Οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι πλέον ραγδαίες και ιδιαίτερα επικίνδυνες. Η στρατευμένη νεολαία μας, αλλά και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων είναι αναγκαίο να γνωρίζουν αυτές τις εξελίξεις, αλλά και την πορεία τους σε βάθος χρόνου. Αυτό θα τους βοηθήσει και να τις κατανοήσουν, αλλά και να παλέψουν για τα συμφέροντα του λαού και όχι για το ΝΑΤΟ.

Στις 13 Νοέμβρη, η Τουρκία κατέθεσε επιστολή στον ΟΗΕ, με την οποία εγείρει πλέον επίσημες αξιώσεις, για επέκταση των θαλάσσιων ζωνών της ακόμα και δυτικά της Ρόδου. Το κομβικό στοιχείο που διαφοροποιεί αυτήν την πράξη (κατάθεση επιστολής), από τις αντίστοιχες του παρελθόντος στις οποίες είχε προβεί η Αγκυρα, είναι ότι τώρα διεκδικεί στο υψηλότερο διπλωματικό επίπεδο δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες ακόμη και δυτικά του ορίου του 28ου μεσημβρινού (ο οποίος τέμνει στη μέση τη Ρόδο), αμφισβητώντας ευθέως όχι μόνο την επήρεια του συμπλέγματος του Καστελόριζου και αυτή των Δωδεκανήσων, αλλά και της Κρήτης, ακόμη και της Κύπρου. Είναι πρωτόγνωρο το γεγονός της κοινοποίησης σε τόσο υψηλό διπλωματικό επίπεδο της ιδέας της «Γαλάζιας Πατρίδας», ακόμη και για το ήδη διαμορφωμένο «status» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πρόσφατα, η Τουρκία συνυπέγραψε μνημόνιο με τη Λιβύη για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των δύο χωρών.

Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα ενός πλέγματος αυτοτροφοδοτούμενων επιλογών, που συνθέτουν το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών τριβών στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Τα βήματα της πορείας των «διευθετήσεων» στο Αιγαίο, μετά το 1974, καθορίζονται από μια σειρά ελληνοτουρκικών συμφωνιών κορυφής, με καθοριστική συμμετοχή αυτών στη σταδιακή υποχώρηση των ελληνικών κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης. Αυτές οι συμφωνίες φέρουν έντονα διακριτή την καταστροφική για τα λαϊκά συμφέροντα σφραγίδα της ΝΑΤΟικής λυκοσυμμαχίας.

Στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, όπου συμμετείχε και ο κ. Μητσοτάκης, ο γεν. γραμματέας δήλωσε: «Το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί μέρος της διαδικασίας αντιμετώπισης αυτών των θεμάτων». Επίσης, ο Τραμπ στην ίδια σύνοδο σε δηλώσεις του είπε: «Μου αρέσει η Τουρκία και τα πάω πολύ καλά με τον Πρόεδρο (Ερντογάν)».

Οι σημαντικότερες απ' αυτές τις συμφωνίες υπήρξαν οι ακόλουθες:

• Το Πρακτικό της Βέρνης (μετά την κρίση με το ωκεανογραφικό πλοίο «Χόρα»), τον Νοέμβρη 1976 μεταξύ Κ. Καραμανλή και Σ. Ντεμιρέλ, με το οποίο δεσμεύονταν οι δύο χώρες να μην προβούν σε ενέργειες που θα παρενοχλούσαν τις διαπραγματεύσεις. Ουσιαστικά, πάγωσαν έκτοτε οι ενέργειες για έρευνα και εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου πέρα από τα χωρικά ύδατα των 6 μιλίων από τις ηπειρωτικές ακτές.
• Η Συμφωνία του Νταβός (μετά την κρίση του 1987 με το «Σισμίκ»), τον Φλεβάρη του 1988, μεταξύ Α. Παπανδρέου και Τ. Οζάλ, με την οποία οι δύο χώρες συμφωνούν να περιορίσουν την ερευνητική τους δραστηριότητα για ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου στην αιγιαλίτιδα ζώνη τους. Δηλαδή, επαναβεβαίωση του Πρακτικού της Βέρνης.
• Η Συμφωνία της Μαδρίτης τον Ιούλη του 1997 (μετά την κρίση των Ιμίων τον Γενάρη του 1996), μεταξύ Κ. Σημίτη και Σ. Ντεμιρέλ, με την οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει «τα ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας» στο Αιγαίο και δεσμεύεται να μην προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, όπως θα μπορούσε να θεωρηθεί η άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων (έρευνες στην υφαλοκρηπίδα, επέκταση χωρικών υδάτων κ.λπ.).
• Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και το Ελσίνκι, με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης τον Δεκέμβρη του 1999, όπου στο πλαίσιο της ενεργοποίησης της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, η Ελλάδα αποδέχτηκε την ύπαρξη προς διευθέτηση «συνοριακών διαφορών».
• Σήμερα, έχουμε την κλιμακωτή στο χρόνο, κι όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, προσεκτικά σχεδιασμένη υλοποίηση των τουρκικών διεκδικήσεων στη θαλάσσια ζώνη, την οριζόμενη από τον 28ο και 32ο μεσημβρινό (απ' το μέσον της Ρόδου μέχρι 6 μίλια ανατολικά της Πάφου). Η αρχική αναφορά αυτού του γεγονότος έγινε από ανώνυμους απόστρατους αξιωματικούς της Τουρκίας. Στη συνέχεια, υπήρξαν συνεχείς αναφορές απ' τον υπουργό Αμυνας, Χουλούσι Ακάρ, και τον Πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μπροστά σε σχετικούς χάρτες και τέλος ακολούθησε η τουρκική επιστολή της 13ης Νοέμβρη στον ΟΗΕ. Αποτέλεσμα, η εκ του μηδενός δημιουργία ενός ακόμη σοβαρότατου διαπραγματευτικού «αφηγήματος» για την τουρκική διπλωματία, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση, παρότι «κραύγαζε» η έλευσή του, «αρνούνταν» να το δει.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις, με καθυστέρηση που γεννάει και ερωτήματα, διότι στις 13/11 κατατέθηκε η τουρκική επιστολή στον ΟΗΕ, στις 27/11 υπήρξε η πρώτη σχετική ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ. Η ελληνική κυβέρνηση αρχικά προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός. Δημοσιοποιεί «άσφαιρες» και γενικόλογες αναφορές, για «νομικά αβάσιμους, εσφαλμένους και αυθαίρετους» ισχυρισμούς, που «παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην περιοχή». Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι διαφορετική. Η Τουρκία είναι μια χώρα που ουδέποτε υπέγραψε τη Σύμβαση του 1982 του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Λέγεται, επίσης, ότι οι δικές της θάλασσες, οι οριζόμενες απ' αυτήν τη συμφωνία, δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες. Μέσα απ' αυτήν τη γνώση, μαζί με τις γενικότερες επιδιώξεις της, σχεδιάζει και υλοποιεί σταδιακά την καταπάτηση, με την ανοχή, ακόμη και με την ενθάρρυνση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών. Εφαρμόζει το Δίκαιο της Θάλασσας όπου τη συμφέρει, για παράδειγμα καθορίζοντας τα 200 μίλια ΑΟΖ επιλεκτικά, όπως στη Μαύρη Θάλασσα.

Η στρατευμένη νεολαία μας και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να γνωρίζουν τη θέση του ΚΚΕ όπως αυτή εκφράστηκε στην ημερίδα τον Ιούνη 2018, με θέμα «Οι διεθνείς εξελίξεις, η κατάσταση στην περιοχή και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας», όπου αναφέρει: «Τα νησιά, εκτός από τους βράχους που δεν έχουν οικονομική ζωή, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, έχουν το ίδιο δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα και σε ΑΟΖ, μέχρι και 200 ν.μ. από τις ακτές, όπως οι ηπειρωτικές περιοχές. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα αυτό των νησιών. Εστιάζει ιδιαίτερα στο Καστελόριζο, που μαζί με τη Στρογγύλη και το σύμπλεγμα νησίδων και βραχονησίδων στην περιοχή αυτή, είναι το κλειδί για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Κύπρο. Πολύ περισσότερο που η λεκάνη αυτή φαίνεται ότι έχει σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος για το Καστελόριζο συνδυάζεται με την αμφισβήτηση για τα Δωδεκάνησα, την Κρήτη και τα υπόλοιπα νησιά στην περιοχή. Το ΚΚΕ τάσσεται ενάντια στην πολιτική της εγκατάλειψης και εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, που καθορίζονται από τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο στη Θάλασσα του 1982. Τα όρια των ζωνών μεταξύ αντικείμενων ή παρακείμενων χωρών προσδιορίζονται με μεταξύ τους συμφωνία».

• Η συνεκμετάλλευση που προωθούν ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και συζητιέται από δυνάμεις των κυρίαρχων τάξεων σε Ελλάδα - Κύπρο - Τουρκία είναι σε βάρος των λαών. Οχι μόνο καταπατιούνται κυριαρχικά δικαιώματα με αυτή τη θεωρία και διεθνείς συμφωνίες, αλλά όλα αυτά θα οξύνουν ακόμη περισσότερο τους ανταγωνισμούς, σε βάρος του λαού στην περιοχή.
• Δεν είναι εγγύηση για τη χώρα μας η συμμαχία με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ που στηρίζουν κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Τα γεγονότα επιβάλλουν να δυναμώσει ο αγώνας ΤΩΡΑ, για αποδέσμευση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και να κλείσουν οι βάσεις. Να μην επικυρωθεί από τη Βουλή η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ.

Καμιά εμπιστοσύνη και στήριξη στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει το τέταρτο και τελευταίο μέρος της συζήτησης με τον σ. Κώστα Σαραντίδη (Νγκουιέν Βαν Λαπ), τον Ελληνα Βιετμίνχ. Στο τελευταίο μέρος της συζήτησης ο σ. Κώστας Σαραντίδης σχολίασε τις σύγχρονες εξελίξεις.

Χτες εχθρός, σήμερα «φίλος»

Σου λέει «θα μας προστατέψουν οι Αμερικανοί». Οπως προστάτεψαν την Κύπρο; Οι Αμερικανοί κάνουν τη δουλειά τους. Ετσι είναι ο καπιταλισμός, αυτός είναι ο προορισμός του, να κυριέψει τον κόσμο. Και λυπάμαι πολύ για την Κίνα. Εάν στην Κίνα υπήρχε πράγματι ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, με την ψυχή, με την έννοια του κομμουνιστή, θα είχε το Βιετνάμ σαν αδερφό, θα είχε την Καμπότζη και το Λάος σαν αδερφό, θα είχε όλες αυτές τις χώρες γύρω της υπό προστασία. Οχι προς όφελός του, αλλά σαν προστασία του λαού. Δυστυχώς, η Κίνα κάνει σήμερα ό,τι και η Αμερική. Και βλέπεις τώρα τους Αμερικανούς να εμφανίζονται ως προστάτες της Ασίας. Οι Αμερικανοί να είναι «προστάτες» του Βιετνάμ. Χτες ο εχθρός, σήμερα ο «φίλος». Καμιά φορά τα σκέφτομαι και γελάω. 92 χρονών, δεν σπούδασα, γραμματική δεν ξέρω, τετάρτη Δημοτικού τελείωσα. Αλλά από τα τόσα που πέρασα, από τα τόσα που είδα... Γι' αυτό λέει ότι τα γράμματα δεν κάνουν τον άνθρωπο.

Η νεολαία είναι το μέλλον

Η νεολαία εδώ στην Ελλάδα κάτι κάνει. Να σου πω λυπάμαι. Τόσες σφαλιάρες εκεί δεν ξυπνάνε; Τόσο ελκυστικά είναι τα καφενεία και οι ταβέρνες; Τόσο ζαμανφουτισμός, που λένε και οι Γάλλοι; Κοιτάζουν το σήμερα, δεν κοιτάζουν το αύριο. Δεν σκέφτονται το μέλλον των παιδιών τους; Ηρθε τώρα ο Μητσοτάκης, θα κάνει ό,τι έκανε κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα έρθει ο ένας, θα έρθει ο άλλος και τα χρόνια περνάνε... Στεναχωριέμαι. Εγώ λέω πως θα ξυπνήσει η νεολαία. Το θέμα εκεί είναι. Η νεολαία μας πρέπει να κάνει κάτι εμπράκτως. Τότε στο Βιετνάμ, σε μια διαφορετική, ωστόσο, κοινωνία, κάθε Κυριακή οι νέοι βοηθούσαν όπου χρειαζόντουσαν χέρια.

Αυτός ήταν ο λαϊκός στρατός

Δεν ξέρω πώς είναι τώρα στο στρατό. Σε ποιο στρατό βρισκόμαστε; Στον καπιταλιστικό στρατό. Εχεις και τα καψόνια. Τα δοκίμασα κι εγώ στη λεγεώνα, τα ξέρω. Είναι βαρβαρότητα. Και φυσικά όλοι μας ήμασταν αγανακτισμένοι. Οταν ένας στρατός έχει τέτοιες περιπτώσεις, τέτοιες σκέψεις, τι περιμένεις από το στρατό; Εκεί στο Βιετνάμ ο λοχίας, παραδείγματος χάρη, «η μάνα του στρατιώτη», φρόντιζε για τον στρατιώτη. Δεν έπαιζε το ρόλο του αξιωματικού. Η πειθαρχία, πειθαρχία. Ο κανόνας, κανόνας. Εκτός τούτου τα βλέπεις όλα να είναι αδέλφια. Εγώ ποτέ δεν έκανα χρήση του αξιωματικού. Ολοι μαζί παίζαμε, μαλώναμε, δίναμε αγάπη, συμπόνια αναμεταξύ μας, γιατί μαζί θα πολεμήσουμε, μαζί θα σκοτωθούμε. Αυτός είναι ο λαϊκός στρατός.