Οι ηθικοί αυτουργοί ενός διαρκούς πολιτικού εγκλήματος επιδιώκουν να πείσουν τα λαϊκά στρώματα ότι «ξυπνούν και κοιμούνται» με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος.

Οι επιλογές όλων των τελευταίων κυβερνήσεων στους τομείς της Ενέργειας, του περιβάλλοντος, των δασών, των χρήσεων γης, αποκαλύπτουν ότι όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν, η κυβέρνηση της ΝΔ και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινή στρατηγική που βρίσκεται στον αντίποδα των λαϊκών αναγκών.

Το παράδειγμα των δασών είναι αποκαλυπτικό και φωτίζει τις εντυπωσιακές αντιφάσεις λόγων και έργων των αστικών κυβερνήσεων. Ενώ μιλούν για «προστασία» του περιβάλλοντος, διαχρονικά:

• Διευκολύνουν την αδειοδότηση έργων ΑΠΕ ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές και αρχαιολογικούς χώρους, έργων που οδηγούν σε περιβαλλοντική καταστροφή των βουνών και σε τεράστια επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, από την ακριβότερη ηλεκτρική ενέργεια.
• Υλοποιούν την ίδια καταστροφική δασική πολιτική, διατηρώντας και προωθώντας το σύνολο του υφιστάμενου νομικού πλαισίου που εντείνει την εμπορευματοποίηση της δασικής γης και την προώθηση «επενδύσεων» στα δάση.
• Ενώ ισχυρίζονται προκλητικά ότι ο κίνδυνος και η καταστροφικότητα δασικών πυρκαγιών έχουν αυξηθεί τάχα λόγω κλιματικών μεταβολών, δεν παίρνουν τα αναγκαία αυξημένα μέτρα, αποδεικνύοντας ότι η επίκληση αυτή αποτελεί πρόσχημα προώθησης της πολιτικής της «πράσινης ανάπτυξης».
• Διατηρούν την ιδιοκτησιακή «Βαβυλωνία» στα δάση, που οδηγεί σε αποχαρακτηρισμούς και σε αναγνωρίσεις ανύπαρκτων δικαιωμάτων κυριότητας, κυρίως γύρω από αστικά κέντρα και παραλιακές εκτάσεις.
• Διευρύνουν τις ιδιωτικοποιήσεις των δασών και με τις επιτρεπτές επεμβάσεις, που προϋποθέτουν την αλλαγή χρήσης τους, εξασφαλίζοντας το απαραίτητο γι' αυτό χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο, ενώ απαξιώνουν τη δασική υπηρεσία που έχει την ευθύνη της προστασίας και διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων.
• Υλοποιούν τους δασικούς χάρτες, που αποτελούν κατεύθυνση του ΣΕΒ και των τραπεζών, για να διαμορφωθεί «καθαρό τοπίο» που θα επιταχύνει τα κερδοφόρα επενδυτικά σχέδια που περιμένουν στα δάση, μετά το ιδιοκτησιακό «ξεσκαρτάρισμα». Η υλοποίηση αυτή θα έχει αρνητικές επιπτώσεις σε βάρος χιλιάδων μικροϊδιοκτητών γης αλλά και μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, διευκολύνοντας τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια.
• Επιδιώκουν με κάθε τρόπο τη δημιουργία «οδικού χάρτη» νομιμοποίησης κάθε παράνομης αλλαγής χρήσης και καταπάτησης κυρίως κρατικών δασικών εκτάσεων και δασών μέχρι το 1975.

Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση:

• Εστρωσε το δρόμο για την επιτάχυνση των κερδοφόρων επενδύσεων στις ΑΠΕ, διατήρησε και επέκτεινε το αντιδραστικό πλαίσιο περιβαλλοντικής αδειοδότησης του 2011, συνέχεια και εξέλιξη του οποίου είναι το πλαίσιο της ΝΔ.
• Διατήρησε όλο το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο για τα δάση, που επιτρέπει την επιχειρηματική δραστηριότητα, που ευνοεί τους αποχαρακτηρισμούς, τη μηδενική κρατική χρηματοδότησή τους.
• Συνέχισε τη διαχείριση και προστασία των δασών στη βάση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων.
• Στο όνομα της δήθεν επίλυσης χρονιζόντων ιδιοκτησιακών προβλημάτων και αλλαγών χρήσης γης σε κρατικά κυρίως δασικά οικοσυστήματα, εφηύρε τις «οικιστικές πυκνώσεις», που παρέπεμπαν στο μέλλον τον χαρακτηρισμό εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων - εκτάσεων όπου αμφισβητούνται ο χαρακτήρας και η ιδιοκτησία.
• Στο όνομα της συμμόρφωσης με το Συμβούλιο της Επικρατείας, μετά την αντισυνταγματικότητα των «οικιστικών πυκνώσεων» είχε στα σκαριά νομοσχέδιο νομιμοποίησης όλων των παράνομων αλλαγών στο χαρακτήρα, στην κυριότητα και στη χρήση της γης μέχρι το 1975.

Σήμερα εξελίσσεται η προσπάθεια της κυβέρνησης ΝΔ να παρεμποδίσει νέες προσφυγές από διάφορους φορείς, οι οποίες θα οδηγήσουν με βεβαιότητα σε νέα αντισυνταγματικότητα τις τελευταίες ρυθμίσεις για τις «οικιστικές πυκνώσεις» και άλλες ρυθμίσεις για τους δασωμένους αγρούς.

Η πολιτική τους εντάσσεται στην αστική «γραμμή» της «πράσινης ανάπτυξης» σε παγκόσμιο επίπεδο. Καπιταλιστική ανάπτυξη την οποία οι αστικές τάξεις, τα κράτη τους, οι πολυεθνικές, οι ιμπεριαλιστικές τους συμμαχίες (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.) εμφανίζουν ως τη νέα κερδοφόρα διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση, βρίσκεται όμως στον αντίποδα των λαϊκών αναγκών, οδηγεί στην επιδείνωση των ταξικών - κοινωνικών αντιθέσεων και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, το οποίο τάχα έρχεται να προστατέψει.

Το κράτος του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις του, με επενδύσεις στις ΑΠΕ, στα μεγάλα ξενοδοχεία, στην εξόρυξη χρυσού και πετρελαίου, στα δάση, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την προστασία του περιβάλλοντος, αφού ο στόχος του είναι η διασφάλιση νέων πεδίων κερδοφορίας.

Η ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος, των δασικών οικοσυστημάτων, η αξιοποίηση της Ενέργειας προς όφελος του λαού, προϋποθέτουν κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων.

Προϋποθέτουν την εργατική εξουσία, που με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο και κριτήριο την εξυπηρέτηση των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών θα εξασφαλίσει φτηνή και ποιοτική Ενέργεια, ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος.

(Αναδημοσιεύεται από την «Εφημερίδα των Συντακτών»)