπηρετούσε και διεθνείς πτήσεις από και προς τη χώρα.

Πάντως, το δράμα των κατατρεγμένων που πληρώνουν ακόμα και με τη ζωή τους τις κόντρες των εκπροσώπων του κεφαλαίου, εντός και εκτός Λιβύης, περιγράφουν οι μαρτυρίες επιζώντων από τους προχτεσινούς βομβαρδισμούς στην Ταζούρα. Σύμφωνα με ορισμένες από αυτές, οι πρόσφυγες που έτρεχαν να γλιτώσουν από τις οβίδες βρίσκονταν αντιμέτωποι με ενόπλους φρουρούς του καταυλισμού που πυροβολούσαν εναντίον τους. Μια σειρά ρεπορτάζ διεθνών ΜΜΕ έχουν αναδείξει πλευρές της βασανιστικής καθημερινότητας όσων στοιβάζονται σε «καταυλισμούς», αφού ή πριν υποστούν την απάνθρωπη μεταχείριση των διακινητών: Το πόσιμο νερό είναι μηδαμινό, το φαγητό λιγοστό και συχνά ακατάλληλο, τα μέσα προστασίας από την αφόρητη ζέστη ή το κρύο ανύπαρκτα.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, το δράμα των κατατρεγμένων του ιμπεριαλισμού ανέδειξε νέα ανατροπή σκάφους που μετέφερε μετανάστες, αυτήν τη φορά στα ανοιχτά της Τυνησίας.

Σύμφωνα με την τυνησιακή Ερυθρά Ημισέληνο, το σκάφος μετέφερε πάνω από 70 ανθρώπους και ανατράπηκε την Τετάρτη, στα ανοιχτά της πόλης Ζαρζίς. Οι πρώτες πληροφορίες μιλούσαν για μόλις τέσσερις επιζώντες.