- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Πάνω από 350 υπογράφουν ήδη το σχετικό κείμενο - κάλεσμα που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο
Θυμίζουμε ότι με αφορμή την προβοκατόρικη ενέργεια του προπηλακισμού του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ) στο τέλος του προηγούμενου μήνα, ο πρωθυπουργός, Κυρ. Μητσοτάκης, ανακοίνωσε μέτρα στα ΑΕΙ σε τρεις άξονες:
- Ιδρυση «σώματος προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων», που θα έχει ειδική εκπαίδευση, θα εδρεύει στις σχολές και όταν απαιτείται θα ζητά τη συνδρομή της Αστυνομίας. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ιδιότυπη «πανεπιστημιακή αστυνομία», ένα σώμα «δημόσιας εξουσίας με αστυνομικές αρμοδιότητες», όπως εξήγησε η υπουργός Παιδείας, με ειδική διακριτή στολή, που θα διατίθεται στα ΑΕΙ ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ιδρύματος.
- Αναβάθμιση των μέτρων ασφαλείας των πανεπιστημίων, από τον έλεγχο της εισόδου και της πρόσβασης στις εγκαταστάσεις, όπου συζητιέται και προκρίνεται το μέτρο ειδικής κάρτας εισόδου, μέχρι το φωτισμό, τις περιφράξεις και τη χρήση τεχνικών μέσων, όπως κάμερες και κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης των χώρων.
- Αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας για αδικήματα τα οποία τελούνται σε περιοχές της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Αναφορικά με τους νέους μηχανισμούς καταστολής που επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση στα ΑΕΙ, οι πανεπιστημιακοί που υπογράφουν το κοινό κείμενο - κάλεσμα στο διαδίκτυο επισημαίνουν:
«Ως μέλη ΔΕΠ, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ερευνητές, νέοι επιστήμονες που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις πραγματικές αιτίες και τους διαχρονικά υπεύθυνους για την κατάσταση με την οποία βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι προσπαθώντας να κάνουμε τη δουλειά μας, καταγγέλλουμε την προωθούμενη ένταση της καταστολής στα πανεπιστήμια και αρνούμαστε να συμπράξουμε στη συκοφάντηση των φοιτητών μας, των συλλογικών τους οργάνων και των αγώνων τους.
Η δράση γνωστών, προβοκατόρικων ομάδων και τα πρόσφατα απαράδεκτα και καταδικαστέα γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αξιοποιούνται ως "βολικό άλλοθι" για να θεσπιστούν μέτρα που εδώ και χρόνια επωάζονται, όπως "πανεπιστημιακή αστυνομία", κάρτες εισόδου, κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης κ.ά.
Οι νέοι μηχανισμοί καταστολής που στήνει η κυβέρνηση στα πανεπιστήμια δεν φτιάχνονται για να αντιμετωπίσουν τη δράση τέτοιων παρακρατικών μηχανισμών, όπως άλλωστε αποδείχθηκε ότι δεν την αντιμετώπισε και η κατάργηση του ασύλου, που υποστηρίχθηκε επικοινωνιακά με ανάλογη επιχειρηματολογία.
Επί της ουσίας, στο στόχαστρο βρίσκονται τα δημοκρατικά δικαιώματα και κυρίως η δυνατότητα της οργανωμένης και συλλογικής διαμαρτυρίας απέναντι στην υποβάθμιση των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η αγωνιστική διεκδίκηση όσων έχουμε ανάγκη για να δουλεύουμε και να ζούμε με αξιοπρέπεια και με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν στον 21ο αιώνα.
Αυτό αποδεικνύεται και από την προκλητική αναπαραγωγή της αντιδραστικής και αντιεπιστημονικής θεωρίας των "δύο άκρων" από τον πρωθυπουργό, που προσβάλλει βάναυσα την ιστορική μνήμη και όσους αγωνίστηκαν και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους στον αγώνα ενάντια στον φασισμό και τα αίτια που τον γεννάνε.
Τέτοιες παρακαταθήκες παραμένουν ισχυρές στα πανεπιστήμια, παρά τις διαχρονικές προσπάθειες αμαύρωσης και υπόσκαψής τους, στο όνομα ενός δήθεν "εκσυγχρονισμού" με αγοραίους όρους.
Δεν παραμένουμε παθητικοί θεατές των εξελίξεων!
Καταδικάζουμε έμπρακτα τις κρατικές και παρακρατικές μεθοδεύσεις ενάντια στα μορφωτικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού μας!
Αποτελεί πρόκληση η ετοιμότητα που επιδεικνύει η κυβέρνηση να διαθέσει όσα χρήματα απαιτούνται για την εφαρμογή των νέων μέτρων καταστολής, όταν οκτώ μήνες μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας, τα πανεπιστήμιά μας, τα νοσοκομεία μας, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι χώροι όπου εργάζονται ο λαός και η νεολαία μας, παραμένουν πρακτικά αθωράκιστα.
Η ανάπτυξη των επιστημών, της έρευνας και της διδασκαλίας που διεκδικούμε και αξίζει ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από σώματα καταστολής εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Εχει ανάγκη νέων θέσεων διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, ανθρώπινων συνθηκών διδασκαλίας, εκσυγχρονισμού της υλικοτεχνικής υποδομής, στήριξης της λαϊκής οικογένειας για να σπουδάσει τα παιδιά της, ποιοτικής φοιτητικής μέριμνας, στελέχωσης των πανεπιστημίων με το απαραίτητο μόνιμο διοικητικό, τεχνικό προσωπικό.
Ενώνουμε τις φωνές και τις δυνάμεις μας ενάντια στην ένταση της καταστολής. Ως εδώ με τη συκοφαντία!».
Με αφορμή τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, μιλούν σήμερα στον «Ριζοσπάστη» δυο πανεπιστημιακοί που έχουν υπογράψει το κείμενο - κάλεσμα.
Πανεπιστημιακός - Συγγραφέας
Αξιοποιώντας τη δράση γνωστών, προβοκατόρικων ομάδων και τα πρόσφατα απαράδεκτα και καταδικαστέα γεγονότα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναπαράγει, αφενός, την αντιδραστική και αντιεπιστημονική θεωρία των «δύο άκρων», που προσβάλλει βάναυσα την ιστορική μνήμη και, αφετέρου, αναγγέλλει μέτρα που εδώ και χρόνια επωάζονται, όπως «πανεπιστημιακή αστυνομία», κάρτες εισόδου, κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης και άλλα τέτοια, που ανάλογα έχουν και στο παρελθόν εμφανιστεί και έχουν βρει απέναντι σύσσωμη την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Η πανεπιστημιακή κοινότητα γνωρίζει καλά ότι οι όποιοι μηχανισμοί καταστολής στα πανεπιστήμια δεν φτιάχνονται για να αντιμετωπίσουν τη δράση τέτοιων παρακρατικών μηχανισμών, όπως άλλωστε αποδείχτηκε και με την κατάργηση του ασύλου, που υποστηρίχτηκε επικοινωνιακά με ανάλογη επιχειρηματολογία. Στο στόχαστρο βρίσκονται η διαχείριση της γνώσης των νέων και η χρήση των πανεπιστημίων προς όφελος μικρών κοινωνικών ομάδων και των συμφερόντων τους. Βρίσκονται τα δημοκρατικά δικαιώματα και κυρίως η δυνατότητα της οργανωμένης και συλλογικής διαμαρτυρίας.
Μια προσεκτική ματιά στο πρόγραμμα της ΝΔ για την Παιδεία αποκαλύπτει «αυτόνομα» πανεπιστήμια, «ανοιχτά» στις επιχειρήσεις, κατάργηση της ισότιμης Εκπαίδευσης, μείωση τμημάτων, κατηγοριοποίηση πτυχίων, ιδρυμάτων και αποφοίτων και, φυσικά, κέρδη επιχειρήσεων σε βάρος των φοιτητών. Ο όλος θόρυβος, επομένως, είναι μια άσκηση θεσμικής προπαρασκευής, με σκοπό τη μελλοντική καταστολή των αντιδράσεων που η κυβέρνηση αναμένει να πυροδοτήσουν τα μέτρα που ετοιμάζει.
Σε άρθρο μου τότε για την κατάργηση του ασύλου έγραφα: «Η μόνιμη είσοδος της Αστυνομίας θα μετατραπεί σταδιακά σε μόνιμη εγκατάστασή της...». Τότε θεωρήθηκε από κάποιους υπερβολικό και από άλλους λαϊκίστικο. Σήμερα;
Ας αφήσουν λοιπόν τα παιχνιδάκια εντυπώσεων και τις ασκήσεις καταστολής. Δεν θα περάσουν και πάλι. Το έργο έχει παιχτεί πολύ στο παρελθόν και επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία στις δύσκολες μέρες που περνάει ο λαός μας.
Καθηγήτρια Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού, Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Η τάξη δομείται στη σχέση των εργαζομένων με τα μέσα παραγωγής, τον ρόλο στην κοινωνική οργάνωση της εργασίας, τη συμμετοχή στον κοινωνικό πλούτο, στο μερίδιο συμμετοχής. Την τελευταία ιστορική περίοδο του 21ου, πολλές ομάδες του εργαζόμενου πληθυσμού, που αυτοπροσδιορίζονταν ως μεσαία τάξη, έχουν πλέον προλεταριοποιηθεί. Δάσκαλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζοϋπάλληλοι και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, στην Υγεία, στο Εμπόριο έχουν προστεθεί στην εργατική τάξη. Το δημόσιο νοσοκομείο διαχειρίζεται τις ροές των ασθενών ανάλογα με τον προϋπολογισμό της Κοινωνικής Ασφάλισης και αδυνατεί να προσφέρει υπηρεσίες, που ανταποκρίνονται στις ανάγκες του πληθυσμού. Το πανεπιστήμιο, που δημιουργήθηκε για να διαμορφώσει κριτικά πνεύματα, προσπαθεί πλέον να ισοσκελίσει τα οικονομικά του και να ευθυγραμμιστεί με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Είναι φανερή η δυσκολία να πεισθούν οι εργαζόμενοι να επιδιώξουν το συλλογικό συμφέρον, έναντι της ατομικής τους ευημερίας.
Στο σημείο αυτό ξαναδιαβάζουμε την παρατήρηση του Μαρξ ότι ο καταμερισμός της εργασίας δημιουργεί την αντίθεση ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό συμφέρον.
Η διαχείριση της πανδημίας από την πλευρά της κυβέρνησης και του αστικού κράτους γίνεται με κριτήριο τη σταθερότητα και την αναπαραγωγή του συστήματος. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, η κυβέρνηση και το αστικό κράτος αξιοποιούν την πανδημία για την ενίσχυση των μέτρων καταστολής και συσπείρωσης γύρω από τους αστικούς θεσμούς με όρους απόκρυψης της ταξικότητας του κράτους και των μηχανισμών του, προβάλλοντας το φόβο και τον κίνδυνο ως τον κύριο όρο για τη λήψη απόφασης. Με τα σημερινά μεγέθη των κοινωνιών, τα κοινωνικά συστήματα είναι υπερβολικά ανεπτυγμένα και η αυτονόμηση του κράτους και της οικονομίας οδηγούν σε μηχανισμούς καταπίεσης εξοντωτικούς για κάθε κοινωνικό σχηματισμό. Η λογική της «ατομικής λύσης» στρέφεται ενάντια στο συλλογικό συμφέρον.
