INTIME NEWS

Χαρακτηριστικά τα όσα έλεγε από το συνέδριο του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, την περασμένη Τετάρτη, ο Αλ. Τσίπρας, «κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου» για τον «υπαρξιακό κίνδυνο» «μετά από 8 χρόνια θυσιών και κόπων να ξαναβρεθούμε μπροστά σε καταστάσεις διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής, αμφισβήτησης του συνόλου του πολιτικού συστήματος (...) Πρέπει να το προλάβουμε».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει το χρίσμα της αστικής διακυβέρνησης για να «μαγειρέψει πριν πεινάσουν» οι βιομήχανοι, να διασφαλίσει ακριβώς την «κοινωνική ειρήνη», διαφημίζοντας ως «ατού» τη συνεισφορά του, και προηγουμένως από κυβερνητικές θέσεις και σήμερα ως «υπουργείο αντιπολίτευσης», στην υποταγή των εργαζομένων στη στρατηγική του κεφαλαίου.

Ομως ο μύθος των «κυβερνητικών σωτήρων» έχει διαψευστεί προ πολλού: Μόνο την τελευταία δεκαετία έχουν δοκιμαστεί και χρεοκοπήσει όλες οι αστικές «συνταγές», επεκτατικές και περιοριστικές, απ' όλα τα αστικά κόμματα και τις κυβερνήσεις όλων των ειδών, «προοδευτικές» και «συντηρητικές», μονοκομματικές και συνεργασίας, επιβεβαιώνοντας πως δεν υπάρχει «γιατρειά» εντός των τειχών του συστήματος για την κρίση, τον πόλεμο, την εκμετάλλευση που βρίσκονται στο DNA του.

Το αστικό κράτος, «όπως μια επιχείρηση», ζυγίζει με το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο τις κοινωνικές ανάγκες όχι για να τις ικανοποιήσει, αλλά ως «επένδυση» για τους καπιταλιστές στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν όρους αντιλαϊκής «σταθερότητας».

Τίποτα λοιπόν δεν έχει να περιμένει ο λαός: «Περισσότερο» ή «λιγότερο», «επιτελικό» ή «αποκεντρωμένο», με όποια κυβέρνηση στο τιμόνι, το αστικό κράτος θα συνεχίσει να είναι κράτος του κεφαλαίου, και γι' αυτό γρήγορο και αποτελεσματικό όταν πρόκειται για τους επιχειρηματικούς ομίλους, «αργό» και εχθρικό στον λαό και τις ανάγκες του.

Δεν έχει άλλωστε παρά να δει κανείς και τα όσα είπε στη συνέλευση του ΣΕΒ ο Τσίπρας, καταθέτοντας και τα δικά του διαπιστευτήρια στο κοινό πρόγραμμα του κεφαλαίου, αυτό της «πράσινης ανάπτυξης», του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, της αναβάθμισης της αστικής τάξης στην περιοχή μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.

Μια μικρή σταχυολόγηση:

-- «Είμαστε ανοιχτοί στο να συζητήσουμε το πώς μπορούμε να μειώσουμε το μη μισθολογικό κόστος... », είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, περιγράφοντας την παραπέρα συμπίεση του «εργατικού κόστους» ως βασικό παράγοντα για την ενίσχυση της κερδοφορίας, με την παραπέρα απαλλαγή των μεγαλοεργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές. Απαλλαγή που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και με νέες τρύπες στα ασφαλιστικά τους ταμεία. Αλλωστε, και σε άλλο σημείο δεν παρέλειψε να υπερασπιστεί το τερατούργημα για την Κοινωνική Ασφάλιση που νομοθέτησε η κυβέρνησή του και υλοποιεί σήμερα η ΝΔ: «Η μεγάλη απειλή είναι το δημογραφικό και κατ' επέκταση το συνταξιοδοτικό. Ας είναι καλά ο Κατρούγκαλος (...) Ηταν μια από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για να γίνει βιώσιμο το συνταξιοδοτικό σύστημα στη χώρα», είπε.

-- «Και η βιωσιμότητα του χρέους (...) τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας της πανδημίας αλλά και της διαχείρισης των πόρων που έδωσε τη δυνατότητα με τη ρήτρα διαφυγής η Ευρωπαϊκή Ενωση να επενδύσουμε στην οικονομία, έχει υπονομευθεί, ξανά...». Πλάι στην κυβέρνηση που νομοθετεί για τα «ματωμένα πλεονάσματα» και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει προετοιμασία εδάφους για τον «βαρύ λογαριασμό» της επεκτατικής πολιτικής - την οποία τόσο υπερασπίστηκε - και που καταφτάνει στον λαό. Τα κρατικά χρέη από τα πακέτα στήριξης του κεφαλαίου γίνονται τώρα «βαρίδι» και ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει για τον «φαύλο κύκλο» της καπιταλιστικής οικονομίας όπου το «φάρμακο» για το ένα πρόβλημα είναι «φαρμάκι» για τα υπόλοιπα.

Ολα αυτά όμως μεταφράζονται για τον λαό σε επιτάχυνση όλων όσα τον «καίνε»: Σηματοδοτούν ακόμα πιο ακριβή Ενέργεια και «πράσινα» χαράτσια, εκτόξευση της ακρίβειας και του πληθωρισμού, επιτάχυνση των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων» που περιλαμβάνονται στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, ως όρος για την εκταμίευση των «πακέτων» στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Σηματοδοτούν όμως και ένταση των ανταγωνισμών, με τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει και από το βήμα του ΣΕΒ περισσότερα «ανταλλάγματα» για την αστική τάξη από την εμπλοκή στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, όπως και στήριξη στο εν εξελίξει ιμπεριαλιστικό παζάρι με την Τουρκία.

Τα ίδια άλλωστε ζητούσε και μια μέρα πριν, οπότε και επέδιδε τα διαπιστευτήριά του στον νέο Αμερικανό πρέσβη, Τσούνη, επισημαίνοντας «την ανάγκη να πιεστεί η Τουρκία για να ανοίξει τους διαύλους με την Ελλάδα, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης και να επιστρέψουμε σε έναν διάλογο ύφεσης». Καλούσε δηλαδή να «τρέξει» με παρέμβαση των ΗΠΑ ο «διάλογος» ανάμεσα στις δύο αστικές τάξεις, που στο τραπέζι έχει και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας - Κύπρου με φόντο τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και «διασφάλισης» της ΝΑΤΟικής συνοχής.

Ενδεικτική άλλωστε είναι και η αποστροφή - σε ρόλο «λαγού» για τις επερχόμενες διευθετήσεις - του Αλ. Τσίπρα την Παρασκευή σε εκδήλωση: «Βεβαίως και όταν έχουμε να επιλύσουμε διαφορές, δεν μπορεί να πηγαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία επίλυσης έχοντας στο μυαλό μας ότι όλα θα τα κερδίσουμε, θα βάλουμε τα επιχειρήματά μας και θα κάνουμε διαπραγμάτευση. Θα έχουμε τις κόκκινες γραμμές μας, αλλά θα πάμε σε μια λύση κοινά αποδεκτή και από τις δυο πλευρές, που σημαίνει ότι, ενδεχομένως σε κάποια ζητήματα, κάποια βήματα πίσω θα γίνουν αμοιβαία από τις αρχικές θέσεις, αλλά δεν μπορεί η όποια διαπραγμάτευση να μην έχει ένα πλαίσιο. Και αυτό το πλαίσιο είναι το διεθνές δίκαιο», έλεγε.