Για τα πεντάχρονα της ΕΠΟΝ, βγήκαμε συνεργείο, δεκαπέντε μέρες πριν από την επέτειο. Ετσι, αιφνιδιάσαμε την αστυνομία, που συνήθιζε μέρες τέτιες, να μπαίνει σε ειδική ετοιμότητα. Ηταν αυτή η ετοιμότητα ένα είδος επιχείρησης με παγανιές μέσα στο σκοτάδι από τάχατες ζευγαράκια, μεθυσμένους, ρομαντικούς που περίμεναν να χτυπήσουν, όποιον αντίκρυζαν να γράφει στους τοίχους ή να πετάει προκηρύξεις ή και να δουλεύει το χωνί. «Πέντε χρόνια αγώνα - Φλεβάρης 23, ΕΠΟΝ», «Ζήτω τα πεντάχρονα της ΕΠΟΝ», «Πρόσθετα συσσίτια στους νέους» είναι μερικά από τα συνθήματα με τα οποία «πρασινίσαμε» - η μπογιά ήταν πράσινη, το χρώμα της ΕΠΟΝ - μέσα σε μια νύχτα την Αθήνα. Εξη παιδιά αποτελούσαν το δικό μας...