Αντιμετωπίζει ως «εικασίες» τις καταγγελίες χρήσης του λογισμικού παρακολούθησης «Pegasus» και από κυβερνήσεις των κρατών - μελών της, παρέχοντας κάλυψη στις πρακτικές γενικευμένης παρακολούθησης και φακελώματος των εργαζομένων.

Οι δήθεν διαβεβαιώσεις του αρμόδιου επίτροπου D. Reynders για τη «δημιουργία θεσμικού πλαισίου για την επεξεργασία δεδομένων πολιτών από δημόσιες αρχές» προσπαθούν απλώς να αποκρύψουν τις μεγάλες ευθύνες που έχει η ΕΕ για το γεγονός ότι κράτη - μέλη της καταγγέλλονται για χρήση του συγκεκριμένου λογισμικού και παρακολουθήσεις.

Οι αποκαλύψεις για μαζικές παρακολουθήσεις χιλιάδων τηλεφώνων επιβεβαιώνουν το πώς χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο λογισμικό και πώς μπορούν να αξιοποιηθούν τέτοιου είδους μηχανισμοί για να χτυπηθεί το λαϊκό κίνημα και οι αγώνες του, να κλιμακωθεί η καταστολή. Ηδη τον Νοέμβρη στην Ελλάδα η κυβέρνηση της ΝΔ ανακοίνωσε σχετικές αλλαγές στη δομή και τον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας, με έμφαση στην αξιοποίηση της τεχνολογίας αιχμής για την αναβάθμιση της κατασταλτικής της ικανότητας. Η πολιτική νομιμοποίηση για τέτοιες μεθόδους έτσι και αλλιώς ήδη υπάρχει, μέσα από τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ περί αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας», που θέτουν στο στόχαστρο κάθε ριζοσπαστική ιδεολογία και δράση, ποινικοποιούν σε μια σειρά χώρες την κομμουνιστική ιδεολογία, διώκουν εργατικές κινητοποιήσεις.

Οσο για τις «ευαισθησίες» περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, η εμπειρία από την υλοποίηση των νομοθετικών ρυθμίσεων και κανονισμών όπως ο GDPR ή ο πρόσφατος Κανονισμός για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (DSA) της ΕΕ αποδεικνύει την παράδοση των δεδομένων, της ιδιωτικής ζωής κάθε ανθρώπου για εμπορική χρήση από τα μονοπώλια του κλάδου, ενώ τα αστικά κράτη αναθέτουν στους ίδιους τους ομίλους να... αυτοελέγχονται.

«Η ΕΕ, επομένως, όχι μόνο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εγγυηθεί την προστασία των προσωπικών δεδομένων των εργαζομένων, της κοινωνικής και συνδικαλιστικής δράσης τους, των ιδεολογικών και πολιτικών πεποιθήσεών τους, αλλά με στρατηγικό σχέδιο τα υπονομεύει. Για να προστατεύσουν οι εργαζόμενοι τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση τους, τα προσωπικά δεδομένα τους, τις λαϊκές ελευθερίες, πρέπει να κατευθύνουν την πάλη τους ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων και τις κυβερνήσεις, στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τους μηχανισμούς τους που την υπηρετούν», σημειώνει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Eurokinissi

Οι προμηθευτές χρωστούν προς τις εταιρείες διαχείρισης του εγχώριου συστήματος ηλεκτρισμού αλλά και τους δήμους ένα ποσό της τάξης των 500 εκατ. ευρώ! Μόνο στους δήμους οι εταιρείες προμήθειας εικάζεται ότι χρωστούν ποσά που ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ. Το χρέος αυτό προκύπτει από τα χρήματα που καταβάλλουν οι καταναλωτές ως δημοτικά τέλη, δημοτικούς φόρους και Τέλη Ακίνητης Περιουσίας μέσω των λογαριασμών ρεύματος. Αυτά τα χρήματα που, απ' ό,τι φαίνεται, δύσκολα θα αποδοθούν στους δήμους, σε συνδυασμό με τις δραστικές περικοπές χρηματοδότησης προς την Τοπική Διοίκηση και το 2022, δεν αποκλείεται να οδηγήσουν σε ένα πρόσθετο χαράτσι που θα φορτωθεί στα λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου οι δήμοι να μην έχουν ελλείμματα.

Να σημειώσουμε ακόμα ότι οι εταιρείες προμήθειας οφείλουν να επιστρέφουν στους Διαχειριστές τα χρήματα που προκύπτουν από την πληρωμή των λογαριασμών, τα οποία, όπως φαίνεται, για να φτάσουν το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και η ΡΑΕ να ζητήσουν άμεση εξόφληση, έχουν αρχίσει και ξεπερνούν τα όποια «ανεκτά» όρια, δημιουργώντας κίνδυνο αλυσιδωτών αντιδράσεων στην αγορά.

Το αρμόδιο υπουργείο, το προηγούμενο διάστημα, στην ουσία άφηνε την κατάσταση αυτή να εξελίσσεται, επικαλούμενο την «ενεργειακή κρίση», όμως πλέον φαίνεται ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο εξαιτίας του μεγέθους των χρεών και με δεδομένο το κακό προηγούμενο της «Energa» και τα φέσια που άφησε στην αγορά. Δεν θα πρέπει βέβαια να αποκλείεται και το ενδεχόμενο «ξεσκαρταρίσματος» στην εγχώρια αγορά ηλεκτρισμού, με τις πιο μικρές εταιρείες να φεύγουν από τη μέση.

Αν και η κατάσταση χαρακτηρίζεται «ελεγχόμενη» από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας - ο ΑΔΜΗΕ σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι οι οφειλές προς τον ίδιο μειώθηκαν στα 2,3 εκατ. ευρώ από 101,6 εκατ. ευρώ που είχαν φτάσει στις 31 Δεκέμβρη - τέτοια φαινόμενα στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς θα πρέπει να θεωρούνται συνηθισμένα και δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κάποιες εταιρείες να βαρέσουν «κανόνι» το επόμενο διάστημα, με τον λογαριασμό φυσικά να πηγαίνει στους εργαζόμενους.