Υπάρχουν στιγμές σε αυτά τα χρόνια που ζούμε - τα οποία συνθέτουν μια παράλυτη εποχή και η «ησυχία» αποτελεί προϋπόθεση επιβίωσης - που αισθάνεσαι ότι η πραγματική ζωή υποκαθίσταται από κάτι σαν το «Truman Show». Εκεί που αυτό που νομίζεις για ορίζοντα, μόλις ακουμπήσεις το χέρι σου - το θυμάσαι; - αυτό τρυπάει! Σκίζεται κανονικά, γιατί ο ορίζοντας είναι ...χαρτόνι, είναι ντεκόρ! Εκεί που όλα - ανατολές, δύσεις, ακόμη και κατασκευασμένες καταιγίδες - συμβαίνουν ερήμην των ανθρώπων, γιατί κανέναν δεν ενδιαφέρει η γνώμη τους, αφού όλοι είναι κομπάρσοι. Το πανίσχυρο control room, που σκηνοθετεί και διατάζει, εφαρμόζοντας κατά γράμμα το σενάριο του συστήματος, το μόνο που απαιτεί είναι υπακοή...