Στις βάρδιες το νοσηλευτικό προσωπικό δεν φτάνει για να παρέχει νοσηλεία, να σιτίζει και να φροντίζει ασθενείς για την ατομική τους υγιεινή ή για την αποτροπή από το να κάνουν κακό στον εαυτό τους ή στον διπλανό νοσηλευόμενο.

«Εχουμε μετατραπεί σε ανθρωποφύλακες, έχει αυξηθεί κατακόρυφα το ποσοστό επικινδυνότητας και για τους ασθενείς και για το προσωπικό. Δουλεύουμε κάτω από τα όρια της ασφάλειας και πέρα από τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Οι συνθήκες νοσηλείας και οι τραγικές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό βάζουν τρικλοποδιά στη φιλότιμη προσπάθεια που κάνουμε για να βοηθήσουμε ανήμπορους ανθρώπους», καταγγέλλει χαρακτηριστικά ο Σταύρος Καλαρίτης, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» και της ψευδεπίγραφης «αποϊδρυματοποίησης» που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση και υλοποίησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κλείνοντας δημόσια ειδικά ψυχιατρικά νοσοκομεία, ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα διατήρησε κλειστά. Ολα αυτά σε μια περίοδο που η φτώχεια, η ανεργία, η κατάργηση του 8ωρου και της 5ήμερης δουλειάς, η εντατικοποίηση υποσκάπτουν ακόμα περισσότερο και την ψυχική υγεία του λαού.

Κάτω από την πίεση της χτεσινής κινητοποίησης πραγματοποιήθηκε έκτακτη συνεδρίαση της 2ης ΥΠΕ, όπου αποφασίστηκε ως «λύση» για την αποσυμφόρηση του νοσοκομείου από ράντζα η ...μεταφορά ασθενών στις ψυχιατρικές κλινικές άλλων νοσοκομείων, αποσιωπώντας το γεγονός ότι όλες οι κλινικές στενάζουν από την έλλειψη μόνιμου προσωπικού, κρατικής χρηματοδότησης και υποδομών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ψυχιατρικής Κλινικής στο «Θριάσιο» Νοσοκομείο, όπου σχεδόν σε καθημερινή βάση ασθενείς στοιβάζονται σε ράντζα ακόμα και στην τραπεζαρία, με το προσωπικό και εκεί να έχει ξεπεράσει τα όρια της εξάντλησης.

Από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ψήφισαν χτες στην Ολομέλεια της Βουλής την κύρωση συμφωνίας με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για την ίδρυση υπο-γραφείου του στην Αθήνα, η οποία κατατέθηκε ως νομοσχέδιο από το υπουργείο Υγείας.

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιώργος Λαμπρούλης, με τα στοιχεία που παρέθεσε στην ομιλία του για τον ρόλο του ΠΟΥ, τον οποίο εκθείασαν τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, έδειξε ότι και με αυτήν την κοινή ψήφο, αυτό που καταγράφεται για πολλοστή φορά είναι η κοινή στρατηγική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων σε βάρος της Υγείας του λαού.

Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως σημείωσε ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος Ανδ. Ξανθός, ήταν αυτός που «έκλεισε» το 2018 τη συμφωνία με τον ΠΟΥ για τη δημιουργία του υπο-γραφείου στην Ελλάδα. «Η στρατηγική συνεργασία με τον ΠΟΥ - είπε ο Ανδ. Ξανθός - δρομολογήθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση με την ίδρυση του γραφείου και με τη συνεργασία σε κρίσιμες μεταρρυθμίσεις όπου ο ΠΟΥ ήταν τεχνικός σύμβουλος της χώρας. Γιατί έγινε αυτό; Οχι μόνο επειδή ο ΠΟΥ έχει εμπειρία και τεχνογνωσία, αλλά επειδή έχει και ένα ιδεολογικό πρόσημο και μια κοσμοθεωρία με την οποία είμαστε σύμφωνοι», ανέφερε.

Το ποια είναι όμως αυτή η στρατηγική και το «ιδεολογικό πρόσημο» με το οποίο συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχθηκαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από τον Γ. Λαμπρούλη. Πιο συγκεκριμένα, ο ΠΟΥ όσο και αν παρουσιάζεται από τα αστικά κόμματα ως ένας «ουδέτερος» οργανισμός, στην πραγματικότητα αποτελεί, στις σημερινές συνθήκες, έναν «διακρατικό οργανισμό καπιταλιστικών κρατών που αντιμετωπίζει την Υγεία σύμφωνα με τα κριτήρια της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης».

Εξάλλου, όπως σημείωσε ο Γ. Λαμπρούλης, πουθενά στο κείμενο της σύμβασης δεν γίνεται λόγος για δωρεάν Υγεία και πρόληψη, για κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών, για δημόσιες υποδομές, για αξιοποίηση όλων των τεχνολογικών και επιστημονικών δυνατοτήτων.

«Αντιθέτως, όλες οι κατευθύνσεις και παρεμβάσεις που προτείνονται έχουν τη λογική να είναι προσιτές οικονομικά για τους λαούς. Θεωρείται, δηλαδή, δεδομένο ότι θα πληρώνουν για την Υγεία. Ετσι, οι υπηρεσίες πρέπει να οργανώνονται και να λειτουργούν με τη λογική κόστους - οφέλους και η πρόληψη να περιορίζεται στο βασικό πακέτο».

Εφερε ως παράδειγμα το ότι ανάμεσα στους στόχους της λειτουργίας του υπο-γραφείου θα είναι η ενημέρωση, πληροφόρηση, διαχείριση της γνώσης για τα μη μεταδιδόμενα νοσήματα, που σημαίνει ότι «αποδίδει την αύξηση των νοσημάτων αυτών στην έλλειψη κατανόησης, γνώσης, εμπειρίας, πληροφόρησης και όχι ως αποτέλεσμα των όρων διαβίωσης και εργασίας». Δηλαδή, παράλληλα με την ατομική ευθύνη, οι ανισότητες στην Υγεία εμφανίζονται ως τεχνοκρατικό πρόβλημα αποκρύπτοντας την πολιτική που τις παράγει, την πολιτική δηλαδή που υπηρετεί τα μονοπώλια.

Ο Γ. Λαμπρούλης τόνισε ακόμα ότι στη σύμβαση γίνεται αναφορά για «διασφάλιση της πνευματικής ιδιοκτησίας στον ΠΟΥ για τα αποτελέσματα των εργασιών του στην Ελλάδα. Στην ουσία, μιλάμε για εμπορευματοποίηση των ερευνητικών δεδομένων, έστω τμήματος αυτών», ενώ προβλέπεται ένα καθεστώς ασυλίας των υπαλλήλων του γραφείου του ΠΟΥ, που ξεπερνάει ακόμα και την ασυλία των διπλωματών. Είναι ενδεικτικό ότι προστατεύονται ακόμα και μετά τη λήξη της θητείας τους. Και βέβαια για τις ...υπηρεσίες που θα προσφέρουν θα πληρώνονται αδρά από τον ελληνικό λαό με αμοιβές που ξεκινούν από περίπου 45.000 ευρώ οι κατώτερες και φτάνουν μέχρι τα 181.000 ευρώ τον χρόνο.