Στο ρόλο του Λέοντος Τολστόι και του στρατηγού Κουτούζωφ ο Κώστας Καζάκος. Πρωταγωνιστούν αλφαβητικά: Γεράσιμος Γεννατάς, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Τζένη Κόλλια, Νεφέλη Κουρή, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Κώστας Νικούλι, Ρούλα Πατεράκη και Βασιλική Τρουφάκου. Παίζουν ακόμη οι Ανδρέας Κανελλόπουλος και Εστέλλα Κοπάνου.

150 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση (1869), αλλά και 200 χρόνια από την καταληκτική ημερομηνία των γεγονότων που διαδραματίζονται στις σελίδες του (1820), ένας εκλεκτός θίασος ενσαρκώνει επί σκηνής ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Με όχημα τα γεγονότα που έλαβαν χώρα επί ρωσικού εδάφους μεταξύ 1805 και 1820 και έχουν ως επίκεντρο την επίδραση της γαλλικής εισβολής στην τσαρική Ρωσία, ο Λέων Τολστόι πραγματοποιεί μια ανεπανάληπτη σκιαγράφηση της ανθρώπινης ψυχής και αναδεικνύει την ιστορική δύναμη του αποφασισμένου λαού.

Μια παράσταση που κέρδισε τις εντυπώσεις και είναι το αποτέλεσμα πολύμηνου εργαστηρίου της ομάδας πάνω στην αρχαία τραγωδία. Για τις ανάγκες της ερευνητικής διαδικασίας και της παράστασης δημιουργήθηκε νέα μετάφραση από τον Δημήτρη Δημητριάδη.

Το έργο ανήκει στον «Θηβαϊκό Κύκλο». Η γενιά των Λαβδακιδών, που βασίλευσε στη Θήβα, ενέπνευσε και τους τρεις τραγικούς. Ο Σοφοκλής δίδαξε την «Αντιγόνη» το 442 π.Χ., κερδίζοντας την πρώτη του νίκη.

Ο Σ. Στρούμπος σημειώνει μεταξύ άλλων στο σκηνοθετικό του σημείωμα για το σκεπτικό της παράστασης: «Βλέπουμε την "Αντιγόνη" ως Τραγωδία για τη Διεκδίκηση της Ζωής. Η ακατάβλητη επιθυμία της Αντιγόνης να θάψει τον νεκρό αδερφό της, παρά τις διαταγές του Κρέοντα, δεν τη συνδέει μονάχα με τον κόσμο των νεκρών της και της οικογένειάς της. Ξεκινώντας από τη διεκδίκηση της ταφής απέναντι στην κρατική εξουσία, οδηγείται στη διεκδίκηση νέων όρων για την επανεκκίνηση της Ζωής στην πόλη μετά τον πόλεμο. Η Αντιγόνη επιχειρεί να ενώσει Μνήμη και Πόλη, Υπαρξη και Ιστορία, Εξέγερση και Κοινωνία». Και καταλήγει: «Δεν μπορεί κανείς να είναι ήσυχος, αναθέτοντας την ευθύνη πολιτών και πόλης σε κάποιον θεό ή σωτήρα: "'Η θα είμαστε ήσυχοι ή θα είμαστε ελεύθεροι", έγραφε ο Θουκυδίδης».

Παίζουν: Εβελυν Ασουάντ, Κωνσταντίνος Γώγουλος, Ελλη Ιγγλίζ, Ανδρομάχη Φουντουλίδου, Γιάννης Γιαραμαζίδης, Ρόζυ Μονάκη, Στέλιος Θεοδώρου - Γκλίναβος.

Σε σενάριο του καθηγητή Φιλοσοφίας, συγγραφέα και σκηνοθέτη Χεσούς Ντίαζ, η ταινία αναπλάθει τη δύσκολη εποχή του αγώνα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα. Τα πρόσωπα αυτού του δράματος είναι μια ομάδα παράνομων αγωνιστών που μάχονται το δικτατορικό καθεστώς. Κεντρικό πρόσωπο στην ομάδα των μαχητών είναι ο αρχηγός της. Φυλακισμένος και αφού έχει υποστεί βασανιστήρια, δέχεται μια παράξενη επίσκεψη: Μια νεαρή γυναίκα που μεταφέρει ένα μήνυμα. Η επίσκεψή της θα αναστατώσει τη ζωή του πρωταγωνιστή...

Παράλληλα όμως η σκηνοθεσία δεν επικεντρώνεται μόνο στις στιγμές της έντασης και της δράσης, στις ηρωικές στιγμές του αγώνα. Αντίθετα, στρέφει ένα βλέμμα συμπάθειας και κατανόησης και στις μικρές ανθρώπινες στιγμές αυτού του αγώνα: Στις ερωτικές ιστορίες που συμβαίνουν στο περιθώριο του αγώνα, στα απρόοπτα κωμικά συμβάντα, στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της ομάδας.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Η τραγωδία «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» γράφτηκε λίγο πριν από τον θάνατο του Ευριπίδη. Αποτελεί μία από τις πέντε τραγωδίες του με θέμα από τον τρωικό κύκλο και μαζί με τις Βάχκες είναι τα δύο τελευταία δράματά του. Παραστάθηκε στα Μεγάλα Διονύσια μετά τον θάνατό του και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Η τραγωδία εστιάζει στην απόφαση του Αγαμέμνονα, αρχιστράτηγου των Αχαιών, να θυσιάσει την κόρη του την Ιφιγένεια, ώστε να μπορέσει να σαλπάρει για την Τροία ο ελληνικός στόλος, που έχει ακινητοποιηθεί λόγω άπνοιας στην Αυλίδα.

Πρόκειται για ένα έργο - σημειώνει ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός - «μεταπτώσεων και συνεχόμενων διλημμάτων, γεμάτο ειρωνεία και αναπάντεχες κωμικές στιγμές. Ενα κείμενο που, αν και ανεβαίνει αρκετά συχνά, συνεχίζει να τροφοδοτεί πληθώρα φιλολογικών, δραματολογικών και θεατρολογικών συζητήσεων».

Μετάφραση Παντελής Μπουκάλας.

Σκηνικά - Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου. Mουσική σύνθεση - Μουσική διδασκαλία - Ηχητικός σχεδιασμός: Θοδωρής Οικονόμου. Kίνηση: Δημήτρης Σωτηρίου.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Γλάστρας (Αγαμέμνων), Ανθή Ευστρατιάδου (Ιφιγένεια), Γιώργος Καύκας (Πρεσβύτης), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Μενέλαος), Θανάσης Ραφτόπουλος (Αχιλλέας), Χρίστος Στυλιανού (Αγγελιοφόρος), Μαρία Τσιμά (Κλυταιμνήστρα).

Ο Δ. Κουτσούμπας με την Ναυσικά Γεραμάνη

Στη συναυλία παρευρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η εκδήλωση περιλάμβανε προβολή οπτικοακουστικού υλικού και λαϊκά τραγούδια της περιόδου 1950 - 1970. Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μαρία Σουλτάτου, Λάμπρος Καρελάς, Αγγελος Ανδριανός, Μαίρη Δούτση, Αντρέας Λάφης, Δήμητρα Σταθοπούλου και ο Λάκης Χαλκιάς με επταμελή ορχήστρα και μαέστρο τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Την επιμέλεια του μουσικού προγράμματος έκανε ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ενώ στην παρουσίαση της βραδιάς ήταν ο Γιώργος Καραγιάννης.

Ο Πάνος Γεραμάνης γεννήθηκε το 1946 στο Βασιλικό Εύβοιας. Μαθητής ακόμη στο χωριό του, εξέδιδε μια δίφυλλη εφημεριδούλα, τον «Μαθητικό φάρο», που σταμάτησε νωρίς, μετά από παρέμβαση της Αστυνομίας. Από τα 16 κιόλας χρόνια του ασχολείται με τις δύο μεγάλες αγάπες του: Το αθλητικό ρεπορτάζ και το λαϊκό τραγούδι. Εφευγε από το χωριό του με φορτηγά που μετέφεραν κεραμίδια, προκειμένου να μπορέσει να καλύψει ποδοσφαιρικούς αγώνες και με τον ίδιο τρόπο επέστρεφε, για να βρίσκεται στην τάξη του. Μαθητής ακόμα πήρε για πρώτη φορά συνέντευξη από τον Πάνο Γαβαλά, τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Στέλιο Καζαντζίδη. Ακολούθησαν όλοι σχεδόν οι δημιουργοί και ερμηνευτές. Επί 16 χρόνια, στην εκπομπή του στο Β΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ, με τίτλο «Λαϊκοί Βάρδοι» «φιλοξένησε» περισσότερα από 235 πρόσωπα του μικρασιάτικου, ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού. «Εφυγε» ξαφνικά από τη ζωή το 2005.