Η πραγματικότητα που προσπαθούν να αντιστρέψουν είναι ότι χιλιάδες φοιτητές δυσκολεύονται να τελειώσουν «στην ώρα τους» τις σπουδές, επειδή αναγκάζονται παράλληλα να δουλεύουν για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, ή σπουδάζουν «εξ αποστάσεως», επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να μείνουν στην πόλη όπου πέρασαν. Πολλοί απ' αυτούς κάνουν άλλες ιεραρχήσεις για μια περίοδο της φοιτητικής τους ζωής, επειδή ακριβώς το πτυχίο που θα πάρουν δεν τους εξασφαλίζει κανένα επαγγελματικό δικαίωμα και οι ανάγκες της επιβίωσης πιέζουν. Οσο για τους φτωχούς και άνεργους που πληρώνουν από τους φόρους τούς «αιώνιους φοιτητές», είναι οι ίδιοι που αν τα παιδιά τους μπουν στο πανεπιστήμιο, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος, επειδή η φοιτητική μέριμνα είναι ανύπαρκτη, όπως και κάθε άλλη ουσιαστική στήριξη στους φοιτητές και στις οικογένειές τους, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της σημερινής. Αλλες είναι επομένως οι προθέσεις τους και όχι η ...προστασία του φορολογούμενου λαού, τον οποίο, παρεμπιπτόντως, η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις τον έχουν τσακίσει στους φόρους και στα χαράτσια. Οχι βέβαια για να χρηματοδοτήσουν ένα πανεπιστήμιο αντάξιο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, αλλά για να μπουκώσουν το κεφάλαιο με προνόμια και επιδοτήσεις, στρώνοντας παράλληλα το έδαφος για να θρονιαστούν οι επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια.