Το «Σήμα Ισότητας των Φύλων SHARE» δόθηκε σε 18 επιχειρήσεις και θα βρίσκεται σε ισχύ έως τις 31 Γενάρη 2024, προκειμένου να αξιοποιείται «σε όποια ενέργεια δημοσιότητας κρίνεται σκόπιμο» από αυτές. Δηλαδή, για να διαφημίζουν οι κάτοχοί του την «κοινωνική υπευθυνότητα» και το «σύγχρονο εργοδοτικό προφίλ» τους. Ηδη, από το βήμα της εκδήλωσης υπογραμμίστηκε το έντονο ενδιαφέρον που έχει εκδηλώσει πολλαπλάσιος αριθμός εταιρειών να λάβει μέρος στον επόμενο κύκλο απονομής του «Σήματος».

«Προσπαθούμε να "παντρέψουμε" την επιχειρηματικότητα με σύγχρονες πρακτικές οι οποίες αντανακλούν και στην ισότητα των φύλων», ανέφερε ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, ανοίγοντας την εκδήλωση. Στο φόντο αυτό, το υπουργείο και η κυβέρνηση βάφτισαν για μια ακόμα φορά «σύγχρονες» πολιτικές και πρακτικές τις αντεργατικές ρυθμίσεις που έχουν νομοθετήσει, τα μέτρα που είναι έτσι κι αλλιώς «παντρεμένα», με ...κουμπάρα πότε τη μία και πότε την άλλη κυβέρνηση, με την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Μέσα από το έργο «SHARE» το υπουργείο Εργασίας ανέλαβε να «εκπαιδεύσει» στελέχη επιχειρήσεων στον σχεδιασμό και την εφαρμογή πρωτοβουλιών για την «ισότητα» και τη «συμφιλίωση» εργασίας και οικογένειας, να αξιολογήσει τις σχετικές επιδόσεις των εταιρειών που έδειξαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και τελικά να χορηγήσει το «Σήμα Ισότητας» ως επιβράβευση στις επιχειρήσεις.

Η αναγόρευση των επιχειρήσεων σε ...θεματοφύλακες και εγγυητές της «ισότητας» των φύλων δεν είναι έμπνευση και έργο αποκλειστικά της σημερινής κυβέρνησης. Η απονομή «Σήματος Ισότητας» σε επιχειρήσεις νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (άρθρο 21 του Ν. 4604/2019). Το προαναφερθέν άρθρο συμπληρώθηκε και συμπεριλήφθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ στον τελευταίο αντεργατικό νόμο (ν. 4808/2021), δίπλα στις ρυθμίσεις για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, στο χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, στους νέους περιορισμούς και εμπόδια στη συλλογική οργάνωση και τη συνδικαλιστική δράση. Ετσι, τόσο η σημερινή όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση μοιράζουν «βραβεία» ισότητας σε αυτούς που ασκούν την κύρια, την πιο άγρια μορφή βίας, στις επιχειρήσεις που χτίζουν την κερδοφορία τους πάνω στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων γυναικών.

Δίπλα στα παραπάνω, το πρόγραμμα «SHARE» υπόσχεται στους εργοδότες τη δυνατότητα «να βελτιώσουν το προφίλ κοινωνικής υπευθυνότητας της εταιρείας» και να διαμορφώσουν «ένα σύγχρονο εργοδοτικό προφίλ, προσελκύοντας έτσι ικανούς νέους/ες εργαζόμενους/ες και γυναίκες κάθε ηλικίας». Στο φόντο αυτό, μια σειρά από επιχειρήσεις παρέλασαν από την εκδήλωση επαναλαμβάνοντας σε όλους τους τόνους πως στηρίζουν τη λειτουργία τους στους πυλώνες της «ισότητας» και της «συμπερίληψης», πως ενσαρκώνουν τις έννοιες της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» και του «υπεύθυνου επιχειρείν», πως αποτελούν «φεμινιστικά» brands. Ανάμεσά τους μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, στις οποίες βασιλεύουν η «ευελιξία» και η εντατικοποίηση, μεταλλευτικές επιχειρήσεις η δραστηριότητα των οποίων έχει γίνει «κόκκινο πανί» για τους κατοίκους στις περιοχές που δρουν, επιχειρηματικοί όμιλοι που δίνουν τον τόνο στην επιβολή της τηλεργασίας.

Τα μέτρα που προωθούνται, στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ, δεν βελτιώνουν το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για την άδεια μητρότητας, το ύψος της αποζημίωσης κατά τη διάρκειά της, την προστασία της εγκύου από απόλυση ούτε ανατρέπουν τη ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων. Αντίθετα, υπηρετούν την ανάγκη των μονοπωλίων να αυξήσουν και να προσελκύσουν επιστημονικό εργατικό δυναμικό και των δύο φύλων με τεχνογνωσία, να κατοχυρώσουν την «ατομική» ιδιοκτησία, την «καινοτομία» - πατέντα στο πλαίσιο της επιστημονικής, τεχνολογικής ανάπτυξης, για τη βελτίωση της θέσης τους στον ανελέητο ανταγωνισμό.

Ποια είναι όμως τα κριτήρια με βάση τα οποία αξιολογούνται οι επιχειρήσεις; Συνδέεται το περίφημο «Σήμα Ισότητας» με καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους; Τόσο το νομοθετικό πλαίσιο για το «Σήμα Ισότητας» όσο και οι παρεμβάσεις των κυβερνητικών στελεχών στην εκδήλωση για την απονομή του δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρεξηγήσεις: Το κριτήριο για την προώθηση της «ισότητας» είναι η εφαρμογή των κατευθύνσεων για την «ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής» και η προώθηση μιας σειράς ρυθμίσεων εργασιακής «ευελιξίας».

Εξάλλου, στις σελίδες του εκπαιδευτικού εγχειριδίου που διαμορφώθηκε στο πλαίσιο του έργου και αξιοποιήθηκε στα σεμινάρια με τα στελέχη επιχειρήσεων, αναφέρονται αναλυτικά μια σειρά από σχετικές «καλές πρακτικές»: Η καμπάνια ενημέρωσης στο προσωπικό για «να υπάρξει μεγάλη αύξηση στη χρήση της γονικής άδειας από άνδρες», η πρόβλεψη για επιπλέον «ημέρες άδειας άνευ αποδοχών κατά έτος» και η δυνατότητα στους υπαλλήλους «υπό προϋποθέσεις να εργαστούν από το σπίτι», η «έμφαση στη χρήση φιλικού προς την οικογένεια ωραρίου από τα διοικητικά στελέχη, έτσι ώστε αυτά να λειτουργούν σαν πρότυπα (role-models)» και να συμβάλλουν στην «αλλαγή στην κουλτούρα του φορέα σχετικά με την εργασία με ευέλικτο ωράριο», είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι παραπάνω «καλές πρακτικές» δεν αποτελούν εξαιρέσεις αλλά συστατικά μέρη της εργασιακής ζούγκλας, της εξάπλωσης των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, της μερικής απασχόλησης και της τηλεργασίας, της ανυπαρξίας μέτρων για την προστασία του γυναικείου οργανισμού στους χώρους δουλειάς, της δουλειάς με ημερομηνία λήξης που φέρνει διαρκώς αντιμέτωπες τις εργαζόμενες γυναίκες, μητέρες, ακόμα και εγκύους, με την απόλυση και την ανεργία.

Στην κατεύθυνση αυτή, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν παρέλειψε να υπενθυμίσει στους άμεσα ενδιαφερόμενους πως ένα από τα προγράμματα που ετοιμάζεται να «τρέξει» είναι αυτό για την επιδότηση της δημιουργίας και λειτουργίας «χώρων φύλαξης βρεφών» σε 120 μεγάλες επιχειρήσεις, με χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης. Με την πολυδιαφημισμένη αυτή δράση προσθέτει ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια της εργοδοσίας προκειμένου να ξεχειλώνει τα ωράρια, να επιβάλλει υπερωριακή εργασία, σπαστό ωράριο, δουλειά τις Κυριακές, όπως της επιτρέπουν τόσο οι παλιότεροι όσο και ο πρόσφατος αντεργατικός νόμος.

Τα ωράρια - «λάστιχο» που ναρκοθετούν τη ζωή και τις ανάγκες των γυναικών, η τηλεργασία που μετατρέπει κάθε μέρα και ώρα σε εν δυνάμει εργάσιμη, οι «παγωμένοι» μισθοί που πλέον εξαντλούνται στα μισά κάθε μήνα, οι εργασιακές σχέσεις που καταδικάζουν σε μόνιμη αβεβαιότητα και ομηρία, είναι μερικές ψηφίδες από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες. Η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από «Σήματα Ισότητας», αντιθέτως γίνεται ακόμα πιο εξοργιστική στο φως της πρόσφατης κυβερνητικής φιέστας.

Η επίθεση που θέτει στο στόχαστρο τα δικαιώματα στη δουλειά, στην προστασία της μητρότητας, στον ελεύθερο χρόνο και η προκλητική προσαρμογή της «ισότητας» στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων πρέπει να πάρουν απάντηση με τη μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων γυναικών στην απεργία και τις συγκεντρώσεις που οργανώνουν στις 6 Απρίλη συνδικαλιστικές οργανώσεις και μαζικοί φορείς, με την καθημερινή πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μέτρα στήριξης του εισοδήματος, σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα στους χώρους δουλειάς.

Σε συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα έχει καλέσει τις εργαζόμενες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις νέες γυναίκες η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). «Βροντοφωνάζουμε όλες μαζί "όχι" στον διαρκή και ανελέητο πόλεμο που δεχόμαστε σε κάθε πλευρά της ζωής μας!», τονίζει.

Στην ανακοίνωσή της απευθύνει το εξής κάλεσμα:

«Λέμε ΟΧΙ στον πόλεμο που μας κήρυξαν και μας οδηγεί:

Στην ανεργία, στους μισθούς πείνας, στη δουλειά χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με όλο πιο μειωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς μέτρα υγείας, ασφάλειας και προστασίας του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας στους χώρους δουλειάς.

Στη ζωή - "λάστιχο" με τα σπαστά, ακανόνιστα, ή εξουθενωτικά ωράρια, την τηλεργασία, που εξαφανίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας, που τσακίζουν τη σωματική και ψυχική μας υγεία, που κατακερματίζουν την προσωπική, οικογενειακή μας ζωή.

Στον εφιάλτη της ακρίβειας, που έγινε ακόμα πιο βάρβαρος με τον πόλεμο, και τσακίζει το εισόδημά μας, με τους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και τους απλησίαστους λογαριασμούς Ενέργειας.

Στην ανασφάλεια για την υγεία μας με τα γονατισμένα νοσοκομεία, χωρίς προσωπικό και εξοπλισμό. Αναγκαζόμαστε να χρυσοπληρώνουμε γιατρούς και εξετάσεις στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας».

«Μπροστά στον ανελέητο βομβαρδισμό τους, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά τη δική μας αντεπίθεση. Μετατρέπουμε την οργή και την αγανάκτησή μας σε αγωνιστική διεκδίκηση για όσα μας ανήκουν και μας στερούν ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση και κυβερνήσεις», καταλήγει η ΟΓΕ.