Δουλεύουμε σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας, εκτεθειμένοι σε βιολογικούς, χημικούς και φυσικούς παράγοντες κινδύνου, χωρίς να παίρνονται τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς μας, όπως αποδείχθηκε και από την πρόσφατη επιδημία SARS-CοV-2, όπου δεκάδες συνάδελφοι νόσησαν στη χώρα μας και συνολικά πάνω από 90.000 σε παγκόσμια κλίμακα.

Δουλεύουμε σε συνθήκες αυξανόμενης εντατικοποίησης, με αλλεπάλληλες βάρδιες (απόγευμα - πρωί - νύχτα) και εφημερίες, με χρωστούμενα ρεπό και άδειες ή με αύξηση του εργάσιμου χρόνου μέσα από την υπερωριακή απασχόληση, γιατί ακόμα και με βάση τους πετσοκομμένους οργανισμούς υπάρχουν χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις όλων των ειδικοτήτων.

Ας σκεφτούν όσοι έχουν την ευθύνη: Είναι δυνατόν οι νοσηλευτές να εργάζονται μέχρι τα 67, να κάνουν νυχτερινά, να κάνουν νοσηλεία, να εξετάζουν οι γιατροί ή να χειρουργούν, να μεταφέρουν ασθενείς οι μεταφορείς και τόσα άλλα; Μεγάλο τμήμα των υγειονομικών έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας των παραπάνω.

Ομως οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αρνούνται την επέκταση των Βαρέων - Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων στο Δημόσιο, ενώ διατηρούν πολλούς από εμάς αποκλεισμένους ακόμα και από τη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος. Για τους μαχόμενους υγειονομικούς αποτελούν κοροϊδία και πρόκληση οι προτάσεις νόμων που εμφανίστηκαν το τελευταίο διάστημα από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ για την ένταξή μας στα ΒΑΕ, όταν ως κυβερνήσεις πολέμησαν το δίκαιο αυτό αίτημα...

Εκκρεμεί ακόμα η έκδοση της νέας Υπουργικής Απόφασης που θα καθορίζει τους δικαιούχους, το ύψος και τις προϋποθέσεις χορήγησης του επιδόματος, ενώ υπάρχει «σύσταση» της ΕΕ για μείωση κατά 32% των εργαζομένων στο Δημόσιο που λαμβάνουν το επίδομα.

Αρνούνται να δεσμευτούν ότι δεν θα υπάρξει περικοπή σε όσους το παίρνουν σήμερα και επέκταση σε όσους το δικαιούνται. Αρνούνται το αίτημα για επέκταση των ΒΑΕ στο Δημόσιο, με ένταξη όλων των κλάδων και ειδικοτήτων που εργάζονται σε επικίνδυνες και ανθυγιεινές συνθήκες, με τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς μας.

Ο αποκλεισμός από τη χορήγηση του ανθυγιεινού επιδόματος ολόκληρων κλάδων και η σχεδιαζόμενη περικοπή του επιδόματος εντάσσονται στον σχεδιασμό κυβερνήσεων και ΕΕ για τη λειτουργία και των δημόσιων μονάδων Υγείας ως «αυτοτελών επιχειρηματικών μονάδων», με εργαζόμενους με ολοένα και λιγότερα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και με μικρότερο μισθολογικό «κόστος».

Αν και δεν έχουν ξεχαστεί ακόμη τα κυβερνητικά «συγχαρητήρια» και τα «χειροκροτήματα» για τους εργαζόμενους στις μονάδες Υγείας, όπως και οι υποσχέσεις για «ενίσχυση του δημόσιου τομέα», οι πρόσφατες πρωθυπουργικές δηλώσεις για επέκταση των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που αποτελεί εφαρμογή του Ν. 4413/2016 που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και συνολικά της επιχειρηματικής δράσης στους τομείς της Υγείας και Πρόνοιας, αναδεικνύουν για άλλη μια φορά ποιος είναι ο ορατός εχθρός που απειλεί και καταστρέφει την υγεία των λαϊκών οικογενειών και τα δικαιώματα των υγειονομικών.

Είχε προηγηθεί η πρόσφατη παρέμβαση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, ο οποίος εν μέσω της επιδημίας δημοσίευσε «δημοσκόπηση» που προωθούσε τη σύναψη συμβάσεων των δημόσιων νοσοκομείων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες αλλά και τη μετατροπή τους σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ). Ακολούθησαν τις τελευταίες μέρες οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών στο «Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών» ότι «χωρίς ΣΔΙΤ ο δημόσιος τομέας όχι μόνο δεν αναπτύσσεται, αλλά συρρικνώνεται».

«Δυστυχώς» όμως για όλους αυτούς και κυρίως για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που υπηρετούν, η περίοδος της επιδημίας και η «κατάρρευση» των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας ακόμα και ισχυρών καπιταλιστικών κρατών απέδειξαν περίτρανα ότι ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη υπηρεσιών Υγείας σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο, ο σχεδιασμός πρόληψης, έγκαιρης διάγνωσης και προστασίας της δημόσιας υγείας, είναι ασύμβατα με τους νόμους του κέρδους, τους νόμους του ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς.

Αυτή η πολιτική μετατρέπει τον SARS-CoV-2 σε μεγαλύτερο πρόβλημα για τις λαϊκές οικογένειες. Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, ούτε «ίσοι» είμαστε απέναντι στην επιδημία ούτε κινδυνεύουμε το ίδιο οι εργαζόμενοι και οι καπιταλιστές.

Η νέα οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με τη μονιμοποίηση και επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων που πάρθηκαν με πρόσχημα την αντιμετώπιση της επιδημίας, θα αυξήσουν την ανεργία και τη φτώχεια και θα έχουν δραματικές συνέπειες στην υγεία και τη ζωή των λαϊκών οικογενειών.

Οι συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα, η μετατροπή των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ και η λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και αύξηση της οικονομικής επιβάρυνσης των ασθενών, ενώ η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων θα μεγαλώσει την εντατικοποίηση για τους υγειονομικούς.

Μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ανυπομονούν να επεκτείνουν τη δράση τους σε Υγεία, Πρόνοια και Ασφάλιση για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Λογαριάζουν όμως χωρίς τους εργαζόμενους και δεσμευόμαστε ότι δεν θα τους αφήσουμε σε «χλωρό κλαρί»!

Τη φωνή τους με τους εργαζόμενους στην Υγεία ετοιμάζονται να ενώσουν για μια ακόμα φορά τη μέρα της πανυγειονομικής απεργίας οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας. Παράλληλα, αναλαμβάνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, συντονίζουν τη δράση τους με σωματεία και φορείς, με αιτήματα και διεκδικήσεις απέναντι στην κατάσταση και τις ελλείψεις στα νοσοκομεία και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας σε κάθε περιοχή.

«Το μέτωπο αγώνα και διεκδίκησης για την Υγεία βρίσκεται πάντα στις προτεραιότητες της δράσης της ΟΓΕ, των Συλλόγων και των Ομάδων της», επισημαίνει η Μαρία Μανιατάκου, μέλος του Προεδρείου της Ομοσπονδίας, γιατρός στο Νοσοκομείο της Θήβας. Στις συνθήκες της πανδημίας, όπως εξηγεί, «αποκαλύφθηκε με ακόμα πιο έντονο τρόπο η "γύμνια" των νοσοκομείων και των δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας». Η «γύμνια» αυτή είναι εδώ και την «επόμενη μέρα», καθώς «η κυβέρνηση δεν έχει κάνει το παραμικρό για την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας», αλλά αντίθετα «συνεχίζει να προωθεί την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή του» και να αντιμετωπίζει τις ανάγκες των γυναικών και των οικογενειών τους ως «κόστος».

Την κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία τη γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενες στον κλάδο, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, οι εργαζόμενες στην καθαριότητα και άλλες υπηρεσίες. «Οι γυναίκες συνάδελφοι επιβαρυνθήκαμε επιπλέον λόγω των δραματικών ελλείψεων σε προσωπικό, δουλεύοντας χωρίς άδειες, χωρίς να έχουμε πού να αφήσουμε τα παιδιά μας», σημειώνει. Τη γνωρίζουν όμως, όπως προσθέτει, και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών που «ζουν με το άγχος αν θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη συνταγογράφηση των απαραίτητων φαρμάκων και εξετάσεων, τις εξετάσεις για την παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, τον τοκετό, τον παιδίατρο και τα εμβόλια των παιδιών».

«Αυτήν την περίοδο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αναδείχτηκε η αξία ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας, σε όλες τις βαθμίδες, σύγχρονου και πλήρως εξοπλισμένου, που θα είναι ικανό να προστατεύσει εμάς και τις οικογένειές μας σε κάθε περίσταση», υπογραμμίζει και τονίζει ότι «σήμερα είναι ζωτικής σημασίας να διεκδικήσουμε πιο οργανωμένα, πιο αποφασιστικά ένα σύστημα Υγείας αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν για όλους, στο επίπεδο των δυνατοτήτων που προσφέρει σήμερα η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας».