- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Διάφοροι «φιλελεύθεροι κολαούζοι» και γυρολόγοι της πολιτικής υπερασπίζονται ένθερμα την πρόθεση της κυβέρνησης να θεσπίσει το «ν+2» στα πανεπιστήμια ως ανώτατο χρονικό όριο που μπορεί κάποιος να διατηρεί την ιδιότητα του φοιτητή. Το επιχείρημα είναι ότι οι φορολογούμενοι που πληρώνουν για τα πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων και πολλοί μεροκαματιάρηδες, φτωχοί και άνεργοι, δεν είναι υποχρεωμένοι να συντηρούν τους «αιώνιους φοιτητές» και επομένως έχουν κάθε λόγο να στηρίξουν την πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Η άποψη αυτή αναπαράγει τον πυρήνα της «επιχειρηματολογίας» με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να αποπροσανατολίσει από τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια, από τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, όπως και από το γεγονός ότι σήμερα οι σπουδές στο δημόσιο πανεπιστήμιο μόνο δωρεάν δεν είναι για την πλειοψηφία των φοιτητών. Χώρια που εν μέσω μαζικών αγωνιστικών διεργασιών στα πανεπιστήμια επιστρατεύεται «κάθε καρυδιάς καρύδι» για να συκοφαντήσει και να επιτεθεί στους φοιτητές. Τυχαίο;
Η πραγματικότητα που προσπαθούν να αντιστρέψουν είναι ότι χιλιάδες φοιτητές δυσκολεύονται να τελειώσουν «στην ώρα τους» τις σπουδές, επειδή αναγκάζονται παράλληλα να δουλεύουν για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, ή σπουδάζουν «εξ αποστάσεως», επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να μείνουν στην πόλη όπου πέρασαν. Πολλοί απ' αυτούς κάνουν άλλες ιεραρχήσεις για μια περίοδο της φοιτητικής τους ζωής, επειδή ακριβώς το πτυχίο που θα πάρουν δεν τους εξασφαλίζει κανένα επαγγελματικό δικαίωμα και οι ανάγκες της επιβίωσης πιέζουν. Οσο για τους φτωχούς και άνεργους που πληρώνουν από τους φόρους τούς «αιώνιους φοιτητές», είναι οι ίδιοι που αν τα παιδιά τους μπουν στο πανεπιστήμιο, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος, επειδή η φοιτητική μέριμνα είναι ανύπαρκτη, όπως και κάθε άλλη ουσιαστική στήριξη στους φοιτητές και στις οικογένειές τους, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της σημερινής. Αλλες είναι επομένως οι προθέσεις τους και όχι η ...προστασία του φορολογούμενου λαού, τον οποίο, παρεμπιπτόντως, η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τον έχουν τσακίσει στους φόρους και στα χαράτσια. Οχι βέβαια για να χρηματοδοτήσουν ένα πανεπιστήμιο αντάξιο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, αλλά για να μπουκώσουν το κεφάλαιο με προνόμια και επιδοτήσεις, στρώνοντας παράλληλα το έδαφος για να θρονιαστούν οι επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια.
Μπορεί να φάνηκε ότι το ξεφούρνισε εν τη ρύμη του λόγου του, όμως δείχνει τις βαθύτερες αντιλήψεις του: Για τον Γ. Βαρουφάκη ο λόγος και την αναφορά που έκανε από το βήμα της Βουλής στην «κατάρρευση του "σιδηρού παραπετάσματος"», αναπαράγοντας τη γνωστή πρωτόγονη αντικομμουνιστική χυδαιότητα. Θυμίζουμε ότι την ίδια αναφορά έκανε σε διακηρύξεις της και η ΕΕ τον περασμένο Μάη, η οποία φέρει την υπογραφή συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών ηγετών της ΕΕ αλλά και του Αλ. Τσίπρα. Η «αυθόρμητη» αντικομμουνιστική ατάκα του Βαρουφάκη, και μάλιστα με το περιεχόμενο εκείνο που έχει ντύσει προπαγανδιστικά τις απίστευτες διώξεις του αστικού κράτους σε βάρος των κομμουνιστών στην Ελλάδα, δεν είναι τυχαία. Δεν είναι πρώτη φορά άλλωστε που φανερώνει την προσχώρησή του σε αυτήν τη λογική. Και με άλλες αφορμές είχε μιλήσει για την «αυταρχική σοβιετία», για τα «αυταρχικά σοσιαλιστικά καθεστώτα», έχει υιοθετήσει τη λαθολογία για την Ιστορία του ΚΚΕ. Και αν όλα αυτά γίνονται ραφιναρισμένα, μικρή σημασία έχει. Η στάση του αυτή εξηγείται, είναι απαραίτητο συμπλήρωμα του ευρωατλαντικής κοπής ...κοσμοπολιτισμού του. Και δεν πρωτοτυπεί σε τίποτα, έχουν θητεύσει και άλλοι σε αυτό το μετερίζι.
1789 Η Γαλλική αστική Επανάσταση εθνικοποιεί την περιουσία της Εκκλησίας.
1823 Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ιάκωβος Μονρόε, αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία των επαναστατημένων Ελλήνων.
1906 Γεννιέται ο Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λουκίνο Βισκόντι.
1911 Γεννιέται ο μεγάλος ποιητής Οδυσσέας Ελύτης (πραγματικό όνομα Οδυσσέας Αλεπουδέλης), που το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
1922 Το 2ο έκτακτο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (Κομμουνιστικού) αποδέχεται τους 21 όρους εισδοχής στην Κομμουνιστική Διεθνή.
1946 Με απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης κλείνει η εφημερίδα «Λαϊκή Φωνή», ενώ ο συντάκτης της, Καραγιόζης, καταδικάζεται σε ισόβια δεσμά. Εκδίδεται ο «Συμφιλιωτής», επίσημο όργανο του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ.
1950 Πεθαίνει ο Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1925).
1960 Πεθαίνει ο συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας Δημήτρης Μητρόπουλος.
1973 Μπροστά στο ογκούμενο κύμα των φοιτητικών κινητοποιήσεων, η χούντα υπόσχεται «ελεύθερες εκλογές» στα πανεπιστήμια μετά τις βουλευτικές εκλογές, καθώς και ότι θα κάνει δεκτά και τα επιμέρους αιτήματά τους. Οι φοιτητές ωστόσο δεν ξεγελιούνται και απαιτούν την άμεση διενέργεια ελεύθερων εκλογών.
1975 Πεθαίνει ο Ιταλός σκηνοθέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι.
1978 Επιστρέφουν στη Γη, μετά από 139 μέρες και 14 ώρες στο Διάστημα, οι δύο Σοβιετικοί κοσμοναύτες του διαστημικού σταθμού «Σαλιούτ 6».
1869 Πεθαίνει ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος.
1911 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος του θεάτρου Κωνσταντίνος Χρηστομάνος.
1918 Ξεκινά τις εργασίες του στον Πειραιά το 1ο πανελλαδικό πανεργατικό συνέδριο, ιδρυτικό της ΓΣΕΕ (3 - 10/11/1918). Σε αυτό παίρνουν μέρος 180 αντιπρόσωποι που εκπροσωπούν 214 εργατικά σωματεία με 60.000 οργανωμένα μέλη. Το αστικό κράτος επενέβη με διάφορους τρόπους στη διαδικασία ενοποίησης του κατακερματισμένου συνδικαλιστικού κινήματος, προκειμένου να ελέγξει το βαθμό αυτονομίας και την ιδεολογικοπολιτική του ταυτότητα. Ωστόσο, η διακριτή, «συμπαγής και πειθαρχημένη» παρουσία των σοσιαλιστών, τους επέτρεψε να αφήσουν τη σφραγίδα τους σε μια σειρά από κομβικά ζητήματα, όπως π.χ. η υιοθέτηση της αρχής της πάλης των τάξεων. Οι δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα είχαν ήδη διαμορφωθεί και λάβει θέσεις μάχης.
1918 Οι ναύτες του Κιέλου ξεσηκώνονται, σηματοδοτώντας την απαρχή της προλεταριακής επανάστασης στη Γερμανία.
1935 Πραγματοποιείται δημοψήφισμα για την επαναφορά του βασιλιά Γεωργίου Β' στην Ελλάδα. Στο δημοψήφισμα, που διενέργησε ο στρατηγός Κονδύλης, οι «ψηφίσαντες» υπέρ της μοναρχίας έφτασαν το 97,8%. Η έκταση της νοθείας ήταν τέτοια, που ο αριθμός των ψηφισάντων υπέρ της μοναρχίας δεν έφτασε απλά τον αριθμό των ψήφων που έλαβαν συνολικά όλα τα κόμματα στις προηγούμενες εκλογές, αλλά τον ξεπέρασε και κατά 400.000!
1954 Πεθαίνει ο Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης Ανρί Ματίς.
1957 Εκτοξεύεται στο Διάστημα ο «Σπούτνικ 2», με επιβάτη τη σκυλίτσα Λάικα.
1964 Η νέα βρετανική κυβέρνηση εξαγγέλλει την εθνικοποίηση των βιομηχανιών σιδήρου και χάλυβα.
1968 Σε μαζικό συλλαλητήριο κατά της χούντας εξελίσσεται η κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου.
1972 Συνέρχεται στο Βέλγιο το 2ο Συνέδριο των Αντιδικτατορικών Επιτροπών του Εξωτερικού.
