Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν θεραπευτές και άλλοι εργαζόμενοι από το «18 ΑΝΩ», το ΚΕΘΕΑ, τον ΟΚΑΝΑ και τα Κέντρα Πρόληψης. Επίσης, από τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, Συλλόγων Οικογένειας του ΚΕΘΕΑ, του ΕΣΥΝ και εργατικά σωματεία. Ακόμα, την εκδήλωση παρακολούθησαν άνθρωποι που βρίσκονται στο στάδιο της επανένταξης, δημοτικοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» από πολλούς δήμους της Αθήνας και αντιπροσωπεία της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ).

Παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ για τις εξελίξεις, ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, υπογράμμισε μεταξύ άλλων: «Ξέρουμε ότι η αντιλαϊκή πολιτική, η πολιτική υπεράσπισης της στρατηγικής του μεγάλου κεφαλαίου απαιτεί αυταρχισμό, αλλά και ενσωμάτωση τμημάτων του λαού στη στρατηγική του κεφαλαίου. Πολλές φορές το "ψάρι βαφτίζεται κρέας", το πρόβλημα, όπως η διάδοση των ναρκωτικών, παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο και η αποδοχή του ή ο συμβιβασμός με αυτό ως αναγκαστική λύση. Ο συμβιβασμός με τα ναρκωτικά, η διάδοσή τους, κυρίως στη νεολαία, είναι κοινωνική καταστολή.

Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο και ως έκφραση του κυβερνητικού αυταρχισμού ήρθε και η παρέμβαση στο ΚΕΘΕΑ (...) σταθήκαμε αντίθετοι (...) σε μια πολιτική παρέμβαση της κυβέρνησης που στοχεύει στο χτύπημα της ίδιας της φιλοσοφίας αυτού που πρεσβεύει το ΚΕΘΕΑ, δηλαδή στη φιλοσοφία της "στεγνής θεραπείας".

Η ίδια η πολιτική της ΕΕ για τα ναρκωτικά, η πολιτική που διαδοχικά έχουν ακολουθήσει στη χώρα μας οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, έχουν κοινό παρονομαστή τη διαχείριση του προβλήματος, την αποστέωσή του από κάθε κοινωνική αιτία, την ιατρικοποίησή του και την αναζήτηση διαχειριστικών λύσεων που δεν απαντάνε ούτε στις αιτίες του φαινομένου, αλλά ούτε στις ανάγκες των ίδιων των χρηστών και τελικά ούτε στη διαχείριση της βλάβης που προκαλεί η εξάρτηση.

Η πολιτική της ΕΕ για την τοξικοεξάρτηση, μέσα από τα οχτώ διαφορετικά στρατηγικά σχέδια που έχει αλλάξει από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι σήμερα, προσδιορίζει την τοξικομανία ως ιατρικό κυρίως πρόβλημα, γι' αυτό προτάσσει και ως μοντέλο θεραπείας τα υποκατάστατα ηρωίνης, όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη (...).

Εμείς στηρίζουμε την ενίσχυση της "στεγνής θεραπείας" κυρίως γι' αυτό που στοχεύει ως θεραπευτική φιλοσοφία, την αλλαγή του ανθρώπου (...) γιατί απευθύνεται σε όλες τις ουσίες, γιατί μπορεί να απαντήσει στην εξέλιξη του φαινομένου της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες, γιατί ενισχύει την ικανότητα του ανθρώπου να προσδιορίζεται μέσα στο κοινωνικό σύνολο ως κοινωνικό ον (...). Παλεύουμε και σήμερα με ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης, με επιστημονικά επεξεργασμένες θέσεις που λαμβάνουν υπόψη όλες τις σύγχρονες εξελίξεις στο φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης. Εχουμε πλαίσιο πάλης που έχει στο επίκεντρο τόσο τον χρήστη (...) Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να έχει ασίγαστο μέτωπο με τα ναρκωτικά, τη διάδοσή τους, τον τρόπο ζωής που τα συνοδεύει (...)

Η πολιτική που ετοιμάζουν είναι ήδη ναρκοθετημένη, γιατί είναι ενταγμένη στις ανάγκες του σάπιου συστήματός τους. Από εμάς "η άνοιξη εξαρτάται", δηλαδή από την ίδια την πάλη και την πίστη του λαού για ριζικότερες αλλαγές».

(Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Νίκου Σοφιανού θα δημοσιευτούν στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»)

Στη χτεσινή εκδήλωση έγιναν πολλές παρεμβάσεις από τους παρευρισκόμενους.

Η Αννα, μέλος του Συλλόγου Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «ΝΟΣΤΟΣ», αναφέρθηκε στην «ανησυχία όλων των γονιών που έχουμε ζήσει στο πετσί μας τον πόνο για όσα έρχονται. Να πούμε όχι σε αυτό το σαθρό σύστημα που φτιάχνει τάφους για τα παιδιά μας για να μη χαλάνε τη βιτρίνα της Αθήνας».

Ο Κώστας, από τον Σύλλογο Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «ΔΙΑΒΑΣΗ», ζήτησε τη συνδρομή του ΠΑΜΕ για να ανοίξει το ζήτημα των ναρκωτικών μέσα στα σωματεία.

Ο Αλέξης, από τον Σύλλογο Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «ΣΤΡΟΦΗ», σημείωσε: «Δεν ξέρω ποια ουσία κάνει εθιστική την κάνναβη, αλλά είδα δεκάδες παιδιά να απεξαρτώνται απ' αυτή. Και οι γονείς εμπιστευόμαστε το ΚΕΘΕΑ, τον οργανισμό που στις 15 Δεκέμβρη του 2019 βοήθησε να αποφοιτήσει και το δικό μου παιδί. Μιλούν για Χώρους Εποπτευόμενης Χρήσης. Είναι προστασία να αφήνεις έναν άνθρωπο να τρυπιέται; Αυτή είναι η φροντίδα της πολιτείας; Δεν πρέπει να υπάρχει πρόληψη, να ενημερώνονται μαθητές και δάσκαλοι στα σχολεία; Η κάνναβη δημιουργεί εξαρτημένους. Μαλακά και σκληρά δεν υπάρχουν. Το έζησα στο πετσί μου πέντε χρόνια. Να βοηθήσουν τα παιδιά μας να ενταχθούν στην κοινωνία. Αυτό είναι φροντίδα».

Ο Παντελής, γονιός που το παιδί του είναι στο «στεγνό πρόγραμμα» του ΟΚΑΝΑ, σημείωσε: «Δεν μπορείς να δίνεις τη μάχη στη θεραπεία για τη μετατόπιση από ένα παράνομο ναρκωτικό σε ένα νόμιμο».

Η Μαρίνα Τσίγκα - Σαραντέα, πρόεδρος του ΕΣΥΝ, αναφερόμενη στους Χώρους Εποπτευόμενης Χρήσης, σημείωσε ότι όχι μόνο υπονομεύουν το κίνητρο για τη θεραπεία, αλλά εποπτεύουν την ακροβασία των εξαρτημένων ανάμεσα στο φυσικό και στον κοινωνικό θάνατο χωρίς να τους προστατεύουν απ' αυτούς.

Σημαντικές ήταν οι παρεμβάσεις που έγιναν και από τους επαγγελματίες του χώρου της πρόληψης και της απεξάρτησης.

«Βρεθήκαμε κοντά με το ΚΚΕ και στη μάχη που δώσαμε ενάντια στις αλλαγές στο ΚΕΘΕΑ. Αυτήν τη στιγμή τα πράγματα στο ΚΕΘΕΑ είναι θολά», υπογράμμισε ο Δημήτρης Κολοκάθης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΚΕΘΕΑ, και συνέχισε ότι «η δουλειά σε τέτοιου είδους οργανισμούς πρέπει να σχεδιάζεται με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων και να συνδέεται με τις τοπικές κοινωνίες. Στο ΚΕΘΕΑ έχουμε μια μακρά παράδοση συνεργασίας με το ΚΚΕ και είμαστε εδώ γιατί υπερασπίζεται σταθερά τη φιλοσοφία του Οργανισμού».

Η Ελένη Καρτάκη, από τη θεραπευτική κοινότητα του «18 ΑΝΩ», σημείωσε «ότι το ΚΚΕ βάζει τα πράγματα στη θέση τους, με τις θέσεις του. Στόχος κάθε κυβέρνησης είναι η απεξάρτηση γιατί είναι μια επαναστατική διαδικασία και όχι στατική. Είμαστε κοντά στους ανθρώπους που παλεύουν για μια άλλη κοινωνία».

Ο Μιχάλης Λάζαρης, εκ μέρους του Σωματείου των εργαζομένων στον ΟΚΑΝΑ, αναφέρθηκε στις πολιτικές θέσεις του ΚΚΕ για τα ναρκωτικά, οι οποίες είναι επιστημονικές και εύστοχες ως προς το τι θέλουν να πετύχουν οι κυβερνήσεις. «Παρά τις επιστημονικές διαφωνίες, είπε, έχουμε βρεθεί σε αγώνες στο παρελθόν και θα βρεθούμε και στο μέλλον. Ετσι όπως εξελίσσονται σήμερα τα πράγματα, έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τη χειραγώγηση. Ο ΟΚΑΝΑ είχε και έχει διοίκηση διορισμένη από την κυβέρνηση, τώρα αυτό πέρασε και στο ΚΕΘΕΑ. Ολες οι κυβερνήσεις επενδύουν στα ναρκωτικά για να κρατήσουν ένα κομμάτι της νεολαίας μακριά από τους αγώνες».

Η Μαρίνα Παπαδιώτη, εκ μέρους του Σωματείου εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, αναφέρθηκε στη σταθερή, διαχρονική συμπαράσταση του ΚΚΕ ως προς το ανεπίλυτο θεσμικό πρόβλημα των Κέντρων. Μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σήμερα στα Κέντρα Πρόληψης, για τη σημαντική δουλειά που κάνουν στα σχολεία παρά τα εμπόδια και κατέληξε πως «αυτό που χρειάζονται σήμερα οι νέοι είναι η ενστάλαξη της ελπίδας και του οράματος, γι' αυτό συναντιούνται οι δρόμοι μας».

Για τους Χώρους Εποπτευόμενης Χρήσης (ΧΕΧ) μίλησε ο Κατηφές Παναγιώτης, υπεύθυνος του Τμήματος Κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος, μεταφέροντας την πλούσια πείρα από τις χώρες όπου έχουν «τρέξει» οι ΧΕΧ, σημείωσε:

«Στην αποθέωση της ατομικότητας και της λογικής "ότι εσύ έχεις την επιλογή να κάνεις ό,τι θέλεις με τον εαυτό σου αρκεί να μην ενοχλείς τους γύρω σου" στηρίζεται και η θεσμοθέτηση των Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης. Είναι ένα ζήτημα που από το 2013 έθεσε ως κυβέρνηση η ΝΔ, το 2018 το νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ κάτω και από πιέσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και σήμερα ξαναέρχεται η ΝΔ με τις ευλογίες όλων των άλλων κομμάτων, να το επεκτείνει με τη συνδρομή της Τοπικής Διοίκησης και με κινητές μονάδες νόμιμης χρήσης για να αμβλύνει τις αντιστάσεις.

Είναι αποδοχή του προβλήματος ως μη πρόβλημα.

Πλέον το πρόβλημα δεν είναι η χρήση αλλά απλά η χρήση να μη γίνεται σε δημόσια θέα. Για αυτό το κράτος διαμορφώνει χώρους όπου ο χρήστης θα μπορεί νόμιμα και με παρακολούθηση ιατρικού προσωπικού να κάνει χρήση ναρκωτικών.

Οι ΧΕΧ είναι αποδοχή του κοινωνικού θανάτου ενός ανθρώπου.

Πλέον το πρόβλημα δεν είναι η εξάρτηση, απλά να μειωθούν οι φυσικοί θάνατοι από overdose. Που και αυτό δεν ισχύει απόλυτα γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των θανάτων από overdose συντελούνται στο σπίτι του χρήστη και κυρίως μετά από αποφυλάκιση όπως δείχνουν τα στοιχεία στις χώρες που εδώ και χρόνια λειτουργούν ΧΕΧ.

Να καθαρίσει κυρίως το κέντρο της Αθήνας από χρήστες και πιάτσες ναρκωτικών, για να μπορεί να είναι τουριστικά θελκτικό και περισσότερο αξιοποιήσιμο από το τουριστικό κεφάλαιο. Για αυτό το υπερασπίζεται και ο κος Μπακογιάννης και γι' αυτό η Αθήνα θα είναι "πιλότος" και για άλλες μεγάλες πόλεις με τη συνδρομή δημάρχων και περιφερειαρχών.

Δεν τους ενδιαφέρει να μην υπάρχουν χρήστες και πιάτσες, απλά να μεταφερθούν σε ελεγχόμενους χώρους. Οπως την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων που είχε καθαρίσει η Ομόνοια και είχαμε τη μεταφορά τους στην Αμυγδαλέζα.

Να διαμορφωθεί ακόμα μεγαλύτερη ανοχή με το κοινωνικό φαινόμενο των ναρκωτικών και να μεταφερθούν οι πιάτσες σε πιο υποβαθμισμένες περιοχές.

Το σημαντικότερο είναι ότι οι ΧΕΧ ναρκοθετούν την ίδια την πρόληψη και ουσιαστικά είναι αποδοχή του κοινωνικού θανάτου για τον χρήστη, μειώνοντας ουσιαστικά και το ατομικό και το κοινωνικό κίνητρο για θεραπεία.

Πλέον το κράτος και επίσημα λέει ότι η χρήση δεν είναι πρόβλημα, αφού νομοθετείται η νόμιμη χρήση εντός των χώρων αυτών και τα ναρκωτικά δεν θεωρούνται παράνομα μόνο εντός των χώρων. Δηλαδή, έχουμε παράνομα ναρκωτικά και νόμιμη χρήση, ως βήμα πριν τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών.

Μάλιστα, δίνεται η δυνατότητα σε θεραπευτικά προγράμματα να λειτουργούν ΧΕΧ, αλλοιώνοντας έτσι κάθε έννοια της απεξάρτησης και της θεραπείας.

• Δεν αποδεχόμαστε τη στήριξη του κράτους στη χρήση ναρκωτικών.
• Δεν συμβιβαζόμαστε με τη διάδοση της ναρκω-κουλτούρας.
• Δεν αποδεχόμαστε τον άνθρωπο έξω από την κοινωνική ζωή και δράση.
• Δεν θεωρούμε ως λύση του προβλήματος τη συντήρηση της τοξικοεξάρτησης και τη "μείωση της βλάβης".

Προτάσσουμε ένα ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο πάλης που πατά στην ενιαία αντίληψη της πρόληψης - της στεγνής θεραπείας - της κοινωνικής επανένταξης και όχι στη "μείωση της βλάβης" ως κυρίαρχης προσέγγισης της αντιναρκωτικής πολιτικής, που δεν είναι καν θεραπεία, όπως προσπαθούν να πείσουν ακόμα πιο έντονα τώρα τελευταία τα νεοδιορισμένα από την κυβέρνηση της ΝΔ στελέχη σε διοικήσεις θεραπευτικών προγραμμάτων.

Για εμάς, η έννοια της φροντίδας του τοξικοεξαρτημένου που κινείται μεταξύ πιάτσας και αστεγίας πρέπει να εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει:

• Προγράμματα street work, τόσα όσα έχει ανάγκη η χώρα, χωρίς ημερομηνία λήξης λόγω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ από τα οποία κυρίως λειτουργούν.
• Ενα ολοκληρωμένο δίκτυο με χώρους φροντίδας των άστεγων χρηστών, χωρίς την ανοχή χρήσης, όπου ο χρήστης θα μπορεί να βρει στέγη, τροφή, ρουχισμό, είδη για την υγιεινή του και θα λειτουργεί ως προθάλαμος για προσπάθεια διαμόρφωσης κινήτρου για θεραπεία.
• Την ίδρυση μονάδων σωματικής απεξάρτησης στα δημόσια νοσοκομεία».

Για την αθώωση της κάνναβης μίλησε η Λήδα Α. Μαλάμη, μέλος του Τμήματος Κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ, υπογραμμίζοντας ότι η χρόνια και έντονη συζήτηση γύρω από την κάνναβη «εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια εγκλωβισμού των συνειδήσεων και κυρίως της νεολαίας, μέχρι του σημείου να λανσάρεται πως η χρήση κάνναβης αποτελεί μια επαναστατική πράξη και έναν "εναλλακτικό" τρόπο ζωής.

Στις μέρες μας, δούρειος ίππος στην προσπάθεια αυτή είναι η αξιοποίηση μεμονωμένων στοιχείων της στη φαρμακοβιομηχανία.

Εμμεσα πλασάρεται η ιδέα πως αφού είναι χρήσιμη στη φαρμακοβιομηχανία ως πρώτη ύλη, τότε γιατί όχι και η χρήση της στην ακατέργαστη μορφή της;

Οι προσπάθειες αυτές δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εξελίσσονται σε μια περίοδο όπου οξύνονται τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, οι βεβαιότητες κλονίζονται και η διαχείριση των αδιεξόδων από το ίδιο το σύστημα γίνεται όλο και πιο δύσκολη».

Αναφέρθηκε ακόμη σε στοιχεία της Ευρωπαϊκής Εκθεσης για τα Ναρκωτικά του 2019 (ΕΚΠΝΤ), όπως ότι: Η κάνναβη ορίζεται ως ναρκωτικό και μάλιστα το πλέον διαδεδομένο ναρκωτικό. Η χρήση κάνναβης τον τελευταίο καιρό αναφέρεται από σχεδόν 20% του πληθυσμού στην ηλικιακή ομάδα 18 - 24 ετών. Το 2017 περίπου 155.000 άτομα στην Ευρώπη ξεκίνησαν θεραπεία για προβληματική χρήση κάνναβης.

«Η χρήση κάνναβης δεν είναι ασφαλής και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία (...) Επιστημονικές μελέτες δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις επιβλαβείς επιδράσεις της και διαλύουν τους μύθους ότι η χρήση της είναι αθώα για τον άνθρωπο. Η χρήση κάνναβης, ειδικά σε άτομα που ξεκινούν κατά την εφηβεία, οδηγεί σε μείωση των γνωστικών λειτουργιών και αλλαγές στην εγκεφαλική δομή με πολλαπλές δυσμενείς επιπτώσεις στη φυσιολογική λειτουργία του ατόμου, σε νοητικό και σε συμπεριφορικό - ψυχολογικό επίπεδο.

Εφόσον, λοιπόν, υπάρχουν τα επιστημονικά τεκμήρια και οι αρμόδιοι φορείς παραδέχονται επίσημα την πραγματική φύση της κάνναβης, γιατί υιοθετείται από τις κυβερνήσεις, τα αστικά κόμματα και τους εκφραστές τους μια πιο προσφιλής στάση απέναντι στο φυτό, φτάνοντας και στο σημείο να δημιουργούν καινούριο θεσμικό πλαίσιο;

Γιατί πολύ απλά η κάνναβη για όλους αυτούς αποτελεί ένα ανεκμετάλλευτο πεδίο κερδοφορίας. Και το κέρδος τους είναι φυσικά οικονομικό, αλλά έχει και έντονες πολιτικο-κοινωνικές επιπτώσεις (...).

Σε επίπεδο κοινωνίας:

Για τον χρήστη, η κάνναβη πλασάρεται ως "ενέργεια κόντρα στο σύστημα". Ενώ στην πραγματικότητα αυτός αδρανοποιείται, αυτοεγκλωβίζεται νιώθοντας μια ψεύτικη εκτόνωση (...) Οι χρήστες είναι εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση που τους απομακρύνει από το να φτάσουν και να αναπτύξουν τις ικανότητες και δεξιότητές τους, τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό. Ετσι μπορούν να δημιουργηθούν κοινωνίες εθισμένων, με στοιχεία λειτουργικότητας, όμως, που θα προβάλλονται ως δείκτες υγείας. Η εκμετάλλευση της σωματικής εργασίας του 19ου αιώνα στα όρια των ανθρώπινων αντοχών μετασχηματίζεται σήμερα σε εκμετάλλευση της νόησης στα όρια της διατήρησης της λειτουργικότητας του ατόμου, με μια επικάλυψη δήθεν προοδευτικότητας».