Οι χιλιάδες διαδηλωτές στην πορεία που διοργανώθηκε από το ΚΚΕ την επομένη της εισβολής στις πρεσβείες της Ρωσίας και των ΗΠΑ στην Αθήνα μεταφράστηκαν τις επόμενες μέρες σε ασίγαστη, πρωτοπόρα και πολύμορφη δράση σε σχολεία και πανεπιστήμια σε όλη τη χώρα. Κορυφώθηκαν με τη συναυλία στο Σύνταγμα με σύνθημα «Δεν φτάνει να αγαπάμε την ειρήνη και τον άνθρωπο, πρέπει να αγωνιζόμαστε γι' αυτόν»... που έδωσε τη θέση του στα λόγια της Νατάσσας Μποφίλιου όταν ανέβηκε στη σκηνή: «Είμαστε με το δίκαιο και υπάρχει μόνο μια θέση που δεν θα προδώσει ποτέ κανέναν άνθρωπο: "Η θέση με τον άνθρωπο"»!

Χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες σε εκατοντάδες σχολεία σε όλη τη χώρα ζήτησαν να γίνουν συζητήσεις στις τάξεις τους, κόλλησαν ανακοινώσεις, κράτησαν ενός λεπτού σιγή, έγραψαν συνθήματα σε πίνακες, θρανία και τοίχους, σχημάτισαν με τις τσάντες τους τα πιο όμορφα και γνήσια μηνύματα: «Οχι στον πόλεμο», «stop war», «Ειρήνη». Χιλιάδες φοιτητές στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις πήραν αποφάσεις καταδίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, στόλισαν τις σχολές τους με πανό και γκράφιτι, κατέβηκαν στον δρόμο με τους φοιτητικούς τους συλλόγους.

Οι πρωτοβουλίες αυτές αγκαλιάστηκαν από ολόκληρα σχολεία, τάξεις. Γιατί; Γιατί ο προβληματισμός, η ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον μεγαλώνουν μέσα στις σχολικές αίθουσες. Δεν είναι τυχαίο ότι το ίδιο το υπουργείο Παιδείας έκρινε έκτακτα πως πρέπει να αφιερωθεί χρόνος συζήτησης με τους μαθητές για να μην ανησυχούν για ενδεχόμενη κλιμάκωση του πολέμου και πως «η διπλωματία του δυτικού κόσμου και της ΕΕ θα νικήσει», όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε σε σχολική αίθουσα.

Το ίδιο και στα πανεπιστήμια. Και ενόχλησε. Ενόχλησε πολύ. Ολες αυτές τις μέρες διεξάγεται σφοδρή ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με δυνάμεις που δρουν μέσα στους χώρους Εκπαίδευσης, κάθε κομματικής απόχρωσης, αλλά συμφωνούν στην κυρίαρχη γραμμή της αστικής τάξης της χώρας μας: «Βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, σύνταξη με ΝΑΤΟ - ΕΕ με κάθε τρόπο και μέσο».

«Πολύ ωραία πρωτοβουλία... βγάλτε, όμως, από την ανακοίνωσή σας ό,τι γράφετε για το ΝΑΤΟ», έλεγαν διάφοροι - διευθυντές και καθηγητές σχολείων που πρόσκεινται στη ΝΔ. «Τις βάσεις του ΝΑΤΟ τις χρειαζόμαστε γιατί μπορεί να μας επιτεθεί η Τουρκία, μην τα μπλέκουμε τώρα», ακουγόταν από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, ενώ όλοι μαζί αναπαρήγαν φράσεις του τύπου: «Να γράψουμε μόνο ειρήνη στην Ουκρανία, αυτό κρίνεται σήμερα». Δεν θα μπορούσε να γίνει, άλλωστε, και κάτι διαφορετικό αφού είναι γνωστή η «αγάπη» των υπ. Παιδείας κάθε κυβέρνησης να «βάζουν» το ΝΑΤΟ στα σχολεία, με βολτίτσες της αμερικάνικης πρεσβείας, με προγράμματα τύπου Flex, εκτιμώντας πως οι μαθητές στην Ελλάδα «δεν αγαπούν όσο θα έπρεπε τις ΗΠΑ».

Χωρίς ίχνος ντροπής, γνωρίζοντας πως σε αυτές τις ηλικίες υπάρχει ιστορική άγνοια, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να ενισχύεται το κυρίαρχο αφήγημα, να κρύβουν τους πολέμους, τους πρόσφυγες και τους νεκρούς του «δυτικού κόσμου». Ομως, η άγνοια δεν ήταν εμπόδιο για να εκφραστεί η βαθιά πεποίθηση των μαθητών ενάντια στον πόλεμο, όσο εντείναμε τη συζήτηση με κατάλληλη επιχειρηματολογία. «Μα, αν εμπλακούν και άλλες χώρες δεν θα σταματήσει ο πόλεμος αλλά θα γενικευτεί», «μα, και η Τουρκία στο ΝΑΤΟ είναι, πώς προστατευόμαστε», έλεγαν χαρακτηριστικά μαθητές και με την κοινή λογική έδιναν χαστούκι στα επιχειρήματα του αντιπάλου.

Στα πανεπιστήμια, όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις προσπάθησαν να θέσουν εμπόδια στην αντιπολεμική δράση των φοιτητικών συλλόγων, να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες της πολεμικής σύρραξης, αθωώνοντας το ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ, κάνοντας guest εμφάνιση στα ΔΣ των συλλόγων που κατά τ' άλλα απαξιώνει, για άλλη μια φορά πιάστηκε αδιάβαστη και ανιστόρητη, ξεπερνώντας ακόμα και τα γνωστά πληρωμένα τρολ του διαδικτύου στη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ, στον αντικομμουνισμό, στη συκοφάντηση όσων φοιτητών λένε όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ως «εντολοδόχων της Μόσχας». Επιδιώκει τη φίμωση κάθε γνήσιας αντιπολεμικής φωνής, θέλει πλήρη υποταγή στην πολεμική εμπλοκή, τους νέους στοιχισμένους σε στρατόπεδα ληστών κατά το δοκούν.

Εφτασαν μέχρι στο σημείο να τους ενοχλήσει το σύνθημα των φοιτητικών συλλόγων «Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών». Μπορεί γι' αυτούς η αλληλεγγύη να είναι άγνωστη λέξη, αλλά να είναι σίγουροι ότι για τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών είναι στάση ζωής και φάρος αγώνα. Βγάζουν φλύκταινες που φοιτητές καταλαβαίνουν πως η γνήσια αντιπολεμική στάση και αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό δεν συμβαδίζει με την αποστολή όπλων για να συνεχιστεί η αιματοχυσία. Βρίσκονται σε αδιέξοδο όταν φοιτητές εκφράζουν τον προβληματισμό και την αντίθεσή τους στη μετατροπή της Ελλάδας σε πολεμικό ορμητήριο με τις ΝΑΤΟικές βάσεις, με το κόστος να το επωμίζεται ακόμα μια φορά ο λαός.

Τα κυβερνητικά επιτελεία ζορίζονται που ένα σημαντικό τμήμα νεολαίας στέκεται αλληλέγγυο σε κάθε λαό που δοκιμάζεται, σε κάθε πρόσφυγα - θύμα πολέμου και όχι υποκριτικά, επιλεκτικά και μέχρι να σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας, διακρίνοντας τους πρόσφυγες σε λευκούς ή μη, χριστιανούς ή μη, όπως κάνουν οι ίδιοι μέρες τώρα με γραμμή Μηταράκη.

Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ που έχουν στηρίξει όλα τα στάδια και επεισόδια εμπλοκής της χώρας μας στα σχέδια ΝΑΤΟ - ΕΕ και έχουν βάλει τη χώρα μας στο πιο ψηλό βάθρο στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και βάσεις. Γελάνε και τα τσιμέντα του αγάλματος του μακελάρη Τρούμαν με το κάλεσμα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ πως «χρειάζεται ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα απ' άκρη σε άκρη του πλανήτη», εκεί όπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018 επιτέθηκε με όργιο καταστολής σε όσους διαδήλωναν ενάντια στον πόλεμο στη Συρία και ακόμα τρέχουν φοιτητές στα δικαστήρια.

Μόνο εύλογη απορία προκαλεί η στάση των ΕΑΑΚ να βάζουν μέρες τώρα συνεχώς εμπόδια στο να ξεδιπλωθεί η πρωτοβουλία των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ρίχνουν ακόμα μια φορά νερό στο μύλο της σοσιαλδημοκρατίας, παρουσιάζοντας την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο ως απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κρύβοντας εν μέρει ακόμα και τις ευθύνες της ΕΕ. Φτάνουν, ορισμένες από αυτές τις δυνάμεις, να δικαιολογούν και να αθωώνουν τα προσχήματα της ρωσικής εισβολής, οι ίδιες δυνάμεις που όλο το προηγούμενο διάστημα λοιδορούσαν την αντιπολεμική - αντιΝΑΤΟική δράση των φοιτητικών συλλόγων.

Η δυνατή ΚΝΕ στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, όπου ζει και μορφώνεται η νεολαία, απέδειξε ακόμα μια φορά πως είναι δύναμη εγγύησης για το τι στάση θα κρατήσει η νεολαία. Για να δυναμώνει παντού σε κάθε χώρο ο αγώνας για να απεμπλακεί η χώρα μας από τον πόλεμο, να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ, να παρθούν ουσιαστικά μέτρα στήριξης του λαϊκού εισοδήματος, της Παιδείας, της Υγείας και όχι να χαρίζονται δισ. σε πολεμικούς εξοπλισμούς που σκορπούν τον θάνατο.

Αυτό που τώρα χρειάζεται να κατανοηθεί από την Οργάνωσή μας είναι πως ανοίξαμε μια μεγάλη, απαιτητική δουλειά όλες αυτές τις μέρες κόντρα σε μια ενιαία προσπάθεια του αντιπάλου να θολώσει τη σκέψη της νεολαίας, να βάλει εμπόδια στο να κρατήσει γνήσια αντιπολεμική στάση. Τα καθοδηγητικά όργανα και οι ΟΒ της ΚΝΕ εκτιμούν και κουβεντιάζουν την Απόφαση της ΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, βγάζουν πολύτιμα συμπεράσματα.

Χρειάζεται να στηριχθεί ακόμα περισσότερο κάθε μέλος της ΚΝΕ που δίνει αυτήν την τόσο απαιτητική μάχη μέσα στον χώρο του. Με περισσότερη συζήτηση, ουσιαστική καθοδηγητική βοήθεια που να δίνει απαντήσεις, να ανοίγει δρόμους στο τι συγκεκριμένα επιδιώκουμε, πού στοχεύουμε.

Χρειάζεται να ενταθεί η ιδεολογική - πολιτική συζήτηση με τον περίγυρό μας. Να ανέβει η καθοδηγητική ενασχόληση για το αν προμηθεύτηκαν και διάβασαν τον «Οδηγητή» και την Απόφαση της ΚΕ, για το σε ποια εκδήλωση, σύσκεψη, δράση πήρε ο καθένας και η καθεμιά μέρος. Στα πανεπιστήμια, κάθε παιδί που προβληματίζεται, συζητά, δρα δίπλα μας έχει θέση στα ψηφοδέλτια της «Πανσπουδαστικής», στη μεγάλη μάχη για αγωνιστικούς φοιτητικούς συλλόγους, σύγχρονους όρους σπουδών - επαγγελματικής προοπτικής.

Να εξειδικευτεί το σχέδιό μας για να τους περιλαμβάνει όλους με τον κατάλληλο τρόπο. Το έκτακτο τεύχος του «κόκκινου Αερόστατου» μαζί με τα υλικά που έχει ετοιμάσει η Μαθητική Επιτροπή για τις ηλικίες των Γυμνασίων δείχνουν τον τρόπο. Το ίδιο και οι πρωτοβουλίες μπροστά στην 21η Μάρτη - Παγκόσμια Μέρα Κατά του Ρατσισμού, σε περιοχές που πρέπει να πάρουν πληρωμένη απάντηση εθνικιστικές ομάδες.

Μπορούμε τις επόμενες μέρες να μετρήσουμε αποφασιστικά βήματα στους στόχους οικοδόμησης που έχουν αποφασίσει οι πρόσφατες Συνδιασκέψεις των Οργανώσεων.

Τα παιδιά που είναι δίπλα μας και μπορούν και πρέπει να κάνουν το βήμα οργάνωσής τους στην ΚΝΕ καλούνται να απαντήσουν αν χωρίς να δυναμώσει η ΚΝΕ:

• Μπορεί να σπάει ο φόβος που νιώθουν οι νέοι πως τα μεγάλα γεγονότα που καθορίζουν τη ζωή και το μέλλον μας δεν τα καθορίζουμε εμείς αλλά οι ισχυροί αυτού του κόσμου. Μόνο οι κομμουνιστές δρουν για να αντιλαμβάνεται ο λαός μας την ανίκητη και συγκλονιστική δύναμή του να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, διαμορφώνοντας αγωνιστικό κλίμα με τα κατάλληλα συνθήματα, όπως κάναμε όλες αυτές τις μέρες, φωνάζοντας «Οχι στον πόλεμο, καμιά συμμετοχή, ειρήνη και φιλία ζητάνε οι λαοί». Που δεν ξεχνούν πως «ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ. Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει. Μόνο που έχει ένα ελάττωμα: Ξέρει να σκέφτεται», και το έχουν αποδείξει, από το νεαρό ΚΚΕ που καταδίκαζε τη Μικρασιατική Εκστρατεία, τους Γάλλους ναύτες που αρνούνταν να επιτεθούν στη νεοσυσταθείσα σοσιαλιστική Ρωσία, την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών στις 9 Μάη του 1945 έως τα κορμιά των Ελλήνων κομμουνιστών μπροστά στα τρένα που μετέφεραν πολεμικά τανκς στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας.
• Μπορεί να τσακίζεται η προπαγάνδα, που στοχεύει στο μυαλό, στη συνείδηση και τη στάση των νέων, που κοιτά πιο πέρα από τον πόλεμο στην Ουκρανία και έχει να κάνει με το τι συνολική απάντηση θα δώσει η γενιά μας, μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό των μεγάλων γεγονότων της εποχής μας, για τη ζωή και το μέλλον μας: Με τον ρεαλισμό της υποταγής ή με την αλήθεια της ανατροπής. Σε ποια πλευρά της Ιστορίας, τελικά, θα γράψει τις δικές της σελίδες.
• Μπορεί τελικά να εκφραστεί η πραγματική αλληλεγγύη στον λαό της Ουκρανίας, στους λαούς όλου του κόσμου, και την εκφράζει η βαθιά πατριωτική και ταυτόχρονα διεθνιστική στάση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Γιατί, ναι, υπάρχει ένας και μοναδικός δίκαιος δρόμος που μπορεί η νεολαία να ανοίξει, επιταχύνοντας μάλιστα τον βηματισμό της: Τον δρόμο για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για να μπει τέλος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και βαρβαρότητα, για την ειρήνη, ασφάλεια, συναδέλφωση των λαών. Το απέδειξε, άλλωστε, στις χώρες που οικοδομήθηκε πριν από έναν αιώνα και σήμερα βρίσκονται στη δίνη του ιμπεριαλιστικού πολέμου.