Δεκάδες χιλιάδες είναι οι νέοι, όπως και οι άνθρωποι κάθε ηλικίας που έχουν καθιερώσει το ραντεβού τους τα τελευταία χρόνια με το μεγαλύτερο πολιτικό - πολιτιστικό γεγονός, που φέτος είχε το σύνθημα «Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς - Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό!».

Μια στιγμή που αποτύπωσε την τεράστια συμμετοχή του λαού της πόλης το Σάββατο, ήταν αυτή λίγο πριν ξεκινήσουν οι μεγάλες συναυλίες. Κάθε σκηνή ήταν γεμάτη από κόσμο ταυτόχρονα. Η ώρα ήταν σχεδόν 11 και η προσέλευση στις πύλες του Φεστιβάλ, από όλους αυτούς που κίνησαν από κάθε γωνιά του πολεοδομικού προς τη Δυτική Θεσσαλονίκη στο «Καρατάσιου», παρέμενε αμείωτη, τροφοδοτώντας ένα ανθρώπινο ποτάμι που έφτανε μέχρι τις σκηνές.

Η δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων στο «Καρατάσιου» σφραγίστηκε από τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση, με ομιλητή τον Κύριλλο Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Νωρίτερα, στην Κεντρική Σκηνή η έναρξη του προγράμματος έγινε με το συγκινητικό μουσικοαφηγηματικό αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη από το συγκρότημα και τη θεατρική ομάδα της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ, με τίτλο «Αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο!». Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή του αφιερώματος όπου με τη συμμετοχή των φίλων του «Κόκκινου Αερόστατου» αναδείχθηκε η διαχρονικότητα των τραγουδιών του Μίκη, με τα οποία μεγαλώνουν γενιές και γενιές νέων κομμουνιστών, νέων ανθρώπων που δεν βολεύονται στο άδικο και παλεύουν για μια δίκαιη κοινωνία, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ηδη κατά τη διάρκεια του αφιερώματος ο χώρος της Κεντρικής Σκηνής «βούλιαξε» από τους χιλιάδες νέους και ανθρώπους κάθε ηλικίας που έδωσαν το «παρών» στο προσκλητήριο συμπόρευσης και αγώνα με το ΚΚΕ. Μέλη και φίλοι της ΚΝΕ έφταναν με πορείες και κρατώντας τις κόκκινες σημαίες του Κόμματος για την κεντρική ομιλία και ενώ το συγκρότημα της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ έπαιζε το τραγούδι «Η ζωή τραβάει την ανηφόρα».

«Ο Μίκης θα είναι πάντα μαζί μας, όταν σφίγγουμε το χέρι, όταν κοκκινίζουν τα όνειρα», ακούστηκε από τα μεγάφωνα της εκδήλωσης, πλάι στα συνθήματα της νεολαίας «Αγώνας, γνώση, τόλμη και αντοχή, εμπρός για ΚΝΕ γερή και μαζική» και «Αγώνες ταξικοί - αγώνες διαρκείας στα μέτρα της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας».

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Κ. Παπασταύρου αναφέρθηκε στη σημασία της άντλησης συμπερασμάτων από την ιστορική διαδρομή του εργατικού κινήματος, σημειώνοντας: «Εδώ, από το βήμα του 47ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" στη Θεσσαλονίκη, στέλνουμε μήνυμα, μήνυμα ανυπότακτο, αγωνιστικό, ανατρεπτικό μήνυμα, τόλμης, αγώνα για μια ζωή που πραγματικά αξίζει στους εργαζόμενους, στις νέες γενιές, μια ζωή πραγματικής ελευθερίας, σε μια κοινωνία σοσιαλιστική - κομμουνιστική.

Βαδίζουμε αυτόν το δρόμο με αποφασιστικότητα, προχωράμε αντλώντας δύναμη από τις θυσίες και τους αγώνες χιλιάδων επωνύμων και ανωνύμων, εμπνεόμαστε από ηρωικές μορφές του εργατικού κινήματος, της ταξικής πάλης.

Γνωρίζουμε τη βαριά κληρονομιά μας, έχουμε πίσω μας ηρωικούς νεκρούς όπως αυτούς που έθρεψε ο αγώνας εδώ στη Θεσσαλονίκη και πότισαν με αίμα το χώμα της, όπως ο εργάτης Τάσος Τούσης, ο Κώστας Χατζήμαλης, ο Γιάννης Ζεύγος, ο Ακίνδυνος Αλβανός, ο Νικηφορίδης, ο Βελδεμίρης, ο Λαμπράκης, ο Χαλκίδης, ο Τσαρουχάς και άλλοι πολλοί.

Μπορούμε να τιμούμε, να εμπνεόμαστε, αλλά και να διδασκόμαστε από τη μεγάλη Ιστορία μας, να βγάζουμε συμπεράσματα και από τις ηρωικές στιγμές και από λαθεμένες στρατηγικές και πολιτικές επιλογές.

Οπως και οι Μαρξ, Ενγκελς, ο Λένιν αποτίμησαν κριτικά μεγάλους ταξικούς αγώνες, μεγάλες μάχες σύγκρουσης της εργατικής τάξης, δόξασαν τον ηρωισμό, την αταλάντευτη σύγκρουση μέχρι θανάτου με το αστικό κράτος, με τον αντίπαλο, αλλά καυτηρίασαν τα λάθη και τις αδυναμίες. Αγώνες όπως της Παρισινής Κομμούνας, της επανάστασης του 1905, τα ηρωικά επαναστατικά σκιρτήματα στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου.

Ετσι και εμείς στεκόμαστε μπροστά σε μεγάλους ηρωικούς αγώνες όπως τον Μάη του 1936, εδώ στη Θεσσαλονίκη, τον μαζικό πολιτικό και ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, την εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τις μεγάλες ταξικές μάχες της δεκαετίας του 1960 και 1970, την αντιδικτατορική πάλη.

Βγάζουμε συμπεράσματα, γινόμαστε πιο ώριμοι, πιο δυνατοί για τις μάχες του σήμερα και του αύριο.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πρωτοπόρα αγωνιστική δράση, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία ολοκληρώνονται όταν δεν μένουν στα μισά, όταν δένονται με την πάλη για την εξουσία της εργατικής τάξης σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, όταν εντάσσονται στο δρόμο της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου και του σάπιου συστήματός τους. Οταν δένονται με τον αγώνα για τη νέα κοινωνία.

Αυτό το ιστορικό δίδαγμα μας εμπνέει και μας οδηγεί στο σήμερα».

Εξάλλου, αναδεικνύοντας μέσα από μια σειρά παραδείγματα τη «μεγάλη εικόνα» των όσων ζουν ο λαός και η νεολαία, το τι είναι αυτό που τελικά εμποδίζει τη διευρυμένη λαϊκή ευημερία, τόνισε ότι «ο καπιταλισμός, το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα στο οποίο γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και ζούμε, γίνεται φρένο, εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος που έχουμε απέναντί μας».

Μάλιστα, με βάση και την πείρα του λαού της περιοχής, σημείωσε: «Από αυτήν τη σκοπιά εξηγούνται οι μεγάλες καθυστερήσεις που αντιμετωπίζει και η Θεσσαλονίκη και η Κεντρική Μακεδονία για τη διαμόρφωση κατάλληλων και αναγκαίων υποδομών. Η τραγική καθυστέρηση και η νέα αναβολή της ολοκλήρωσης της κεντρικής γραμμής του Μετρό, η πολύ άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ΟΑΣΘ, η ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας Οδού με τις αναμενόμενες μεγάλες αυξήσεις στα διόδια.

Είναι η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη που οδηγεί σε μεικτές περιοχές βιομηχανικής δραστηριότητας και κατοικίας και στην έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας των εργαζομένων, από τη βιομηχανική μόλυνση ή τον κίνδυνο μεγάλων βιομηχανικών ατυχημάτων. Αυτά που ζουν δηλαδή οι κάτοικοι της Δυτικής Θεσσαλονίκης με τη ρύπανση και δυσοσμία.

Αυτά είναι που δεν επιτρέπουν την αναβάθμιση και την ανάπτυξη νέων ελεύθερων χώρων πρασίνου, πάρκων, χώρων αναψυχής, την αξιοποίηση του χώρου της ΔΕΘ σε πάρκο με δυνατότητα για αθλητικές - πολιτιστικές δραστηριότητες και χρήσεις, αλλά αντίθετα οδηγείται σε επιχειρηματικό κέντρο με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτά τα κριτήρια παραδίδεται το παραλιακό μέτωπο στα ανατολικά της πόλης σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, σε μαρίνες για γιοτ και για τουρισμό μεγάλων εισοδημάτων. Αποδεικνύεται ότι στα σχέδιά τους και στα οράματά τους δεν χωράνε οι μεγάλες εργατικές - λαϊκές ανάγκες του λαού και της νεολαίας της Θεσσαλονίκης και της Κ. Μακεδονίας».

«Ας σκεφτούμε, υπάρχει κυβέρνηση που δεν υπηρέτησε αυτά τα συμφέροντα; Υπάρχει κυβέρνηση που δεν έβαλε πλάτη να πολλαπλασιαστούν οι λαϊκές θυσίες; Υπάρχει κυβέρνηση που δεν εγκατέλειψε τον λαό, τους εργαζόμενους στη μοίρα τους απέναντι σε μεγάλα προβλήματα και καταστροφές; Υπάρχει κυβέρνηση που δεν υπηρέτησε την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια;», διερωτήθηκε ο Κ. Παπασταύρου σε άλλο σημείο, αναδεικνύοντας την κοινή στρατηγική που υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, φέρνοντας μια σειρά παραδείγματα από το πώς κάθε κυβέρνηση ανεξάρτητα σύνθεσης και αυτοχαρακτηρισμού «πήρε και παίρνει την αντιλαϊκή σκυτάλη από την προηγούμενη, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η άλλη το αντιλαϊκό της έργο (...) Γιατί οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το βασικό, το πιο σημαντικό, το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία και τον πλούτο που παράγεται».

«Γι' αυτό λέμε ότι δεν έχουμε άλλο χρόνο, δεν έχουμε άλλο περιθώριο για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια», σημείωσε.

«Απέναντι στο εχθρικό αστικό κράτος πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας», σημείωσε σε άλλο σημείο και τόνισε πως η πείρα δείχνει τι μπορεί να πετύχει ο λαός όταν σηκώνει το ανάστημά του. «Αντί να περιμένει καρτερικά ποιος θα συνεχίσει να τον ληστεύει. Αντί να δίνει τη συναίνεσή του, την ανοχή του σε νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις κυβερνητικών εναλλαγών. Αντί να αναθέτει σε ψεύτικους σωτήρες την επίλυση των προβλημάτων του».

Τονίζοντας πως το μόνο που μπορεί να δώσει απάντηση στις αγωνίες και τα θέλω του λαού, ώστε να ζήσει όπως του αξίζει, είναι να βαδίσει τον δρόμο της ανατροπής για να πάρει ο ίδιος το τιμόνι της εξουσίας, τον δρόμο του σοσιαλισμού, που φωτίζει το ΚΚΕ με το σύγχρονο επαναστατικό Πρόγραμμά του, σημείωσε:

«Χτίζουμε μέρα τη μέρα, μάχη τη μάχη, ένα μεγάλο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της με ενιαία αιτήματα και στόχους που βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, ανοίγουν τον δρόμο σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε σε συμπόρευση, σε κοινή δράση και πάλη με τους κομμουνιστές, με το ΚΚΕ».

Και αναφερόμενος στους στίχους του Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα, που μελοποίησε ο αείμνηστος Μίκης Θεοδωράκης στο μεγάλο ποίημα «Κάντο Χενεράλ»: «Κι έρχεται το δέντρο, το δέντρο της καταιγίδας, το δέντρο του λαού. / Απ' τη γη ανεβαίνουν οι ήρωές του όπως τα φύλλο απ' το χυμό, / κι ο άνεμος θρίβει τα φυλλώματα της βουερής ανθρωποθάλασσας!», σημείωσε πως «έχουμε την αισιοδοξία, έχουμε την πεποίθηση ότι το μεγάλο δέντρο του λαού, το μεγάλο εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα φέρει τα πάνω κάτω, που θα ανοίξει το δρόμο για τη νέα κοινωνία, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική θα είναι το μεγάλο έργο των επόμενων γενιών, θα είναι το έργο της νέας γενιάς, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης και του λαού μας», τόνισε κλείνοντας την ομιλία του.

Ξεχωριστές ήταν και οι συζητήσεις, ο προβληματισμός που αναπτύχθηκε σε αυτές, με τις οποίες άνοιξε την αυλαία του το πρόγραμμα του Σαββάτου.

Με τη συμμετοχή τόσο φοιτητών όσο και γονιών, εκπαιδευτικών και διδασκόντων στα πανεπιστημιακά Ιδρύματα της Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε στη Νεανική Σκηνή η εκδήλωση της ΠΟ Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ για την παρουσίαση της έκδοσης του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών, από τον Κυριάκο Ιωαννίδη, επικεφαλής του Τμήματος.

Στην ομιλία του ο Κυριάκος Ιωαννίδης σημείωσε μεταξύ άλλων: «Πώς γίνεται η κοινωνία να έχει ανάγκη τόσους και τόσους ειδικευμένους επιστήμονες και εργαζόμενους και αυτοί να μένουν στα αζήτητα;

Σε αυτό το ερώτημα επιδιώκουμε να δώσουμε απάντηση με την έκδοση του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Δίνουμε απάντηση στο ερώτημα που πολλές φορές μας τίθεται: Τι προτείνει τελικά το ΚΚΕ;

Γιατί, πέρα από την παρουσίαση των εξελίξεων στις σελίδες του, τεκμηριώνουμε το κύριο. Οτι δηλαδή το σύγχρονο και αναγκαίο είναι να τοποθετηθεί η σχέση Παιδείας και οικονομίας σε άλλη βάση. Να αλλάξει το κίνητρο οργάνωσης της οικονομίας. Δηλαδή να πάψει η εργατική δύναμη να είναι εμπόρευμα, γεγονός που σημαίνει ότι κανείς δεν την εκμεταλλεύεται και να ενταχθεί μέσα από τον επιστημονικό σχεδιασμό στην εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας».

Μετά την ομιλία ακολούθησε συζήτηση πάνω στις ερωτήσεις φοιτητών. Οι ερωτήσεις αφορούσαν ζητήματα όπως τα επιχειρήματα με τα οποία οι κυβερνήσεις συνοδεύουν την προώθηση της επιχειρηματικής λειτουργίας των πανεπιστημίων, που δήθεν θα τα συνδέσει με την αγορά εργασίας, θα μειώσει την ανεργία των νέων και θα καταπολεμήσει το brain drain, αλλά και το πώς ο κεντρικός σχεδιασμός θα συνδέεται σε μια σοσιαλιστική κοινωνία με τα προγράμματα σπουδών και γενικότερα με τα πανεπιστήμια.

Νωρίτερα, στο Εργατικό Στέκι πραγματοποιήθηκε συζήτηση με μαζική συμμετοχή νέων εργαζομένων με θέμα τις εργασιακές σχέσεις που διαμορφώνονται μέσα από μια σειρά νόμους που καταργούν δικαιώματα και κατακτήσεις και επαναφέρουν τις παλιές ξεπερασμένες σχέσεις σκλαβιάς.

Στη συζήτηση, στις ερωτήσεις των εργαζομένων απάντησαν η Στέλλα Καινουργιάκη και ο Αλέξης Γουσόπουλος, μέλη της Επιτροπής Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, και ο Αλκης Πλίτσης, μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ.

Μέσα από τη συζήτηση παρουσιάστηκαν αναλυτικά οι αλλαγές που προκύπτουν στις εργασιακές σχέσεις με τον νέο νόμο - έκτρωμα, παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι αυτές οι αλλαγές δεν γίνονται μόνο στη χώρα μας, αλλά αποτελούν στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και εφαρμόζονται σε μια σειρά άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επίσης απαντήθηκε το παραμύθι ότι δήθεν θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι από την ανάπτυξη και τις επενδύσεις που σχεδιάζονται στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας.

Τέλος, παρουσιάστηκε η πρόταση του ΚΚΕ για σταθερή δουλειά και μείωση του χρόνου εργασίας, η δυνατότητα να εφαρμοστεί στο παρόν και η ανάγκη οι εργαζόμενοι να μπουν μπροστά στον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αξέχαστες ήταν και οι στιγμές από το πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ.

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της δεύτερης μέρας συνεχίστηκε με τη συναυλία της Νατάσσας Μποφίλιου, που με τις δικές της ξεχωριστές ερμηνείες και μελωδίες συνεπήρε το πλήθος. «Είναι τιμή μας που είμαστε μέρος αυτής της μεγάλης γιορτής», είπε ανοίγοντας τη συναυλία, σημειώνοντας ότι από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ «έχουν περάσει οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες».

Στη Λαϊκή Σκηνή η Γλυκερία ξεκίνησε τη συναυλία της με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, σε ένα μικρό αφιέρωμα στον μεγάλο συνθέτη, αφού νωρίτερα ολοκληρώθηκε το ποντιακό γλέντι με τον Σεραφείμ Μαρμαρίδη, που άνοιξε με ποντιακά τραγούδια που υμνούν την εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.

Στη Νεανική Σκηνή, μετά τα stand up comedy των Αλέξανδρου Μαλιάτση - Σάλα και Σπήλιου Φλώρο και τους «Blue Sicks Tease», στήθηκε ένα μεγάλο γλέντι με την Ιουλία Καραπατάκη.

Το Σάββατο στην Κεντρική Σκηνή το καλλιτεχνικό συγκρότημα των πολιτικών προσφύγων της Τασκένδης «Μπουζούκι» ξεσήκωσε τους χιλιάδες επισκέπτες με τα τραγούδια του. Η Τζουλιέτα Παπαδοπούλου, η Ανθή Τατσιούλη, ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης και ο Ανδρέας Καρακότας ερμήνευσαν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και δύο ρωσικά τραγούδια, τους «Γερανούς» και την «Κατιούσα».

Από το βήμα έγινε αναφορά στην ίδρυση του συγκροτήματος την περίοδο που στην Ελλάδα βρισκόταν σε εξέλιξη ο αντιδικτατορικός αγώνας. Και τονίστηκε πως «αν τότε με τα τραγούδια του Μίκη στηρίξαμε τους αγώνες στην Ελλάδα, σήμερα είναι επίκαιρο όσο ποτέ, εμείς οι απόγονοι των μαχητών του ΔΣΕ να αναδείξουμε την ανωτερότητα του σοσιαλισμού».

Κατά την ολοκλήρωση του αφιερώματος, η ομάδα χορού «Β συν 6» παρουσίασε ένα flash mode αφιερωμένο στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη, παρουσιάζοντας δύο χορογραφίες πάνω στο τραγούδι «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ» σε στίχους Τάσου Λειβαδίτη και στο Συρτάκι του «Ζορμπά».

Την ίδια ώρα, στον Παιδότοπο οι μικροί φίλοι του Φεστιβάλ απολάμβαναν ένα ξέφρενο πάρτι χορεύοντας ασταμάτητα σε ρυθμούς Zumba, ενώ στο Μαθητικό στέκι πραγματοποιήθηκε workshop παραγωγής hip hop beats.

Το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής ολοκληρώθηκε το Σάββατο με μεγάλη συναυλία με τον Μίλτο Πασχαλίδη, κατά την οποία το κοινό συνόδευε με μια φωνή τα αγαπημένα του τραγούδια, ενώ ο ίδιος αφιέρωσε τον «Ακροβάτη» στην Μάγδα Φύσσα.

Στη Νεανική Σκηνή, ο Φοίβος Δεληβοριάς, τη συναυλία του οποίου «άνοιξαν» οι «Odd Waves» και οι «Unmute Us», τραγούδησε μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό, ταξιδεύοντάς το, με τους στίχους και τις μουσικές του. Ο Φοίβος Δεληβοριάς ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκλησή της να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ και τόνισε ότι η βραδιά είναι ξεχωριστή, γιατί συνέπεσε τόσο με την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, όσο και με τον αποχαιρετισμό στον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη.

Στη Λαϊκή Σκηνή, ο Γιώργος Μαργαρίτης ανεβαίνοντας στη σκηνή είπε ότι παίρνει δύναμη βλέποντας τη μαζική συμμετοχή της νεολαίας και ευχήθηκε καλούς αγώνες. Νωρίτερα, με τα λόγια «στο χαμό του Μίκη εμείς οι μουσικοί χάσαμε τον πατέρα μας», ξεκίνησαν το αφιέρωμά τους με τίτλο «Στη μεγάλη Οθόνη...» οι Μαρία Φραγκούλη, Βασίλης Πρατσινάκης και Νίκος Ταλέας.