Για την αθώωση της κάνναβης μίλησε η Λήδα Α. Μαλάμη, μέλος του Τμήματος Κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ, υπογραμμίζοντας ότι η χρόνια και έντονη συζήτηση γύρω από την κάνναβη «εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια εγκλωβισμού των συνειδήσεων και κυρίως της νεολαίας, μέχρι του σημείου να λανσάρεται πως η χρήση κάνναβης αποτελεί μια επαναστατική πράξη και έναν "εναλλακτικό" τρόπο ζωής.

Στις μέρες μας, δούρειος ίππος στην προσπάθεια αυτή είναι η αξιοποίηση μεμονωμένων στοιχείων της στη φαρμακοβιομηχανία.

Εμμεσα πλασάρεται η ιδέα πως αφού είναι χρήσιμη στη φαρμακοβιομηχανία ως πρώτη ύλη, τότε γιατί όχι και η χρήση της στην ακατέργαστη μορφή της;

Οι προσπάθειες αυτές δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εξελίσσονται σε μια περίοδο όπου οξύνονται τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, οι βεβαιότητες κλονίζονται και η διαχείριση των αδιεξόδων από το ίδιο το σύστημα γίνεται όλο και πιο δύσκολη».

Αναφέρθηκε ακόμη σε στοιχεία της Ευρωπαϊκής Εκθεσης για τα Ναρκωτικά του 2019 (ΕΚΠΝΤ), όπως ότι: Η κάνναβη ορίζεται ως ναρκωτικό και μάλιστα το πλέον διαδεδομένο ναρκωτικό. Η χρήση κάνναβης τον τελευταίο καιρό αναφέρεται από σχεδόν 20% του πληθυσμού στην ηλικιακή ομάδα 18 - 24 ετών. Το 2017 περίπου 155.000 άτομα στην Ευρώπη ξεκίνησαν θεραπεία για προβληματική χρήση κάνναβης.

«Η χρήση κάνναβης δεν είναι ασφαλής και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία (...) Επιστημονικές μελέτες δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις επιβλαβείς επιδράσεις της και διαλύουν τους μύθους ότι η χρήση της είναι αθώα για τον άνθρωπο. Η χρήση κάνναβης, ειδικά σε άτομα που ξεκινούν κατά την εφηβεία, οδηγεί σε μείωση των γνωστικών λειτουργιών και αλλαγές στην εγκεφαλική δομή με πολλαπλές δυσμενείς επιπτώσεις στη φυσιολογική λειτουργία του ατόμου, σε νοητικό και σε συμπεριφορικό - ψυχολογικό επίπεδο.

Εφόσον, λοιπόν, υπάρχουν τα επιστημονικά τεκμήρια και οι αρμόδιοι φορείς παραδέχονται επίσημα την πραγματική φύση της κάνναβης, γιατί υιοθετείται από τις κυβερνήσεις, τα αστικά κόμματα και τους εκφραστές τους μια πιο προσφιλής στάση απέναντι στο φυτό, φτάνοντας και στο σημείο να δημιουργούν καινούριο θεσμικό πλαίσιο;

Γιατί πολύ απλά η κάνναβη για όλους αυτούς αποτελεί ένα ανεκμετάλλευτο πεδίο κερδοφορίας. Και το κέρδος τους είναι φυσικά οικονομικό, αλλά έχει και έντονες πολιτικο-κοινωνικές επιπτώσεις (...).

Σε επίπεδο κοινωνίας:

Για τον χρήστη, η κάνναβη πλασάρεται ως "ενέργεια κόντρα στο σύστημα". Ενώ στην πραγματικότητα αυτός αδρανοποιείται, αυτοεγκλωβίζεται νιώθοντας μια ψεύτικη εκτόνωση (...) Οι χρήστες είναι εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση που τους απομακρύνει από το να φτάσουν και να αναπτύξουν τις ικανότητες και δεξιότητές τους, τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό. Ετσι μπορούν να δημιουργηθούν κοινωνίες εθισμένων, με στοιχεία λειτουργικότητας, όμως, που θα προβάλλονται ως δείκτες υγείας. Η εκμετάλλευση της σωματικής εργασίας του 19ου αιώνα στα όρια των ανθρώπινων αντοχών μετασχηματίζεται σήμερα σε εκμετάλλευση της νόησης στα όρια της διατήρησης της λειτουργικότητας του ατόμου, με μια επικάλυψη δήθεν προοδευτικότητας».